Posted in: Bijzondere mensen, Wijn en olijfolie

Alle wilde dieren …

We waren een stukje gaan wandelen toen een man uit de buurt, waar we wel vaker een kletspraatje mee maken, op z’n scooter voorbij kwam. Hij stopte en zette de motor uit. Hmmmm blijkbaar had hij echt zin in een praatje!

Na wat over en weer over het weer en de schade van de onweersbui zaterdag … De bliksem is bij ons ingeslagen, op de meter, die is van de muur geknald. De elektriciteitsmaatschappij kwam binnen 1,5 uur en hebben een nieuwe geïnstalleerd waarna alles het weer deed, afgezien van het alarm. Erg veel geluk gehad!

Daarna nog wat over de olijfvlieg (is ie er, gaat ie komen?). De buur is echt boer, al zijn hele leven. Een kleine druivenproducent en hij heeft ook olijfbomen, dus hij weet altijd wel wat over de plagen die er al dan niet zijn. Hij spuit ook vol overtuiging zoveel gif als nodig is om niets van zijn opbrengst te verliezen.

Toen kregen we het over de druiven. Wij hebben alles al geplukt omdat anders de reetjes ons voor zijn. Ze hadden nu alle rode druiven al opgegeten die niet door bramenstruiken zijn omgeven. Ik zei tegen de man dat ze blijkbaar onze druiven lekkerder vinden, want wij spuiten niet.

Hij haalde rustig zijn schouders op en zei ijzig kalm: “ze moeten ze allemaal afmaken, alle wilde dieren moeten worden afgemaakt en die gekken die van dieren houden die moeten ze maar in een omheind park gaan bekijken”.

Klare taal … !

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Paddestoelen en een groot stuk ree

De afgelopen week is onze zeer gewaardeerde buurman twee keer langsgekomen. De eerste keer had hij paddestoelen (Pioppini heten ze hier, ze groeien namelijk op de ‘pioppi’ zijnde populieren). We krijgen een enorme hoeveelheid en hebben er twee dagen overvloedig pasta van gegeten. Heel simpel, maar echt erg lekker.

Een paar dagen later vroeg hij of wij een groot stuk ree wilden, de dag ervoor door een vriend van hem geschoten die vervolgens niet in staat was het dier zelf schoon te maken en onze buurman daarvoor op had getrommeld (zaterdagavond na het eten … je moet er maar zin in hebben!). Als beloning echter, kreeg de buurman een halve ree. Dat is niet gek.

Één probleem echter … de vriezer van de buurman zit helemaal vol met wild zwijn, kip, konijn en wellicht ook nog wel meer ree van eerdere keren. Hebben wij mazzel! Een deel van de ree had hij al aan andere mensen in de buurt gegeven, en de rest is voor ons.

Wij hebben het grootste deel in de vriezer gedaan en een flinke portie, de dag erna, in de marinade gezet. Ik heb het een dag later klaargemaakt. Ik vreesde dat het droog en hard zou zijn, omdat het vlees van een ree nou eenmaal erg mager is. Gelukkig is het bijzonder lekker geworden, boterzacht en smaakvol. Het heeft ruim 6 uur staan pruttelen.

De ree in stukken in een marinade van onze eigen wijn en daarna ook nog rozemarijn, tijm, laurier en salie
Posted in: Bijzondere mensen

De badmeester

Met een groepje mannen van de ‘zwemclub’ gingen we naar een sagra in een dorp in de buurt. Een sagra is een dorpsfeest waar je aan lange tafels eet en waar iedereen uit het dorp meehelpt met koken en serveren.

In ons midden zat de badmeester, hij is officieel de trainer van ons groepje, maar hij traint ons nooit. Ik moet nog een keer vragen hoe dat eigenlijk zit, maar ik weet niet hoe dat aan te pakken zonder het risico te lopen iemand te beledigen.

De badmeester werd elke 5 minuten om zijn nek gevlogen door weer een ander super enthousiast jong ding, oprecht blij hem te zien. Ze hadden allemaal van hem leren zwemmen en waren dol op hem. De badmeester kende iedereen nog bij naam, ookal waren ze inmiddels twintig of ouder. Het was echt een komen en gaan van, vooral, meisjes en jonge vrouwen.

De rest van de groep keek met groeiende afgunst toe. Kwamen ze er plotseling achter dat ze wellicht een verkeerd beroep hadden gekozen …?

Posted in: Bijzondere mensen

Il postino

Het is een vrouw, maar toch blijft het ‘il postino’.

Knalrood (geverfd) haar, klein brilletje en vrolijke, lachende ogen. Ze lijkt altijd in een goed humeur te zijn en doet haar werk fantastisch. Ik had anderhalf jaar geleden al iets over haar geschreven.

