Posted in: Bureaucratie

Boete

Kleine irritaties … kreeg voor de zoveelste keer dit jaar een boete, had mijn auto ditmaal verkeerd geparkeerd.

Hier in het dorp worden de wegen schoongemaakt, eens per week. Overal staan dus bordjes dat je op een bepaald dagdeel niet mag parkeren. Mijn eerste boete kreeg ik toen ik mijn auto voor het huis had laten staan de eerste week dat ik hier woonde. Geen moment aan gedacht. Wel, zo’n boete helpt je heel goed nooit meer te vergeten dat je op donderdagochtend de auto moet verplaatsen!

Ik zet mijn auto sindsdien altijd in een straatje achter het huis. Ook hier mag ie op zaterdagochtend er niet staan en de eerste weken ging ik vrijdagavond keurig op zoek naar een plekje … hetgeen nogal lastig te vinden was.

Andere auto’s beleven gewoon op deze parkeerplaats staan en na een paar weken besloot ik dat dus ook maar te doen.

Dat ging goed tot afgelopen zaterdag.

Wel, dat irriteert mij werkelijk enorm. Ik ben dus bezwaar gaan maken bij de Polizia Municipale. Waarom ik nu ineens mijn auto daar niet mag laten staan, vroeg ik heel vriendelijk. Ja, zei de dikke agent, dat komt wel vaker voor dat er daar boetes worden gegeven. Ik gaf aan dat ik het niet eerlijk vond na 9 maanden nu ineens wel een boete te krijgen en vanaf nu dus elke vrijdagavond een plek voor de auto te moeten zoeken terwijl er niet wordt schoongemaakt en anderen hun auto wel laten staan (wie vriendjes met de politie is, krijgt nooit een boete, dat is ook zo typisch voor een klein dorp waar iedereen elkaar kent).

De agent zei dat in Florence hele wijken tegelijk werden schoongemaakt en mensen hun auto dus soms kilometers verderop moesten parkeren. Ik zei dat dit Florence niet was en er een groot gebrek aan parkeerruimte is en dus moet er een oplossing komen (het parkeerprobleem was onderdeel van de verkiezingsstrijd in Montespertoli). De agent was inmiddels verveeld iets anders gaan doen en na lange stilte zei hij wederom dat ik naar de burgermeester moest gaan.

Maar eerst de boete moest betalen.

Posted in: Fietsen in Toscane, Wandelen Toscane

Prachtige ballerina

Wel een beetje vies helaas.

Aan de rand van een lelijk nietszeggend dorpje in Toscane (Bestaan die dan? Nou en of die bestaan! Toscane heeft heel mooie dingen maar ook foeilelijke dorpjes) staat totaal onverwachts dit beeld.

ballerina-beeld-toscane

Het staat niet in het centrumpje, maar langs een weinig bereden weg, van Ortimino naar Nebbiano, net buiten het dorp. Een prachtig beeld, hoewel de foto het niet goed uit laat komen.

Wat een verrassing!

 

Posted in: Fietsen in Toscane, Wandelen Toscane

Jeruzalem in Toscane

Dit weekend vertrokken we wederom op de fiets en zoals altijd hadden we geen onderzoek gedaan naar de route. We keken wat op de kaart en besloten naar Castelfalfi te fietsen. Dat klonk interessant.

Niets bleek minder waar! Dit keer geen verrassend pareltje dat door de eeuwen heen stand heeft kunnen houden … Castelfalfi is, naar mijn mening, echt een afschuwelijk oord. Het heet ‘Tuscan Resort’ en is door Tui (en grote Duitse onderneming actief in de reisbranche) gemaakt. Een 800 jaar oud dorp is sfeerloos opgeknapt. Van verre ziet het er wel aardig uit, maar als je er eenmaal bent krijg je het koud van de kille sfeer en strakke perfectie. Dit heeft helemaal niets met Italie van doen. Daarnaast liepen er enkele rijkere toeristen rond die zich in authentiek Toscane waanden, hetgeen de sfeer er niet beter op maakte.

