Posted in: Montespertoli, Wandelen Toscane

Vergane glorie in Toscane – een wandeling

Gisteren hebben we een mooie wandeling gemaakt rondom San Pancrazio. We hebben een maaltje wilde asperges gevonden en daar ’s avonds een zalige risotto van gegeten. Een perfecte dag buiten in de schitterende Toscaanse heuvels.

Ik maakte her en der een foto en deze terugkijkend valt mij op dat het thema ‘vergane glorie’ kan zijn. Er zijn gelukkig ook nog prachtige villa’s en kastelen die wel worden onderhouden, daar volgt hierna nog een blogje over.

wandeling-toscane-vergane-glorie1

Een prachtige villa staat langzaam te verpieteren.

wandeling-toscane-vergane-glorie3

No comments op deze tractor …

wandeling-toscane-vergane-glorie4 wandeling-toscane-vergane-glorie5 wandeling-toscane-vergane-glorie6

We kwamen een verlaten begraafplaatsje tegen. De foto’s hierboven geven een beetje een indruk.

wandeling-toscane-vergane-glorie7

Een ‘maria-beeldje’ langs de weg. Van Maria is weinig meer over. Ik vind de kleur blauw bovenin prachtig.

Posted in: Bijzondere mensen, Montespertoli, Toscane, Wandelen Toscane

Biologisch? Nee, Biodynamisch!!

Gisteren was zware regenval voorspeld, maar we zijn toch een eindje  gaan wandelen, regenjas mee. In een prachtig vlak dal kwamen we een man tegen, druk het één of ander te zaaien. We stopten om een praatje te maken.

Ik vroeg of hij biologische groenten kweekte.

Zijn handen gingen in zijn zij, benen iets wijder uit elkaar, borst rechtop. Het was duidelijk dat hij wel iets over dit onderwerp te zeggen had. Het was ook direct duidelijk dat het niet al te positief zou zijn.

‘Biologisch’ zei hij, ‘Nee ik doe niet aan biologisch, maar di più!. Biodynamisch!’.

Bij het uitspreken van ‘dynamisch’ bewoog hij zijn handen snel van de ene naar de andere kant en terug, om het idee van ‘dynamiek’ kracht bij te zetten. Hij legde uit dat hij uiteraard kunstmest en ook la medicina gebruikt want hij gelooft helemaal niet in biologisch kweken. Daarvan krijg je lelijke groente, dat ziet hij altijd op de markt.

‘Ziet er niet uit, dat spul!’

In Italie noemen ze ‘gif voor planten’ steevast ‘medicijn’, la medicina. Inderdaad is het voor planten medicijn, maar vaak voor alle rest (en een evenwicht) niet zo best. Maar dat terzijde.

Na nog wat te hebben gekletst liepen we door. De rest van de dag hebben we gelachen over het bio – dynamisch met de bewegende handen. De beste man heeft er blijkbaar helemaal niets van begrepen, maar denkt het allemaal wel beter te weten!

Hoe vaak is dit niet het geval!

Het was een grijze dag, maar ik maakte toch een paar foto’s …
toscane-grijze-dag-maart-2toscane-grijze-dag-maart-1 toscane-grijze-dag-maart-3

 

We zijn overigens exact toen het begon te regen thuis gekomen. Wat een mazzel!

Posted in: Italiaans

Ontdekkingen

Een tijdje geleden ben ik begonnen met het schrijven van korte stukjes over de Italiaanse taal. Al doende vermaak ik mijzelf hier bijzonder mee. Taal heeft mij altijd gefascineerd, maar als je beter naar woorden kijkt en dan ook nog in verschillende talen, komt er van alles omhoog waar je op het eerste gezicht niet aan denkt.

Als je de link eenmaal ziet is het heel voor de hand liggend. Ik verbaas mij dan ook dat ik de links eigenlijk pas zie als ik, vaak per toeval, beter naar een woord ga kijken.

Hier een paar voorbeelden:

Secretares/secretaresse
Kijk nog ‘ns goed …!
Daar zit het woord ‘secret’ in (geheim in het Engels) en ‘segreto’ (geheim in het Italiaans).
De persoon die geheimen bewaart.

