Vandaag bijna een halve dag bij een vriendin van mij in het ziekenhuis van Empoli geweest. Ze is maandag met grote spoed opgenomen omdat ze ineens haar handen en benen niet meer kon bewegen en ze zat onder de rode vlekken.
Inmiddels mag ze bezoek ontvangen want het schijnt niet besmettelijk te zijn.
Dat hoop ik dan maar!
Zoals elk Italiaans ziekenhuis dat ik tot nu toe heb gezien is het een groot doolhof, zonder enige logica en ook weinig personeel die je weet te vertellen waar je dan wél naartoe moet. Ik moest op de vijfde verdieping zijn. Eenmaal aangekomen bleek dat ik via de verkeerde lift naar de vijfde etage was gekomen.
Er is geen verbinding tussen de twee vijfde verdiepingen die er zijn. (Lég dat dan ook duidelijk uit op de borden bij de ingang, dacht ik licht geïrriteerd).
Het lijkt mij een grote designfout want voor welke gebruiker dan ook is het onhandig eerst helemaal naar de begane grond te moeten om daar wederom een lift te nemen, of de trap (maar die was totaal uitgestorven). Wat een energieverspilling ook!
Waarom zijn de Italiaanse ziekenhuizen zo’n doolhof en staat nergens duidelijk hoe je iets kunt vinden? Ik blijf het bizar vinden.
Hoe herkenbaar! In het nieuwe ziekenhuis van Gubbio en omgeving in Branca heb ik me over van alles verbaasd. Kapotte brancards, slechte bewegwijzering, kale muren, om gezelligheid ten top. Maar wel een vriendelijke bejegening.
Het is inderdaad vreemd. Toch is de Italiaanse gezondheidszorg één van de beste in Europa. En, niet te vergeten, zo goed als gratis!
Ik vind dat het hier echt verschilt per ziekenhuis. Sommigen zijn heel goed, anderen weer niet. Da’s eigenlijk ook best raar. Beterschap voor je vriendin!