Gisteren was ik op een verjaardagsfeestje. De kleinzoon van mijn vriend is één geworden.
Op een gegeven moment zat ik naast een vrouw die ik al n’s eerder had gezien. Een hele vriendelijke vrouw van een jaar of 65. Vol vertrouwen zei ik tegen haar dat het alweer lang geleden was dat we met elkaar hadden gesproken, bij de opening van het nieuwe bedrijfsgebouw van mijn vriend in 2017.
Ze legde uit dat we elkaar daarna ook nog hadden gezien, bij het afstuderen van de dochter van mijn vriend. Ik kan me daar helemaal niets van herinneren en zei dus doodleuk dat zij daar zeker ook aanwezig was, maar dat we niet echt een gesprek hadden gehad en dat dat dus voor mij niet telde.
De vrouw keek mij nieuwsgierig aan en zei dat we na afloop bij elkaar aan een tafeltje in de bar hadden gezeten.
Ik kan het mij echt totaal niet herinneren en zei dat dus ook gewoon eerlijk.
Wij hebben sinds mei een prachtig systeem dat de temperatuur meet en bijhoudt en ook hoeveel regen er valt. Je krijgt alles in eenvoudige diagrammen te zien.
Super. Ik was er erg blij mee. Tot een paar weken geleden een zware onweersbui voorbij kwam en de stroom uitviel. Dat gebeurt hier bijna altijd tijdens een onweersbui.
Tijdens een onweersbui valt er echter ook vaak veel regen in korte tijd. Helaas echter meet ons systeem niets als er geen wifi is en zonder stroom is die er uiteraard niet.
Het systeem komt uit Frankrijk. Blijkbaar hebben ze het daar beter voor elkaar met de stroomvoorziening?
Misschien moet ik dan toch ook een ouderwets systeem erbij nemen, met een pijpje waarin de regen wordt opgevangen en aan de zijkant kun je lezen hoeveel regen er is gevallen. Enige probleem … ik ken mezelf en weet dat ik niet elke keer op ga schrijven hoeveel regen er is gevallen, laat staan het in een prachtig staafdiagram op te slaan.
We houden het dus maar op de gebrekkige informatie van ons super geavanceerde systeem!
Van één van mijn studenten kreeg ik twee kaartjes voor een concert van Paolo Conte in Lucca. De student kon zelf niet naar het concert omdat het twee jaar was uitgesteld wegens Corona en de nieuwe data kwam niet uit.
Ik vind Paolo Conte’s muziek op zich leuk om naar te luisteren, maar was niet per se een groot fan.
Met gemengde gevoelens gingen we gistermiddag op pad. Het was 36 graden in de schaduw toen we vertrokken en veel energie hadden we niet. We hebben wat door Lucca geslenterd en konden in de toeristenmassa (even niet aan gedacht!) nog net ergens een plekje vinden om snel een pizza te eten voor het concert begon.
Na een paar minuten concert was ik helemaal verkocht. Wat een fantastisch orkest, prachtige instrumenten en harmonie. Geen moment saai. Als je thuis naar Paolo Conte luistert kan het na wat liedjes een beetje monotoon worden, maar bij zijn concert was het één bom van energie en variatie.
Ik heb genoten. Mijn vriend, die eigenlijk niet mee wilde, was ook dolenthousiast. Mocht je dus ooit de kans krijgen … zeker doen!
Na de inbraak van een tijdje geleden besloten we uiteraard dat we een alarmsysteem moesten laten installeren.
Eerst kwam er een vriendelijke meneer kijken die ons op alle mogelijke manieren probeerde bang te maken voor van alles en nog wat en zijn prijsopgaaf werd nogal hoog.
We lieten het daarna een tijdje rusten, want we waren niet onder de indruk van alle praatjes. Toen werd er in de buurt ingebroken, een paar huizen verderop. Dat zette ons weer in beweging en zo kwamen we uit bij een ander bedrijf. Die kwamen met een oplossing die ons wel iets leek. Sensoren op deuren en ramen die al bij een kleine beweging het alarm af doen gaan, dus hopelijk worden ramen en deuren daarna met rust gelaten en niet helemaal kapot gemaakt … (maar dat is zeer de vraag).
Ze hebben ook videocamera’s die met ‘Intelligenza Artificiale’ onderscheid kunnen maken tussen mensen en dieren, tenzij er en beer of wild zwijn langs komt, maar dat is vrij onwaarschijnlijk.
Nu is alles al een tijdje geïnstalleerd en laat ik regelmatig per ongeluk het alarm afgaan. Elke keer schrik ik mij een ongeluk, maar dat is snel voorbij zodra de herrie stopt.
Een paar nachten geleden ging het alarm echt af. We spongen uit bed en zochten een zaklamp om te kijken wie er was of wat er was. Niets te zien uiteraard! Deze schrik ging helaas uren niet voorbij!
