Moestuin Toscane

Fikkie stoken … het mag weer!

Written by willemijn lindeboom 18/09/2023 Leave a Comment

Bij ons in Toscane is het van half juni tot half september verboden om een fikkie te stoken.

Helaas.

Wat mij betreft zou het het hele jaar verboden moeten zijn. Ik blijf het idioot vinden dat iedereen hier al het groenafval in de fik steekt in plaats van het te composteren. Vervolgens koopt iedereen zakken compost voor de moestuin.

Gisteren had een buurman beneden ons een ‘vuurtje’ aangestoken. Allemaal groen en nat spul en vrijdag was er een welkom buitje gevallen, dus … het fikkie wilde echt niet branden, of eigenlijk moet dat zijn: echt niet!.

Wij werden zo ongeveer uitgerookt als de wind even onze kant op kwam. Deze rookpartij heeft de hele ochtend en deel van de middag geduurd.

Ik wilde de buurman (mensen uit Florence die alleen in het weekend komen) even laten weten wat ik ervan vond, maar … er was geen mens te bekennen!

Iedereen bij ons maakt vuur, maar de meeste doen dit met droog spul en een goed heet vuur waardoor er veel minder smerige rook vrijkomt. Deze stadsmensen hebben er dus echt helemaal niets van begrepen. Ten eerste maken ze een onnodig vuur en ten tweede hebben ze werkelijk geen idee hoe dat moet.

Moestuin Toscane

Artisjokken inmaken

Written by willemijn lindeboom 29/05/2023 2 reacties

Gisteren was de derde keer dat we onze artisjokken hebben ingemaakt. Voor dit jaar is het ook de laatste keer, want het seizoen is hier voorbij. De artisjokken die nog aan de planten zitten laten we bloeien. De bloemen zijn schitterend en zitten vol met allerhande insecten.

Het is nogal een karwei om artisjokken in te maken, omdat het schoonmaken ervan zoveel werk is. We doen ze in een glazen pot, zo dicht op elkaar mogelijk. Daarna doen we een derde deel appelazijn en tweederde deel water. Dop erop en daarna 40 minuten in kokend water. Vorig jaar hebben we dat ook gedaan en het resultaat was bijzonder lekker

Dit jaar hadden we veel meer artisjokken, in totaal drie kratten vol en dan tel ik de artisjokken die we hebben opgegeten niet mee en dat zijn er uiteraard ook nogal wat.

Dingen inmaken vind ik leuk, maar gisteren na twee uur bezig te zijn geweest hebben we het bijltje erbij neergegooid. We hadden zeven grote potten vol. Een aantal artisjokken die over waren heb ik ’s avonds schoongemaakt en de rest eten we vanavond.

Hagelbui

Written by willemijn lindeboom 12/05/2023 4 reacties

Vanmiddag begon het erg donker te worden, daarna vielen er wat dikke druppels en niet veel later kwam er hagel uit de lucht vallen. Dat gebeurt wel vaker. De bui trok over en ik was al opgelucht dat de hagel mee was gevallen, toen de bui terugkwam, of het grote broertje ervan kwam voorbij.

Dit is het resultaat … mijn pot met basilicum en komkommers.

In de moestuin zijn veel tomatenplantjes gehalveerd, bijna al mijn bloemen zijn kapot gehageld, mijn druiven hebben tweederde van hun blad verloren en de kiwi’s hebben overal diepe scheuren in hun bladeren die heel sneu nog aan de plant bungelen.

Een kleine groene ravage dus.

Gelukkig hoef ik mijn geld niet met mijn groenten en fruit te verdienen. Het is maar mijn hobby en ik kan gewoon basilicum en tomaten in de winkel kopen mochten de mijne de strijd opgeven. Ik vermoed echter dat ze heel hard hun best gaan doen om snel nieuwe blaadjes te maken.

Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Nuttig en mooi cadeau

Written by willemijn lindeboom 01/05/2023 2 reacties

Vorige week kwam Arjen langs om te eten en om een prachtig cadeau af te leveren … twee fermentatiepotten. Arjen is, samen met zijn vrouw, eigenaar van Atelierbreda, een plek om, onder andere, te leren beeldhouwen, boetseren en … pottenbakken. Atelierbreda organiseert twee keer per jaar een cursus beeldhouwen in Italie, bij Volterra. Op de website vind je meer informatie, mocht je interesse hebben: www.atelierbreda.nl.

De potten zijn dus met de hand voor ons gemaakt en gekleurd. Ze zijn schitterend!

