Posted in: Moestuin Toscane

Snelle slakken

Sinds het is begonnen met regenen zijn de slakken uit hun zomerslaap gekomen. Ze hebben geweldige honger, zo aan mijn moestuin te zien.

Hoe moeilijk kan het zijn om wat domme slakken uit de moestuin te houden?

Laat ik het verklappen … zonder gif is dat nog knap lastig. Allerhande trucjes worden overal geopperd, maar mijn slakken vallen in geen enkele val en gaan rechtstreeks af op mijn jonge, kwetsbare en helaas, voor slakken meest smakelijke, plantjes.

Elke avond ga ik nu twee keer met een zaklamp op slakkenjacht. Zodra het donker wordt komen ze massaal tevoorschijn en voordat je er erg in hebt hebben ze alles wat jong en lekker is verorberd. Het zijn naaktslakken, glibberig en niet geschikt om op te eten, mocht iemand dat opperen.

Deze week ben ik elke avond op slakkenjacht gegaan en heb potjes vol slakken ‘geplukt’. De eerste keer ga ik voor het eten en de tweede keer voor ik ga slapen. Waar ze allemaal vandaan komen dat weet ik niet, maar in korte tijd plunderen ze mijn plantjes.

De eerste avond had ik een pot vol die de kippen de dag erna hebben opgegeten. De tweede avond had ik een halve pot en elke avond daarna ook een halve pot. De kippen vinden het prima zo, laat die slakken maar komen!

Helaas verdwijnen mijn jongste slaplantjes nog steeds, dus terwijl ik slaap komen er blijkbaar nog meer slakken ergens vandaan. Hoezo ‘langzaam’?

Ik wilde een foto van mijn slakkenpotje maken, maar dat ziet er echt niet fris uit dus zie ik er maar vanaf.

Posted in: Moestuin Toscane

Echte veldsla – sla van de velden

Al jaren intrigeert het mij dat vroeger iedereen allerhande onkruid plukte om te eten. Deze zin klinkt absurd, want wij denken dat onkruid iets slechts is. De twee letters ‘on’ kunnen grote imagoschade aanrichten! In Umbrie ben ik wel n’s meegegaan om de verschillende types spontane planten (klinkt al beter dan onkruid) te leren kennen, maar ik kon ze nooit uit elkaar houden.

Vorig jaar kreeg ik van de buurvrouw een mooi boek over het gebruik van deze eetbare wilde planten en met veel plezier bladerde ik erin en herkende vele soorten. Ik nam mij voor ze te gaan plukken … maar in de praktijk is dat lastig. Je herkent een plant, maar sommige lijken erg op elkaar en dan moet je een boek openslaan en daarin zoeken … dat is te omslachtig en doe ik dus vervolgens niet.

Toevallig zag ik een video over wilde soorten groenten waarin ik hoorde dat bijna alles eetbaar is en de dingen die dat niet zijn, zijn vreselijk bitter dus dat proef je direct.

Ik ben dus in onze olijfboomgaard gewoon een sla bij elkaar gaan zoeken door steeds een stukje van het blad te proeven. Wat een geniaal idee! Dat ik daar niet eerder op ben gekomen! Ik denk dat het komt wegens een soort oerangst om mezelf te vergiftigen met iets uit die ‘oh zo gevaarlijke’ natuur.

Er is een groot verschil tussen de verschillende soorten en als je het een beetje mengt krijg je een ontzettend lekkere salade (ik doe er altijd wat van onze eigen zuurkool door en uiteraard olijfolie). Nog even en ik herken de planten zonder ze te hoeven proeven!

Acetosa, portulaca en piantaggine kende ik al (dat is zuring, postelein en weegbree), maar al die verschillende soorten ‘paardebloemen’ die vind ik lastig uit elkaar halen.

Posted in: Moestuin Toscane

Cactus in de weg

Na een landverschuiving (frana in het Italiaans) is jaren geleden een stuk weg deels het dal in gegleden.

We lopen er regelmatig langs, maar gek genoeg was mij nooit opgevallen dat er een prachtige cactus groeit, ‘fico d’india’ heten ze in het Italiaans en in het Nederlands is dat ‘vijgcactus’.

