Posted in: Bijzondere mensen

Vreemde jongelui!

Vrienden van mij verhuren hun prachtige huisje op airbnb en ik help hen daarbij want ze spreken, zoals zoveel Italianen, geen Engels.

Vorige week kwamen er twee jonge stellen, Amerikanen, voor drie nachten. Bij aankomst vroeg de eigenaar hun paspoorten om het formulier in te vullen dat in Italie ingevuld moet worden als je officieel gasten herbergt. Dat weigerden ze. Ik heb een tijdje aan de telefoon gezeten om hen ervan te overtuigen dat het de enige manier was om te kunnen blijven en uiteindelijk gingen ze om, maar vreemd is het wel. Wat hebben deze lui te verbergen?

Vervolgens waren er achterlijke klachten (zo wilden ze onder andere het zwembad verwarmd hebben) en leken het echt gasten die je liever niet in je huis laat. De eigenaar wist mij te vertellen dat ze alles open lieten, alle lichten aan als ze weg gingen en de whirlpool in het zwembad bleef steeds de hele nacht aan terwijl hen uitdrukkelijk was gevraagd die elektriciteit niet op die manier te verspillen.

Erg vervelend, maar wat doe je eraan?

De ochtend dat ze zouden vertrekken zeiden ze dat er was ingebroken. Ze wilden niet naar de politie om aangifte te doen en gek genoeg was er door de dieven niets overhoop gehaald in het huis en was er 500 Euro uit de tas van één van hen gestolen, verder niets.

De eigenaar geloofde niet dat er dieven waren geweest en toen s’ middags de politie kwam, uren nadat de gasten waren vertrokken, konden zij ook zo zien dat de inbraak met open deur was gedaan (het slot was kapot gemaakt terwijl de deur open stond … welke dief zou dat doen?). Wat blijkt? Amerikanen doen dit vaker omdat de reisverzekering hen geld teruggeeft in dit soort gevallen, enkel gebaseerd op een foto.

Het lijkt mij sterk, maar de politie vertelde dat Amerikanen vaker op de laatste dag van hun verblijf een inbraak rapporteren en altijd is er dan een grote hoeveelheid cash gestolen en kan een expert in één oogopslag zien dat het geen echte inbraak is.

Overigens wordt er in deze buurt erg veel ingebroken … dus het blijft wel oppassen natuurlijk. Echter, in dit geval was het allemaal nep.

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Honderd jaar geleden, ongeveer

Overal in Italie staan dorpsfeesten in het teken van het verleden. Oude spelen worden nog altijd gespeeld en mensen lopen in kleding van eeuwen tot een eeuw geleden rond, soms zelfs gaan ze terug tot aan de Romeinen.

Montespertoli blijft niet achter, met een zeer uitgebreide ‘modeshow’ die eens per jaar door het dorp komt, tijdens de ‘Festa del Vino’. Nou is dat hele wijnfeest eigenlijk niet leuk, erg commercieel. Er komt dus ook nauwelijks iemand!  Het wordt door een bedrijf georganiseerd. Wijn proeven is peperduur en de wijnproducenten zelf komen er niet.

De sfilata del gruppo ‘900 (modeshow van de ‘900 groep) trekt daarentegen enorm veel bekijks. De straten staan vol. Elk jaar doen er meer mensen uit het dorp mee en dus trekt het elk jaar meer publiek ook. Zo moet een dorpsfeest zijn, door de mensen en voor de mensen.

Er kwamen Chianina koeien voorbij die karren trokken, schitterende paarden, ezeltjes, een geitenhoeder die zijn geiten gewoon los had lopen (en die keken hun ogen uit!!) en zo nog veel meer.

De mensen zijn allemaal bijzonder geknipt voor de rol die ze uitbeelden. Zo goed zelfs dat het lijkt alsof ze niet verkleed zijnen dagelijks zo op stap gaan. Dat is knap gedaan.

