Bureaucratie

Bureaucratie in Nederland

Written by willemijn lindeboom 12/09/2024 2 reacties

Al jaren en jaren heb ik een spaarrekening bij de Triodos bank.

Sinds vandaag niet meer. Ik was zwaar geïrriteerd en heb de rekening direct gesloten.

Waarom? Ik moest mijn adres wijzigen. Niets aan de hand denk je dan. Maar nee, ik moest een formulier invullen en per post opsturen. Best wel irritant, maar goed. De reden is dat ik niet in Nederland woon, mensen in Nederland kunnen hun adres in de app rechtstreeks aanpassen. Waarom dat iets uitmaakt, snap ik niet, maar OK.

Ik heb het formulier vanaf mijn computer opgestuurd. Via het Italiaanse online postkantoor kan dat al jaren. Super handig want ik woon 6 km van het postkantoor en heb ook geen printer.

Gisteren belde ik waarom mijn adres nog altijd niet was gewijzigd … dat bleek te komen omdat ik het formulier niet ‘nat’ had ondertekend. Ze zouden mij een brief terugsturen waarin ze mij dit mede zouden delen en dan kon ik het formulier echt printen, ondertekenen met een echte pen en daarna weer opsturen.

Ik heb onmiddellijk mijn rekening opgezegd. Een adres wijzigen mag toch niet zo moeilijk zijn.

Om mijn rekening op te zeggen moest ik mijn daglimiet verhogen. Ik zag doodleuk staan dat dat zonder problemen tot 250.000 Euro mogelijk is. Rechtstreeks in de app op mijn mobiele telefoon. Ook voor iemand die in Italie woont.

Dat dan weer wel!

Bureaucratie

Nederlands paspoort verlengen in Italie

Written by willemijn lindeboom 10/06/2024 8 reacties

Elke tien jaar moet je je paspoort verlengen. Dat is best een gedoe als je niet in NL woont.

In Italie kun je ofwel in Milaan, ofwel in Rome je paspoort verlengen. Mijn paspoort vervalt half oktober van dit jaar dus ik ben er vroeg bij om het te verlengen. Dat lijkt mij tenminste wel.

Ik heb alle online stappen en lijstjes doorlopen en kom vervolgens uit bij het maken van een afspraak. Ik wil liever naar Milaan dan naar Rome want dat scheelt reistijd. Milaan heeft alleen nu in juni twee dagen en daarna in november weer 2 of 3 dagen, maar dan is mijn paspoort al verlopen en daarnaast kan ik die nu nog niet boeken en moet ‘over een tijdje weer proberen’. De dagen in juni zijn al volgeboekt. Ik moet dus naar Rome.

Ik kan alleen drie dagen in augustus kiezen en het laatste moment op de dag dat ik heb kunnen vinden is om 9.40 uur. In september is er geen plek beschikbaar en oktober kan ik nog niet kiezen.

Wat een onvoorstelbare non-service is dit? Ik moet uit Florence komen en dat is ruim 3 uur rijden naar de rondweg om Rome heen, reken 4 uur om bij de ambassade uit te komen en ergens te parkeren. Daar moet ik een pasfoto laten maken want de pasfoto moet aan bepaalde eisen voldoen.

Ik kom uit Florence en zal om 5 uur ’s ochtends weg moeten rijden. Met de trein en bus gaat op die tijdstippen niet lukken. Voor mensen die nog verder weg wonen moet je dus wel in Rome overnachten.

Ik snap echt niet waarom ze het een Nederlander zo moeilijk maken een paspoort te verlengen. Vroeger kon het in Florence, Verona, Milaan en nog meer plekken. Toen alleen in Milaan en Rome en nu zo’n beetje alleen in Rome en alleen ’s ochtends voor 9.40 uur. Waarom zo vroeg? Ik begrijp er niets van maar asociaal vind ik het wel.

Bijzondere mensen, Bureaucratie

Verlaten auto’s

Written by willemijn lindeboom 17/11/2022 3 reacties

Soms zie je in Italie een verlaten auto ergens staan. Af en toe zit het nummerbord er nog op, maar vaak niet meer. De banden zijn lek en de hele boel is verroest en vergaan. Het kost geld om een auto naar de sloop te brengen, vandaar dat je deze taferelen her en der tegenkomt.

Een huis bij ons in de buurt dat te koop staat, heeft twee van dit soort auto’s staan. Ze zijn van een huurder die de huur nooit heeft betaald en deze twee wrakken ook nog heeft achtergelaten. De auto’s zijn inmiddels van de belastingdienst want ook aan hen heeft die huurder nooit iets over de auto’s betaald. Ze zijn uiteraard niets waard, maar probeer die auto’s maar n’s officieel van je terrein te krijgen … het kost bergen tijd en geld.

