Een paar dagen geleden belde er een gezette man aan. Hij wilde weten of hij mijn auto kon kopen.
Toevallig denk ik eraan om mijn auto te verkopen en een ebike te kopen want ik gebruik de auto nauwelijks en als al, dan voor korte ritjes hier in de buurt. Mijn vriend heeft een auto en een motor, dus ik denk dat we het zonder mijn auto prima gaan redden.
Dat kon de gezette meneer echter niet weten. Ik liep dus naar het hek om te horen wat de beste man te zeggen had.
Bleek dat hij altijd kapotte auto’s opkocht die al jaren stilstonden!
Tja … dat heb heb dan als je de auto weinig gebruikt en de parkeerplaats vol hoog gras staat, én als je je auto zelden wast.
We hebben teveel haantjes. Op zich geven ze geen overlast, maar een kippenhok met 6 hanen gaat niet lang goed. Zo waarschuwt iedereen.
Onze buurman kwam eten en was heel doortastend. Na het eten zijn we twee haantjes gaan slachten. Een ander haantje wil hij graag hebben, en we hebben ook voor het vierde haantje waarschijnlijk een plek gevonden. Jammer voor de twee haantjes die dus gisteravond het haantje waren.
De kippen zaten allemaal rustig op stok toen de buurman met grote behendigheid de twee haantjes de nek heeft omgedraaid. Hij pakte een versuft beestje uit het kippenhok en 10 seconden later was ie dood. Dat klinkt vreselijk, maar de dieren lijden even die 10 seconden en meer niet.
We kregen daarna een minicursus plukken. Dat is makkelijk en redelijk snel te doen.
Gisteravond werd het al met al laat en hebben we de boel buiten gelaten voor wat het was. Vanochtend vond ik de ’slachtpartij’ voor de deur.
In de afgelopen weken hebben we ook bezoek gehad van een vos. Twee kippen missen al. Hoogste tijd om het daghek te verbeteren. Vanochtend zag ik vossenpoep voor het afgesloten deel van het kippenhok, waar de kippen slapen, dus hij heeft vannacht blijkbaar geprobeerd om ook daar binnen te komen.
Misschien gaan we wat elektrisch draad aanleggen rondom. ’s Nachts zitten de kippen veilig (als de buurman niet langskomt) maar overdag kan de vos makkelijk over het hek klimmen. Het beest laat geen spoor achter, geen veertjes, geen bloed …. Onvoorstelbaar.
Momenteel zijn wij in de buurt de laatsten die de kippen nog redelijk vrij rond hebben lopen. Bij de rest zijn de kippen door vossen opgevroten en de paar kippen die ze nog over hebben, zitten nu in een soort zwaar beveiligde gevangenis. We delen onze eieren met deze minder gefortuneerden en krijgen als dank zelfgemaakte wijn (gelukkig is ie lekker!) en worst van wild zwijn (ook super goed). We kunnen om dezelfde reden ook 2 haantjes plaatsen, als ze bij ons overleven tot we de vossen buiten kunnen houden.
Kippen houden is al met al een hele belevenis … Een kip doodmaken is echt naar, maar men zegt dat het went door het vaker te doen. Aangezien er kuikentjes worden geboren, is een deel daarvan haan en helaas kunnen we die niet allemaal houden. Ze gaan onderling vreselijk vechten om te proberen de dominante haan te worden. Ik ben blij dat de buurman graag helpt, want ik zie het mezelf voorlopig nog niet doen …
We hebben verschillende buren. De meesten zijn al een dagje ouder. Ik hoor de buurvrouw waar wij op uitkijken (redelijk in de verte) af en toe haar man roepen, vooral als de lunch klaar is. Hier in Toscane lunchen de ouderen allemaal warm met minimaal één gerecht, maar vaak meerdere (voorgerecht en pasta of pasta en hoofdgerecht). Het is dus voor de één nogal veel werk om alles klaar te maken en vervelend als de ander niet op tijd aan tafel zit want dan is alles koud of te gaar (al dente pasta komt nogal nauw).
De buurvrouw riep haar man, Alberto, steeds harder en steeds geïrriteerder. Alberto is namelijk doof aan het worden en hoort haar vaak niet, of doet alsof.
Vervolgens heeft ze op een gegeven denk ik een megafoon aangeschaft, want ik hoorde haar idioot goed: ‘AL BER TOOOOO!!’ Na even wachten wederom maar een toontje hoger: ‘AALLL BEEEERR TOOOOOOOOO!!!!!
Prachtig is dat.
Op een dag echter was Alberto met de motorzaag in de weer. Ik hoorde dat maar hoorde tegen enen ook zijn vrouw met de megafoon. Ze bleef maar roepen (van mij uit gezien van links) terwijl ik van rechts de motorzaag keihard hoorde gieren.
Blijkbaar is Alberto niet de enige die wat doof aan het worden is!
Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.
Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.
Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.
Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.
Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!
Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.
Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.