Hier wat foto’s.

montespertoli-festa-vino-2016-1 montespertoli-festa-vino-2016-2 montespertoli-festa-vino-2016-3 montespertoli-festa-vino-2016-4 montespertoli-festa-vino-2016-5 montespertoli-festa-vino-2016-6 montespertoli-festa-vino-2016-7 montespertoli-festa-vino-2016-8 montespertoli-festa-vino-2016-9 montespertoli-festa-vino-2016-10 montespertoli-festa-vino-2016-11 montespertoli-festa-vino-2016-12 montespertoli-festa-vino-2016-13 montespertoli-festa-vino-2016-14 montespertoli-festa-vino-2016-15 montespertoli-festa-vino-2016-16 montespertoli-festa-vino-2016-17 montespertoli-festa-vino-2016-18 montespertoli-festa-vino-2016-19 montespertoli-festa-vino-2016-20 montespertoli-festa-vino-2016-21 montespertoli-festa-vino-2016-22 montespertoli-festa-vino-2016-23

Posted in: Fietsen in Toscane, Wandelen Toscane

E-bike fietstocht Toscane met Audiogids

Ik heb voor Toscana by Bike, een klein bedrijfje hier in Montespertoli dat elektrische fietsen verhuurt en hier ook tochten mee aanbiedt, een korte maar mooie fietstocht in elkaar gezet met 5 punten waarop naar een stukje audio kan worden geluisterd.

Wie dus iets van het Toscaanse landschap wil zien met wat extra informatie erbij, kan een e-bike huren in Montespertoli (vanaf Florence centrum is dat bus 37 die om 9.15 vertrekt) en in eigen tempo een prachtige tocht maken.

Je kunt ook een gewone fiets huren, zonder trapondersteuning, maar dan moet je wel een goed geoefende fietser zijn, anders krijg je het na de eerste heuvel zwaar.

Hier de webpagina met de fietstocht met audiogids

Het geheel is zonder data roaming aan te hebben te beluisteren, lees op de bovenstaande pagina hoe dat werkt!

Mocht je liever wandelen, dan kan dat uiteraard ook! Het is wel een flinke wandeling, maar in een dag prima te doen voor de geoefende wandelaar.

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Wandeling in de lente

Het weer was zondag niet bijster, maar we besloten toch een eindje te gaan wandelen. Na wat lichte buitjes knapte het daarna zowaar op.
Alles is hier momenteel licht groen, fris en geurig.

Hier wat foto’s:

wandelen-toscane-lente-1
Langs een weggetje zagen we toevallig deze oude water … tja … wat kun je het noemen? Opslag, bron, put? Er sprongen vrolijk (waarschijnlijk waren ze niet erg vrolijk maar meer doodsbenauwd) kikkers in toen we in de buurt kwamen.

wandelen-toscane-lente-2
Een oude auto, deels overgroeid … naast de blauwe bak waarin wij flessen, plastic en blik weggooien zodat het gerecycled kan worden. Riciclo. Het lijkt alsof de afvalophaaldienst steeds vergeet die auto op te laden …

wandelen-toscane-lente-3
wandelen-toscane-lente-4
Prachtige glooiende weilanden. De onderste foto met een schitterende vrijstaande eikenboom.

wandelen-toscane-lente-5
Altijd weer interessant om deze bloemen te zien die hun zaden van een parachute voorzien.

wandelen-toscane-lente-6Een mooie, originele, wegwijzer.

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Wandeling in de lente

Het weer was zondag niet bijster, maar we besloten toch een eindje te gaan wandelen. Na wat lichte buitjes knapte het daarna zowaar op.
Alles is hier momenteel licht groen, fris en geurig.

Hier wat foto’s:

wandelen-toscane-lente-1
Langs een weggetje zagen we toevallig deze oude water … tja … wat kun je het noemen? Opslag, bron, put? Er sprongen vrolijk (waarschijnlijk waren ze niet erg vrolijk maar meer doodsbenauwd) kikkers in toen we in de buurt kwamen.

wandelen-toscane-lente-2
Een oude auto, deels overgroeid … naast de blauwe bak waarin wij flessen, plastic en blik weggooien zodat het gerecycled kan worden. Riciclo. Het lijkt alsof de afvalophaaldienst steeds vergeet die auto op te laden …

wandelen-toscane-lente-3
wandelen-toscane-lente-4
Prachtige glooiende weilanden. De onderste foto met een schitterende vrijstaande eikenboom.

wandelen-toscane-lente-5
Altijd weer interessant om deze bloemen te zien die hun zaden van een parachute voorzien.

wandelen-toscane-lente-6Een mooie, originele, wegwijzer.

Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen

Huis (proberen te) kopen in Toscane

Ik schreef al over een bizarre ervaring met een idiote makelaar (zie http://winitalie.com/2015/05/21/italiaanse-makelaarspraktijken/). Ditmaal was de makelaar OK, maar de verkoper (en zijn buurman) minder.

