Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Wat foto’s van Toscaanse herfst

De tijd vliegt! Genoeg om over te schrijven, maar het komt er steeds niet van. Ik heb ook een hele stapel foto’s die ik had willen gebruiken, maar zelfs dat is er niet van gekomen … dus nu maar even een korte foto blog van ’toen het nog mooi weer was’ (inmiddels is het ook hier koud).

De eerste foto’s zijn van een wandeling bij Semifonte, niet ver van Barberino val d’Elsa. Een prachtig gebied ook, maar daarover zal ik nog een echte blog schrijven binnenkort.

Het was een half mistige dag met steeds in de verte schitterende stralen van de zon. Op de foto’s komen ze niet goed uit, hierbij val ik dus ook direct door de mand … een goede fotograaf had de techniek gekend om de stralen helder in beeld te krijgen!

San Gimignano zie je op alle foto’s in de verte liggen. Toevallig!

toscaanse-herfst- - 1 toscaanse-herfst- - 2 toscaanse-herfst- - 3 toscaanse-herfst- - 4

Dan deze foto’s van een zonsondergang met heel grote zon, een paar dagen geleden. Prachtig.toscaanse-herfst- - 5 toscaanse-herfst- - 6

 

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Anticlimax

Vanochtend ging ik zwemmen op een tijdstip waarop ik nog nooit eerder in het zwembad ben geweest. Bijna alle banen waren bezet met cursussen, een zwembad vol vrouwen op een paar uitzonderingen na.

Na een tijdje kwam er een Goddelijk figuur binnen. Hij was, moet ik eerlijk bekennen, echt erg mooi, maar mensen die dit van zichzelf vinden en daar (dus) de hele dag mee bezig zijn, vind ik automatisch minder aantrekkelijk.

De Mooie Man had een kort t-shirtje aan, waardoor zijn goed gespierde armen uitstekend tot hun recht kwamen. Zelfbewust, goed zichtbaar voor iedereen, ging de Mooie Man uitgebreid staan rekken en strekken.

Na zijn kleine voorstellinkje ging hij ongeduldig op een stoel zitten, wachten tot één van de cursussen af was gelopen. Daarna begon hij vanaf de rand van het bad heel delicaat zichzelf met wat water te besprenkelen.

Hoe ik dat allemaal zag? Ik kwam elke keer voorbij zwemmen en begreep maar niet waarom hij nog altijd niet te water was gegaan. Ik genoot enorm van de overdreven maniertjes en de zelfaanbidding van deze Mooie Man die zo weg leek te zijn gelopen uit één van de beroemde bladen.

Daarnaast verwachte ik een atleet in actie te gaan zien. Kijken naar zwemmers die pijlsnel door het water scheren blijft mij fascineren. Hij had zijn eigen kickboard bij zich en dat hebben normaal gesproken alleen semi professionals. Ik hield hem dus in de gaten.

De Mooie Man ging pas het water in toen bijna alle baantjes vrij waren en ik begreep direct waarom. Alle show bleek, zoals wel vaker, show.

Hij kón zwemmen, maar daarmee is dan alles ook wel gezegd. Een super vrolijke anticlimax!

Posted in: Montespertoli, Toscane, Wandelen Toscane

Prachtig weer …

Daar staat zowel ‘prachtig weer’ in de zin van het weer, als oom in de zin dat het weer ‘ns prachtig was dit weekend.

We hebben een periode die in Italie ‘L’Estate di San Martino’ heet (de zomer van de heilige Martin). Nadat deze heilige, volgens de legende, zijn warme jas had weggegeven aan twee zwervers (een helft aan elk, dat stond er letterlijk, maar ik kan mij daar weinig bij voorstellen?), werd het zomaar heerlijk warm.

De dag van deze welkome heilige is 11 november. In Umbrie zei men altijd ‘a San Martino il mosto diventa vino’ (op S. Martin wordt de druivensap wijn). Het is dus ook de tijd van de vino novello. Dat kan geen toeval zijn!