Een van de kippen was gaan broeden voor de tweede keer en omdat het de tweede keer was, hebben we haar haar gang laten gaan. Ik had geen enkele hoop dat er kuikentjes geboren zouden worden, het is namelijk erg koud geweest (voor Toscaanse begrippen) met veel nachtvorst.
Vanochtend zei ik nog tegen mijn vriend dat de 18 dagen echt voorbij waren, dus of ze zouden vandaag uitkomen, of helemaal niet meer. Ik ging er vanuit dat alle eieren dicht zouden blijven zitten. Ik zat er flink naast, er zijn wat kuikentjes geboren.
Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet, want het is werkelijk te gek voor woorden dat een kip in december gaat broeden. Echter, als je kuikentjes hoort piepen en na wat planken optillen, zelfs ziet zitten, dan komt er een idioot soort tederheid los. Wat zijn kuikentjes schattig!
Ik had voor de zekerheid wat voer voor kuikentjes aangeschaft, zodat ze flink aan kunnen sterken vanaf dag één. Ik heb wat water in de buurt gezet en het voer over het nest gestrooid en in een kommetje erbij gezet. De moederkip pikte mij steevast in mijn handen als ik iets te dichtbij kwam. Ze heeft groot gelijk, verdedigen die hap, dat is haar taak!
Ik heb geen idee hoeveel kuikentjes er zijn. Ik heb er twee gezien, maar het piepen lijkt op meer dan 2. Tsja, natte vingerwerk natuurlijk want ik heb er geen ervaring mee. Ik hoor in elk geval meerdere kuikentjes piepen. De kip had tien eieren gelegd, dus meer dan tien zijn het er niet!.
Onze buurman had ook een broedende kip en kwam een maand geleden eieren bij ons halen om eronder te leggen. Hij heeft 6 kuikentjes. Het is een jager met lange witte baard. Ik had stoere jagers willen zeggen, want hij heeft iets heel stoers. Echter, hij heeft een groot zwak voor dieren en een paar dagen geleden zei hij tegen mij dat ik echt zijn kuikentjes zou moeten komen bekijken want zoiets moois zie je zelden! Hij genoot er intens van, dat prille leven in december. Hoezo stoere jager!
Nou hebben we zelf kuikentjes. Ze zitten onder het kippenhok, dus we kunnen er niet bij tenzij ik de bodem uit het kippenhok haal. Ik laat ze gewoon zitten en zet water en eten neer en de moederkip zal het verder wel oplossen. Ze kan dat zeker beter dan ik. Dat hoop ik in elk geval.
Onze buurman vindt dat we moederkip met kuikentjes ergens op een warmere plek neer moeten zetten tot het voorjaar is. Dat gaan we echter niet doen. Als de kuikentjes het niet overleven, hetgeen uiteraard waarschijnlijk is de komende twee of drie wintermaanden, dan is dat gewoon jammer. Ik ben al enorm verbaasd dat er kuikentjes geboren zijn, dus wie weet overleven ze ook gewoon!
Ik was op zoek naar informatie over het zelf maken van wijn. Eén bron was uiteraard YouTube en de meeste filmpjes waren informatief en heel praktisch. Echter, één video krijg ik maar niet uit mijn hoofd. En ik heb hem niet eens uitgekeken!
Drie jonge mensen buiten onder een boom, vertellen dat ze wijn gaan maken. Ze hebben druiven gekocht die keurig in wat kratjes op de achtergrond staan.
De drie begonnen met het neerleggen van een laagje heel dun plastic, om niets vies te maken. BUITEN! Ik had er al wat moeite mee, maar bleef nog even kijken.
Na een hele tijd allerhande introducties begonnen ze eindelijk de druiven van de steeltjes te halen. Maar … eerst plastic handschoentjes aan! Ik viel van mijn stoel. Zijn de druiven zo smerig dat je handschoenen aan moet? Zo ja, weet je dan zeker dat je er wijn van wil gaan maken?
Ik besloot nog even geduld te hebben en bleef kijken. Nadat de druiven door een machinetje waren geperst stond één van de drie parmantig naast de bak met het resultaat met twee zakjes in zijn hand. Hij schudde een zakje dat hij tussen duim en wijsvinger vasthield en zei: nu komt het meest belangrijke onderdeel van zelf wijn maken, namelijk het toevoegen van gist. Hij had twee smaakjes die speciaal goed waren voor hun type druif, zodat de wijn uiteindelijk precies zo zou smaken als hoort.
Ik ben opgehouden met kijken. Het is alsof je naar iemand staat te kijken die uitlegt hoe je zelf een gerecht klaar kunt maken. Hij/zij laat zien hoe je alles wast en in stukjes snijdt en daarna wordt er een zakje ‘kant en klaar’ bijgedaan zodat de maaltijd precies zo smaakt als bijvoorbeeld een diepvriesmaaltijd.
Wat een gebrek aan fantasie, wat een angst om vies te worden, wat een angst in het algemeen … en er nog een video van maken ook!
