Bijzondere mensen – W in Italie

Wie heeft het gedaan?

Written by willemijn lindeboom 06/03/2023 3 reacties

Een tijdje geleden vond één van onze buren, onder een stapel groenafval dat hij had verbrand (helaas doet iedereen dat hier nog en willen ze niet naar mij luisteren dat het zoveel beter is om het langzaam compost te laten worden) een schedel van een wild zwijn.

Prachtige tanden zo te zien!

Nu is de grote vraag bij mij in de buurt … wie verstopt er een schedel van een wild zwijn onder een berg takken? De takken lagen direct langs de weg.

Ik vind het zelf niet zo’n interessante vraag. Het stikt hier van de jagers. Elk jaar worden hier honderden zwijnen doodgemaakt, dus wildezwijnschedels genoeg! Het is gelukkig geen mensenschedel, dus … waarom is dit belangrijk?

Ik moet een antwoord op deze vraag schuldig blijven, maar ik heb wel een vermoeden … Ik denk dat mensen het gewoon leuk vinden om over zoiets te kletsen en het groter te maken dan het is. Of zie ik iets over het hoofd?

Algemeen, Bijzondere mensen

De leeftijd

Written by willemijn lindeboom 27/02/2023 4 reacties

Gisteren was ik op een verjaardagsfeestje. De kleinzoon van mijn vriend is één geworden.

Op een gegeven moment zat ik naast een vrouw die ik al n’s eerder had gezien. Een hele vriendelijke vrouw van een jaar of 65. Vol vertrouwen zei ik tegen haar dat het alweer lang geleden was dat we met elkaar hadden gesproken, bij de opening van het nieuwe bedrijfsgebouw van mijn vriend in 2017.

Ze legde uit dat we elkaar daarna ook nog hadden gezien, bij het afstuderen van de dochter van mijn vriend. Ik kan me daar helemaal niets van herinneren en zei dus doodleuk dat zij daar zeker ook aanwezig was, maar dat we niet echt een gesprek hadden gehad en dat dat dus voor mij niet telde.

De vrouw keek mij nieuwsgierig aan en zei dat we na afloop bij elkaar aan een tafeltje in de bar hadden gezeten.

Ik kan het mij echt totaal niet herinneren en zei dat dus ook gewoon eerlijk.

Tja zei ze … dat zal de leeftijd dan wel zijn!

Bijzondere mensen, Toscane

Truffels

Written by willemijn lindeboom 15/02/2023 4 reacties

Wij wonen in een fantastische buurt in Toscane.

We hadden een buurman verderop, ik ken zijn naam niet eens, geholpen met een stuk zeil om een machine mee te bedekken. Mijn vriend heeft veel materiaal extra, hij print namelijk die materialen.

De buurman klopte iets daarna schuchter op de deur. Hij had een zakje truffels voor ons. Hij was ze net die ochtend met zijn hond gaan zoeken.

We kregen instructies hoe we ze een paar dagen konden bewaren (eerst schoonmaken met borsteltje en dan in een potje met was keukenpapier). De hele ijskast rook vervolgens naar truffel terwijl het potje goed dicht zat.

Dit is uiteraard geen witte truffel, maar een hele gewone zwarte truffel die hier veel voorkomt. Toch is het erg bijzonder om zoiets te krijgen en er vervolgens bruschetta’s en omeletten mee te maken.

Moet er wel bijzeggen dat na twee dagen truffels, ik ook weer blij was dat ze op waren. Ze waren erg lekker, maar het was wellicht ietsje teveel voor twee mensen!

Bijzondere mensen, Toscane

Zielige honden?

Written by willemijn lindeboom 08/02/2023 2 reacties

Ja, daar ben ik weer!

Regelmatig praat ik met mensen uit mijn buurt over van alles en dus ook over honden. Er is een groot verschil tussen mensen die met hun hond gaan wandelen en de mensen die hun hond als een nuttig dier houden (voor de jacht of om af te schrikken).