Een tijdje geleden was er een langverwachte aangetekende brief voor mijn vriend (met zijn nieuwe rijbewijs erin) die 6 Euro nog wat kostte. Net op het moment dat de postino met deze zeer gewilde envelop langskwam, had ik online een afspraak en kon zo snel niet betalen.

Ze vroeg of ik wilde tekenen en zou later nog wel voor de betaling langskomen. Het feit alleen al dat ik voor mijn vriend mocht tekenen was uniek, maar die betaling is helemaal bijzonder.

Ze kwam pas na een paar weken weer langs en toen ik haar nogmaals zeer uitgebreid bedankte, vond ze dat geheel overbodig: ‘Ik doe mijn werk gewoon, niets bijzonders!’

Het zette mij wel aan het denken, want in principe is het zo, maar toch is het bijzonder. Doen anderen hun werk dan minder goed en zijn we aan die standaard gewend geraakt of doet zij haar werk echt veel beter dan anderen?

Posted in: Bijzondere mensen

Etentje van de jagers

Maandag had het groepje jagers uit deze buurt een etentje georganiseerd om wat geld in te zamelen. Dat geld gebruiken ze voor de honden die ze hebben, voornamelijk voor de dierenartsen.

Een etentje dat niet ‘een etentje’ was, maar meer ‘een eten’: er waren 135 mensen!

Ze hadden 8 lange tafels neergezet en daarop werd door de zoons, dochters en kleinkinderen feilloos een fantastisch diner geserveerd. Een voorgerecht, twee keer pasta gevolgd door een hoofdgerecht en tot slot een toetje.

Petje af! Het was niet alleen erg lekker allemaal (uiteraard alleen maar vlees), maar de organisatie liep vlekkeloos. Menig restaurant kan hier nog wat van leren en dat allemaal door vrijwilligers die geen restaurantervaring hebben.

Wij zaten aan tafel met de mensen uit de buurt die we kenden. Er zat in het begin een stille man bij die mij bekend voorkwam. Ik dacht dat ik hem waarschijnlijk in de buurt had gezien, zoals zoveel anderen.Hij leek mij lichtelijk gestoord (en mijn vriend ook). Deze man ging na de pasta’s weg omdat hij een andere afspraak had. Bij het groeten sprak hij tot mijn verbazing ineens heel vlot en normaal.
Het bleek onze burgemeester te zijn.

Posted in: Bijzondere mensen

Boekje

Onderweg op de fiets kwamen we een kleine oude magere meneer tegen met een hele grote loslopende herdershond. Die grote hond negeerde ons totaal. Gelukkig. De oude meneer niet! Hij begon, blij met ‘vers publiek’ een praatje over de hond te maken en dat ging daarna al snel over zichzelf.

De hond zocht na een paar minuten een lekker plekje in de schaduw en ging heerlijk liggen slapen. Die kende zijn baasje goed!

Na een hele tijd luisteren vond ik het wel welletjes en drong eropaan om door te fietsen. Per slot is het bloedheet en waren we niet voor niets vroeg op stap gegaan om de grootste hitte voor te zijn.

Het mannetje bleek een boek te hebben geschreven dat je nergens kunt kopen afgezien rechtstreeks bij hem. Hmmm, dat belooft niet per se veel goeds, maar mijn vriend gaf zijn telefoonnummer en zei dat hij wel een boek wilde komen kopen.

Twee dagen later stond het mannetje voor de deur, mét boek en een smoes. Hij zei dat hij het nummer van mijn vriend kwijt was geraakt en dus maar direct langs is gekomen. Door her en der te vragen wist hij al snel welk huis van ons was, dus dat was makkelijk.

Ik heb het boek betaald en hield het gesprek kort want was nog aan het werk. Toen mijn vriend thuiskwam was hij verbaasd, want het mannetje bleek hem twee keer te hebben gebeld, maar mijn vriend kon steeds niet opnemen en had nog geen tijd gehad om terug te bellen.

We vragen ons nu af of het boek een waargebeurd verhaal is of ook één en al verzinsel …

Posted in: Bijzondere mensen

Te koop?

Een paar dagen geleden belde er een gezette man aan. Hij wilde weten of hij mijn auto kon kopen.

Toevallig denk ik eraan om mijn auto te verkopen en een ebike te kopen want ik gebruik de auto nauwelijks en als al, dan voor korte ritjes hier in de buurt. Mijn vriend heeft een auto en een motor, dus ik denk dat we het zonder mijn auto prima gaan redden.