Hoe dan ook, hier een aantal foto’s van de prachtige kleuren overal, deels tijdens zonsondergang gemaakt.

estate-di-san-martino-1 estate-di-san-martino-2 estate-di-san-martino-3 estate-di-san-martino-4 estate-di-san-martino-5 estate-di-san-martino-6 estate-di-san-martino-7 estate-di-san-martino-8 estate-di-san-martino-9 estate-di-san-martino-10 estate-di-san-martino-11 estate-di-san-martino-12 estate-di-san-martino-13 estate-di-san-martino-14 estate-di-san-martino-15 estate-di-san-martino-16

 

 

Posted in: Appartement opknappen

Toscaanse dakbedekking?

Eén van de weinige minpuntjes aan ons uitzicht is het dak tegenover ons.

toscaanse-dakbedekking-1

Gisteren had ik de ramen open staan en hoorde mensen vreemd dichtbij praten. Ze bleken op een dak verderop bezig te zijn.

Het lijkt erop dat ze dezelfde techniek toe aan het passen zijn.

Kijk:
toscaanse-dakbedekking-2

Als je bedenkt dat je nog geen dakraam mag maken zonder uitdrukkelijke vergunning en er per dak maar eentje is toegestaan, vraag je je wel af hoe het mogelijk is dat dit soort dakbedekking door de vingers wordt gezien.

Typisch!

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans, Toscane, Wandelen Toscane

Schuilen voor de regen

Zoals ik gisteren (http://winitalie.com/2015/10/22/herfst-wijngaarden-in-toscane/) al kort aankondigde … een blogje over schuilen voor de regen.

Het was zondag, toen we vertrokken, mooi weer. Na een paar uur wandelen echter zagen we in de verte dikke regenwolken die al druk bezig waren San Gimignano nat te gieten. Prachtig hoe goed je dat in de heuvels altijd ziet. We dachten nog even optimistisch dat de wind uit de andere hoek kwam en die regen dus wel weg zou blijven.

Een minuut later kregen we de bui op onze kop.

We waren net langs wat huizen gelopen waarvan er, zoals zo vaak, eentje leeg stond. We schuilden onder het afdak en waren onder de indruk van de troep. Alsof de eigenaar leed (of had geleden) aan verzamelwoede, of de angst om dingen weg te gooien (je weet per slot maar nooit hoe het nog ‘ns van pas kan komen).

De regen werd minder en we gingen weer op pad, maar een oud mannetje met modderlaarzen die drie maten te groot leken, liep ons, hard aan z’n sigaret trekkend, tegemoet en vroeg ons wat we van het huis vonden. Het stond te koop namelijk, zacht prijsje. Veel grond er ook bij. Of we het huis wilden zien?

Het bleek geen echte vraag te zijn want hij praatte door over zijn huis en gebood ons achter hem aan te lopen.

Nou ja … lopen? Zelfs sjokken doe je met meer energie. Ik heb nog nooit iemand zo lijzig zien lopen. Met vieze laarzen liep hij het huis binnen (bleek geen verschil te maken, een beetje modder meer of minder) en vertelde hoe bijzonder het allemaal was. Het oudste huis uit de hele buurt, vroeger was er een toren ook, de muren waren ruim een meter dik. Het huis was uit 1200.

We maakten de gepaste bewonderende geluiden, maar het was werkelijk een afschuwelijk huis. Afgezien van de troep.

Of we de bovenverdieping ook nog even wilden zien? Nou NEE dacht ik bij mezelf, maar mijn vriend had er aardigheid in gekregen en zei enthousiast ‘ja graag’. De bovenverdieping was een ramp, want het mannetje bleek jager (ja, ik heb ook geen idee hoe dat kan als je je zo langzaam voortbeweegt als hij!) en hij maakte de fazanten daar schoon. Een tafel vol half volle wijnflessen, half lege vreselijk vieze borden, smoezelige glazen en onvoorstelbaar veel troep.

