Posted in: Bijzondere mensen, Fietsen in Toscane, Montespertoli, Wandelen Toscane

Schrikken

Na een regenachtige ochtend (het was wel tijd ook, maar jeetje, wat is regen toch deprimerend!) ging ik ’s middags op stap, naar Certaldo.
De lucht klaarde en plots waren de kleuren schitterend.
Ik stopte om een foto van Certaldo te maken (zie onder). Na wat foto’s gemaakt te hebben had ik het gevoel dat ik in de gaten werd gehouden. Ik draaide mij om en schrok me wezenloos … maar het bleek enkel een vogelverschrikker te zijn.
Een heel enge!

vogelverschrikker

Hij heeft een das om, dat is op zich al heel verdacht als je naar de rest van de kleding kijkt, een overall en houthakkers overhemd. Nu is het op de foto niet goed te zien, maar de beste vogelverschrikker heeft een verschrikkelijke glimlach op zijn rode ronde gezicht. Daarnaast staat ie in een afschuwelijke hoop rotzooi …

Nu ik dit zo heb geformuleerd zie ik ineens het verband tussen ‘schrikken’ en ‘verschrikkelijk’. Maar dat terzijde.

Hier het uitzicht op Certaldo, een prachtig klein oud kasteel-dorpje.

Certaldo

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Foto’s van vandaag

Een warm waterig zonnetje scheen vanochtend, als dat schijnen mag heten tenminste.

Het kasteel van Poppiano met de cipressenlaan rechts ervan, een triestig grauw geheel. Het heeft wel wat ook zonder de prachtige kleuren groen …

allemaal-italiaanse-cultuur-1

Net ging ik even met het hondje lopen. Bij wat volkstuintjes was iemand bezig tomaten in te maken. Deze methode met het olievat op z’n zij, had ik nog niet eerder gezien, maar ik kreeg enthusiast tekst en uitleg.
Overigens wordt er niets meegekookt tegen het breken van de potjes! (zie http://winitalie.com/2015/09/06/tomaten-inmaken-op-zn-italiaans/).

allemaal-italiaanse-cultuur-2

Iets verderop de rijpe druiven. Veel wijngaarden zijn al geplukt en de weggetjes rondom het dorp worden bevolkt door afgeladen karren getrokken door luide tractoren. Met een rotvaart rijden ze ook door het dorp.
De scholen zijn begonnen en kinderen lopen met fluoriserende jasjes door de straten, op de voet gevolgd door de altijd bezorgde ouders, ook zij met zelfde soort jassen, in extra large uitvoering. Ik begrijp echter wel waarom hiertoe besloten is!

allemaal-italiaanse-cultuur-3

Het kasteel van Sonnino omringd door wijngaarden.


allemaal-italiaanse-cultuur-4

Een wijngaard weer verderop. Net geplukt, met de hand zelfs! Ik was erheen gelopen in de hoop wat foto’s te kunnen nemen. Tegen de tijd dat ik aan kwam was de wijngaard verlaten.
Wellicht zie je over een paar jaar nauwelijks meer wijngaarden die met de hand worden geplukt. Hoewel … alle wijnmakers die machines gebruiken zweren dat die machines heel goed werken, maar hun betere wijnen worden toch met de hand geplukt. Rara waarom …


allemaal-italiaanse-cultuur-5

Tot slot het kasteel van Poppiano, aan de somberheid van vanochtend ontsnapt.


allemaal-italiaanse-cultuur-6

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

De waterpolo coach …

Ik zwom vandaag mijn laatste baantjes toen, na de lange zomervakantie, de kindjes van het waterpolo team aan een peptalk (maar zeg maar preek) van hun coach werden onderworpen.

Vorig jaar ging het exact hetzelfde. Dezelfde negatieve uitdrukking, deprimerende zinnen die alles behalve oppeppend werken en de jochies die niet goed weten hoe ze moeten kijken.

De rest van het jaar kom ik ze regelmatig tegen, die jochies die na school komen trainen. Vrije tijd heet dat en gelukkig schijnen de meesten er lol in te hebben. Ik begrijp niet hoe ze dat voor elkaar krijgen met zo’n trainer. Hij lijkt net te zijn weggelopen uit een slechte en Amerikaanse oorlogsfilm, waar hij als beneden-middelmatige sergeant (of hoe zo’n figuur ook maar mag heten) zijn troepen toespreekt. Deze trainer gebruikt dezelfde net iets te lange pauzes en zo’n zelfde intens deprimerend toontje. De inhoud van de preek komt erop neer dat de jongens alles van zichzelf moeten geven, dat het dit jaar niet zo kan als vorig jaar, dat ze discipline moeten hebben en echt totaal niet deugen, op geen enkel vlak.