We waren met de zus van mijn vriend naar het huis gaan kijken en op een gegeven moment begon ik over de auto’s. Een van de eigenaren zei doodleuk: als ik de eigenaar van het huis zou zijn, zou ik ze in stukken zagen en door de ijzerhandelaar op laten halen.

Ik zei verbaasd: maar u bent de eigenaar van het huis!

Hij haalde zijn schouders op en zei tot mijn grote verbazing: ja maar ik kan dat niet doen want mijn tante is ook eigenaar en als ze erachter komen gaat zij de bak in!

Nou, bedankt voor de goede tip!

Appartement opknappen, Bureaucratie

Bijna klaar

Written by willemijn lindeboom 11/06/202011/06/2020 5 reacties

Het is niet te geloven … maar het huis is bijna klaar.

Morgen wordt de trap geplaatst en kunnen daarna de steigers weggehaald worden. Momenteel wordt de elektriciteit aangelegd. De loodgieter heeft alles al gedaan.

We hebben prachtige zonnepanelen, maar helaas kunnen die voorlopig niet werken omdat de Elektriciteitsmaatschappij ENEL wegens Covid alleen hoognodig werk doet. Dat kreeg ik net te horen. Ze zijn 4 maanden achter met het installeren van de meters voor zonnepanelen, maar houden vast aan Covid om maar vooral de zonnepanelen niet aan te hoeven sluiten op hun net.

Als je iets bouwt ben je verplicht zonnepanelen op je dak te leggen. Prima natuurlijk, maar die panelen liggen er nu sinds februari en blijven voorlopig niets opleveren. Op z’n minst is dat irritant.

Een ander probleem is het linoleum. Dat zou een mooie egale vloer moeten zijn, maar ze hebben de rollen aan elkaar gelast en dat is lelijk geworden. Ze hadden naadloos aan moeten sluiten, of met een lasdraad moeten zijn verbonden die zo goed als onzichtbaar zou zijn. Dat is niet gelukt. Het bedrijf houdt vol dat ze ons goed hebben ingelicht. Ik blijf erbij dat ik nog nooit zo’n lelijke linoleum vloer heb gezien en dat als dit de norm is, ze de plaatjes op alle brochures en websites hoognodig moeten aanpassen. Uitzichtloze discussie, maar ze zijn nog niet van mij af.

Verder gaat alles goed gelukkig.

Maandag komt er een grote tank voor het regenwater, onder de grond. Om die tank te plaatsen moet het droog zijn omdat de truck anders het terrein niet op kan rijden om de tank exact op de juiste plek te laten zakken. De tank is van cement en kan 20000 liter water bevatten. Helaas regent het elke dag en zijn de voorspellingen niet erg stabiel. De man van de graafmachine komt zaterdag om het gat te graven, maar mocht de tank maandag niet komen dan is dat een probleem omdat het gevaarlijk is een 4 meter diep gat te hebben. Daarnaast storten na een tijdje de wanden in en wordt het een zootje. We beslissen morgenmiddag wat we doen.

Wat foto’s …

Appartement opknappen, Bureaucratie

Eindelijk!

Written by willemijn lindeboom 24/04/2019 6 reacties

Eindelijk … daar ben ik weer!

Maar ook: Eindelijk … er zit beweging in de bouw van ons huisje.

ENEL (de Italiaanse elektriciteitsmaatschappij) heeft de paal vervangen en de kabels vernieuwd. De gemeente heeft in de tussentijd min of meer goedgekeurd dat we het huisje niet meer van hout en stro bouwen, maar van grote ecologische blokken (ze hebben heel erg moeilijk gedaan, en uiteindelijk zijn we gedwongen wat veranderingen in het ontwerp aan te brengen helaas, maar daarover wellicht een andere keer meer. We kunnen in elk geval weer verder).

De graafmachine zou 10 dagen geleden komen, maar na veel beloftes en heen en weer was ie er pas vandaag. Een heel vriendelijke jongen die van aanpakken weet, maar blijkbaar niet zo goed is in plannen en communicatie.

Hieronder wat foto’s van de schuur toen we kochten, daarna een foto van een tijd daarna nadat we flink hadden opgeruimd en de laatste van vandaag.

(Alleen naar de foto’s kijkend zou je je kunnen afvragen: vooruitgang? Het wordt steeds kaler …!)

Appartement opknappen, Bureaucratie

Januari mist

Written by willemijn lindeboom 07/01/2019 9 reacties

Het uitzicht vanochtend vanuit het keukenraam.