Nou heb ik ook zo’n plant en die staat op een prima plek in de tuin. Het ding wil niet groeien! En kijk hier … in een scheur in de afgegleden asfaltweg doet ie het prima! Er zitten alleen geen vruchten aan.

Posted in: Moestuin Toscane

Uienoogst

Dit weekend hebben we (beetje laat) de uien geoogst. De knoflook hadden we al twee weken geleden uit de grond gehaald. Onze buurman die toevallig die dag langskwam, liet ons zien hoe we de knoflook prachtig konden vlechten. Dat zag er makkelijk uit en ik kan wel vlechten … dus ik lette niet goed op en ging gister optimistisch aan de slag, maar het was geen succes. Zoals altijd, als iemand anders het doet lijkt het makkelijk, maar dat valt vaak tegen. Ik bleek er niets van te bakken.

Geeft niets, we hebben ze gewoon gebundeld en opgehangen. Ook prima! Al dat vlechten is toch veel te veel werk!

Op de foto is het niet goed te zien … maar hier hangen uien en knoflook door elkaar heen.

Posted in: Moestuin Toscane, Wijn en olijfolie

Olijfbomen snoeien

Het is weer zover … we zijn volop aan het snoeien. Elk jaar snoeien we onze olijfbomen zodat alle takken zoveel mogelijk licht en lucht krijgen.

Dit jaar gaat het snoeien redelijk snel omdat we in de afgelopen jaren onze bomen (die waren verwaarloosd en dus huizenhoog waren) langzaam tot een normale hoogte hebben teruggebracht. We hebben hout voor jaren!

Een aantal bomen staat in de omheining van de kippen en die zijn bijzonder nieuwsgierig. Tijdens het snoeien moet ik goed oppassen dat ik niet over ze struikel en dat er geen grote takken keihard naar beneden storten.

Werken met kippen om je heen is heel ontspannend. Ze maken prettige geluiden, zacht geklok dat tevredenheid uitstraalt. Af en toe is er ruzie, maar dat is altijd binnen een halve minuut weer voorbij. Het zou wellicht een idee kunnen zijn voor mensen met stress om naar onze kippen te luisteren, maar dat terzijde.

Posted in: Moestuin Toscane

Verschil moet er zijn!

Ik had venkel geplant in het najaar.

De oogst is geen groot succes.
Geen idee waarom niet. De plantjes hadden een goed gevoed bed en veel licht.

Kijk bijvoorbeeld naar dit enorme verschil tussen twee planten. De bovenste is een mooie venkel (geen idee of ie ook lekker is, dat ga ik dadelijk proeven). De onderste is zoals al mijn andere venkels erbij staan. Magere scharminkels.

Ik heb helaas maar één mooie venkel. Na vanavond moet dat zijn: ik had …

Verschil moet er blijkbaar zijn. Nu nog uitvinden waarom!

Posted in: Bijzondere mensen, Moestuin Toscane

Ratten of mollen?

Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.

Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.

Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.

Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.

Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!

Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.

Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

Grote terracotta potten

Als je iets doet … doe het dan goed!

We hebben een paar enorm grote terracotta potten gekocht. Die kleden echt prachtig aan en ze horen zo ongeveer thuis in een Toscaanse tuin.

Nu nog bedenken wat ik erin ga zetten, maar daar is geen haast bij, want ook leeg zijn ze schitterend. Ik stel me in elk geval voor dat het over een paar jaar, als de vaste planten wat groter zijn, het een harmonieus geheel zal vormen. Momenteel is de grootste pot mij net iets té groot!

Posted in: Moestuin Toscane

Groene tomaten fermenteren

Ik heb de tomatenplanten gerooid en had een berg groene tomaten die niet meer rijp gaan worden. Ik heb er andere jaren allerhande sausen van gemaakt die heel lekker zijn, maar dit jaar heb ik ze gefermenteerd.

Ik heb geen idee of dit lekker is, want ik heb ze nog niet geproefd. Echter, de geur is fantastisch dankzij alle kruiden die ik tussen de tomaten heb gestopt.

Ik heb verder ook rode biet gefermenteerd, erg lekker door de sla, in de aardewerken pot. Die rood-paarse pot is de rode kool.

Back to Top