Moestuin Toscane – W in Italie

De afgelopen zomer

Written by willemijn lindeboom 12/09/2024 2 reacties

Het is bij ons in Toscane vanaf eind juni enorm warm geweest, met alle consequenties van dien. Elke ochtend ben ik een hele tijd bezig geweest met planten water geven. Ik heb nogal wat potten en die drogen elke dag uit. Die staan dichtbij het huis en dat is dus in 20 minuten wel gedaan. Geen probleem.

Het echte werk was dat ik dit voorjaar extra planten tussen de olijfbomen heb gezet en die moesten ook 2 of 3 keer per week water dit eerste jaar. Die arme planten zijn deel door de reeën vernield en vervolgens hebben ze steeds watergebrek gehad. De planten komen uit kwekerijen waar ze elke dag water en voeding krijgen. Het is dus even flink afkicken hier bij mij.

Ik heb me een ongeluk gesleept met gieters water deze zomer (de tuinslang komt niet zo ver!). Bijna alle planten leven nog en inmiddels is het gaan regenen en zijn de temperaturen gedaald.

Ik heb al mezelf meermaals vervloekt dat ik weer meer had geplant. Het idee was dat ik her en der wat bosjes maak van struiken die, als ze eenmaal iets groter zijn, goed onderdak kunnen bieden aan allerhande kleine vogeltjes. De struiken dragen allemaal wat besjes die die vogeltjes kunnen eten en ze houden hun blad zodat ze ideaal zijn voor nesten en om zich in te verstoppen.

Het creëren wat meer biodiversiteit is natuurlijk een mooi streven, maar makkelijk is anders!

Moestuin Toscane

Artisjokken ingemaakt

Written by willemijn lindeboom 07/05/2024 2 reacties

We hebben 12 potjes (kleine potjes van 350 gr) … om maar weer n’s onder de aandacht te brengen hoeveel werk het is en hoe vreselijk weinig er van artisjokken overblijft.

Over een tijdje weten we of het de moeite waard is, wanneer we een potje open maken.

Zaterdag of zondag doen we de laatste die nog aan de plant zitten waarschijnlijk, als we er tijd en energie voor hebben.

Moestuin Toscane

I carciofi … de artisjokken

Written by willemijn lindeboom 02/05/2024 2 reacties

We komen er zo ongeveer in om!

Gelukkig zijn we er beiden dol op, maar na een paar weken bijna elke dag 3 of 4 artisjokken gegeten te hebben, is het nu tijd om ze ook in te gaan maken. We kunnen er echt niet meer tegen eten. Dat moet dit weekend dus gaan gebeuren.

Artisjokken inmaken is vrij veel werk omdat ze allemaal moeten worden schoongemaakt. Vorig jaar zijn we uren bezig geweest om een krat vol artisjokken te verwerken in 9 potjes. Zie hier mijn berichtje daarover.

Ik snap wel waarom in Italie veel digestivi (sterke drankjes die zouden moeten helpen bij het verteren van een zware maaltijd) op basis van carciofi zijn. Voor die drankjes is al het ‘afval’ prima geschikt en dat afval heb je allemaal in korte tijd dus ideaal om op alcohol te zetten. Artisjokken zijn vreselijk bitter (tenzij je het hart eet) en dat bittere schijnt gezond te zijn.

Overigens kun je de harde blaadjes ook een tijdje laten koken in (weinig) water en er zo een soort kruidenthee van maken. Dat is gezonder dan een digestief … en ideaal als je het zonde vindt om al dat ‘afval’ gewoon weg te gooien.

Een paar van onze artisjokken, nog aan de plant

Moestuin Toscane

Spuuginsect

Written by willemijn lindeboom 14/04/2024 8 reacties

Het is inmiddels een plaag bij ons in Toscane, maar het spuuginsect bestaat al heel lang.
Zo ziet de larve eruit, omgeven door wit schuim dat heel slijmerig is:

Ik weet dat dit insect al lang bestaat hier, omdat mijn vriend mij wist te vertellen dat het de spuug van de koekoek is en dat daar de vuurvliegjes vandaan komen.

Inderdaad is dat lariekoek, maar dat had zijn oma hem geleerd en dus wist hij niet beter dan dat het zo werkte. Ik heb hem uit de droom mogen helpen.

Toen zijn zus langskwam zag ze ook overal de witte schuimpjes en vertelde mij zelfverzekerd dat dat het spuug van de koekoek was … We hebben erg gelachen.

