willemijn lindeboom – W in Italie

Te koop?

Written by willemijn lindeboom 26/05/2022 1 reactie

Een paar dagen geleden belde er een gezette man aan. Hij wilde weten of hij mijn auto kon kopen.

Toevallig denk ik eraan om mijn auto te verkopen en een ebike te kopen want ik gebruik de auto nauwelijks en als al, dan voor korte ritjes hier in de buurt. Mijn vriend heeft een auto en een motor, dus ik denk dat we het zonder mijn auto prima gaan redden.

Dat kon de gezette meneer echter niet weten. Ik liep dus naar het hek om te horen wat de beste man te zeggen had.

Bleek dat hij altijd kapotte auto’s opkocht die al jaren stilstonden!

Tja … dat heb heb dan als je de auto weinig gebruikt en de parkeerplaats vol hoog gras staat, én als je je auto zelden wast.

Fietsen in Toscane, Toscane

Rustig weggetje

Written by willemijn lindeboom 23/05/2022 2 reacties

We gingen zondagochtend lekker een stukje fietsen en besloten iets om te fietsen om een mooi rustig weggetje te nemen. Normaal fietsen we hier altijd omlaag, maar het leek ons leuk dat om deze keer dat weggetje omhoog te nemen.

Toen het steil begon te worden kwam er een auto omlaag en direct daarna nog eentje en nog eentje … we bleken als tegenliggers de Dacia automobielclub te hebben.

Ik had geen idee dat er zoveel Dacias in Italie rondreden.

Ook zij hadden een mooi weggetje uitgezocht!

Algemeen

Alarm

Written by willemijn lindeboom 05/05/2022 2 reacties

Na de inbraak van een tijdje geleden besloten we uiteraard dat we een alarmsysteem moesten laten installeren.

Eerst kwam er een vriendelijke meneer kijken die ons op alle mogelijke manieren probeerde bang te maken voor van alles en nog wat en zijn prijsopgaaf werd nogal hoog.

We lieten het daarna een tijdje rusten, want we waren niet onder de indruk van alle praatjes. Toen werd er in de buurt ingebroken, een paar huizen verderop. Dat zette ons weer in beweging en zo kwamen we uit bij een ander bedrijf. Die kwamen met een oplossing die ons wel iets leek. Sensoren op deuren en ramen die al bij een kleine beweging het alarm af doen gaan, dus hopelijk worden ramen en deuren daarna met rust gelaten en niet helemaal kapot gemaakt … (maar dat is zeer de vraag).

Ze hebben ook videocamera’s die met ‘Intelligenza Artificiale’ onderscheid kunnen maken tussen mensen en dieren, tenzij er en beer of wild zwijn langs komt, maar dat is vrij onwaarschijnlijk.

Nu is alles al een tijdje geïnstalleerd en laat ik regelmatig per ongeluk het alarm afgaan. Elke keer schrik ik mij een ongeluk, maar dat is snel voorbij zodra de herrie stopt.

Een paar nachten geleden ging het alarm echt af. We spongen uit bed en zochten een zaklamp om te kijken wie er was of wat er was. Niets te zien uiteraard! Deze schrik ging helaas uren niet voorbij!

Ik herinnerde mij dat de videocamera’s alles registreren. Dat was eerst nog een probleem, want die dingen maken 24 uur per dag opnames en dat wil ik niet. Blijk ik de enige klant van hen te zijn die dat niet wil! Ik viel van mijn stoel van verbazing. Overal waar camera’s hangen vinden mensen het prima dat ze de hele dag filmen en dat wordt allemaal opgeslagen en met een app kun je er gewoon naar kijken.

Nou, de rest doet wat ie wil, maar ik wil dat dus echt niet! De camera’s mogen alleen registreren als het alarm aanstaat. Dat hebben de alarmmensen zo ingesteld, onder flink gemor omdat het geen standaard optie was. Ze hebben er dus extra werk aan gehad en dat werd niet op prijs gesteld.

Die nacht dat het alarm afging (twee uur ’s nachts) kon ik dus terugkijken wie er was geweest. Nou, die super intelligente camera’s hadden een kat gezien en vonden dat blijkbaar erg bedreigend. Een hele normale kat, één van de katten van de buren. Toen de sirene begon te loeien sprong het arme beest zo ongeveer een meter in de lucht van schrik en rende weg.

Tot dusverre de staat van de technologie op AI gebied … er moet nog het één en ander worden bijgesteld en van enige intelligentie is duidelijk geen sprake.

Bijzondere mensen

Het haantje zijn

Written by willemijn lindeboom 25/04/2022 5 reacties

We hebben teveel haantjes. Op zich geven ze geen overlast, maar een kippenhok met 6 hanen gaat niet lang goed. Zo waarschuwt iedereen.

Onze buurman kwam eten en was heel doortastend. Na het eten zijn we twee haantjes gaan slachten. Een ander haantje wil hij graag hebben, en we hebben ook voor het vierde haantje waarschijnlijk een plek gevonden. Jammer voor de twee haantjes die dus gisteravond het haantje waren.

