Posted in: Algemeen, Toscane

Het mis hebben

Zo gaat dat af en toe, dat de plank volledig wordt misgeslagen.

Iets verderop begon een paar weken geleden wat water omhoog te komen in een olijfboomgaard. De wilde zwijnen hadden er gewroet en maakten, zo te zien aan de modderbende, uitgebreid gebruik van het water dat ze hadden gevonden. De vrouw van de olijfboomgaard wist te vertellen dat wilde zwijnen altijd water konden vinden.

Precies in dezelfde periode hadden wij elke ochtend weinig water uit de kraan. Overdag was de druk prima, maar ’s ochtends was de druk zo laag dat er maar een klein straaltje water was.

De waterleiding loopt toevallig zo’n 5 meter van de nieuwe bron vandaan en één plus één is twee … dus we dachten dat de gevonden bron waarschijnlijk een lekke pijp van de waterleiding was. Ik heb het meerdere keren geopperd, want het lijkt mij vreemd dat er zomaar heel veel water uit de grond komt. Echter, alle buren weten zeker dat het een echte bron is en de waterleiding er niets mee te maken heeft.

De nieuw ontdekte bron werd dus snel uitgegraven en omheind. De arme zwijnen zijn hun modderpoel kwijt en wij bleven problemen met het water houden en gaven dus de schuld aan deze ‘bron’.

Gisterochtend echter, kwam ik erachter dat we alleen weinig water in ons huis hebben. De kraan buiten had wel goede druk. Toen ik dat een paar weken geleden had getest was daar de druk ook laag, maar nu niet meer. Dat veranderde het hele plaatje.

Ik heb alle filters schoongemaakt en de kranen open en dicht gedaan en aan allerlei kleppen gedraaid en na eerst helemaal geen water meer te hebben (even heb ik mezelf vervloekt) … was na een tijdje ons probleem opgelost. Geen idee waarom of hoe, maar ineens stroomt het water weer rijkelijk uit alle kranen.

Wij blijven ernstig twijfelen over de oorsprong van de bron, maar we zijn opgehouden iedereen te vragen wat zij denken. De gevonden bron is niet ver van de put van de Etrusken die een paar jaar geleden werd ontdekt, dus vindt iedereen het hier normaal dat er zomaar heel veel water met kracht uit de bodem komt zetten. Ik ben een leek op dit gebied, heb zoiets nog nooit gezien. Ik kan het dus niet echt geloven….

In elk geval werkt het water bij ons weer en was het allemaal alleen erg toevallig dat we weinig water hadden precies toen de ‘bron’ begon op te komen.

Onder de weg (rechts) loopt de waterleiding. Deze bron geeft duizenden liters water per dag.

Posted in: Algemeen, Toscane

Echt zomer?

… en zo was er alweer een maand voorbij zonder dat ik een blog heb geschreven.

Niets aan te doen!

Al tijden krijg ik bezorgde vragen uit Nederland of het in Toscane nog wel uit te houden is. Ik kan mij dat van andere jaren niet zo goed herinneren, terwijl het dit jaar relatief veel beter uit is te houden dan andere jaren, omdat we een nat en fris voorjaar hebben gehad. De zomer is echt pas laat begonnen en ik heb genoten van de relatief koele maanden mei en juni. In juli is het bijna altijd elke dag boven de 30 graden.

Ik vraag mij echt af waarom er zoveel paniek wordt gezaaid over hoge temperaturen en droogte. Het is dit jaar nog niet echt droog bij ons en in Emilia Romagna is dit voorjaar een geweldige overstroming geweest waar iedereen het nu nog over heeft.

Ben ik nu een klimaatontkenner omdat ik die paniek van de media irritant vind?
Ik zou er bijna eentje willen worden, gewoon om tegengas te geven …

Ik maak mij al jaren en jaren zorgen over het klimaat en niet alleen dat. Het klimaat is maar één deel van het spinnenweb aan problemen dat wij mensen over de aarde hebben gesponnen. Alle andere vervuiling raakt momenteel op de achtergrond omdat er zoveel aandacht is voor CO2 en (te) hoge temperaturen. Dat vind ik erg jammer. Veel mensen hebben geen idee hoeveel gif overal wordt gebruikt en zolang de focus 100% op klimaat ligt, gaat daar weinig verandering in komen binnenkort.

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Hout halen met de buurman

Een paar dagen geleden kwamen we langs onze buurman die druk in de weer was met zijn stookhout. Hij was in een super slecht humeur. Niet alleen had de (vloek vloek vloek) vos zijn volwassen haan opgegeten, toevallig een haan waar hij dol op was en waar hij het vaak over had, de buurman had ook zijn hout deze winter (Porca miseria!!!) in te lange stukken gezaagd waardoor hij het nu (nog meer vloeken) opnieuw moest zagen.

Ik bood aan hem een avond met het hout te helpen en zo geschiedde. Gisteravond om zes uur moest ik op de kar zitten terwijl hij met zijn oeroude rupsbanden tractor keihard de heuvel afreed. Hij is 80 en rijdt die tractor al zijn hele leven, maar ik vond het toch doodeng en daarnaast vrij ongemakkelijk want ik werd in die kar alle kanten opgegooid.