Wel heel bijzonder op deze fietstocht was de ‘Sacro Monte di San Vivaldo’. We reden er toevallig langs. De heilige berg van San Vivaldo is een oud klooster waar pelgrims vanaf 1500 naartoe mochten in plaats van naar het verre en gevaarlijke Jeruzalem te moeten trekken. Het  Jeruzalem van Toscane heet het dus ook. Rond 1500 besloot een monnik om de belangrijke onderdelen van de Via Dolorosa uit Jeruzalem in Toscane na te bouwen. De paus gaf dezelfde status aan een pelgrimstocht naar deze reproductie als voor de verre reis naar Jeruzalem.

Het is een bijzondere plek. Bij de ingang staat een kapel die geen opening lijkt te hebben (bij nadere inspectie blijkt de opening achter de kapel te liggen). Dat maakt natuurlijk direct nieuwsgierig.
De Sacro Monte bestaat uit een groot klooster en verder allemaal kleine kapellen en tempels langs een korte route over een beboste heuvel.

jeruzalem-in-toscane-2

De kapel ‘zonder ingang’ hierboven en hieronder het klooster en een deel van de kleine tempels en kapellen, plus tot slot een detail van een tempel.

jeruzalem-in-toscane-1

jeruzalem-in-toscane-3 jeruzalem-in-toscane-4

Posted in: Uncategorized

Speedboot in de wijngaard?

Ik reed langs een van de ontelbare wijngaarden hier rondom Montespertoli in de Chianti streek. De wijngaard liep naar beneden af en in de verte zag ik … knipper knipper … een futuristische speedboot door de wijngaard varen?

Even beter focussen … jeetje wat gaat die boot langzaam!

Ach nee … het is een druivenoogstmachine.

Van boven en achteren gezien, zeg maar kijkend naar ‘de kont’ van zo’n oogstmachine terwijl die naar beneden rijdt, lijkt het op een speedboot. Dit plaatje hieronder geeft een beetje het idee (dit plaatje is van Pellenc, een van de fabrikanten van dit soort machines).

grape-harvest-chianti

In de Chianti wordt druk geoogst momenteel. Ik zie zelden mensen met kratten door de wijngaarden, de oude manier van oogsten. Het lijkt hier vooral met ‘speedboten’ gedaan te worden.

Tractoren rijden af en aan met karladingen vol druiven. Er staan lange rijen tractoren bij de ‘cantine sociale’ te wachten tot het hun beurt is de druiven ’te storten’. Bij een cantina sociale worden druiven van vele boeren tot wijn verwerkt. Veel plekken/dorpen kennen een cantina sociale, een echte coöperatie speciaal voor en door de wijnboeren in een gebied.

De aangesloten boeren brengen allemaal hun druiven naar de cantina en van die hele mix wordt wijn gemaakt. De opbrengst wordt, na aftrek van alle kosten, verdeeld naar aandeel gestorte druiven en, om het iets ingewikkelder te maken, naar de kwaliteit van de ingebrachte druiven. De kwaliteit wordt vastgesteld door naar het suikergehalte van de druiven te kijken. Hoe meer suiker, hoe hoger de kwaliteit en hoe meer de boer verdient. (Druiven met meer suiker geven wijn met een hoger alcoholpercentage, vandaar).

De komende tijd moet je geen haast hebben als je door de Chianti rijdt …!

Posted in: Algemeen, Bijzondere mensen

Doodlopende weg

Niet zo handig gekozen deze drie straatnamen?

Alledrie doodlopende wegen… en deze drie mannen zijn allen door de mafia vermoord (nadat ze grote moeite hebben gedaan de mafia te bestrijden).

doodlopende-wegen-1 doodlopende-wegen-2 doodlopende-wegen-3

 

Dit is in Capraia, tussen Montelupo en Empoli. Een nieuwe wijk, stevig heuvel op. De drie wegen liggen naast elkaar. Is het ironie of heeft de gemeente er niet bij stilgestaan?

Posted in: Fietsen in Toscane

Miniatuur van de dom van Florence

Gisteren gingen we een eindje fietsen en namen een nieuwe weg. Een kleine weg van Certaldo naar Barberino in Val d’Elsa. Het eerste stuk was lelijk, met veel smakeloze nieuwe huizen. Wel allemaal met goed verzorgde groentetuin overigens (dat maakte een klein beetje lelijkheid weer goed).