De kippen zaten allemaal rustig op stok toen de buurman met grote behendigheid de twee haantjes de nek heeft omgedraaid. Hij pakte een versuft beestje uit het kippenhok en 10 seconden later was ie dood. Dat klinkt vreselijk, maar de dieren lijden even die 10 seconden en meer niet.

We kregen daarna een minicursus plukken. Dat is makkelijk en redelijk snel te doen.

Gisteravond werd het al met al laat en hebben we de boel buiten gelaten voor wat het was. Vanochtend vond ik de ’slachtpartij’ voor de deur.

In de afgelopen weken hebben we ook bezoek gehad van een vos. Twee kippen missen al. Hoogste tijd om het daghek te verbeteren. Vanochtend zag ik vossenpoep voor het afgesloten deel van het kippenhok, waar de kippen slapen, dus hij heeft vannacht blijkbaar geprobeerd om ook daar binnen te komen.

Misschien gaan we wat elektrisch draad aanleggen rondom. ’s Nachts zitten de kippen veilig (als de buurman niet langskomt) maar overdag kan de vos makkelijk over het hek klimmen. Het beest laat geen spoor achter, geen veertjes, geen bloed …. Onvoorstelbaar.

Momenteel zijn wij in de buurt de laatsten die de kippen nog redelijk vrij rond hebben lopen. Bij de rest zijn de kippen door vossen opgevroten en de paar kippen die ze nog over hebben, zitten nu in een soort zwaar beveiligde gevangenis. We delen onze eieren met deze minder gefortuneerden en krijgen als dank zelfgemaakte wijn (gelukkig is ie lekker!) en worst van wild zwijn (ook super goed). We kunnen om dezelfde reden ook 2 haantjes plaatsen, als ze bij ons overleven tot we de vossen buiten kunnen houden.

Kippen houden is al met al een hele belevenis … Een kip doodmaken is echt naar, maar men zegt dat het went door het vaker te doen. Aangezien er kuikentjes worden geboren, is een deel daarvan haan en helaas kunnen we die niet allemaal houden. Ze gaan onderling vreselijk vechten om te proberen de dominante haan te worden. Ik ben blij dat de buurman graag helpt, want ik zie het mezelf voorlopig nog niet doen …

Bijzondere mensen, Toscane

Wie is hier nou een beetje doof?

Written by willemijn lindeboom 11/04/2022 2 reacties

We hebben verschillende buren. De meesten zijn al een dagje ouder. Ik hoor de buurvrouw waar wij op uitkijken (redelijk in de verte) af en toe haar man roepen, vooral als de lunch klaar is. Hier in Toscane lunchen de ouderen allemaal warm met minimaal één gerecht, maar vaak meerdere (voorgerecht en pasta of pasta en hoofdgerecht). Het is dus voor de één nogal veel werk om alles klaar te maken en vervelend als de ander niet op tijd aan tafel zit want dan is alles koud of te gaar (al dente pasta komt nogal nauw).

De buurvrouw riep haar man, Alberto, steeds harder en steeds geïrriteerder. Alberto is namelijk doof aan het worden en hoort haar vaak niet, of doet alsof.

Vervolgens heeft ze op een gegeven denk ik een megafoon aangeschaft, want ik hoorde haar idioot goed:
‘AL BER TOOOOO!!’
Na even wachten wederom maar een toontje hoger:
‘AALLL BEEEERR TOOOOOOOOO!!!!!

Prachtig is dat.

Op een dag echter was Alberto met de motorzaag in de weer. Ik hoorde dat maar hoorde tegen enen ook zijn vrouw met de megafoon. Ze bleef maar roepen (van mij uit gezien van links) terwijl ik van rechts de motorzaag keihard hoorde gieren.

Blijkbaar is Alberto niet de enige die wat doof aan het worden is!

Moestuin Toscane, Wijn en olijfolie

Olijfbomen snoeien

Written by willemijn lindeboom 07/04/2022 1 reactie

Het is weer zover … we zijn volop aan het snoeien. Elk jaar snoeien we onze olijfbomen zodat alle takken zoveel mogelijk licht en lucht krijgen.

Dit jaar gaat het snoeien redelijk snel omdat we in de afgelopen jaren onze bomen (die waren verwaarloosd en dus huizenhoog waren) langzaam tot een normale hoogte hebben teruggebracht. We hebben hout voor jaren!

Een aantal bomen staat in de omheining van de kippen en die zijn bijzonder nieuwsgierig. Tijdens het snoeien moet ik goed oppassen dat ik niet over ze struikel en dat er geen grote takken keihard naar beneden storten.

Werken met kippen om je heen is heel ontspannend. Ze maken prettige geluiden, zacht geklok dat tevredenheid uitstraalt. Af en toe is er ruzie, maar dat is altijd binnen een halve minuut weer voorbij. Het zou wellicht een idee kunnen zijn voor mensen met stress om naar onze kippen te luisteren, maar dat terzijde.