Ik heb deze mythe opgezocht online en nu blijkt dat in de volksmond deze schuimpjes inderdaad ‘koekoekspuug’ worden genoemd. Je ziet ze overal verschijnen exact wanneer de koekoek ook weer zingt en niet lang daarna komen de eerste vuurvliegjes. Kortom, het had allemaal best gekund.

Moestuin Toscane

Kattenbak

Written by willemijn lindeboom 22/12/2023 6 reacties

Mijn moestuin wordt door de katten van de buren als kattenbak gebruikt.

Nou was ik al veel te laat met zaaien en dus zijn de meeste planten nog wat klein voor de tijd van het jaar, maar de katten maken dat weinige dat ik heb, helemaal kapot. Ze graven kuiltjes en nemen mee wat ze tegen komen.

De buren hebben nogal wat katten en ik weet niet hoe ik ze uit de tuin kan houden. Dit is de tuin voor mijn huis, dus omheinen is niet mogelijk (of in elk geval wordt dat erg vervelend en lelijk voor ons). In plaats van een bloementuin hebben we een moestuin met verder kruiden en wat bloemen.

Afgezien van katten hebben we verder slakken en rupsen die ook vol overgave opeten wat ze kunnen. Deze diertjes kan ik echt beter onder controle houden dan de katten.

Moestuin Toscane, Toscane

Fichi d’India = stekelige peren / cactusvijgen

Written by willemijn lindeboom 27/11/2023 4 reacties

We hadden allemaal ‘fichi d’india’ uit een omgevallen pot hier in de buurt in de tuin gezet (zie: fico d’india). Dit voorjaar lag die omgevallen pot nog altijd op zijn kant met de gehavende moederplant erin. Heel sneu en ook zonde.

Even aanbellen en wat bleek: we mochten de hele boel meenemen. Aan de slag dus! De pot was te zwaar om op te tillen en met een bijl en oude zaag hebben we de wortels langzaam uit elkaar gehaald en de plant in kleinere stukken opgedeeld. We hebben nu een overvloed aan deze cactus op allerlei plekken neergezet en hopen dat ze de winter gaan overleven.

Dit najaar hadden we wel al, tot onze grote verrassing, wat vruchten.

De stekels zijn echt geniepig. Ze hebben kleine weerhaakjes en blijven overal in hangen.

Met dikke handschoenen had ik de vijgen geplukt en met een mes heb ik ze doormidden gesneden om het vruchtvlees eruit te lepelen. Dat werkte prima, met één handschoen nog aan.

Toen ik die handschoen uitdeed bleek ik toch overal stekeltjes te hebben. Niets dramatisch, maar even lastig om ze op te sporen en eruit te halen. Ze zijn minuscuul. De stekels waren blijkbaar in de handschoen gaan zitten en toen ik die heb aangepakt, in mijn handen.

Mochten we volgend jaar weer cactusvijgen hebben dan eet ik ze met een vork en mes.

Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Wie niet sterk is doet het anders

Written by willemijn lindeboom 02/10/2023 5 reacties

Vorige week werd ik gebeld door een man uit de buurt.

Wanneer wij onze ‘rotoballa’ nou eindelijk n’s van zijn land kwamen ophalen. Hij lag hem behoorlijk in de weg.

Una rotoballa is zo’n grote baal stro of hooi in een rol geperst. Ze wegen geloof ik 400 kilo per stuk.

Ik zei tegen de man: ‘Onze rotoballa?’ Ja, hij blijkt van ons te zijn. De boer die het gras had gemaaid en daarna het gedroogde gras in deze ronde baal heeft geperst, had tegen de man gezegd dat hij van ons was en dat wij hem dus op moesten komen halen. Ik wist uiteraard nergens van. Ik vond alleen dat die boer ons wel erg weinig hooi had gegeven als dank voor het maaien van anderhalve hectare land (één rotoballa namelijk).

Feit is alleen wel dat deze baal hooi honderden meters van ons land lag, dus het is niet echt logisch. Maar goed, zo’n hoeveelheid hooi kunnen wij wel gebruiken dus ik heb niet geprotesteerd.

Zaterdag gingen we aan de slag. De baal lag op z’n vlakke kant en we moesten hem kantelen om hem daarna als een wiel achter de tractor mee te kunnen slepen.

We hebben een kleine tractor, maar meer niet. Duwen en trekken hielp niets, het ding was niet in beweging te krijgen. Met de tractor hebben we de baal richting een aflopend stuk land geduwd en daarna lukte het met grote inspanning (mijn vriend is enorm sterk gelukkig) de baal te kantelen. Die rolde direct naar beneden tot ie tegen een olijfboom tot stilstand kwam.

