Posted in: Toscane

Kippen

Zaterdag zijn we dan eindelijk kippen op gaan halen. Het kippenhok was nog niet af, maar wel vrij ver gevorderd. Via via was er een mannetje in de buurt die wel 4 legkippen wilde verkopen. We spraken op een kruising af en reden achter hem aan. Ergens goed verstopt had hij zijn moestuin en kippenhokken. Plus duiven en konijnen … de kippen zitten daar de hele dag binnen, vrij dicht op elkaar.

Hij ving 4 kippen voor ons die we in een grote en hoge doos deden. Die kippen vonden dat maar niets en probeerden uit alle macht te ontsnappen. Dat was een aangename verrassing, zulke levendige kippen zag ik niet zo vaak. Ze gebruikten hun nek als een soort haak om zich om de rand van de doos te wurmen.

Thuis gooide ik was sla resten en ander groen in de doos en dat kalmeerde de arme beestjes. Ze moesten nog in de doos blijven tot de afrastering klaar was, maar met een net erover ging dat goed. De rest van de dag hebben we aan het kippenhok gewerkt. Alles goed afrasteren tegen vossen en andere dieren die kippen eten. Net voor het donker werd waren we klaar. De kippen waren inmiddels al een hele tijd uit de doos en aan ons gewend en helemaal niet bang meer.

De volgende dag lag er keurig een eitje op ons te wachten en in de loop van de dag kwamen er nog twee bij. Ook kwam ’s middags de buurman langs om wat bamboe te vragen en inspecteerde hij het gedane werk. Dat werd volkomen afgekeurd. De vossen konden nog veel te makkelijk naar binnen, om over wezels, marters en ratten maar te zwijgen.

Hij vond ook 4 kippen zonder haan maar helemaal niets. Bij kippen hoort gewoon een haan. Hij had er nog eentje over die anders de pan in moest, dus als het hem lukte deze haan te vangen dan zou hij hem brengen.

We waren nog bezig met de extra beveiliging van het kippenhok toen hij terugkwam met een joekel van een haan. Een prachtig dier, maar echt groot. De kippen accepteerden de haan vrijwel onmiddellijk en de haan leek geweldig in zijn nopjes. Eindelijk was hij het enige mannetje!

Het werd donker en de kippen kropen in het hok. De haan had dit blijkbaar niet gezien en bevond zich plotseling moederziel alleen in een gevangenis. Hij was gewend om gewoon in een boom te slapen en kent gevangenschap niet. Onze bedoeling is om de kippen te laten wennen en ze daarna overdag los te laten lopen, maar ze moeten eerst 2 weken op één plek blijven zodat ze dat als ’thuis’ gaan zien en weten dat ze daar te eten krijgen en ’s nachts veilig zijn. Hoe dan ook, de haan kon de opening van het hok niet vinden en was volledig in paniek rondjes aan het lopen op zoek naar een ontsnappingsmogelijkheid. Hij maakte heel zielige geluiden. Het was echt sneu om te zien.

We hebben het even aangekeken en besloten toen dat we de haan beter konden vangen en het hok in zetten. Heel dapper deed mijn vriend dat, maar makkelijk was het niet. Die beesten zijn snel. Gelukkig was mijn vriend sneller. Eenmaal in het hok was de haan direct stil en rustig.

’s Avonds zijn we nog even gaan controleren of alles OK was en zaten de kippen samen met de haan op de stokken. De haan is wat te groot voor ons hok, maar het is niet anders. Vanochtend liep de haan het hok in en uit, dus hij heeft gelukkig iets geleerd.

Nou wij nog! Ik weet nauwelijks iets van kippen … maar dat komt nu waarschijnlijk vanzelf!

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

De (moes)tuin

Tot afgrijzen van velen en waardering van weer anderen, hebben we onze tuin en moestuin door elkaar heen gemaakt. Direct voor het huis hebben we een uitgebreide kruidentuin en direct ook een deel van de moestuin.

Uiteraard moet er nog veel gebeuren en groeien. Ik ben in oktober 2020 met planten begonnen en het begint inmiddels ergens op te lijken, maar uiteraard is het nog een erg jonge tuin. Over een paar jaar moet het er, als alles goed gaat, veel voller en dus beter uitzien.

Hieronder wat foto’s, maar eerst wat ‘voor en na’ plaatjes:

Zo is de tuin / moestuin nu (gisteren). Vandaag regent het al de hele dag, dus niet geschikt om foto’s te maken.

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane, Wijn en olijfolie

Rauwe tuinbonen

Ik had er zeker al n’s eerder over geschreven. In Italie eten we de tuinbonen ook rauw, een echte delicatesse! De beroemde combinatie is rauwe tuinbonen met schapenkaas (pecorino).

Ik had in het najaar tuinbonen gezaaid en die zitten inmiddels vol met … bonen (uiteraard!), dus we eten er elke week twee keer ruimschoots van. Als ze zo vers zijn als nu, maximaal 15 minuten tussen plukken en eten, zijn ze nog veel lekkerder dan wanneer je ze in een winkel koopt. Uiteraard. Knapperig en zoet en toch met iets bitters af en toe.