Vandaag heb ik de ene met bieten gevuld (geraspte bieten) en de andere met peterselie. Dat laatste is een experiment. De peterselie moest ik rooien want het begon te bloeien. Zonde om op de compost te gooien … dus met veel geduld heb ik alle mooie blaadjes van de steeltjes gehaald en deze dicht op elkaar in een fermenteerpot gedaan, zout en water erover, gewichten erop en nu afwachten … Dat gaat waarschijnlijk veel te sterk van smaak worden, maar wie weet.

Moestuin Toscane

Artisjokkentijd

Written by willemijn lindeboom 28/04/2023 3 reacties

Het is weer zover … we hebben volop artisjokken. We hebben er al een hele kist vol ingemaakt (dat resulteerde in negen kleine potjes – mocht iemand zich afvragen waarom goede artisjokken uit een potje zo duur zijn!) en we eten ze meerdere keren per week. Zalig!

Moestuin Toscane, Wandelen Toscane

Groenten en kruiden uit de natuur

Written by willemijn lindeboom 29/03/2023 3 reacties

Ik was al begonnen om af en toe wat ‘wild te plukken’, maar we doen nu ook een cursus van drie avonden, samen met een vriendin van ons (en een hele zaal vol anderen).

De cursus is niet erg professioneel, maar des te leuker. De twee leraren hebben foto’s van alle kruiden en groentes die ze in een prachtige presentatie hebben gezet, maar het kost grote moeite om die presentatie ook daadwerkelijk te presenteren. De projector wil niet meewerken en als die het wel doet dan wil de computer het niet.

Een van de leraren is een onvoorstelbaar vriendelijke man op leeftijd. Hij vertelt over blaadjes en bloemetjes en hoe we de plantjes kunnen herkennen en als hij dan de naam van een plant wil zeggen, kan hij er regelmatig niet opkomen. ‘Ik wilde het te snel zeggen’ zegt hij dan steeds, totaal op zijn gemak. De hele groep schiet te hulp. Soms weet de ene het en soms de andere.

Ik ben erg slecht in namen, dus dit is ideaal voor mij. Als je maar weet wat wat is (ongeveer), dan ben je al goed bezig en de naam komt ooit wel (of niet).

Door de technische mankementen en het geheugenprobleem lijkt het wellicht een minder goede cursus, maar juist hierdoor is het extra interessant. Wellicht omdat iedereen zijn/haar best doet om bij te dragen? Zeker is dat de mensen zo aardig zijn dat je hen wat technische problemen graag vergeeft.

Elke avond eindigt met taarten en drankjes die ze hebben gemaakt van de wild geplukte kruiden en groentes. Wat wil een mens nog meer?

Hieronder de omslag van het boek waar ik alweer een tijdje geleden een blogje over had geschreven (Echte veldsla):

Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Wie heeft het gedaan?

Written by willemijn lindeboom 06/03/2023 3 reacties

Een tijdje geleden vond één van onze buren, onder een stapel groenafval dat hij had verbrand (helaas doet iedereen dat hier nog en willen ze niet naar mij luisteren dat het zoveel beter is om het langzaam compost te laten worden) een schedel van een wild zwijn.

Prachtige tanden zo te zien!

Nu is de grote vraag bij mij in de buurt … wie verstopt er een schedel van een wild zwijn onder een berg takken? De takken lagen direct langs de weg.

Ik vind het zelf niet zo’n interessante vraag. Het stikt hier van de jagers. Elk jaar worden hier honderden zwijnen doodgemaakt, dus wildezwijnschedels genoeg! Het is gelukkig geen mensenschedel, dus … waarom is dit belangrijk?

Ik moet een antwoord op deze vraag schuldig blijven, maar ik heb wel een vermoeden … Ik denk dat mensen het gewoon leuk vinden om over zoiets te kletsen en het groter te maken dan het is. Of zie ik iets over het hoofd?

Moestuin Toscane

Fico d’India

Written by willemijn lindeboom 15/12/2022 3 reacties

We waren zaterdag in de regen gaan wandelen (zonder de leen-hond omdat hij, volgens ons, niet van wandelen in de regen houdt) en kwamen eerst langs een verlaten huis waar iemand een grote pot met verschillende cactussen had leeggegooid. Ze leken nog in redelijke staat dus de moeite waard om op te halen en in potten te zetten.

Daarna kwamen we langs een ander huis waar ze meerdere metershoge vijgcactussen hebben. Al jaren bewonderen wij deze schitterende planten. Een langwerpige pot met zo’n cactus was omgewaaid en grote stukken waren afgebroken. Ik beklaagde mij in deze blog over het gebrek aan groei van deze cactus in onze tuin, maar we besloten toch even aan te bellen om te vragen of we een paar stukjes mee mochten nemen. De vrouw die de deur opende zei dat we alles mee mochten nemen.