In de open haard lag een pak veren. De hond scharrelde fanatiek rond met neus op de grond en liet de botjes en half vergane stukken dier zich prima smaken. Ze wilde helemaal niet meer weg. Ik kreeg toestemming een foto van de open haard te maken, had graag de rest van de troep vast willen leggen, maar vond dat onbeleefd.

De prijs van het huis?

Zacht vriendenprijsje … slechts 900.000 euro.

Ach ja …

open-haard-van-jager-toscane

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Herfst wijngaarden in Toscane

Zondag waren we (zoals wel vaker) gaan wandelen. We doken een nieuwe vallei in. Dat duiken kun je haast letterlijk nemen, de weg was behoorlijk steil (er stond een bordje met 17%). Ik was erg blij niet met de fiets te zijn.

Hier wat foto’s van die dag, die zonnig begon maar met flinke buien eindigde (op de foto’s overigens nauwelijks te zien). Over onze schuilplek (tegen de regen) volgt nog een andere blog.

herfst-wijngaarden-toscane-1 herfst-wijngaarden-toscane-2 herfst-wijngaarden-toscane-3 herfst-wijngaarden-toscane-4 herfst-wijngaarden-toscane-5

 

Posted in: Toscane

Echt herfst in Toscane

Tijdens de vreselijk hete en droge zomer gebeurt het soms heel per ongeluk dat ik even naar de winter of herfst verlang, naar regen en koude temperaturen.

Wel, het regent de laatste tijd behoorlijk en ik kan mij al helemaal niet meer voorstellen dat ik hier ooit, hoe kort dan ook, naar verlangd kan hebben.

Tijd dus voor wat foto’s die de mooie kant van dit natte seizoen laten zien. Het bewijs overigens dat het ook in oktober prachtig weer kan zijn! Daar hebben we deze dagen wel behoefte aan hier in Toscane.

herfst-toscane-1 herfst-toscane-2 herfst-toscane-3 herfst-toscane-4 herfst-toscane-5 herfst-toscane-6

De laatste twee foto’s zijn van ’s ochtend vroeg, genomen vanuit mijn raam.

Posted in: Uncategorized

Straten schoonmaken in Florence

We waren net naar een interessante rondleiding in het centrum van Florence gegaan in Museo Davanzati, over hoe een rijke familie vroeger leefde. We hebben het over ver vervlogen tijden, rond 1400 en 1500.

Liesbeth, van Into Florence, nodigt mij wel vaker uit voor interessante rondleidingen (bij deze dank!!) maar vaak lukt het niet erbij te zijn. Wie meer wil weten over deze rondleiding doet er goed aan de blog Into Florence in de gaten te houden want er komt vast en zeker een artikel op te staan.

Mijn hoofdconclusie is dat ik, als vrouw, erg veel geluk heb pas in de 20e eeuw geboren te zijn. Punt.

Na de rondleiding liepen we even door de stad en besloten een ijsje te eten. Prima ijs (vijgen met walnoten, appelcake-ijs … iets anders dan normaal). We stonden half op straat van het ijsje te genieten, hadden het net over hoe lekker het was, toen er een gemeentelijke reinigingswagen voorbij kwam.

Die wagens met de kwasten eronder die de straat een beetje nat, maar schoon, achter laten. Wel, in ons geval was er iets niet helemaal goed gegaan. Een vuile stank steeg op van de daarvoor keurig schone straat…

Liesbeth vond het wel toepasselijk zo’n stinkende straat na een rondleiding waarin we te horen kregen hoe vuil het destijds in de steegjes was. Vergeleken met die stank, viel dit waarschijnlijk heel erg mee.

Wederom dus heel fijn dat ik nu leef en niet toen!

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Gebarend rijden

Hoe vaak gebeurt het niet dat er een kleine irritatie op de weg ontstaat en de chauffeurs aan beide kanten wild gebarend, met raampjes dicht of hoe dan ook zonder dat de ander hen hoort, hun gelijk proberen te krijgen. Dat is één manier waarop in Italie gebarend wordt gereden.