We hadden touwen meegenomen en een ijzeren stok om het touw door het midden van de baal te kunnen steken. Na wat gepruts lukte dat en konden we de baal richting huis rollen. Het is drie of vierhonderd meter over een smalle weg.

Ik liep achter de tractor aan om de baal min of meer recht te houden en tot mijn grote opluchting ging dat goed. We hadden nog wat auto’s achter ons die hun ogen uitkeken. Wat doen die twee nou weer!

Op de foto hieronder waren we ‘veilig’ bij onze ingang aangekomen. We waren super tevreden over onze oplossing om zonder de juiste middelen toch de baal naar huis te hebben kunnen slepen.

Moestuin Toscane

Fikkie stoken … het mag weer!

Written by willemijn lindeboom 18/09/2023 3 reacties

Bij ons in Toscane is het van half juni tot half september verboden om een fikkie te stoken.

Helaas.

Wat mij betreft zou het het hele jaar verboden moeten zijn. Ik blijf het idioot vinden dat iedereen hier al het groenafval in de fik steekt in plaats van het te composteren. Vervolgens koopt iedereen zakken compost voor de moestuin.

Gisteren had een buurman beneden ons een ‘vuurtje’ aangestoken. Allemaal groen en nat spul en vrijdag was er een welkom buitje gevallen, dus … het fikkie wilde echt niet branden, of eigenlijk moet dat zijn: echt niet!.

Wij werden zo ongeveer uitgerookt als de wind even onze kant op kwam. Deze rookpartij heeft de hele ochtend en deel van de middag geduurd.

Ik wilde de buurman (mensen uit Florence die alleen in het weekend komen) even laten weten wat ik ervan vond, maar … er was geen mens te bekennen!

Iedereen bij ons maakt vuur, maar de meeste doen dit met droog spul en een goed heet vuur waardoor er veel minder smerige rook vrijkomt. Deze stadsmensen hebben er dus echt helemaal niets van begrepen. Ten eerste maken ze een onnodig vuur en ten tweede hebben ze werkelijk geen idee hoe dat moet.

Moestuin Toscane

Artisjokken inmaken

Written by willemijn lindeboom 29/05/2023 2 reacties

Gisteren was de derde keer dat we onze artisjokken hebben ingemaakt. Voor dit jaar is het ook de laatste keer, want het seizoen is hier voorbij. De artisjokken die nog aan de planten zitten laten we bloeien. De bloemen zijn schitterend en zitten vol met allerhande insecten.

Het is nogal een karwei om artisjokken in te maken, omdat het schoonmaken ervan zoveel werk is. We doen ze in een glazen pot, zo dicht op elkaar mogelijk. Daarna doen we een derde deel appelazijn en tweederde deel water. Dop erop en daarna 40 minuten in kokend water. Vorig jaar hebben we dat ook gedaan en het resultaat was bijzonder lekker

Dit jaar hadden we veel meer artisjokken, in totaal drie kratten vol en dan tel ik de artisjokken die we hebben opgegeten niet mee en dat zijn er uiteraard ook nogal wat.

Dingen inmaken vind ik leuk, maar gisteren na twee uur bezig te zijn geweest hebben we het bijltje erbij neergegooid. We hadden zeven grote potten vol. Een aantal artisjokken die over waren heb ik ’s avonds schoongemaakt en de rest eten we vanavond.

Moestuin Toscane, Wijn en olijfolie

Hagelbui

Written by willemijn lindeboom 12/05/2023 4 reacties

Vanmiddag begon het erg donker te worden, daarna vielen er wat dikke druppels en niet veel later kwam er hagel uit de lucht vallen. Dat gebeurt wel vaker. De bui trok over en ik was al opgelucht dat de hagel mee was gevallen, toen de bui terugkwam, of het grote broertje ervan kwam voorbij.

Dit is het resultaat … mijn pot met basilicum en komkommers.

In de moestuin zijn veel tomatenplantjes gehalveerd, bijna al mijn bloemen zijn kapot gehageld, mijn druiven hebben tweederde van hun blad verloren en de kiwi’s hebben overal diepe scheuren in hun bladeren die heel sneu nog aan de plant bungelen.

Een kleine groene ravage dus.

Gelukkig hoef ik mijn geld niet met mijn groenten en fruit te verdienen. Het is maar mijn hobby en ik kan gewoon basilicum en tomaten in de winkel kopen mochten de mijne de strijd opgeven. Ik vermoed echter dat ze heel hard hun best gaan doen om snel nieuwe blaadjes te maken.