Categorie: Algemeen

We hebben onze oude haan en inmiddels twee jonge haantjes. Ze maken deels nog schattige piepgeluidjes, maar de grotere kraait ook al af en toe.

Een paar dagen geleden vond ik hem buiten de omheining. Blijkbaar was hij over het gaas gevlogen. Hij probeerde op alle mogelijke manieren naar binnen te komen, maar … gaas is gaas en daar kun je niet doorheen. Kippen zijn verre van dom, maar zij zien dit op de één of andere manier niet en omdat wij het gaas wel duidelijk zien, lijken ze vreselijk dom als we ze bezig zien steeds keihard tegen het gaas aan te lopen in de hoop erdoorheen te kunnen.

Ik ben een hele tijd bezig geweest het beestje naar binnen proberen te loodsen. Zonder enig succes. Op een gegeven moment dacht ik dat ik het diertje gewoon het goede voorbeeld kon geven en ben steeds naar binnen en naar buiten gelopen. Ik dacht even een geniale oplossing te hebben gevonden, maar het hielp uiteraard niet en daarna voelde ik mij vrij dom (van geniaal naar dom in 5 minuten).

Hoe dan ook, na veel gedoe is het bij toeval gelukt het beestje bij zijn staart te pakken en door de ingang naar binnen te ‘mikken’. Ik bleef met een hand vol veren staan want het haantje fladderde met al zijn kracht weg.

Toen ie eenmaal veilig op zijn vertrouwde plek was, begon hij enorme praatjes te houden (zo interpreteer ik het uiteraard). Het leek mij dat hij op liep te scheppen: “Hebben jullie gezien hoe dat enge onhandige beest dat altijd onze eieren afpakt mij niet te pakken heeft kunnen krijgen? Die vreselijke kolos die hier heel vaak komt had mij op het laatst te pakken, maar ik ben ontsnapt! Hahaha ik was sneller, slimmer en sterker.”

De ChatGPT versie

Ik heb het bovenstaande in een Large Lange Model – een vorm van AI – gestopt met de vraag het iets leuker op te schrijven. Dit kreeg ik terug:

“We hebben nu onze oude haan en twee jonge haantjes rondlopen. De kleintjes maken nog van die schattige piepgeluidjes, maar de grotere probeert zich al voor te doen als de baas van het hok met zijn krakkemikkige kraai, alsof zijn stem nog moet dalen. Laten we zeggen: hij oefent hard.

Een paar dagen geleden vond ik hem buiten de omheining. Ja hoor, meneer had besloten dat de kippenren te mainstream was en had een luchtsprong over het gaas gemaakt. Daar stond ‘ie dan, als een kip zonder kop. Hij deed z’n best om weer binnen te komen, maar ja… gaas blijft gaas, en erdoorheen lopen is niet echt een optie (ook al leek hij daar anders over te denken). Kippen zijn slim, hoor je wel eens. Nou, mijn haantje had blijkbaar geen update gehad, want hij bleef keer op keer volle kracht tegen het gaas aan beuken alsof hij verwachtte dat het deze keer wel zou werken. Spoiler: het werkte niet.

Daar stond ik, als een soort verkeersregelaar van de kippenwereld, om dat gevleugelde stuntkonijn weer binnen te krijgen. Maar het enige dat ik bereikte was dat we een soort kippenpolonaise hadden, zonder muziek en zonder succes. Toen dacht ik: weet je wat? Ik geef hem gewoon het goede voorbeeld! Dus ik ben serieus heen en weer gaan lopen door het poortje, alsof hij zou denken: “Oh, dat moet ik ook doen!”

Ik was op dat moment echt trots op mijn geniale plan. Totdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk gewoon voor aap stond. Ja, daar ging mijn genialiteit, in vijf minuten compleet afgebroken. De haan bleef me aanstaren alsof hij wilde zeggen: “Serieus? Dit is je plan?”

Uiteindelijk, na wat leek op een kippen-escape room, kreeg ik hem te pakken. Ik greep hem bij zijn staart – of beter gezegd, ik greep vooral een hand vol veren – en mikte hem door de ingang naar binnen. Met z’n laatste beetje waardigheid fladderde hij als een dolle naar binnen, terwijl ik nog met een pluk veren in mijn hand stond. Lekker dan.

