Het uitzicht vanochtend vanuit het keukenraam.
Vandaag gaat de bouw beginnen. We hebben een oude schuur hier in de buurt en een vergunning om die af te breken en opnieuw op te bouwen.
“De bouw gaat beginnen” is echter wat optimistisch gezegd. Vandaag gaan ze het terrein afbakenen, voor de veiligheid. De graafmachine zou komen om de schuur af te breken, maar die komt pas over 10 dagen op z’n vroegst en de grote graafmachine mag niet meer gebruikt worden vanwege een elektriciteitskabel die te dicht bij de schuur loopt.
Ik heb een aanvraag gedaan bij ENEL (de elektriciteitsmaatschappij) om die kabel onder de grond te mogen leggen. Van alle kanten heb ik gehoord dat het heel lang kan duren voordat ENEL komt kijken en in de tussentijd mogen we waarschijnlijk niets doen wegens de veiligheid.
Op een bouwplaats in Italie is er een externe persoon verantwoordelijk voor de veiligheid en deze meneer heeft alles momenteel stopgezet, hoewel de kabel pas tot last gaat zijn als ze met de bouw beginnen en hoger komen.
Het wordt dus waarschijnlijk wachten op ENEL totdat we mogen gaan graven en de fundering maken. Bijzonder irritant omdat de logica mij geheel ontgaat.
We hebben afgelopen zomer besloten om niet langer een huisje van hout en stro te bouwen. De kosten bleken torenhoog. Na met een aantal experts te hebben gepraat zijn we uitgekomen op een hele andere manier … blokken van poroton. Dat zijn blokken van 45 cm dik van klei met veel lucht erin verwerkt. De blokken worden op elkaar gestapeld met enkel wat lijm ertussen en isoleren bijzonder goed.
We moeten nog afwachten of de gemeente deze verandering wel gaat goedkeuren, maar iedereen zegt dat het geen probleem zou moeten zijn. De bureaucratie is eindeloos. Om deze verandering te vragen, moesten we eerst zijn begonnen met bouwen. Als de gemeente besluit dat deze nieuwe manier van bouwen niet OK is, hebben we een probleem. Echter, iedereen zegt dat het geen enkel probleem zou moeten zijn.
Wij wachten het allemaal maar gewoon af en proberen achter alles aan te zitten zodat er wat vaart in blijft zitten. Dat dit geen enkele zin heeft, dat snap ik ook, maar iets doen is beter dan het echt allemaal passief afwachten.
Een zeer mistige foto inderdaad. Mooi met het kasteel net boven de mist uitpiepend.
Wat zal je van het uitzicht genoten hebben. Telkens opkijkend, het is er nog.
Een heel lang verhaal, ik hoop niet zonder einde.Jullie zijn al zo lang bezig.
Nu een kabel, ander materiaal om mee te bouwen, een nieuwe vergunning, een lichtere graafmachine. Uiteindelijk moet het lukken.
Maar afbakenen van het terrein waar gewerkt gaat worden, is toch een pril begin.
Ik leef met jullie mee.
Ja, we moeten ergens beginnen! Dank.
Sterkte met alle procedures. Hoewel het uitzicht schitterend is, hoop ik voor jullie dat je niet te vaak uit het raam hoeft te staren. Het gaat natuurlijk lukken en uiteindelijk vergeet je de ellende!
Dank! Tuurlijk gaat het uiteindelijk lukken … daar ga ik ook volledig van uit.
Jullie kunnen je ter zijner tijd en dus nu reeds verheugen op een interessant duurzaam huisje.
Die grote moppen van bouwstenen zijn natuurlijk fantastisch om naar te kijken van buiten en ook van binnen, vermoed ik.
Ik ben er ook benieuwd naar.
Voorlopig is het nog genieten van het prachtige uitzicht vanaf jullie hoge appartement al of niet in de mist.
Hee, via Nicky heb ik je weer gevonden. Laat ik toch gedacht hebben dat jij na de verhuizing uit Umbrië gestopt was met bloggen ?! Ik heb dus heel wat bij te lezen zie ik wel.
Wat een prachtige foto zo in de mist. Jullie uitzicht? Die bureaucratie is mij herkenbaar. Wij zitten sinds kort weer in Brazilië….idem dito verhaal. Maar zoals je schrijft beter iets doen dan stil zitten. Is mijn aard ook niet.
Ik wens je in elk geval een prachtig en succesvol 2019.
Groetjes,
Ha Sally,
wat leuk dat je hebt gereageerd en dat je weer in Brazilië zit. Die foto is inderdaad ons uitzicht. Ik zal jouw blog opzoeken!
Heel hartelijke groet!
Die procedures zijn verschrikkelijk! Oh, wat een ellende lijkt me dat! Maar die foto is prachtig. Ik zie gewoon al voor me hoe een ridder te paard door de mist aan komt stappen…
Ha ha ha … een ridder te paard! Dat zou wel iets heel bijzonders zijn in deze tijden!