Ik herinnerde mij dat de videocamera’s alles registreren. Dat was eerst nog een probleem, want die dingen maken 24 uur per dag opnames en dat wil ik niet. Blijk ik de enige klant van hen te zijn die dat niet wil! Ik viel van mijn stoel van verbazing. Overal waar camera’s hangen vinden mensen het prima dat ze de hele dag filmen en dat wordt allemaal opgeslagen en met een app kun je er gewoon naar kijken.
Nou, de rest doet wat ie wil, maar ik wil dat dus echt niet! De camera’s mogen alleen registreren als het alarm aanstaat. Dat hebben de alarmmensen zo ingesteld, onder flink gemor omdat het geen standaard optie was. Ze hebben er dus extra werk aan gehad en dat werd niet op prijs gesteld.
Die nacht dat het alarm afging (twee uur ’s nachts) kon ik dus terugkijken wie er was geweest. Nou, die super intelligente camera’s hadden een kat gezien en vonden dat blijkbaar erg bedreigend. Een hele normale kat, één van de katten van de buren. Toen de sirene begon te loeien sprong het arme beest zo ongeveer een meter in de lucht van schrik en rende weg.
Tot dusverre de staat van de technologie op AI gebied … er moet nog het één en ander worden bijgesteld en van enige intelligentie is duidelijk geen sprake.
De grond bij ons in de buurt zit vol met stukjes schelpen. Deze zijn miljoenen jaren oud. Destijds was dit namelijk de zee. We zitten hier net op de grens tussen wat zee was en land. De buren ‘boven’ ons hebben veel ronde keien in de grond zitten, wij zo goed als niets. Die ronde keien zijn afgeslepen door het water, dus ze zijn ofwel door een rivier gebracht, ofwel de branding destijds heeft de keien glad gemaakt.
Af en toe vinden we tijdens een wandeling een bijna intacte schelp, zoals deze:
Deze schelp past net in mijn hand.
Terwijl ik ermee naar huis liep dacht ik aan onze wondere wereld, met allemaal vragen waar, volgens mij, geen antwoorden op zijn.
Miljoenen jaren geleden was alles helemaal anders, niemand weet echt hoe het was, ondanks wat aanwijzingen, maar dat zijn slechts kleine inkijkjes. Hier was ooit de zee, maar wat leefde daar allemaal in en op? Welke bomen en planten waren er? Wat heeft dit stukje kalk allemaal doorstaan en meegemaakt? Ben ik de eerste die deze schelp vindt of hebben duizenden jaren geleden (of tien) anderen met de schelp in de hand ineens beseft dat we van heel ver komen, dat wat ons omringd zo oud is dat het niet te bevatten is?
Geschiedenis lijkt een open boek, maar we weten eigenlijk maar heel weinig. Niet alle vragen over een ver verleden zijn relevant uiteraard, maar door eraan te denken ontstaat het besef dat ons leven niets voorstelt in het grotere geheel.
Ze zijn nu ruim een maand oud. Van elf zijn het er nu nog 9. Vanochtend kon ik er een lange tijd maar 6 vinden, maar gelukkig waren de andere drie net weer terug bij de groep.
Ze zijn enorm schattig, maar inmiddels te groot om nog allemaal onder de moeder te passen. Ze slapen ’s nachts onder en rondom de moeder, in het kippenhok, in een mandje met stro.
Ik denk dat de twee verdwenen kuikentjes door een of meer eksters zijn opgevroten. Ik heb nooit veertjes gevonden, maar zag wel regelmatig eksters in de bomen rondom de kippen. Inmiddels zijn de kuikens vermoedelijk te groot voor de eksters, want we staan al een hele tijd op 9.
Eentje heeft groene pootjes in plaats van oranje … heel bijzonder.
Op de foto’s hieronder kun je goed zien hoe ze zijn gegroeid. Toen ze nog kleiner waren was het al dringen onder de moeder, zo is op foto 2 een kuikentje op de moeder geklommen omdat er geen plek onder was … Al die pootjes die schrap staan onder de moeder maken me steeds weer aan het lachen.
De laatste twee foto’s zijn van vandaag. Als je dan weet dat de kippen die je in sommige supermarkten koopt, 38 dagen oud zijn (geworden) … terwijl we hier nog echt kuikens hebben van bijna dezelfde leeftijd, dan besef je echt wat een troep die arme beesten binnen moeten krijgen om zo snel te groeien.
Een van de kippen was gaan broeden voor de tweede keer en omdat het de tweede keer was, hebben we haar haar gang laten gaan. Ik had geen enkele hoop dat er kuikentjes geboren zouden worden, het is namelijk erg koud geweest (voor Toscaanse begrippen) met veel nachtvorst.
Vanochtend zei ik nog tegen mijn vriend dat de 18 dagen echt voorbij waren, dus of ze zouden vandaag uitkomen, of helemaal niet meer. Ik ging er vanuit dat alle eieren dicht zouden blijven zitten. Ik zat er flink naast, er zijn wat kuikentjes geboren.
Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet, want het is werkelijk te gek voor woorden dat een kip in december gaat broeden. Echter, als je kuikentjes hoort piepen en na wat planken optillen, zelfs ziet zitten, dan komt er een idioot soort tederheid los. Wat zijn kuikentjes schattig!