Zo vinden verschillende buren (die veelal hun honden in hokken houden) het erg zielig om een hond te steriliseren of castreren. Dat zouden ze nou echt nooit doen, pure is dierenmishandeling! Dat hun honden dag en nacht in een klein hok zitten tot ze eindelijk mee op jacht mogen, vinden ze doodnormaal.

De mensen die dagelijks met hun honden wandelen vinden exact het omgekeerde.

Twee werelden die vredig naast elkaar leven, elkaar respecteren, maar toch een totaal andere mening hebben. Iedereen kletst hier met elkaar als men elkaar tegenkomt en met de mensen ‘uit het andere kamp’ praat men gewoon niet over de onderwerpen waar ze het niet over eens zijn.

Dat werkt prima.

Bijzondere mensen, Wijn en olijfolie

Geduld … pazienza

Written by willemijn lindeboom 09/12/2022 2 reacties

Je hebt van die mensen waar je eindeloos veel geduld voor op moet brengen. Geduld is een schone zaak, maar verre van mijn sterkste punt.

Al een paar dagen probeerde ik wijn te bestellen bij een coöperatie in Piemonte. Erg lekkere wijn! De mailwisseling ging prima, tot dat ineens niet meer zo was. Mijn mails kwamen duidelijk niet bij hen aan. Ze belden mij maar ik kon niet opnemen. Het werd een ochtend heen en weer bellen zonder resultaat. Ik belde en de betreffende mevrouw was er niet en zij belde terug en ik zat in een les. Dat tot 4 keer toe. Super irritant natuurlijk.

Toen we elkaar eindelijk te pakken kregen had ik een zwaar vermoeide stem aan de lijn, die mij duidelijk maakte dat ik volgens haar niet meewerkte. Het gespeelde geduld droop ervan af terwijl ze tegen mij sprak alsof ik een stout meisje van twee was. Zo’n toontje werkt bij mij niet opperbest. Mijn neiging is om in de aanval te gaan, maar ik hield mij in, met kromme tenen.

Ze vroeg mij de mail nogmaals te sturen, maar ditmaal naar het juiste adres. Ik had altijd het juiste adres gebruikt uiteraard, maar stuurde mijn mails opnieuw terwijl we aan de telefoon zaten. Ze kreeg niets binnen. Ik stuurde ze naar een ander email adres en die kreeg ze ook niet binnen. Ik stuurde ze van een ander email adres van mij en die kwamen ook niet door. Mijn conclusie was dus dat ze een probleem met hun mail hadden. Dat werd stellig ontkend onder luid toenemende zuchten en klaagzang.

Ik was er helemaal klaar mee en stond op het punt de order helemaal te annuleren, toen ze ineens zei dat er een mail van mij binnen was gekomen. Daarna werd ze plotseling nijdig want er kwamen nog 4 mails binnen van mij, allemaal dezelfde!

Welja … ik kreeg op mijn donder omdat ik 5 dezelfde mails had gestuurd … iets dat ze mij 10 minuten daarvoor met klem had gevraagd te doen. Alzheimer? Stress?

Met grote zelfbeheersing heb ik mezelf in kunnen houden. Ik heb gevraagd of alles OK was nu. Ze hield op met zuchten en deed ineens weer vriendelijk en zei dat alles nu OK was.

Daar ga ik binnenkort hopelijk een lekker glas wijn op drinken!

Bijzondere mensen, Bureaucratie

Verlaten auto’s

Written by willemijn lindeboom 17/11/2022 3 reacties

Soms zie je in Italie een verlaten auto ergens staan. Af en toe zit het nummerbord er nog op, maar vaak niet meer. De banden zijn lek en de hele boel is verroest en vergaan. Het kost geld om een auto naar de sloop te brengen, vandaar dat je deze taferelen her en der tegenkomt.

