In heel korte tijd is het mij twee keer overkomen dat een idioot (zo’n typische verouderde en verloederde macho man met dikke buik, die niet heeft meegekregen dat de wereld sinds hij tien was, is veranderd) mij heel vreemd heeft behandeld.
Mijn vriend en ik waren in een lampenwinkel. We hadden een lamp gezien waar wij wat vragen over hadden. “Ga hier maar even zitten, dan kom ik er zo aan”. Hij kwam met een stapel boeken van andere lampenmakers en begon ons van alles voor te leggen dat wij helemaal niet wilden. Na een paar minuten zei ik dat ik het liever over de lamp had die we wel wilden.
De arme man (want helaas zijn dit echt heel zielige mannen) keek naar mijn vriend en zei: “Mevrouw is wel erg direct hè?”. Ik viel zo ongeveer van mijn stoel van verbazing. Behandelt deze idioot een mogelijke klant nu als een vervelend kindje dat nodig opgevoed moet worden?
Het antwoord is ‘Ja’. Hij bleef deze toon aanhouden en zei meerdere keren iets over ‘de mevrouw’ tegen mijn vriend. Blijkbaar dacht de idioot dat hij mijn vriend voor zich had gewonnen en dat ze samen deze lastige dame wel even klein zouden krijgen. Ik wilde op een gegeven moment weg, maar mijn vriend wilde toch eigelijk graag een prijsopgaaf van die lamp.
Ik was zwaar geïrriteerd. Zoveel domheid en ego problemen in een slecht oud geworden man die niet mee kan komen met de tijd … Die lamp hebben we na enig beraad toch niet bij hem gekocht.
Niet lang daarna kwamen we bij de winkel hier in de buurt, waar ze van alles hebben voor de landbouw. Ik kom daar regelmatig in mijn eentje, en dan is het te doen. Ik ben overigens denk ik één van de weinige vrouwen die ooit een voet in die winkel zet. De man die daar de baas is, noemen wij ‘il cowboy’. Deze keer was ik samen met mijn vriend en dat triggerde iets. De arme cowboy (ook verloederend oud aan het worden, maar duidelijk ooit een mooie man geweest) moest mij ook per sé denigreren en wegzetten als ‘een vrouw’ (“en die snappen nergens iets van, maar denken dat ze alles beter weten”). Ik kreeg dit letterlijk te horen, want hij zei het tegen mijn vriend waar ik gewoon naast stond.
Het ging om de bosmaaier en die gebruik ík alleen maar. Mijn vriend weet bij wijze van spreken niet eens hoe dat ding werkt. Het kwam erop neer dat ik probeerde uit te leggen wat ik nodig had, hetgeen volgens de cowboy onmogelijk was. Ik werd daarna totaal niet meer serieus genomen, en kon dus niet uitleggen wat het probleem was. Hij wilde mij ook niet helpen, maar alleen belachelijk maken. Dan is het een verloren zaak natuurlijk. In eerste instantie voor mij, maar op de lange termijn voor hem.
