Verkeerd beroep gekozen …

Ik had fruitbomen besteld (antieke soorten die je hier lokaal niet kunt kopen). Ze werden met een koeriersdienst verstuurd.

Ik had geen track en trace ontvangen en wist niet dat de bomen al onderweg waren.

Gisteren was ik net klaar met een les (mijn telefoon staat dan op stil) toen ik buiten hoorde roepen. Ik dacht dat iemand bij de buren naar de buren zocht want dat gebeurt wel vaker. Toevallig keek ik ook even naar mijn telefoon en zag dat ik werd gebeld.

‘Pronto’ (dat zeggen Italianen als ze de telefoon opnemen).
‘Sono il corriere!!!! Dove sei???’ (Ik ben de koerier (schreeuwend). Waar ben je (nog harder schreeuwend).

Ik zei dat ik eraan kwam, maar de man was zo erg over zijn toeren dat hij niet luisterde en bleef herhalen ‘dove sei? dove sei???’.

Toen ik buiten kwam riep ik dat ik eraan kwam en rende naar zijn knalrode vrachtwagen. De man was achterin geklommen en gooide wild allerlei dozen in het rond om plek te maken.

‘Wat een zootje’ mopperde hij. Dat kon ik beamen. Vanonder allerlei dozen haalde hij mijn arme bomen tevoorschijn, gelukkig goed ingepakt. Ruw rukte hij aan het lange pak om het vrij te maken van andere pakjes. Ik vroeg hem zo rustig en vriendelijk mogelijk om voorzichtig te zijn en legde uit dat er levende planten in het pak zaten.

Heb ik geen tijd voor, zei hij druk trekkend en vloekend. Wat een rotbaan heb ik gekozen!

Ik probeerde hem een beetje te kalmeren dat vast niet elke dag zo vreselijk was. Hij keek mij aan alsof ik gek was en zei dat elke dag zo was of nog erger. Eén grote zooi en altijd haast.