Dat kon de gezette meneer echter niet weten. Ik liep dus naar het hek om te horen wat de beste man te zeggen had.

Bleek dat hij altijd kapotte auto’s opkocht die al jaren stilstonden!

Tja … dat heb heb dan als je de auto weinig gebruikt en de parkeerplaats vol hoog gras staat, én als je je auto zelden wast.

Posted in: Bijzondere mensen

Het haantje zijn

We hebben teveel haantjes. Op zich geven ze geen overlast, maar een kippenhok met 6 hanen gaat niet lang goed. Zo waarschuwt iedereen.

Onze buurman kwam eten en was heel doortastend. Na het eten zijn we twee haantjes gaan slachten. Een ander haantje wil hij graag hebben, en we hebben ook voor het vierde haantje waarschijnlijk een plek gevonden. Jammer voor de twee haantjes die dus gisteravond het haantje waren.

De kippen zaten allemaal rustig op stok toen de buurman met grote behendigheid de twee haantjes de nek heeft omgedraaid. Hij pakte een versuft beestje uit het kippenhok en 10 seconden later was ie dood. Dat klinkt vreselijk, maar de dieren lijden even die 10 seconden en meer niet.

We kregen daarna een minicursus plukken. Dat is makkelijk en redelijk snel te doen.

Gisteravond werd het al met al laat en hebben we de boel buiten gelaten voor wat het was. Vanochtend vond ik de ’slachtpartij’ voor de deur.

In de afgelopen weken hebben we ook bezoek gehad van een vos. Twee kippen missen al. Hoogste tijd om het daghek te verbeteren. Vanochtend zag ik vossenpoep voor het afgesloten deel van het kippenhok, waar de kippen slapen, dus hij heeft vannacht blijkbaar geprobeerd om ook daar binnen te komen.

Misschien gaan we wat elektrisch draad aanleggen rondom. ’s Nachts zitten de kippen veilig (als de buurman niet langskomt) maar overdag kan de vos makkelijk over het hek klimmen. Het beest laat geen spoor achter, geen veertjes, geen bloed …. Onvoorstelbaar.

Momenteel zijn wij in de buurt de laatsten die de kippen nog redelijk vrij rond hebben lopen. Bij de rest zijn de kippen door vossen opgevroten en de paar kippen die ze nog over hebben, zitten nu in een soort zwaar beveiligde gevangenis. We delen onze eieren met deze minder gefortuneerden en krijgen als dank zelfgemaakte wijn (gelukkig is ie lekker!) en worst van wild zwijn (ook super goed). We kunnen om dezelfde reden ook 2 haantjes plaatsen, als ze bij ons overleven tot we de vossen buiten kunnen houden.

Kippen houden is al met al een hele belevenis … Een kip doodmaken is echt naar, maar men zegt dat het went door het vaker te doen. Aangezien er kuikentjes worden geboren, is een deel daarvan haan en helaas kunnen we die niet allemaal houden. Ze gaan onderling vreselijk vechten om te proberen de dominante haan te worden. Ik ben blij dat de buurman graag helpt, want ik zie het mezelf voorlopig nog niet doen …

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Wie is hier nou een beetje doof?

We hebben verschillende buren. De meesten zijn al een dagje ouder. Ik hoor de buurvrouw waar wij op uitkijken (redelijk in de verte) af en toe haar man roepen, vooral als de lunch klaar is. Hier in Toscane lunchen de ouderen allemaal warm met minimaal één gerecht, maar vaak meerdere (voorgerecht en pasta of pasta en hoofdgerecht). Het is dus voor de één nogal veel werk om alles klaar te maken en vervelend als de ander niet op tijd aan tafel zit want dan is alles koud of te gaar (al dente pasta komt nogal nauw).

De buurvrouw riep haar man, Alberto, steeds harder en steeds geïrriteerder. Alberto is namelijk doof aan het worden en hoort haar vaak niet, of doet alsof.

Vervolgens heeft ze op een gegeven denk ik een megafoon aangeschaft, want ik hoorde haar idioot goed:
‘AL BER TOOOOO!!’
Na even wachten wederom maar een toontje hoger:
‘AALLL BEEEERR TOOOOOOOOO!!!!!

Prachtig is dat.

Op een dag echter was Alberto met de motorzaag in de weer. Ik hoorde dat maar hoorde tegen enen ook zijn vrouw met de megafoon. Ze bleef maar roepen (van mij uit gezien van links) terwijl ik van rechts de motorzaag keihard hoorde gieren.

Blijkbaar is Alberto niet de enige die wat doof aan het worden is!

Posted in: Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Ratten of mollen?

Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.

Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.

Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.

Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.

Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!

Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.

Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.

Back to Top