Vandaag gaat de bouw beginnen. We hebben een oude schuur hier in de buurt en een vergunning om die af te breken en opnieuw op te bouwen.

“De bouw gaat beginnen” is echter wat optimistisch gezegd. Vandaag gaan ze het terrein afbakenen, voor de veiligheid. De graafmachine zou komen om de schuur af te breken, maar die komt pas over 10 dagen op z’n vroegst en de grote graafmachine mag niet meer gebruikt worden vanwege een elektriciteitskabel die te dicht bij de schuur loopt.

Ik heb een aanvraag gedaan bij ENEL (de elektriciteitsmaatschappij) om die kabel onder de grond te mogen leggen. Van alle kanten heb ik gehoord dat het heel lang kan duren voordat ENEL komt kijken en in de tussentijd mogen we waarschijnlijk niets doen wegens de veiligheid.

Op een bouwplaats in Italie is er een externe persoon verantwoordelijk voor de veiligheid en deze meneer heeft alles momenteel stopgezet, hoewel de kabel pas tot last gaat zijn als ze met de bouw beginnen en hoger komen.

Het wordt dus waarschijnlijk wachten op ENEL totdat we mogen gaan graven en de fundering maken. Bijzonder irritant omdat de logica mij geheel ontgaat.

We hebben afgelopen zomer besloten om niet langer een huisje van hout en stro te bouwen. De kosten bleken torenhoog. Na met een aantal experts te hebben gepraat zijn we uitgekomen op een hele andere manier … blokken van poroton. Dat zijn blokken van 45 cm dik van klei met veel lucht erin verwerkt. De blokken worden op elkaar gestapeld met enkel wat lijm ertussen en isoleren bijzonder goed.

We moeten nog afwachten of de gemeente deze verandering wel gaat goedkeuren, maar iedereen zegt dat het geen probleem zou moeten zijn. De bureaucratie is eindeloos. Om deze verandering te vragen, moesten we eerst zijn begonnen met bouwen. Als de gemeente besluit dat deze nieuwe manier van bouwen niet OK is, hebben we een probleem. Echter, iedereen zegt dat het geen enkel probleem zou moeten zijn.

Wij wachten het allemaal maar gewoon af en proberen achter alles aan te zitten zodat er wat vaart in blijft zitten. Dat dit geen enkele zin heeft, dat snap ik ook, maar iets doen is beter dan het echt allemaal passief afwachten.

Bureaucratie, Montespertoli, Wijn en olijfolie

Bouwvergunning …

Written by willemijn lindeboom 12/12/2017 5 reacties

Na maanden wachten in onzekerheid, heb ik net het bericht gekregen dat onze aanvraag voor een bouwvergunning is goedgekeurd, onder een aantal voorwaarden, maar die zijn wel op te lossen.

Een hele opluchting! Bijzonder goed nieuws.

Ik ben verder enorm druk met het opzetten van een nieuw bedrijfje dat behang gaat printen, meer nieuws daarover zodra ik iets verder ben. Echter, veel tijd om deze blog te schrijven heb ik momenteel niet. Dat zal niemand zijn ontgaan!

Ook hebben we in totaal ruim 40 liter olijfolie van onze olijfboomgaard. We hebben op ons gemak meerdere weekenden, in de zon, olijven geplukt en het resultaat viel ons werkelijk enorm mee.

Afgelopen zaterdag waren we in de olijfboomgaard bezig wat schade van de koeien (die inmiddels weg zijn gelukkig) ongedaan te maken toen we toch nog een paar bomen zagen met olijven. Die hebben we nog geplukt en zondag ben ik uren bezig geweest om die op allerhande manieren te verwerken tot eet-olijven. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat.

Deze foto hieronder was na een weekend plukken.

Bureaucratie

Typisch staaltje bureaucratie

Written by willemijn lindeboom 26/09/2017 Leave a Comment

Vorige week lag er een briefje in de bus, handgeschreven, dat mijn vriend een document bij de Ufficio Messi op moest halen, dat blijkt een kantoor van de gemeente te zijn waar ze documenten aan inwoners geven (vaak geen goed nieuws, zoals boetes).

De openingstijden waren voor mijn vriend erg onhandig (op dinsdag van 8.30 tot 10.00 en op donderdag van 8 – 10 en van 18.00 – 19.30) en dus maakte hij een ‘delega’ voor mij. Een ‘delega’ is een papiertje waarop je aangeeft dat iemand anders jouw document op mag halen.