We hadden het huis, dat we ‘de bunker’ noemen, al sinds we in Montespertoli wonen, te koop zien staan. De prijs was absurd hoog, het huis foeilelijk. We zijn dus nooit gaan kijken. Tot ik een dag ging wandelen en bij de bunker uitkwam, er beter naar keek en bedacht dat het wel potentie zou kunnen hebben (alles afbreken en iets fatsoenlijks bouwen).

Na veel wikken en wegen zijn we gaan onderhandelen en na een intensief proces hebben we een koopvoorstel getekend en de eigenaar ook. Daarin hadden we een aantal voorwaarden gesteld waaraan de eventuele koop verbonden zou zijn. We wilden ten eerste de tuin helemaal privé en niet gedeeld met de buurman. We wilden ook pas kopen als alle vergunningen bij de gemeente zouden zijn goedgekeurd, zodat we niet met een opgeknapte schuur blijven zitten, maar echt een officieel goedgekeurd woonhuis zouden hebben. Allemaal geen enkel probleem. Zei de eigenaar.

In december was dit rond. We zouden van de eigenaar te horen krijgen wie zijn ’technicus’ is die bij de gemeente alles rond zou maken. In januari belde ik, maar ik moest een week later terugbellen, en dat ging zo een tijdje verder. De laatste keer kreeg ik op mijn donder dat ik alweer belde en besloot de makelaar erbij te betrekken. Die kwam ook niet veel verder.

De tijd gaat heel erg snel voorbij, dat weten we inmiddels en ook terwijl je op belangrijk nieuws wacht racet de tijd gewoon door. Mijn ergernis groeide wel gestaag en het vermoeden dat we aan het lijntje werden gehouden konden we op een gegeven moment niet langer voor ons houden.

Dus belde ik de eigenaar. Hij reageerde zwaar beledigd toen ik hem mededeelde, op z’n Nederlands, gewoon recht door zee, dat ik geen enkel vertrouwen meer in de koop had en mij opgelicht voelde omdat hij ons niet op de hoogte bracht van wat er speelde. De beste man beweerde zich uitermate in te hebben gespannen en heel druk te zijn met het in orde brengen van alles.

Het bleef erg vaag, maar ik vroeg door ondanks de ijzel aan de andere kant van de lijn.  Na een hele tijd kwam er voorzichtig uit dat de ‘diritto di passo’ d.w.z. het recht van overpad van de buurman, misschien toch een probleem was.

Maar, zei hij direct laconiek, dat kun je heel makkelijk oplossen door gewoon een extra afstandsbediening van het hek aan de buurman te geven. “Che problema c’è?” (Dat is toch geen probleem?).

Tsja …
Ik heb de makelaar gebeld en gezegd dat het contract bij deze wat ons betreft ongeldig was geworden. De makelaar stond met zijn mond vol tanden.

Weer een ervaring rijker (jammer).

We hebben al maanden de grootste lol om de buurman, een vreemd type. Hij spreekt zichzelf in elk gesprek minimaal twee keer tegen. Volstrekt onbetrouwbaar en niet al te snugger. Om goed te liegen, moet je minimaal kunnen onthouden wat je een paar minuten daarvoor hebt beweerd. Daar slaagt hij duidelijk niet in.

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane, Wandelen Toscane

Toscaanse kastelen en villas

Ons wandelingetje zaterdag liep vanuit huis richting San Quirico, een klein plaatsje op de heuvel tegenover ons. We lopen hier vaak, maar de zon scheen en dus kon ik een paar foto’s maken. Zoals wel vaker … villas en kastelen.

toscaanse-villas-kastelen-1 toscaanse-villas-kastelen-2 toscaanse-villas-kastelen-3

Wat een rijkdom deze plekken!

Zondag was er een rondleiding door het kleine museum van de ‘arte sacra’ in Montespertoli. Arte Sacra is kunst die uit kerken is gehaald (alvorens het werd gestolen, kan ik daaraan toevoegen. Vaak echter was men niet op tijd!).

Een heer op leeftijd vertelde het groepje geïnteresseerden over de oude kerken (sommigen al van ver voor het jaar 1000) hier in de buurt. Hij heeft een paar boeken geschreven over de lokale geschiedenis, met verhalen over families hier en bijzondere personages. Dit alles na zijn pensioen. Hij is aan het studeren geslagen, de archieven ingedoken en de mooiste vondsten zijn gepubliceerd.