Langzaamaan werd het mooier tot we ineens, na een aantal korte haarspeldbochten omhoog, voor dit tafereel stonden.

cappella-chianti-2

Schitterende kapel, leek sprekend op de wereldberoemde koepel van de dom van Florence. Het bleek de Cappella di San Michele di Semifonte te zijn, een miniatuur van de beroemde koepel, één achtste kleiner. Werd gebouwd tussen 1594 en 1597 op een plek waar ooit het belangrijke kasteel van Semifonte stond (door de Fiorentini rond het jaar 1200 vernield).

Ik had alleen mijn telefoon bij me om foto’s te nemen, dus ze zijn van erg slechte kwaliteit helaas, maar het geeft toch een indruk en daar gaat het hier om.

cappella-chianti

Bijzonder indrukwekkend.

Posted in: Algemeen

“Mai perdere la speranza!”

“De hoop nooit verliezen”.

Vrienden hadden een pakketje opgestuurd, kleine verrassing.

De courier kwam het brengen, maar ik was er net op dat moment niet. Vond het briefje dat ik er niet was en wat ik moest doen om het pakje te krijgen. Eenvoudige innon-perdere-mai-la-speranzastructies online. Ging naar de website en gaf aan dat ik er maandag de hele dag en dinsdag tot 11 uur zou zijn en daarna vrijdag weer.

Gisteravond kwam ik thuis en vond een tweede briefje van de courier dat ie dinsdag om 14.30 uur langs was gekomen en ik er niet was.

Ik kon op de website inmiddels niets meer aan mijn pakjes status veranderen en las dat ze het twee weken in Empoli zouden bewaren en daarna terugsturen. Best irritant, maar ik besloot volgende week naar Empoli te rijden.

De bel ging net.

De courier met mijn pakje. Hij had mijn berichtje pas later goed gelezen en besloot mijn pakje alsnog vanochtend in te laden. Erg vriendelijk al met al. Ik was de hoop uiteraard verloren iets bezorgd te krijgen, zijn antwoord “mai perdere la speranza signora!”.

 

Posted in: Bijzondere mensen, Fietsen in Toscane

Alpaca bar

alpaca-in-de-bar

In Montespertoli op een kruispunt aan de rand van het dorpje, kwamen we langs deze man fietsen die zijn alpaca’s mee had genomen naar de bar. Hij zat klaar om aan de lunch te beginnen.

Ik vroeg of ik een foto mocht maken en we raakten aan de praat.

Hij neemt de alpaca’s mee om ze op te voeden. Hoezo ‘opvoeden’ vroeg ik? Alpacas grazen toch buiten in de wei? Jawel zei hij, maar hij verkocht ze af en toen aan families of boerderijen en wilde dat zijn alpaca’s gewend waren aan verkeer en mensen. Ze vinden het niet per se prettig om aangeraakt worden door bijvoorbeeld kleine kinderen en hij wil voorkomen dat zijn alpaca’s verkeerd reageren. Dus laat hij ze wennen aan mensen, klein en groot.

Hij neemt ze mee naar de bar in zijn auto. De zwarte is inmiddels gewend en springt er zo in. De witte is nog jong en moet in de achterklep getild worden.

Tijdens de lunch zijn de alpaca’s rustig zei hij, maar ze weten wanneer hij klaar is met eten en eisen dan aandacht en iets lekkers. Ze gaan dus dan de tafel afruimen, op ‘hardhandige’ manier  (ze trekken de placemat gewoon van tafel) en gaan aan het haar van de beste man trekken. De vooruitstaande tandjes kunnen heel goed knabbelen.

Wat voor lekkers willen de beestjes? Ik opperde misschien wat verse kruiden, want ik loop regelmatig langs hun omheining en geef ze dan laurierblaadjes, de laurierheg groeit er namelijk naast. Ze vinden dat zalig.

Maar nee. Ze krijgen een bombolone. Dat is een (heel gezonde … ahum) met creme gevulde gefrituurde rol deeg. Als de zwarte alpaca haar bombolone niet krijgt, wordt ze krengig. Ik heb maar niet verder gevraagd, maar vond het typisch Italiaans. Het land van de verwende kindertjes die vervelend worden als ze niet krijgen wat ze willen.