Ik hoop dat ik, nu ik dit heb geschreven, de video uit mijn hoofd kan zetten. De andere video’s waren van vreselijk knoeiende mensen die in hun garage, zonder plastic op de grond of aan de handen, met allerlei hulpmiddelen die ze toch al hadden, van hun eigen druiven elk jaar wat wijn maken en die laten zien hoe ze dat doen, vol praktische tips. Dat is pas informatief!
We wonen inmiddels al een tijdje in ons nieuwe huis, maar we hebben ons nog niet officieel hier kunnen laten inschrijven, want de gemeente … nou ja, in het kort: bureaucratische toestanden!
Nou ontvang ik af en toe nog wat echte papieren post. Het adres dat op de brieven staat is nog mijn oude adres, maar ze zitten keurig netjes in mijn brievenbus hier. De postbode weet dus dat ik hier woon.
De brieven naar mijn vriend blijven op het oude adres afgeleverd worden. Nou kan dat zijn omdat zijn naam minder opvalt dan de mijne, maar het kan ook zijn omdat zijn brieven altijd rekeningen zijn die over het oude huis gaan.
Hoe dan ook, ik ben erg blij met de postbode en vind het erg grappig dat ze dit gewoon doet.
Hier in de buurt woonde een man, of laat ik eerlijk ‘mannetje’ zeggen. Angelo. Zijn vrouw was een paar jaar geleden overleden, maar hij redde het prima. Ze was lang ziek geweest en heeft dus ruim te tijd gehad om zelf alles te leren doen en toen hij dat eenmaal kon, jaren voor haar te zorgen.
Angelo is afgelopen maand verhuisd. Zijn huis stond al jaren te koop, en eindelijk heeft hij een koper gevonden. Hij woont nu in een flatje in een dorp in de buurt. Angelo kon er niet rauwig om zijn. Zijn moestuin, prachtige uitzicht, alle ruimte … ineens alles kwijt om in een klein flatje terecht te komen. Hij vond het prima, ‘als de verwarming maar werkte’, zei hij tegen mij, want een houtkachel is er niet in zo’n flat.
Door de jaren heen heb ik regelmatig kort met Angelo gepraat als ik langs liep. Hij praatte met zeer besliste gebaren en toon. Zijn stem leek vanonder zijn middenrif te komen. Met gezwollen borst deed hij de ene na de andere uitspraak, alsof hij een toespraak stond te geven voor een ruime zaal.
Niets vond hij leuker dan zeggen: ik ben nog heel jong hoor, iets meer dan veertig jaar per been.
Nu is zijn huis door een nieuwe familie betrokken. De tuin is helemaal overhoop gehaald en zijn keurige moestuin al totaal leeggegeten. Zo gaat dat, de nieuwe familie doet de dingen zoals ze dat zelf wil. Het is niet meer dan logisch en ik zou hetzelfde hebben gedaan.
Toch heb ik er moeite mee. Prachtige struiken zijn met de grond gelijk gemaakt en bomen gekapt. De struiken stonden nota bene te bloeien! Maar goed, ik denk dat Angelo er zijn schouders over zou hebben opgehaald. Als ik langsloop denk ik dus maar aan hem en probeer hetzelfde te doen.
Er wordt een gasleiding aangelegd hier, zoals ik al schreef in de blog over de Etruskische put.
Een tijdje geleden kwam ik aan het eind van de dag thuis en vond een graafmachine op onze parkeerplaats. Er kwam een mannetje in oranje naar mij toe en zei ‘die is toch niet tot last he?’.
Nou, op zich niet nee. De helft van onze parkeerplaats werd bezet, maar we hebben nog niet echt een tuin dus kunnen op andere plekken parkeren.
De dag erna stond er een generator, een heleboel jerrycans, een verzameling pijpen en nog wat los spul, naast de graafmachine en nog een groot apparaat waarvan ik de naam niet ken, een soort heel grote kruiwagen.
De mannen zijn heel vriendelijk, werken ontzettend hard en maken idioot lange dagen. Om zeven uur ’s ochtends zijn ze hier en om zes uur ’s avonds gaan ze weer weg. De lunch duurt nog geen half uur. Soms werken ze tot negen uur ’s avonds door. Na het werk moeten ze naar Altopascio rijden, ik schat ongeveer een uur hier vandaan als het meezit. De meesten komen uit Zuid Italie en gaan in het weekend naar huis, uren rijden (tussen de 4 en 6 uur).
Wat een leven!
De gasleiding loopt precies waar ook de waterleiding loopt. Heel handig! Met een grote machine wordt een gleuf in het asfalt gezaagd van 30 cm wijd en 1 meter diep. Alles dat deze machine tegenkomt wordt vermorzeld. Ik zit dus regelmatig zonder water. Ik hoor dan eerst wat gevloek en de machines houden vrijwel direct daarna op met werken (die maken een hels kabaal de hele dag).
Binnenkort zijn ze hier rondom ons huis klaar en keert de rust terug. Hoop ik.