We doen er ook ruim olijfolie overheen. Op de foto ziet dat er niet zo goed uit, maar het is zalig!

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

Bamboe

We hebben prachtige en overheerlijke bamboe op ons stuk grond staan. Toen we hier, jaren geleden, net waren begonnen met het vrijmaken van de olijfbomen, waren er al een keertje wat Chinezen druk in de weer in onze bamboe. Ik hoorde vooral veel kabaal en dacht dat het een wild zwijn was. Heel voorzichtig ging ik richting het lawaai, maar het bleken Chinezen te zijn. Ze schrokken zich rot. Ze kwamen bamboescheuten zoeken en ik vond dat destijds prima.

Dat stuk bamboe is er nu niet meer, want ons huis staat er nu zo ongeveer op. Wel hebben we een veel groter stuk bamboe vrijgemaakt, verder van ons huis. Vorig jaar hebben we de bamboescheuten, na even zoeken op internet hoe dat moest, zelf opgegeten. Het is echt zalig en schijnt ook gezond te zijn. Het is heel makkelijk, je maakt de bamboe schoon en houdt alleen de zachtere delen over, die laat je 40 minuten in ruim water koken en daarna kun je de bamboe door allerlei gerechten doen. Ik heb er vaak een pastasaus van gemaakt, met alleen wat ui, rode peper en rozemarijn.

Dit jaar wilde ik weer wat scheuten gaan halen en had ze wat dagen ervoor al zien staan … maar kon ze toen ik weer ging kijken, nergens meer vinden. Mijn vriend vertelde ’s avonds doodleuk dat hij een grote familie Chinezen naar beneden had zien lopen. Nou snap ik dus waar de bamboe is gebleven…

Gekookte bamboescheuten van vorig jaar
Posted in: Moestuin Toscane, Toscane, Wijn en olijfolie

Ineens koud

Vorige week vroor het plotseling drie graden, nadat we een paar weken lang prachtig warm weer hebben gehad.

Het resultaat … de bladeren van de aardappelen zijn zwart, de prachtige frisgroene blaadjes in de wijngaarden (of dat wat daarvan over is) zijn verschrompeld, de blaadjes van de kiwi’s idem en veel fruitbomen hebben nu bruine bloesem.

De boeren hier in de buurt zijn wanhopig. De schade is enorm aan de meeste gewassen. Het leven van boeren bestaat deels uit vechten tegen de natuur en hopen op weer dat een beetje meewerkt. Dat doet het weer niet altijd en de laatste jaren steeds minder.

De meeste mensen staan hier zelden bij stil, want alles wordt in supermarkten gekocht. Stel echter dat het weer echt heel vreemde dingen gaat doen (niet zo’n uitzonderlijke hypothese), kunnen de boeren ons dan blijven voeden en zo ja, tegen welke prijs?

In de wijngaarden die geen schade hebben, hebben de boeren twee nachten lang vuurtjes gestookt of met tractors op en neer gereden. Fruitboomgaarden in het Noorden van Italie zijn besproeid om de bloemen en vruchten te beschermen. Het is allemaal enorm veel werk met vaak extra uitstoot van broeikasgassen.

Over twee nachten is opnieuw min één voorspeld bij ons. We zullen zien wat dat gaat doen!

Verschrompelde blaadjes.
Posted in: Algemeen

Voortrekken

Een paar weken geleden heb ik de tomaten voor deze zomer gezaaid. Ze staan voor het raam en groeien als kool. Nou ja, bij wijze van spreken dan!

De uien doen het minder goed, maar de rode biet knalt de grond uit. Binnenkort moet dit alles naar grotere bakjes en krijg ik een ruimte probleem. Dat zien we daarna wel weer!
Momenteel geniet ik van het wonder dat al die verschillende plantjes uit een klein zaadje komen zetten. Ze weten precies wat ze moeten doen en als je daar even bij stil staat, is dat wel bijzonder.

Posted in: Toscane

Eigen aloe vera

Voordat iemand wellicht denkt dat ik een ‘beauty-blogger’ ga worden … DAT NOG NIET!

Maar, in Toscane hebben veel mensen hun eigen Aloe Vera plant en ik heb er ook een paar gekocht. In principe kunnen ze niet tegen de vorst, maar ik zie al jaren bij mensen in de buurt een pot met Aloe Vera staan, in de schaduw, zomer en winter. Gedijt de plant bij hen goed, waarom bij mij dan niet!

Ik heb dus één plant in de volle grond gezet, op een beschut plekje. Tot nu toe heeft hij de winter overleefd, maar het is nog niet erg koud geweest. De andere plant staat in een pot en heb ik, op koude nachten, binnen gezet.