Vandaag reed ik achter een auto die al slingerend nog nét op de weg wist te blijven. Het was wel een bochtige weg. Ik kon niet inhalen (veel Italianen halen dapper vlak voor bochten in, ik heb die eigenschap nog niet overgenomen). De man achter het stuur was en bleef diep in een gesprek gewikkeld met de persoon naast hem. Het ging er gepassioneerd aan toe. Soms had de man beide handen nodig om zijn gebaren genoeg kracht bij te kunnen zetten. Vandaar de slingers.

Op de terugweg zat ik achter een ander slingerend geval, maar die was modern slechts bezig met typen op d’r smartphone. Nadat ze een tijdje links had gereden en er een bocht aan zat te komen heb ik haar toeterend weer met haar hoofd in deze echte wereld gebracht.

Ik werd niet bedankt uiteraard!

 

Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane, Wandelen Toscane

Wandelen en fietsen rondom San Gimignano

Adembenemend mooi (of was het gewoon erg steil?).

Het was zeker pittig en alleen met een goede MTB te doen.  Maar nou heb ik die … en toch moest ik meerdere keren het pad oplopen met MTB aan de hand, want het lukte mij niet omhoog te fietsen.

Erg frustrerend, maar ik moet nog veel leren, dat is duidelijk.

Frustraties daargelaten, was het een schitterende route. De Via Francigena. Ik heb er al vaker iets over geschreven. Een heel groot voordeel van deze weg is dat overal bordjes staan, dus je hoeft je geen zorgen te maken of je wel goed rijdt / loopt. Dat gezegd hebbende, de bordjes staan opgesteld voor fietsers/wandelaars die richting Rome gaan, dus naar het Zuiden. Fiets of wandel je naar het Noorden dan is het her en der wel even zoeken.

Vandaag hebben we een stuk gefietst beginnende zo’n 4 km voor San Gimignano tot aan de Abbazia Santa Maria Assunta a Coneo. Daarna hebben we dezelfde weg terug gefietst. Is dat saai? Nee verre van want je ziet geheel andere dingen als je omkeert. Het was werkelijk schitterend.

San Gimignano was het gewoonlijke gekkenhuis van toeristen, dus daar zijn we nogal arrogant aan voorbij gereden. Na alle rust in de natuur is het laatste waar je zin in hebt zo’n massa naar een parkeerplaats zoekende mensen. Snel weg dus. Vanuit de verte naar San Gimignano kijken is daarentegen een groot plezier!

Hieronder wat foto’s …

via-francigena-rondom-san-gimignano-1

San Gimignano van de ‘Noord’ kant en hieronder van de ‘Zuid’ kant gezien.via-francigena-rondom-san-gimignano-2

Prachtige kleur (die op de foto niet zo goed overkomt) en schitterende vorm van een kleiig stroompje.via-francigena-rondom-san-gimignano-3

Een grote wijngaard (heel groot! Ben altijd blij dat ik zulke eindeloze rijen druiven niet hoef te snoeien!) met typisch Toscaans gehucht op een heuveltop.via-francigena-rondom-san-gimignano-4

De abdij waar we zijn omgekeerd. Prachtig gebouw, omringd door huizen die in meer en mindere mate waren ingestort. Vanuit zo’n halve ruïne schalde een onaangename echtelijke ruzie over het terrein. Een verrassing want niets deed vermoeden dat er mensen in die huizen zouden wonen.
Hier een foto van een detail van de abdij.via-francigena-rondom-san-gimignano-5

En hier een foto van iets anders ‘antieks’ dat je in Italie wel ‘ns vaker bij ruïnes tegenkomt.via-francigena-rondom-san-gimignano-6

Een andere kerk (de Pieve Sant Ippolito e Cassiano a Coneo) op de heuvel ertegenover, met lange door pijnbomen geflankeerde oprijlaan. via-francigena-rondom-san-gimignano-7

Een herfstdag om van te dromen. Zalig weer.

Back to Top