Exact dezelfde zinnen van vorig jaar.

Misschien kan de trainer maar één rol uit zijn hoofd leren en is dat deze geworden?

Knap dat de jochies na de volslagen idiote pep-preek, vrolijk met de echte training begonnen. Ik zou per direct gestopt zijn met als zwaarwegende reden dat zo’n idioot mij niet kan motiveren (en mijn ouders er nog voor moeten betalen ook).

Ik begin blijkbaar oud en star te worden!

Posted in: Italiaans, Toscane, Wandelen Toscane

Tomaten inmaken op z’n Italiaans

Ik had nog maar net uitgebreid aan mijn vriend verteld dat in Umbrie de traditionele boerenfamilies een paar keer in de zomer hun rijpe tomaten op grote schaal inmaken. Ze doen de potjes in een oude oliedrum, vullen die met water en maken er een vuur onder aan.

Nu vond ik het heel bijzonder dat in Umbrie er een portret van een heilige (Padre Pio was het geloof ik) mee werd gekookt. Dat was om de potjes tegen breken te beschermen, had ik mij laten vertellen.
(Als ik die heilige was zou ik juist potjes breken, meekoken lijkt mij maar niets).

Mijn vriend komt uit Toscane en beweerde dat men in deze buurt zoiets echt niet zou doen en dat tomaten keurig in de keuken werden ingemaakt en gekookt. Hij had dit soort praktijken nog nooit gezien hier.

Gisteren waren we een eindje gaan lopen en waar liepen we langs …

tomaten-inmaken-italiaanse-manier-2

… een oliedrum die nog na borrelde. Het vuur eronder was net weggehaald en rookte langzaam uit. De opstelling leek wankel. Hieronder zie je de inhoud:

 

 

tomaten-inmaken-italiaanse-manier-1

… tomaten. In heel veel potjes.

Er was niemand in de buurt om te vragen of ze een heilige mee lieten koken, en zo ja welke. Maar dat ze ook een Toscane een oude oliedrum en open vuur gebruiken deed mij goed!

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans, Montespertoli

Reacties op de hond

Inmiddels woont hondje Sandy bijna drie weken hier, op de derde verdieping van een gehorig appartementencomplex in Montespertoli. Het gaat prima geloof ik, maar … hoe vraag je een hond zoiets?

Een paar reacties uit de buurt …

Een meisje dat altijd hardloopt, fietst en bergen energie lijkt te hebben (ook als ze haar heel oude herdershond uitlaat, loopt ze met verende en snelle passen, heen en weer naar haar bejaarde vriendje die, zich moeizaam voortslepend, achterblijft) zegt tegenwoordig ‘ciao donne’ (dag vrouwen). Welja … waarom ook niet! Op gelijke voet met een hondje!

Eén van de buurmannen van hiernaast, een geweldige zuurpruim, wees mij zeer onvriendelijk terecht omdat volgens hem het hondje tegen de muur plast. Ik beloofde beter op te letten, maar legde als verdediging wel uit dat de hond normaal gesproken plast waar andere honden plassen.
De dag erop was hij de muur aan het schrobben en heeft er een viezig zwart goedje op gesmeerd zodat de muur er nu uitziet alsof heel zieke honden er plassen (en meer). Maar goed, de hond heeft haar interesse in de muur verloren.

Tot slot maakte een oud mannetje mij een tijdje geleden geweldig aan het lachen. Hij liep naar zijn Apecar (zo’n typisch Italiaanse driewieler), met een fluoriserend hemdje aan en een pet op. Hij leek mij van verre afkeurend aan te kijken, ging er zelfs ‘ns goed wijdbeens voor staan. Ik begreep niet wat er mis kon zijn en liep dus door. Toen ik hem passeerde zei het mannetje tegen de hond: ‘mannaggia che fortuna che hai con una padrona cosi bella’ (potverdikkie wat een mazzel heb jij met zo’n mooi baasje).
Tsja …

Ook onze benedenbuurman heeft voor het eerst sinds ruim anderhalf jaar iets tegen mij gezegd (dit ging er destijds mis: http://winitalie.com/2014/01/05/beter-een-goede-buur-dan/) toen ik hem in het trappenhuis met Sandy tegenkwam. Hij is dol op honden zo blijkt. Wederom onverwacht, ik was totaal gewend hem vriendelijk te groeten en standaard genegeerd te worden, maar een buurman die normaal doet is toch net iets prettiger.

