Een kilometer verderop woont een bijzonder onaangename man. Hij vindt mijn vriend en mij erg aardig en dus is hij tegen ons niet onaangenaam, maar hij is altijd overal boos over (de opgraving aan de Etruskische put vindt hij bijvoorbeeld vreselijk omdat de weg daar nu niet recht is en hij elke dag twee keer om de put heen moet rijden, een bochtje van nog geen twee meter).
Hij zei een tijdje geleden dat we hier tussen de Neanderthalers wonen, zo dom vond hij al onze buren. Ik was het er niet mee eens, ik voel mij hier juist enorm thuis en maak graag een praatje met bijna iedereen. Maar … dat zegt misschien meer over mij!
(Overigens weten we niet gek veel over de Neanderthaler, wellicht waren ze niet dom. Maar dat is een ander verhaal)
Gisteren kwam ik een andere buurvrouw tegen. Een lief mens op leeftijd, altijd in de weer om honden koekjes te geven en voor katten te zorgen. Zij is de eigenaar van de nieuwe ‘bron’ samen met haar man. Ze was helemaal overstuur. Of ik het had gehoord van de ree?
Ik had niets over een ree gehoord en ik had dat liever zo gehouden, maar in dit soort zaken heb je geen keus. Mensen willen anderen altijd onderdeel maken van nare dingen, alsof het daarmee langzaam minder naar wordt.
Je raadt natuurlijk al wat er gaat komen … er was een ree in hun grote put water verdronken. Blijkbaar was het arme dier over het hek gesprongen en kon er daarna uiteraard niet meer uit. Het is kurkdroog bij ons en alle watertjes staan al twee maanden droog. Het is dus niet zo vreemd dat dieren naar dat water komen.
Iemand had haar zelfs gebeld, maar ze was wat dagen weg geweest. Die persoon had haar medegedeeld dat er een ree in de put aan het zwemmen was. Zwemmen ja! Die persoon heeft verder niets gedaan om het arme dier te helpen want hij/zij dacht dat ie er wel in z’n eentje uit zou kunnen komen.
Het beeld van de Neanderthalers kwam spontaan boven!
De buurvrouw had tranen in haar ogen en vroeg mij wat ze kon doen om te voorkomen dat er andere dieren dood zouden gaan in haar water. Tja … een hoger hek, het hek op grotere afstand zetten en één kant langzaam het water in laten lopen, een kanaaltje graven onder het hek door zodat de dieren daar het water kunnen drinken, dichtgooien … Ik opperde zo wat ideeën, maar niets beviel haar.
Ze zou het er met de buurman die het gat had gegraven, overigens zonder enige vergunning, over hebben. Die beste man is de eigenaar van de hond waarmee wij vaak gaan wandelen en hij haat reeën en eigenlijk alle andere dieren die los rondlopen. Die eten zijn druiven op. Ik ben dus benieuwd met wat voor oplossing hij op de proppen komt.
Is het echt een bron of is het een kapotte leiding? Daarover een andere keer meer!
