Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Praten tegen de hond …

Gisteren liep ik met hondje Sandy naar huis toen de overbuurvrouw, die dól op honden is, mij zag. Op haar hoge hakken strompelde ze de weg over om Sandy te kunnen begroeten. Tot zover niets vreemds, hoewel ik mij keer op keer verbaas hoe achterlijk sommige mensen tegen honden praten. Met hoge piep stemmetjes en baby woordjes. Het maakt op mij altijd een geheel valse indruk. Maar, het is allemaal heel goed bedoeld, ik ben het alleen niet gewend en blijf het dus vreemd vinden.

Hoe dan ook, ze vroeg ditmaal of Sandy bij haar op bezoek wilde komen, om met haar hond Ali te spelen. Ze vroeg dit in haar nep stemmetje aan Sandy en ik stond er hopeloos verloren bij. Sandy zei uiteraard niets. Ik wilde antwoorden dat Sandy daar helemáál geen zin in heeft, maar bedacht op tijd dat dat veel te bot zou zijn. Ik zei dus een tijdje ook niets, hard nadenkend hoe ik mij hieruit zou kunnen redden. Er ging echter geen lampje branden, dus liep ik even later met Sandy bij de mevrouw naar binnen.

Sandy ging doodsbang zitten en bleef stokstijf rechtop zitten. Ali bleek een hele oude en lieve, maar grote hond. Hij was erg blij met het bezoek, stond er zelfs voor op (de buurvrouw zei dat hij nauwelijks nog op stond, alleen om even te plassen en poepen). Sandy vond het echter maar niets en bleef daarbij. Ik was haar bijzonder dankbaar. Na een kwartiertje kon ik met goed fatsoen weg.

Comments (2) on "Praten tegen de hond …"

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top