Hoe dan ook … van de potplant was een ‘blad’ afgevallen en tot mijn grote verbazing, komt er echt een doorzichtige gel uit (als je goed knijpt). Die wordt door veel mensen in de buurt hier gebruikt als ze een wondje of kleine ontsteking hebben op hun huid of wat uitslag.

Ik ben benieuwd of het ook bij mij zal werken, mocht ik een probleem krijgen.

Voorlopig ben ik al simpelweg onder de indruk van die prachtige gel.

Posted in: Algemeen

Zuurkool zelf maken

Ik zei het al … we hebben zelf zuurkool gemaakt. Dat was al minstens een jaar de bedoeling, maar ik zag er steeds tegenop omdat ik niet precies wist hoe het moest en dacht dat het ingewikkeld was.

Toen zag ik een korte serie videos daarover en ging vol zelfvertrouwen aan de slag. Het is onvoorstelbaar eenvoudig en het kan niet misgaan!

We hebben inmiddels al een kleine pot helemaal op. Het is echt heerlijk. De zuurkool is op dit moment nog niet erg zuur, maar hoe langer je het laat staan, hoe meer zuur er wordt ontwikkeld.

Het proces werkt als volgt:
Je snijdt de kool in kleine stukjes (een keukenmachine kan hierbij veel tijd sparen). Ik heb er ook wat wortel bij gedaan. Je doet er een beetje zout op (echt niet veel!). Je kneed de boel goed zodat de sappen uit de groentes vrijkomen. Je propt het daarna in een pot en drukt het heel goed aan zodat er geen lucht meer in zit en zodat het sap bovenop komt. Ik heb als gewicht een potje gevuld met water gebruikt en dat werkt prima. Nu moet je wachten tot het gaat gisten (na een dag begon dat hier al). Ik heb de potten niet afgesloten omdat er lucht uit moet kunnen, maar gewoon met een doek overdekt.

Deze foto heb ik gemaakt direct nadat ik klaar was. Ik heb geen water of andere dingen toegevoegd. Ik had de potten wel te vol gedaan, waardoor het sap, toen het begon te gisten, overstroomde. Een week later was er daardoor te weinig sap en heb ik wat water gekookt (in de hoop dat het chloor eruit zou verdwijnen, want chloor maakt bacteriën dood en die hebben we hier juist nodig) en er wat zout ingedaan en zodra het was afgekoeld, bovenop de zuurkool gegoten. Dat heeft prima gewerkt.

Nou is het de bedoeling dat je deze zuurkool rauw eet, dus niet kookt. Zodra je het kookt, ben je de meeste probiotica kwijt en zo ook de vitaminen en andere heilzame stoffen. De Nederlandse recepten voor zuurkool zijn dus al met al niet ideaal. Ik doe onze zuurkool door de sla of maak er een bruschetta mee, met olijfolie. We eten het ook gewoon los, bij de andere gerechten, als ‘contorno’ (bijgerecht).

Hierboven een schaaltje van onze zuurkool en hieronder zoals het er momenteel uitziet, nog in de pot.

Dit weekend gaan we meer zuurkool maken. Het is een groot succes!

Posted in: Toscane

Tomatenoogst

Een nieuwe moestuin is in eerste instantie vaak niet zo’n succes. Het duurt jaren voor de grond is verbeterd en bestaat uit lekker losse en vruchtbare aarde.

Wij hebben hier kleigrond die, zodra het droog is, keihard wordt en splijt, waardoor de wortels van de planten ‘open’ komen te liggen.

We hebben gelukkig een methode gevonden om toch een moestuin te kunnen hebben en twee jaar geleden heeft dat prima gewerkt. Helaas waren onze bakken van toen vervolgens door de bouwwerkzaamheden kapot gemaakt en zijn we dit jaar opnieuw begonnen.

We hebben bakken gemaakt van de oude cementen palen van de wijngaard. Een paar lagen karton op de bodem gelegd en goed natgemaakt. Daarop veel tuin afval (gemaaid gras en andere planten) en wat aarde (kleigrond in ons geval) en weer een dikke laag tuinafval en daarop mest, een flinke laag stro en in dat stro hebben we onze tomatenplantjes geplant.

Het werkt prima, maar we hebben niet genoeg mest toegevoegd, dus dat moet ik nu alsnog gaan doen in de hoop over een paar weken meer en betere tomaten te hebben.

Deze methode heet ‘no dig gardening’ met als principe dat je een tuin niet teveel moet spitten zodat alles dat leeft onder de grond gewoon ongestoord door kan leven. Wij werken daar bovenop, net zoals de natuur dat ook altijd heeft gedaan.

Een mix van drie of vier soorten kleine tomaatjes en grotere.

De tomaten heb ik allemaal van zaad gekweekt. Heirloom zaad … helemaal uit Amerika! Ik ken in Italie geen plekken waar ik dit soort zaad kan kopen, dus dan maar van verre!

Veel heirloom tomaten in Amerika zijn oorspronkelijk van Italiaanse zaden die de immigranten van toen mee hebben genomen. Op zich ook een interessant aspect van immigratie!

Back to Top