Op de terugweg zat de kar vol hout en mocht ik gelukkig de heuvel op lopen (dat klinkt als een straf, maar doe ik graag!). Ik was eerder bij het huis dan hij want ik kon binnendoor. Zodra de buurman op een vlak stuk was aangekomen wenkte hij mij en zei dat ik het laatste stuk moest rijden.

Een tractor zonder stuur, met wat hendels om mee te manoeuvreren. Ik zie en hoor ze hier veel (altijd erg oud met een gepiep en gekraak van jewelste) en het leek mij bijzonder ingewikkeld deze herriebakken onder controle te houden. Ik kreeg een korte uitleg die ik maar half kon horen boven het kabaal uit en hupsakee, daar ging ik.

Het bleek erg makkelijk. De twee hendels in het midden zijn om te sturen. Links naar je toe trekken en remmen (daar zijn twee pedalen voor) en je gaat naar links en andersom. Een andere hendel helemaal rechts is voor sneller of langzamer en de vierde helemaal links is om te stoppen, een soort koppeling.

Dit is een voorbeeld van zo’n tractor, maar hij lijkt er precies op!

De buurman was helemaal in zijn nopjes en ik vond het ook wel geinig om n’s gedaan te hebben.

Vanavond ga ik nog een keertje helpen, maar ik weet nu de korte weg, dus op de heenweg ga ik deze keer lopen.

Posted in: Toscane

Kippen verdwijnen

Er waren twee kippen verdwenen. Ik heb wat veren her en der gevonden, dus de vos was blijkbaar op bezoek geweest.

We hebben een elektrisch draad boven het gaas waardoor de vos niet met groot gemak en al helemaal niet met groot plezier, bij onze kippen zou komen. Het was dus een raadsel hoe het beest toch naar binnen is gekomen. Ik had het gaas helemaal gecontroleerd en geen gat gevonden.

Vandaag heb ik het gras rondom het kippengaas gemaaid en tot mijn grote verbazing zag ik nu wel een gat.

Inmiddels hadden de verschillende buren al gezegd dat ons gaas veel te laag is en op zich klopt het dat het aan de lage kant is (1 meter twintig), maar toch vond ik het vreemd dat een vos daar overheen naar binnen was gekomen, zonder tegen het stroomdraad aan te zijn gekomen. Per slot kunnen vossen veel, maar vliegen lukt ze nog altijd niet (bij mijn weten).

Het mysterie is opgelost!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Truffels

Wij wonen in een fantastische buurt in Toscane.

We hadden een buurman verderop, ik ken zijn naam niet eens, geholpen met een stuk zeil om een machine mee te bedekken. Mijn vriend heeft veel materiaal extra, hij print namelijk die materialen.

De buurman klopte iets daarna schuchter op de deur. Hij had een zakje truffels voor ons. Hij was ze net die ochtend met zijn hond gaan zoeken.

Zwarte truffels

We kregen instructies hoe we ze een paar dagen konden bewaren (eerst schoonmaken met borsteltje en dan in een potje met was keukenpapier). De hele ijskast rook vervolgens naar truffel terwijl het potje goed dicht zat.

Dit is uiteraard geen witte truffel, maar een hele gewone zwarte truffel die hier veel voorkomt. Toch is het erg bijzonder om zoiets te krijgen en er vervolgens bruschetta’s en omeletten mee te maken.

Moet er wel bijzeggen dat na twee dagen truffels, ik ook weer blij was dat ze op waren. Ze waren erg lekker, maar het was wellicht ietsje teveel voor twee mensen!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Zielige honden?

Ja, daar ben ik weer!

Regelmatig praat ik met mensen uit mijn buurt over van alles en dus ook over honden. Er is een groot verschil tussen mensen die met hun hond gaan wandelen en de mensen die hun hond als een nuttig dier houden (voor de jacht of om af te schrikken).

Zo vinden verschillende buren (die veelal hun honden in hokken houden) het erg zielig om een hond te steriliseren of castreren. Dat zouden ze nou echt nooit doen, pure is dierenmishandeling! Dat hun honden dag en nacht in een klein hok zitten tot ze eindelijk mee op jacht mogen, vinden ze doodnormaal.

De mensen die dagelijks met hun honden wandelen vinden exact het omgekeerde.

Twee werelden die vredig naast elkaar leven, elkaar respecteren, maar toch een totaal andere mening hebben. Iedereen kletst hier met elkaar als men elkaar tegenkomt en met de mensen ‘uit het andere kamp’ praat men gewoon niet over de onderwerpen waar ze het niet over eens zijn.

Dat werkt prima.

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

Aglione – heel grote knoflook

Knoflook kent iedereen, in het Italiaans ‘aglio’. Aglione dat kent bijna niemand. Het is een grote soort knoflook, afkomstig uit de Val di Chiana, het gebied in Toscane boven het Trasimeense meer. 