Een huis bij ons in de buurt dat te koop staat, heeft twee van dit soort auto’s staan. Ze zijn van een huurder die de huur nooit heeft betaald en deze twee wrakken ook nog heeft achtergelaten. De auto’s zijn inmiddels van de belastingdienst want ook aan hen heeft die huurder nooit iets over de auto’s betaald. Ze zijn uiteraard niets waard, maar probeer die auto’s maar n’s officieel van je terrein te krijgen … het kost bergen tijd en geld.

We waren met de zus van mijn vriend naar het huis gaan kijken en op een gegeven moment begon ik over de auto’s. Een van de eigenaren zei doodleuk: als ik de eigenaar van het huis zou zijn, zou ik ze in stukken zagen en door de ijzerhandelaar op laten halen.

Ik zei verbaasd: maar u bent de eigenaar van het huis!

Hij haalde zijn schouders op en zei tot mijn grote verbazing: ja maar ik kan dat niet doen want mijn tante is ook eigenaar en als ze erachter komen gaat zij de bak in!

Nou, bedankt voor de goede tip!

Bijzondere mensen

Dweil

Written by willemijn lindeboom 24/10/2022 5 reacties

Gisteren waren we weer olijven aan het plukken op een stuk land dat een paar honderd meter van ons huis ligt, tegenover een oud en klein begraafplaatsje.

Op een gegeven moment stopte er een auto waar eerst een hondje uitkwam dat keihard begon te keffen. Daarna kwamen er drie mensen uit. Ik heb ze niet gezien, maar hoorde de stemmen.

Het hondje werd meerdere keren tot orde geroepen. Hij luistert (niet) naar de naam: Mocio. Dat betekent dweil.

Toen ik eindelijk een glimp van het dier opving zag ik een klein druk beestje met veel en lange haren.

Bijzondere mensen, Wandelen Toscane, Wijn en olijfolie

Kilte in de vallei

Written by willemijn lindeboom 27/09/202227/09/2022 1 reactie

We waren weer n’s een korte wandeling aan het maken toen we langs een grote moestuin liepen, in een vallei, midden tussen allemaal wijngaarden op de heuvels eromheen. We lopen er vaak langs, maar hadden er nooit iemand gezien.

Deze keer was er echter een man wat water aan het geven. Zijn tractor stond bij de put en gaf luid ronkend elektriciteit aan de pomp. Zoals we wel vaker doen maakten we een praatje. Hij bleek de eigenaar van alle wijngaarden rondom de moestuin en ook van de wijngaarden verderop. Hij vertelde honderduit. Ik begon het koud te krijgen. In een vallei is het vochtiger en dus voelt het een paar graden kouder aan, wist de beste man mij te vertellen met een air van: stel je niet aan!

Na een tijdje kwam er een 4×4 de heuvel afzetten. Het was de vrouw van deze man. Ze kwam wat groente en fruit halen voor het eten. Voor ik het wist had ze een meloen geplukt en haar man instructies gegeven die in stukken te snijden en ons een stuk te geven. De meloen was nog niet helemaal rijp, maar wel al lekker. Ze probeerde een andere meloen in de hoop dat die wel rijp zou zijn, maar die was nog minder rijp. Het is duidelijk moeilijk om van buiten te zien of een meloen rijp is. Daar heb ik ook altijd moeite mee.

Al met al erg vriendelijk dat ze hun meloenen met wildvreemden delen, hoewel ze inmiddels wisten wie we waren en waar we wonen. Toch gaven ze mij een kille indruk door de dingen die ze vertelden en wellicht omdat ik het echt koud had, maar dat werd gewoon genegeerd.

Wat vertelden ze dan? Ze vertelden over hun manier van druiven verbouwen en olijven (op gif werd niet bespaard en was een prachtige uitvinding – om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen), over hoe ze een vos de wereld uit hadden geholpen nadat die voor de tweede keer probeerde hun kippen te eten (de eerste keer was hij erin geslaagd). Uiteraard snap ik dat, maar je kunt ook de kippen beter beschermen in plaats van de vos een kopje kleiner te maken.