Toen hij eenmaal weer veilig in de ren was, begon hij natuurlijk meteen op te scheppen tegen de anderen. Ik stel me zo voor dat hij iets riep als: “Hebben jullie het gezien? Die grote, lompe reus die altijd onze eieren pikt probeerde me te vangen, maar ik was hem te snel af! Hij had me bijna, maar ik ontsnapte als een ninja! Hahaha, ik ben hier de slimste, de snelste en de sterkste!”

En daar stond ik. Met veren in mijn hand en mijn laatste greintje waardigheid weggevlogen, net als die haan.”

Zo, met wat extra humor en een vleugje zelfspot! (dit laatste had ChatGPT er nog bijgeschreven). Ik vind het vrij knap hoe het programma de tekst heeft bewerkt.

Gisteren hoorde ik een hels kabaal uit de kippenren komen. Altijd bang dat er een vos komt bezoeken ging ik snel kijken en zag het einde van een vreselijke vechtpartij tussen onze meest rustige en minst agressieve kip en een duif. Deze kip is de enige die mij niet pikt als ik eieren onder haar vandaan haal (als ze wil broeden maar ik wil dat niet).

De duif bleef aan het eind dood liggen.

Nadat ik mijn vriend de foto stuurde met wat tekst en uitleg erbij, wilde ik de duif gaan halen, maar hij was al verdwenen. Misschien was ie alleen flauwgevallen? Kunnen duiven doen alsof ze dood zijn? Ik heb geen idee. Mocht dat wel zo zijn, dan kon deze duif dat echt heel goed!

Elke avond doe ik het kippenhok dicht en ’s ochtends weer open. Ik tel de kippen dan altijd zodat ik weet of er een vos of ander beest in de ren is geweest.

Vorige week ontbrak er ’s avonds een kip. De volgende ochtend liep ze vrolijk buiten het kippenhok. We hebben wel eerder kippen gehad die besloten buiten het hok te slapen, in een olijfboom. Hun leven was flink ingekort, want de vos had het al vrij snel door.

Na een paar dagen zag ik de kip heel haastig iets komen eten. Ze maakte de geluiden van een kip die kuikentjes heeft. Dat doen de kippen altijd als ze broeden. Ik hield de kip goed in de gaten en zag waar ze haar nest had gemaakt.

Onder een berg takken die ik in de ren had laten liggen.

Dat is prima zolang het mooi weer blijft en de vos niet binnen kan komen, maar er werd (eindelijk) regen voorspeld.

Ik heb toen een prachtig nestje voor de kip en haar eieren gemaakt in een apart klein kippenhok dat nog niet in gebruik is. Een bedje met lekker veel stro en blaadjes en heel veel veren. Eenmaal klaar pakte ik de kip (eerst stevige handschoenen aan want ze pikken fanatiek) en haar eieren en zette haar op het mooie nest.

Ze rende als een gek weg, luid kakelend. Ze klonk bijzonder beledigd. Daar stond ik met 14 warme eieren … Ik had het domme plan om te proberen de kip te vangen en in het hok op te sluiten. Daar heb ik mij zo’n tien minuten intensief mee bezig gehouden, maar dat lukte uiteraard niet. Het gaf wel enorme commotie. Een hels kabaal van kakelende en rennende kippen en af en toe een flinke vloek van mij er tussendoor.

Er zat niets anders op dan de eieren terug op hun plek te leggen en te hopen dat de kip er weer op zou gaan zitten. Nou dat deed ze vrijwel onmiddellijk.

Ik herinnerde mij toen pas dat de buurman de kippen altijd in het donker verplaatst, dus ik probeerde het opnieuw een dag later in het donker. Mijn vriend hielp en we sloten de kip en haar eieren in het hok op. Na 5 minuten hoorde ik echter een knal en vermoedde dat de kip uit het hok was ontsnapt.

De volgende ochtend liep de kip buiten het hok naar eten te zoeken. De eieren waren koud.

Wat te doen met 14 eieren die al een paar dagen (misschien 3, 4 of zelfs 5) waren bebroed (als je dat zo zegt). Ik bedacht dat we ook af en toe een kip eten, dus een embryo kuiken kan dan ook wel. Ik heb in een grote kom de eieren geklutst. In 9 zat al een kuiken in ontwikkeling. Blijkbaar waren 5 eieren niet bevrucht. In die negen eieren waren wat bloedvaten te zien en meer niet. Het idee vond ik niet zo fris, maar het roerei smaakte eigenlijk gewoon goed.