De man was heel trots op dit gedrag van zijn geliefde dieren. Ik was vertederd door deze man, die zo dol is op zijn dieren dat hij ze meeneemt lunchen onder het mom dat hij ze op moet voeden.

Posted in: Bureaucratie

Hier kunnen ze het ook!

Ze = de overheid.

Ik ben verhuisd, maar moet hier lokaal nog altijd een dokter zoeken. Daarvoor moet je naar de ‘USL’ en dat is niet de meest aantrekkelijke vorm van tijdsbesteding die ik ken. Vandaar het uitstel. Maar goed, deze week dan toch maar gegaan.

Vele ervaringen rijker ging ik op pad met alle papieren die ik heb. Na wat wachten mocht ik bij een mevrouw naar binnen. Ze keek misprijzend naar alles, mij inclusief, en was ijzig. Na een tijdje typen vroeg ze wat ik hier deed. Nou, eh … momenteel heb ik geen baan. Ben je dan werkeloos. Nee ik heb mij niet als werkeloos ingeschreven, ik had een BTW nummer en dat is nu opgezegd.

Aha! Ze werd op slag een stuk vrolijker. Ze had iets gevonden dat niet volgens de regels was.

Haar kruisverhoor leverde op dat ik naar de gemeente moest om een officieel formulier te vragen waarin stond dat ik in Italie mag wonen. Ik liet haar dit formulier zien, uit 2008, toen Italie eindelijk verblijfsvergunningen voor Europeanen had afgeschaft. Nee, ze wilde hetzelfde formulier, maar dan van de nieuwe gemeente. Ik zei dat dit formulier aangaf dat ik permanent in Italie mocht verblijven en derhalve geldig was zolang ik in Italie woonde. Ze bleef bij haar standpunt, dus vertrok ik naar de gemeente.

Licht gefrustreerd, maar erg blij dat ik in Montespertoli woon, waar alles in het dorp ligt, op loopafstand. In Umbrie was dat wel anders en had ik voor deze klus dus alvast twee keer op pad gemoeten.

Bij de gemeente werd ik van persoon naar persoon gestuurd en begrepen ze niet wat ik dan wel moest hebben. Uiteindelijk besloot een vriendelijke mevrouw: “Nee hoor, ze hebben het bij de USL helemaal verkeerd, dus ga maar gewoon terug en doe een ‘autodichiarazione’.” (dat is een verklaring van jezelf dat je zweert de waarheid te schrijven). Als ze dat niet accepteren dan moeten ze mij maar bellen, zei ze en stopte mij een papiertje met naam en nummer toe.

Nog net voor twaalf uur vond ik bij de USL dezelfde kille mevrouw die, sinds ze mijn leven een beetje lastiger had gemaakt, net iets vriendelijker was geworden. Ze luisterde naar mijn verhaal en schudde haar hoofd dat het toch echt zo niet kon. Een diepe zucht en dramatische houding. Ik wachtte af wat er komen ging. Na enige stilte besloot ze met duidelijke tegenzin iemand hierover raad te plegen. Daarmee zat ze lang aan de telefoon hele verkeerde dingen uit te leggen. Elke keer onderbrak ik haar met de juiste versie, maar daar week ze weer vanaf, mij gebarend mij er niet mee te bemoeien, maar dat deed ik toch. Toen ze uiteindelijk met mijn hulp de juiste versie van het verhaal had, bleek dat mijn document gewoon geldig was en ze mij dus in Montespertoli in moet schrijven.

Ze stuurde mij echter wel weg omdat het inmiddels kwart over twaalf was en ze sluit altijd om twaalf uur.

Vandaag ging ik terug maar kon niemand vinden. Navraag bij een zuster leerde dat op donderdagochtend het kantoor al om 11 uur sluit. Welja, elke dag andere tijden, typisch iets voor de Italiaanse overheid. Morgen ga ik dus weer, kleine wandeling en dus kleine frustratie. Het had veel erger gekund, vroeger moest ik altijd vele kilometers rijden om vervolgens keer op keer voor onaangename verrassingen te staan!

logo_ausl

Back to Top