Ik had voor de zekerheid wat voer voor kuikentjes aangeschaft, zodat ze flink aan kunnen sterken vanaf dag één. Ik heb wat water in de buurt gezet en het voer over het nest gestrooid en in een kommetje erbij gezet. De moederkip pikte mij steevast in mijn handen als ik iets te dichtbij kwam. Ze heeft groot gelijk, verdedigen die hap, dat is haar taak!
Ik heb geen idee hoeveel kuikentjes er zijn. Ik heb er twee gezien, maar het piepen lijkt op meer dan 2. Tsja, natte vingerwerk natuurlijk want ik heb er geen ervaring mee. Ik hoor in elk geval meerdere kuikentjes piepen. De kip had tien eieren gelegd, dus meer dan tien zijn het er niet!.
Onze buurman had ook een broedende kip en kwam een maand geleden eieren bij ons halen om eronder te leggen. Hij heeft 6 kuikentjes. Het is een jager met lange witte baard. Ik had stoere jagers willen zeggen, want hij heeft iets heel stoers. Echter, hij heeft een groot zwak voor dieren en een paar dagen geleden zei hij tegen mij dat ik echt zijn kuikentjes zou moeten komen bekijken want zoiets moois zie je zelden! Hij genoot er intens van, dat prille leven in december. Hoezo stoere jager!
Nou hebben we zelf kuikentjes. Ze zitten onder het kippenhok, dus we kunnen er niet bij tenzij ik de bodem uit het kippenhok haal. Ik laat ze gewoon zitten en zet water en eten neer en de moederkip zal het verder wel oplossen. Ze kan dat zeker beter dan ik. Dat hoop ik in elk geval.
Onze buurman vindt dat we moederkip met kuikentjes ergens op een warmere plek neer moeten zetten tot het voorjaar is. Dat gaan we echter niet doen. Als de kuikentjes het niet overleven, hetgeen uiteraard waarschijnlijk is de komende twee of drie wintermaanden, dan is dat gewoon jammer. Ik ben al enorm verbaasd dat er kuikentjes geboren zijn, dus wie weet overleven ze ook gewoon!
De kip die in november aan het broeden was en waarvan ik de eieren zo onvriendelijk had weggenomen, is gewoon vastberaden opnieuw aan de slag gegaan.
Dus … we laten haar nu haar gang gaan maar hebben wel geprobeerd om haar nestjes iets beter te isoleren. Ze zit onder het kippenhok, gelukkig helemaal veilig voor roofdieren, maar niet echt een knus plekje.
Af en toe komt ze snel iets eten en de rest van de tijd houdt ze de eieren warm.
Ik vraag mij af of het gaat werken in hartje winter … maar we zullen het zien.
Ik heb de kippen een tijdje geleden flink veel gemaaid gras gegeven waarin ze heerlijk kunnen rommelen. Zo hebben ze iets te doen en het is heel goed voor de grond.
Dit weekend krijgen we waarschijnlijk drie kippen erbij … de eigenaren van de kippen kunnen ze niet langer verzorgen en ze willen ze liever niet opeten. Dat zal wel even wat ophef gaan geven. Kippen hebben een strakke hiërarchie in de groep en als er nieuwe bijkomen moet even worden uitgemaakt wie op welke rang komt.
We waren gewaarschuwd … maar lekker koppig hadden we besloten om geen alarmsysteem te installeren.
Zaterdagavond kwamen we thuis en lag het hele huis overhoop. Ze hebben een raam, met kozijn en al, ingebeukt.
Wij hebben geen contant geld in huis en geen kostbare sieraden, maar het Rolex horloge van mijn vriend dat hij 30 jaar geleden van zijn schoonvader had gekregen, was weg. Hij draagt het normaal altijd, maar het bandje was kapot aan het gaan. Uit angst het horloge te verliezen had hij het thuis gelaten …. Ik had wat oude sieraden van mijn grootmoeder, maar ik kan ze niet beschrijven want keek er nooit naar en heb geen idee van de waarde. Uiteraard zijn die ook weg. Dat is wel jammer.
We hebben zaterdag tot diep in de nacht de ergste troep opgeruimd. Overal waren opgedroogde moddersporen en bijna alles was uit kasten getrokken. Gisteren zijn we de hele dag bezig geweest om de boel verder op te ruimen en aangifte bij de politie te doen. We kregen op onze kop omdat we niet het nationale alarmnummer hebben gebeld. We hadden zaterdagavond besloten dat niet te doen omdat er volgens ons geen noodsituatie was. Blijkt dat je dat nummer altijd moet bellen en dan beslissen zij wel of ze iemand sturen of niet.
Het is koud hier en met een raam open is dat niet ideaal. Gelukkig hebben we een luik en het raam, als we dat nog zo mogen noemen, hebben we zo goed mogelijk dichtgemaakt. Vandaag doen we er een dik paneel tegenaan en is dat ook opgelost.
Al met al valt het dus best mee. Nu toch maar een alarmsysteem installeren!