Een prachtige middag, zeer informatief en het was een waar genoegen naar deze bevlogen meneer te luisteren, die echt alles weet over dit schitterende gebiedje. Ondanks zijn leeftijd en oogproblemen (meldde hij terloops even) wist hij data, namen en feiten vlot te produceren en de grote lijn van de details te onderscheiden.

Posted in: Bijzondere mensen

Geitjes en heel lekkere rauwmelkse kaas Toscane

Zoals ik had beloofd afgelopen blog, een stukje over ons bezoek aan 50 heel schattige piepjonge geitjes (en hun rustige, maar nieuwsgierige, moeders).

toscaanse-rauwmelkse-kaas-1 toscaanse-rauwmelkse-kaas-2

Wat zijn ze grappig die geiten.
Deze hierboven mogen binnenkort weer naar buiten als het gras iets hoger staat. Ze zijn de lichting van afgelopen jaar, allemaal geboren op de boerderij.

toscaanse-rauwmelkse-kaas-3 toscaanse-rauwmelkse-kaas-4

Hierboven de echte stal waar in de afgelopen weken 50 geitjes zijn geboren. De moeders staan een deel van de dag op stal om de geitjes te laten drinken en de rest van de tijd leven ze buiten. De jonkies vermaken zich binnen omdat het buiten nog te gevaarlijk is. Het gevaar komt vooral van de oudere geiten die niet altijd even goed opletten. Dit jaar zijn er veel slechte moeders … dus extra werk voor Guido, de boer/kaasmaker.

toscaanse-rauwmelkse-kaas-5

En hier de Guido met een klein geitje.

Je kunt hem en zijn kazen elke zaterdagochtend op de markt van Montespertoli vinden. Afgezien van geitenkaas (van zijn eigen dieren) maakt hij ook heel lekkere rauwmelkse koeienkazen en schapenkazen. Die kazen zijn werkelijk zalig! Zijn afstudeeronderzoek ging dan ook over kaasbacteriën en enzymen.

I Formaggi del Dottore (hij is afgestudeerd in boerderij-dier-wetenschap – helaas ben ik de technische term kwijt, excuus!).

Elke zaterdagochtend op de boerenmarkt van Montespertoli en ook rechtstreeks op de boerderij te koop, Via Milani 8/c in Castelfiorentino (FI).

Posted in: Bureaucratie

De stratenvegers van Montespertoli

Wat een proper volk toch! Eens per week worden de straten geveegd. In het hele dorp. Overal hangen bordjes met de tijden waarop je je auto niet mag parkeren, zodat de veegwagen er langs kan.

Dat was op donderdag van 7.30 tot 8.30 voor de flat en op zaterdag van 8.00 tot 9.00 achter de flat. De parkeerplaats achter de flat werd nooit gedaan. Ik was dus opgelucht toen dat bordje een tijdje in zwart plastic was gehuld. Dat gedoe steeds om die auto een blok verder te moeten parkeren!

Inmiddels is het plastic er weer af en wordt er nu op vrijdag van 8.00 tot 09.00 geveegd. Bijster onhandig dus want je wordt zo gedwongen om van donderdag op vrijdag je auto te verplaatsen.

Vanochtend (vrijdag) ging ik dat om half acht doen. Wat vind ik op mijn voorruit?

stratenveger-toscane - 1

Een waarschuwing dat ik het werk van de stratenveger onmogelijk heb gemaakt met vriendelijk verzoek om samen te werken (‘Grazie della collaborazione’) als ik vrij van boetes wil blijven. Nou, dàt wil ik wel!

Ik weet dat ik blij moet zijn geen bekeuring te hebben gekregen, maar ik ben juist geïrriteerd omdat ik tot acht uur op die parkeerplaats mag staan (volgens het bordje), maar blijkbaar nemen ze die tijden niet zo nauw. Stel dat ik een bekeuring krijg terwijl ik op tijd mijn auto weghaal? Hoe kan ik dat dan bewijzen?

Om dat risico niet te lopen zal ik dus donderdagnacht helemaal niet achter de flat moeten parkeren, maar het is helaas de enige plek waar ik vaak plek vindt.

En zo begrijp ik nu, na ruim twee jaar in dit propere dorpje (helaas valt dat ondanks de regels nogal tegen!) waarom de straatveegactiviteiten onderdeel waren van de verkiezingscampagne. Toch denk ik wel bij mezelf: Waar gáát dit over?!

Back to Top