Toscane

Mijn eigen brood

Written by willemijn lindeboom 18/03/202218/03/2022 4 reacties

Ik bak al maanden zelf brood en tot mijn grote verbazing is dat niet alleen erg makkelijk, maar ook erg lekker. Ik heb een Amerikaans boekje gekocht dat uitlegt hoe je je eigen zuurdesem maakt (volgens de niet-kneed methode) en hoe je daar makkelijk brood van kunt maken.

Ik gebruik het lokale meel van oude graansoorten, gemalen op de oude manier (tussen stenen). Dit meel heeft weinig gluten en gedraagt zich heel anders dan standaard meel. Daarnaast doe ik, typisch voor Toscane, geen zout in het brood (heel midden Italië heeft zoutloos brood en als je er eenmaal aan gewend bent, is het heerlijk). Kortom, de recepten uit het boek zijn niet toepasbaar, maar de methode wel.

Ik hou er sowieso niet van om recepten te volgen en alles te meten en besloot, nadat ik had bedacht dat wij mensen al duizenden jaren zuurdesem brood maken zonder weegschalen, moderne keukens en hulpmiddelen, gewoon op het oog / op het gevoel het deeg te maken en wonder boven wonder werkt dat prima.

Ik doe een flinke hoeveelheid meel in een grote kom, zuurdesem erbij en vrij veel water (zonder chloor). Als je niet kneedt moet je een behoorlijk nat deeg maken, heb ik begrepen. Wij hebben ons eigen regenwater, dus dat is handig. Even mengen en een uurtje of zo laten staan (afgedekt zodat het niet uitdroogt). Daarna weer wat mengen (een paar minuten) en weer tijdje laten staan en zo nog een paar keer. Daarna laten rusten zodat het kan rijzen. Na vele uren (een werkdag in mijn geval) doe ik het gerezen deeg in een schaal met ovenpapier en zet het in de ijskast. De volgende dag haal ik het eruit, doe de oven aan en verwarm een gietijzeren pan met deksel voor. Het deeg til ik aan het ovenpapier op (het is te kleverig om goed aan te kunnen pakken) en leg in de ovenschaal zodra die heet is, deksel erop en bakken. Simpeler kan niet!

Hieronder het nieuwe brood van gisteren en het oude brood van twee dagen eerder. Waarschijnlijk is het niet helemaal perfect, maar dat interesseert mij niet. Het is echt heerlijk (voor wie zoutloos brood kan waarderen).

Algemeen, Wandelen Toscane

Oude schelp

Written by willemijn lindeboom 16/03/2022 1 reactie

De grond bij ons in de buurt zit vol met stukjes schelpen. Deze zijn miljoenen jaren oud. Destijds was dit namelijk de zee. We zitten hier net op de grens tussen wat zee was en land. De buren ‘boven’ ons hebben veel ronde keien in de grond zitten, wij zo goed als niets. Die ronde keien zijn afgeslepen door het water, dus ze zijn ofwel door een rivier gebracht, ofwel de branding destijds heeft de keien glad gemaakt.

Af en toe vinden we tijdens een wandeling een bijna intacte schelp, zoals deze:

Deze schelp past net in mijn hand.

Terwijl ik ermee naar huis liep dacht ik aan onze wondere wereld, met allemaal vragen waar, volgens mij, geen antwoorden op zijn.

Miljoenen jaren geleden was alles helemaal anders, niemand weet echt hoe het was, ondanks wat aanwijzingen, maar dat zijn slechts kleine inkijkjes. Hier was ooit de zee, maar wat leefde daar allemaal in en op? Welke bomen en planten waren er? Wat heeft dit stukje kalk allemaal doorstaan en meegemaakt? Ben ik de eerste die deze schelp vindt of hebben duizenden jaren geleden (of tien) anderen met de schelp in de hand ineens beseft dat we van heel ver komen, dat wat ons omringd zo oud is dat het niet te bevatten is?

Geschiedenis lijkt een open boek, maar we weten eigenlijk maar heel weinig. Niet alle vragen over een ver verleden zijn relevant uiteraard, maar door eraan te denken ontstaat het besef dat ons leven niets voorstelt in het grotere geheel.

Dat vind ik schitterend.

Moestuin Toscane

Verschil moet er zijn!

Written by willemijn lindeboom 04/03/2022 2 reacties

Ik had venkel geplant in het najaar.

De oogst is geen groot succes.
Geen idee waarom niet. De plantjes hadden een goed gevoed bed en veel licht.

Kijk bijvoorbeeld naar dit enorme verschil tussen twee planten. De bovenste is een mooie venkel (geen idee of ie ook lekker is, dat ga ik dadelijk proeven). De onderste is zoals al mijn andere venkels erbij staan. Magere scharminkels.

Ik heb helaas maar één mooie venkel. Na vanavond moet dat zijn: ik had …

Verschil moet er blijkbaar zijn. Nu nog uitvinden waarom!

Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Ratten of mollen?

Written by willemijn lindeboom 14/02/2022 5 reacties

Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.

Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.

Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.

Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.

Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!

Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.

Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.