En hier is Sandy in haar mandje, een groot deel van de dag brengt ze zo door, op haar rug slapend met een stukje tong uit haar mond.
Een echt oud vrouwtje?
Totdat je haar uitlaat … laatst had ze een ree te pakken, maar dat is een ander verhaal!

sandy

 

Posted in: Toscane

Fruit!

Vooral heel veel pruimen …

Niet te pruimen? Waarom hebben we die uitdrukking in het Nederlands? Zal wel te maken hebben met het werkwoord ‘pruimen’, op tabak kauwen. Lijkt me bijster smerig, maar wellicht is het gezonder dan roken. Maar dat is een heel ander verhaal.

Het stikt in Toscane dit jaar van het fruit. Emmers pruimen heb ik al ingemaakt en ik kan bijna geen vijg meer zien, appeltjes vallen van de bomen (… jammer dat niemand meer die kleine appeltjes eet, ze zijn echt zalig). Kortom, een goed jaar voor fruit.

De druivenoogst is ook voorzichtig van start gegaan, ik zag al een oogstmachine door het dorp rijden en ik hoor iedereen zeggen dat ze met de pluk gaan beginnen. Het is vroeg dit jaar, maar we hadden dan ook een warme zomer. Stikheet kun je wel zeggen.

Deze vijgen plukten we afgelopen weekend hier buiten het dorp tijdens een prachtige wandeling. De boom stond, zoals wel vaker, bij een verlaten huis. De vijgen zijn overheerlijk, of eerlijk gezegd waren ze dat want deze foto is van maandag en de vijgen zijn inmiddels ruimschoots op.

vijgen

Posted in: Montespertoli

Daar ben ik weer

Het was even wat stiller dan normaal hier op mijn blog, want ik was op vakantie. Een paar dagen naar Frankrijk om mijn zus te bezoeken en daarna in de Alpen te wandelen en MTB’en (en ik heb er intens van genoten!) en een paar dagen thuis om van alles af te maken en ook te wandelen en fietsen.

Daarnaast heb ik het hondje opgehaald waar ik in Umbrie altijd op paste (ik was daar ‘custodian’ voor Amerikanen en paste op de huizen, onderhield tuin en zwembad en paste op hun katten en hondje). De nieuwe custodians zijn niet weg van honden en het arme beestje raakte wat in de verdrukking, dus vroegen ze of ik wellicht voor haar kon zorgen. Zeg daar maar ‘ns NEE tegen …

Een enorme verandering in mijn leven, deze kleine viervoeter op de derde verdieping. Ik ben nu verplicht ’s ochtends en ’s avonds haar uit te laten en probeer ook overdag een tijdje met haar buiten te zijn. Doet mij uiteindelijk ook goed, hoewel het niet altijd erg goed uitkomt.

Als ze vervolgens dit doet:Sandy-hondje-toscane-1

 

… en daarna weer hier gaat liggen …Sandy-hondje-toscane-2

 

… dan heb je toch een klein probleem. Maar, alles is oplosbaar, er hangt nu een oude handdoek bij de deur en de hond vindt het heerlijk daarmee te worden schoongemaakt.

Tot slot nog deze foto hier uit Montespertoli …het bankje met uitzicht op de Chianti (op de achtergrond is het kasteel van Sonnino zichtbaar, in Montespertoli). Echt weer thuis.

het-Chianti-bankje

Posted in: Uncategorized

Naar centrum Florence fietsen vanuit de heuvels

Wie deze blog regelmatig leest zal inmiddels weten dat ik een e-bike tour bedrijfje hier in Montespertoli help met de tours en de website.

Ik geniet elke keer dat we een tour doen en de laatste weken begint het gelukkig aardig te lopen.

Woensdag hebben we een fietstocht voorbereid die de laatste week van augustus begint, vanuit Montespertoli naar het centrum van Florence, allemaal over schitterende kleine weggetjes, langs villa’s en oude kerken, tussen olijfboomgaarden door en uiteraard de wijngaarden.

Je komt over een doolhof van smalle steegjes die tussen oude muren doorgaan in het centrum van Florence uit, maar niet nadat je eerst, vanaf een minuscuul pleintje, schitterend uitzicht over de stad geniet.

De video van de fietstocht naar Florence (2 minuten) geeft een beetje een beeld, maar de werkelijkheid is, zoals het hoort, vele malen mooier.

Het is ruim 30 kilometer fietsen, met de e-bikes prima te doen. We halen de e-bikes daarna op en wie wil kan mee terugrijden naar Montespertoli, maar uiteraard kun je ook in Florence blijven en aan het eind van de dag met een bus terugkomen.