We zijn na de wandeling met de auto de cactussen en stukken vijgcactus op gaan halen en de volgende ochtend hebben we alles in potjes gezet.

Op de foto hierboven die je op de voorgrond de vijgcactus, die grote ovalen schijven, en daarachter wat kleine bolletjes van een ander soort cactus. Ik heb speciale potgrond voor cactussen gebruikt, maar volgens mij doet de vijgcactus het ook goed in normale grond.

We zijn weer n’s benieuwd of de planten aanslaan. Het is hoe dan ook altijd een feest om dit soort vondsten te doen!

Moestuin Toscane, Toscane

Aglione – heel grote knoflook

Written by willemijn lindeboom 14/11/2022 9 reacties

Knoflook kent iedereen, in het Italiaans ‘aglio’. Aglione dat kent bijna niemand. Het is een grote soort knoflook, afkomstig uit de Val di Chiana, het gebied in Toscane boven het Trasimeense meer.

Elk gebied in Italie heeft zo ongeveer wel een specialiteit, iets dat daar beter groeit dan elders of beter smaakt. De aglione is een bijzonder voorbeeld. Het is namelijk echt een hele grote soort knoflook en een milde (dat laatste is wellicht maar goed ook!).

Nou zie ik deze aglione de afgelopen jaren overal opduiken bij ons in de buurt. In de winkel is het vrij duur, zoals dat altijd gaat met speciale dingen in het begin. Echter, de broer van onze buurman gaf ons deze zomer een bol aglione. We waren net vertrokken voor een wandeling toen we hem tegenkwamen en ik stopte de bol dus in mijn rugzak. Die rook na een paar uur wandelen heerlijk naar knoflook.

De buurman zelf gaf ons een paar weken later twee bollen, met de opdracht één ervan te bewaren om te poten, zodat we daarna onze eigen hebben. Dat ga ik zeker doen.

De manier om aglione te bereiden, om het meeste aroma eruit te halen, is om het zacht te fruiten in olijfolie en daarna wat water erbij te doen zodat het heel zacht wordt en ‘smelt’. Dat duurt wat langer, maar het is echt smaakvol daarna, dus zeker de moeite waard. Ik heb het nu een paar keer klaargemaakt op die manier, met daarna wat tomatensaus erbij en een tijdje laten trekken. Uiteraard eet je dit met pasta!

Ik ben benieuwd of ik ook een echt grote aglione uit mijn moestuin tevoorschijn zal kunnen toveren volgend jaar!

Moestuin Toscane, Toscane

Jujubes / Giuggiole

Written by willemijn lindeboom 20/10/2022 1 reactie

Onze geliefde buurman kwam langs met een mandje jujubes. Dat zijn geen snoepjes, maar heel kleine vruchten met een grote pit erin. Ze worden in Italie ofwel vers gegeten, rechtstreeks van de boom (ze zijn dan knapperig en fris van smaak). Je kunt ze ook even laten liggen, dan drogen ze direct en worden zoeter, maar ook een beetje klef en minder fris (inderdaad … ik vind jujubes vers erg lekker en daarna niet zo).

De jujube boom groeit tergend langzaam. We hebben er eentje geplant, bijna drie jaar geleden, maar als er in deze 3 jaar 4 cm bij is gekomen is dat veel. Het boompje kan wel enorm goed tegen droogte en hitte, dus ik heb er verder geen omkijken naar.

Hieronder het mandje met de giuggiole van de buurman. Toen ik de foto maakte had ik het mandje al bijna leeggegeten en toen pas dacht ik eraan er een blog over te schrijven.

Nu een foto van een jujube boom … niet die van ons, die komt namelijk nog niet tot mijn schouders en heeft zijtakjes van maximaal 15 cm.

Jujubes schijnen enorm gezond te zijn en ik heb mij laten vertellen dat je, als je er een grote hoeveelheid van eet, er ook een goed humeur van krijgt. Een soort gezonde drug? Dat kan bijna niet waar zijn!

In Italie is er een uitdrukking: ‘andare in brodo di giuggiole’ (letterlijk vertaald: in jujube-soep gaan) hetgeen wil zeggen dat je ergens heel erg blij mee bent. Ik heb even gezocht of dit wellicht echt komt van een ‘high’ van jujubes, maar op de websites waar ik heb gekeken wordt hier niet aan gerefereerd. Dat is nou jammer, hoewel … het lijkt mij erg veel werk om jujubesoep te maken!