Met de delega en zijn identiteitskaart ging ik naar de gemeente. Een bijzonder vriendelijke vrouw ging de documenten voor mij halen. Daarna heeft ze met de hand zes formulieren ingevuld met elke keer mijn gegevens en die van mijn vriend, helemaal uitgeschreven. Ik heb er twintig minuten gezeten, de prachtige lange nagels van die mevrouw bestuderend.

Ik kreeg de documenten mee (het bleken er twee te zijn) in een gesloten envelop en nu komt het … want tot zover is alles heel normaal … er gaan twee aangetekende brieven op de bus geadresseerd aan mijn vriend, waarin staat dat ik, zijn huisgenoot, de documenten in ontvangst heb genomen.

Ik zei tegen de mevrouw dat ik die aangetekende brieven dus zou ontvangen (of erger nog, als ik niet thuis ben, moet ik ze met een delega op het postkantoor gaan halen), want mijn vriend is altijd op zijn werk. Ze verontschuldigde zich en zei dat het inderdaad nergens op sloeg, maar … regels zijn regels.

Nou is het hiermee nog niet klaar, want als ik een aangetekende brief in ontvangst neem die bestemd is voor mijn vriend, dan stuurt het postkantoor daarna nog twee aangetekende brieven om hem te vertellen dat die andere aangetekende brieven door mij zijn ontvangen.

En zo blijven we allemaal wel bezig en staan er altijd rijen bij het postkantoor.

Bureaucratie, Wijn en olijfolie

Koeien

Written by willemijn lindeboom 07/06/2017 Leave a Comment

Op de boerenmarkt elke zaterdag kopen we vaak kaas van een jongen die samen met zijn broer een aantal koeien heeft. Toen ik met één van hen stond te kletsen bleek dat ze al 13 koeien hadden moeten verkopen omdat ze aan het verhuizen zijn en helaas zouden hun laatste 5 koeien ook weg moeten.

De gemeente had erg moeilijk gedaan over een vergunning om op een nieuw stuk land dat ze huren, water aan te leggen. Na veel gedoe is het wel voor elkaar, maar inmiddels hadden ze niet genoeg tijd om alles aan te leggen voordat ze uit hun oude boerderij weg moesten.

Ik bood dus aan dat die koeien wel een paar maanden bij mij mochten staan.

Dat bleek ook nog niet zo snel geregeld, bureaucratie is er niet voor niets namelijk! Als de gemeente even de kans krijgt, maakt ze het leven van haar ingezetenen moeilijk. Zo spreekt een zwaar gefrustreerde ingezetene … (met ervaring inmiddels).

Hoe dan ook, met weken vertraging kregen ze alsnog toestemming om de koeien bij ons neer te zetten.

Ze zijn er nu een week en hebben al veel lage olijftakken kaal gegeten … maar we krijgen er fantastische mest voor terug. En leuke foto’s.

Twee keer per dag worden ze gemolken en ze staan er echt voor in de rij. Verder zijn ze vrij en lopen wat rond, liggen wat in de schaduw en zijn vooral heel erg groot en rustig.

De koereigers komen ook regelmatig kijken, maar heb er nog geen op een koe zien staan om parasieten van de koe te eten … wie weet komt dat nog.

Bureaucratie, Italiaans

Nieuwe energierekening Italie

Written by willemijn lindeboom 01/06/2017 Leave a Comment

Heb je een tweede huis in Italie, dan zal het wellicht zijn opgevallen dat de energierekening ineens omhoog is gegaan, sinds begin 2017.

Ik had in het nieuwe huis in de periode maart – april geen elektriciteit gebruikt, maar had wel een rekening van bijna 50 Euro. Na even zoeken blijkt dat te komen door een nieuwe wet die een vast bedrag per maand rekent (ongeveer 13 Euro) voor eigenaren van een huis waarin ze niet officieel wonen (resident zijn).

Overigens blijkt de nieuwe wet ook mensen die besparen op elektriciteit door zuinig te zijn, meer te laten betalen. Dus mensen die veel elektriciteit gebruiken, betalen relatief minder dan mensen die weinig elektriciteit gebruiken. De theorie hierachter is dat mensen hun gasrekening opzeggen en dus meer elektriciteit gaan gebruiken als dat goedkoper is. Echter, de instanties die het hebben doorgerekend denken dat ruim 80% van de Italianen meer geld kwijt gaat zijn aan elektriciteit.

Overigens betalen Italianen sinds 2016 ook het kijk- en luistergeld via de elektriciteitsrekening. Mocht je geen TV of radio hebben (zoals ik) dan kun je een aangetekende brief sturen waarin je dit verklaart (middels een speciaal formulier). Dit formulier moet je elk jaar opnieuw invullen en aangetekend versturen (hetgeen tegenwoordig online kan op de website van de Italiaanse Post).