Hier staat alle informatie over deze georganiseerde e-bike tocht in Toscane.

bicycle-tour-to-florence-6

Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane

Toscaanse kerk met veel licht

… een beetje een kenner zal direct denken dat een kerk in Toscane met veel licht, wel een heel moderne kerk zal zijn.

Maar er is een andere mogelijkheid:

lichte-kerk-toscane2lichte-kerk-toscane1

Het dak is ingestort. Zo te zien al een hele tijd geleden.

Ook staan er twee cementen wijnvaten (’tini’ worden die genoemd) direct rechts naast de ingang, je ziet nog net wat groen en orange van die vaten op de foto hierboven. De kerk was dus al een tijdje niet meer in gebruik.

De voorkant is van prachtige blokken steen die heel precies op elkaar passen. Het altaar lijkt van bewerkt marmer en was blijkbaar te zwaar om mee te nemen (hier wordt alles uit oude gebouwen gehaald, deels door de eigenaren van de kerk zelf, zo niet door handelaren of wie voor hen).

De kerk staat min of meer in ’the middle of nowhere’, in iets dat de naam gehucht niet eens mag hebben (we hebben drie huizen geteld en en schuurtje). Een halve kilometer verderop staat een kasteel, dus de kerk zal daar wel mee te maken hebben.

Een prachtige plek, met schitterend uitzicht (maar dat is wel vaker zo hier). De buren wisten ons te vertellen dat het geheel te koop is, maar het beroemde gebaar werd erbij gemaakt (de duim tegen de wijs- en middelvinger wrijvend): erg duur dus!

Wie weet gaan we ‘ns bij de eigenaar informeren, zo niet dan dromen we er gewoon een paar dagen over en vergeten het daarna weer, zoals we bij alle andere prachtige ruïnes hier in de buurt doen.

Posted in: Bijzondere mensen, Montespertoli

Dracula …

Ik doneer bloed in Castelfiorentino. Naast het ziekenhuis staat een klein gebouwtje met ‘Centro Sangue’ (bloedcentrum) erop.

Ditmaal was er een andere arts (je krijgt een snelle controle alvorens je doneert). Streng keek ze mij aan en zei direct dat ze mijn naam maar niets vond omdat het zo lastig te typen was en ze moest mijn gegevens naar boven halen. Toen alles in orde bleek stak ze van wal met haar probleem op dit moment:

Het is zomer, iedereen is weg en niemand doneert bloed. Er ontstaan tekorten, want ongelukken gebeuren toch en volgens haar groeit het taboe op pijn hebben en doodgaan. Fel vroeg ze mij: ” zie jij nog wel ‘ns mensen met een stok lopen?”. Ik kon hier eigenlijk geen antwoord op bedenken, maar dat was ook niet nodig want na een korte pauze volgde: “nee, er zijn nauwelijks nog mensen die met een stok lopen want iedereen krijgt een nieuwe knie, een nieuwe heup of allebei”.

“Weet jij wel hoeveel bloed er nodig is voor een nieuwe knie”?
Ik had geen idee uiteraard.
“Twee zakken bloed, dat betekent twee mensen moeten komen doneren om iemand een nieuwe knie te kunnen geven, iedereen wil dat tegenwoordig, maar steeds minder mensen doneren. Vroeger had je gewoon pijn en dat hoorde bij oud worden. Tegenwoordig wil niemand meer dood en mag niemand meer pijn hebben. Een onhoudbare situatie!”

Ik kon niet anders dan ja zeggen en het met haar eens zijn, want als je arts bent in het bloedcentrum, dan heb je heel andere prestatiedruk dan wanneer je arts bent op de eerste hulp … we zien de wereld altijd vanuit ons eigen perspectief en dat perspectief verschilt enorm van beroep tot beroep. Ik kon mij even in haar verplaatsen en vanuit haar gezichtspunt heeft ze gelijk.

Ik liep in gedachten naar de zaal waar je doneert en kreeg direct volop aandacht van een zuster. Toen het bloed eenmaal werd afgenomen keek ik omhoog waar een TV het laatste nieuws de ruimte in gooide. Op de plank naast de TV prijkte een beeldje.

Overal in ziekenhuizen en andere gebouwen zie je beeldjes, bijna altijd van Maria of Jezus. In dit zaaltje stond echter geheel onverwachts en vol humor een beeldje van Dracula, bloed droop van zijn extreem lange hoektanden …

Zou dat wellicht een reden kunnen zijn dat de zaal zo leeg bleef, of komt het door de wat beangstigende redeneringen van de arts? Of is het gewoon zomer en ‘bloedheet’ en dus niet de juiste tijd van het jaar?

Back to Top