Al een aantal jaar horen we van verschillende kanten dat er wolven in onze buurt wonen.
Een aantal maanden geleden was ik langs de weg wat olijfbomen aan het snoeien toen er een oude jager langs liep. De jagers bij ons lopen zelden en als al, dan niet over een weg waar je kunt rijden en als ze oud zijn lopen ze helemaal niet. Ik vroeg hem dus wat er aan de hand was.
Hij wees naar wat nat zand naast de weg en keek mij zeer ernstig aan. Dit zijn sporen van een wolf en misschien wel twee. Een grote en een kleine.
Ik dacht bij mezelf … “welja weer zo’n jager die zich zorgen maakt dat wat wolven (of wilde honden) de dieren waar hij op jaagt opeten”. Ik ben echt blij als er minder wilde zwijnen en reeën rondlopen hier. Ze maken alles kapot dat ik plant en als we wat druiven hebben, eten zij die op voordat ze rijp zijn. De jagers kunnen wolven echter niet uitstaan!
Een man iets verderop heeft een hele grote witte hond en die loopt elke dag twee of drie keer dezelfde weg. Ik dacht dus eigenlijk dat die grote witte hond die sporen ook nagelaten zou kunnen hebben. Ik zei dit tegen de jager, maar hij wist zeker dat dit niet de sporen van een hond waren.
Hij vond dat ik maar goed op moest passen, zo in mijn eentje ver van huis. Ik heb hem uiteraard bedankt en gezegd dat ik goed op zal passen. Echter, mij leek het allemaal echt overdreven.
Toevallig kwam vorige week de zoon van mijn vriend eten. Hij was helemaal opgewonden toen hij uit de auto stapte want er was een grote wolf net voor hem de weg overgestoken, hier een paar kilometer vandaan.
Ik moet dus uiteindelijk wel geloven dat er echte wolven rondlopen hier. Als ze wat reeën en wilde zwijntjes opeten, is dat goed nieuws voor mij. Ik weet echter niet of ik in de winter in het donker nog moet gaan wandelen in mijn eentje … wolven vallen zelden mensen aan, maar je weet maar nooit!