Toen ze over de nieuwe tendens van ‘0 km’ begonnen, over hoe belachelijk dat is, was ik er wel klaar mee om als publiek te dienen. Ik begrijp dat ze hun wijn en olie over de hele wereld verkopen, maar toch is ook het idee om zoveel mogelijk lokaal te consumeren volgens mij een heel goed idee. De hoogste tijd dus om door te lopen. Ik had het steenkoud gekregen dus had echt een goede smoes! Wat een kille maar toch ook vriendelijke mensen en vallei!

Bijzondere mensen, Wijn en olijfolie

Alle wilde dieren …

Written by willemijn lindeboom 07/09/2022 1 reactie

We waren een stukje gaan wandelen toen een man uit de buurt, waar we wel vaker een kletspraatje mee maken, op z’n scooter voorbij kwam. Hij stopte en zette de motor uit. Hmmmm blijkbaar had hij echt zin in een praatje!

Na wat over en weer over het weer en de schade van de onweersbui zaterdag … De bliksem is bij ons ingeslagen, op de meter, die is van de muur geknald. De elektriciteitsmaatschappij kwam binnen 1,5 uur en hebben een nieuwe geïnstalleerd waarna alles het weer deed, afgezien van het alarm. Erg veel geluk gehad!

Daarna nog wat over de olijfvlieg (is ie er, gaat ie komen?). De buur is echt boer, al zijn hele leven. Een kleine druivenproducent en hij heeft ook olijfbomen, dus hij weet altijd wel wat over de plagen die er al dan niet zijn. Hij spuit ook vol overtuiging zoveel gif als nodig is om niets van zijn opbrengst te verliezen.

Toen kregen we het over de druiven. Wij hebben alles al geplukt omdat anders de reetjes ons voor zijn. Ze hadden nu alle rode druiven al opgegeten die niet door bramenstruiken zijn omgeven. Ik zei tegen de man dat ze blijkbaar onze druiven lekkerder vinden, want wij spuiten niet.

Hij haalde rustig zijn schouders op en zei ijzig kalm: “ze moeten ze allemaal afmaken, alle wilde dieren moeten worden afgemaakt en die gekken die van dieren houden die moeten ze maar in een omheind park gaan bekijken”.

Klare taal … !

Bijzondere mensen, Toscane

Paddestoelen en een groot stuk ree

Written by willemijn lindeboom 31/08/2022 3 reacties

De afgelopen week is onze zeer gewaardeerde buurman twee keer langsgekomen. De eerste keer had hij paddestoelen (Pioppini heten ze hier, ze groeien namelijk op de ‘pioppi’ zijnde populieren). We krijgen een enorme hoeveelheid en hebben er twee dagen overvloedig pasta van gegeten. Heel simpel, maar echt erg lekker.

Een paar dagen later vroeg hij of wij een groot stuk ree wilden, de dag ervoor door een vriend van hem geschoten die vervolgens niet in staat was het dier zelf schoon te maken en onze buurman daarvoor op had getrommeld (zaterdagavond na het eten … je moet er maar zin in hebben!). Als beloning echter, kreeg de buurman een halve ree. Dat is niet gek.

Één probleem echter … de vriezer van de buurman zit helemaal vol met wild zwijn, kip, konijn en wellicht ook nog wel meer ree van eerdere keren. Hebben wij mazzel! Een deel van de ree had hij al aan andere mensen in de buurt gegeven, en de rest is voor ons.

Wij hebben het grootste deel in de vriezer gedaan en een flinke portie, de dag erna, in de marinade gezet. Ik heb het een dag later klaargemaakt. Ik vreesde dat het droog en hard zou zijn, omdat het vlees van een ree nou eenmaal erg mager is. Gelukkig is het bijzonder lekker geworden, boterzacht en smaakvol. Het heeft ruim 6 uur staan pruttelen.