Elk gebied in Italie heeft zo ongeveer wel een specialiteit, iets dat daar beter groeit dan elders of beter smaakt. De aglione is een bijzonder voorbeeld. Het is namelijk echt een hele grote soort knoflook en een milde (dat laatste is wellicht maar goed ook!). 

Nou zie ik deze aglione de afgelopen jaren overal opduiken bij ons in de buurt. In de winkel is het vrij duur, zoals dat altijd gaat met speciale dingen in het begin. Echter, de broer van onze buurman gaf ons deze zomer een bol aglione. We waren net vertrokken voor een wandeling toen we hem tegenkwamen en ik stopte de bol dus in mijn rugzak. Die rook na een paar uur wandelen heerlijk naar knoflook.

De buurman zelf gaf ons een paar weken later twee bollen, met de opdracht één ervan te bewaren om te poten, zodat we daarna onze eigen hebben. Dat ga ik zeker doen.

De manier om aglione te bereiden, om het meeste aroma eruit te halen, is om het zacht te fruiten in olijfolie en daarna wat water erbij te doen zodat het heel zacht wordt en ‘smelt’. Dat duurt wat langer, maar het is echt smaakvol daarna, dus zeker de moeite waard. Ik heb het nu een paar keer klaargemaakt op die manier, met daarna wat tomatensaus erbij en een tijdje laten trekken. Uiteraard eet je dit met pasta!

Ik ben benieuwd of ik ook een echt grote aglione uit mijn moestuin tevoorschijn zal kunnen toveren volgend jaar!

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

Jujubes / Giuggiole

Onze geliefde buurman kwam langs met een mandje jujubes. Dat zijn geen snoepjes, maar heel kleine vruchten met een grote pit erin. Ze worden in Italie ofwel vers gegeten, rechtstreeks van de boom (ze zijn dan knapperig en fris van smaak). Je kunt ze ook even laten liggen, dan drogen ze direct en worden zoeter, maar ook een beetje klef en minder fris (inderdaad … ik vind jujubes vers erg lekker en daarna niet zo).

De jujube boom groeit tergend langzaam. We hebben er eentje geplant, bijna drie jaar geleden, maar als er in deze 3 jaar 4 cm bij is gekomen is dat veel. Het boompje kan wel enorm goed tegen droogte en hitte, dus ik heb er verder geen omkijken naar.

Hieronder het mandje met de giuggiole van de buurman. Toen ik de foto maakte had ik het mandje al bijna leeggegeten en toen pas dacht ik eraan er een blog over te schrijven.

Nu een foto van een jujube boom … niet die van ons, die komt namelijk nog niet tot mijn schouders en heeft zijtakjes van maximaal 15 cm.

Jujubes schijnen enorm gezond te zijn en ik heb mij laten vertellen dat je, als je er een grote hoeveelheid van eet, er ook een goed humeur van krijgt. Een soort gezonde drug? Dat kan bijna niet waar zijn!

In Italie is er een uitdrukking: ‘andare in brodo di giuggiole’ (letterlijk vertaald: in jujube-soep gaan) hetgeen wil zeggen dat je ergens heel erg blij mee bent. Ik heb even gezocht of dit wellicht echt komt van een ‘high’ van jujubes, maar op de websites waar ik heb gekeken wordt hier niet aan gerefereerd. Dat is nou jammer, hoewel … het lijkt mij erg veel werk om jujubesoep te maken!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Paddestoelen en een groot stuk ree

De afgelopen week is onze zeer gewaardeerde buurman twee keer langsgekomen. De eerste keer had hij paddestoelen (Pioppini heten ze hier, ze groeien namelijk op de ‘pioppi’ zijnde populieren). We krijgen een enorme hoeveelheid en hebben er twee dagen overvloedig pasta van gegeten. Heel simpel, maar echt erg lekker.

Een paar dagen later vroeg hij of wij een groot stuk ree wilden, de dag ervoor door een vriend van hem geschoten die vervolgens niet in staat was het dier zelf schoon te maken en onze buurman daarvoor op had getrommeld (zaterdagavond na het eten … je moet er maar zin in hebben!). Als beloning echter, kreeg de buurman een halve ree. Dat is niet gek.

Één probleem echter … de vriezer van de buurman zit helemaal vol met wild zwijn, kip, konijn en wellicht ook nog wel meer ree van eerdere keren. Hebben wij mazzel! Een deel van de ree had hij al aan andere mensen in de buurt gegeven, en de rest is voor ons.

Wij hebben het grootste deel in de vriezer gedaan en een flinke portie, de dag erna, in de marinade gezet. Ik heb het een dag later klaargemaakt. Ik vreesde dat het droog en hard zou zijn, omdat het vlees van een ree nou eenmaal erg mager is. Gelukkig is het bijzonder lekker geworden, boterzacht en smaakvol. Het heeft ruim 6 uur staan pruttelen.

De ree in stukken in een marinade van onze eigen wijn en daarna ook nog rozemarijn, tijm, laurier en salie
Back to Top