Compagnon
In het Italiaans is één manier om over je vaste vriend te spreken ‘mio compagno’ of ‘mia compagna’ als het over vriendin gaat. Dat is al makkelijker te onthouden als je aan compagnon denkt, maar waar komt het vandaan?
Con pane … De persoon waar je jouw brood mee deelt!

Contant
Dat is ‘contante’ in het Italiaans. Dat komt van ‘contare’ tellen.
Heel logisch toch!

Brevet en Patent
Hier is één en ander flink door elkaar gaan lopen. Dat kan dus ook!
‘Brevetto’ is een patent. ‘Patente’ is een rijbewijs (dus een brevet in zeker zin).

Sirene
In het Italiaans is een ‘sirena’ een zeemeermin. Zij zingen zeer indringend …

 

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Trotse vader

Ik klets af en toe wat met een aantal andere zwemmers.

Maandag zag ik één van hen al trots als een pauw rondlopen en overal praatjes maken. Nadat hij hiermee klaar was begon hij baantjes te trekken naast mij.

Ik deed op een gegeven moment wat baantjes alleen benen met een plankje voor mij en mijn hoofd boven water, heerlijk ontspannend.

Naast mij dook de man plotseling op (letterlijk, want hij deed schoolslag met lange stukken onder water). In zijn enthousiasme mij zijn nieuws te vertellen verdronk hij zo’n beetje, door een  flinke golf water die rechtstreeks naar binnen ging. Eenmaal hersteld vertelde hij dat zijn zoon in de voorselectie voor de Europese kampioenschappen was gekozen.

Ik weet inmiddels hoeveel die zoon traint (zonder hem te kennen uiteraard) en hoeveel vaderlief probeert zijn zoon te steunen in diens pogingen hoog op de ladder te komen in de zwemwereld (maar! Huiswerk gaat voor, zo zegt hij altijd …!).

Ik maakte alle goedkeurende geluiden en bevestigingen die mij te binnen schoten en zei na een tijdje: ‘je zult wel trots zijn’. Overduidelijk was dit namelijk het geval.

Afkeurend kreeg ik terug: ‘No, orgoglioso? No no, assolutamente!’ (Nee, trots? Absoluut niet!).

En weg zwom hij … blijkbaar vindt hij trots zijn niet gepast. In theorie tenminste!

Posted in: Wandelen Toscane

Wijngaarden

Ze zijn inmiddels bijna allemaal wel gesnoeid die wijngaarden. Het Toscaanse landschap is weer ‘ns omgetoverd. Wilde bossen wijnranken zijn bedwongen. Het lijkt alsof het landschap een kam door haar haardos heeft gehaald, smachtend naar de lente met de belofte van veel kleur (en geur).

Vandaag was een bijzonder grauwe dag. Ben een klein stukje gaan wandelen en zag toch gelukkig her en der kleur, met dank aan de schitterende rode wilgentakken die heel af en toe nog worden gebruikt in de wijngaard, om de ranken aan ijzeren draden vast te binden.

Je ziet nog overal sporen van dit eeuwenoude gebruik. Wilgen staan vaak bij de wijngaarden en in de buurt van boerenhuizen. De takken werden vroeger ook gebruikt om manden mee te maken. De wilg (salice) was echt nuttig.

Het stemt bijna goed om nog weer ‘ns wilgentakken in de wijngaarden gebruikt te zien worden. Jammer dat het even later begon te regenen.

wijngaarden-eind-februari-3wijngaarden-eind-februari-4

 

 

 

 

 

Hier volgen nog twee foto’s van een andere wijngaard (had ik al ‘ns geschreven dat het in dit deel van Toscane werkelijk stikt van de wijngaarden?). Ik zie vaak wit touw hangen zoals hieronder, maar heb nog niet kunnen ontdekken waar dit voor dient. Deze wijngaard is overigens pas half gesnoeid.

wijngaarden-eind-februari-1 wijngaarden-eind-februari-2

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Oplichten verzekering?

Mijn vriend werd vorige week aangereden, achterop, door een keurige mevrouw in een vrij nieuwe auto. Ze bleek de echtgenote te zijn van een heel grote autodealer in Prato.

De verzekeringsdocumenten werden ingevuld en mijn vriend ging vrolijk verder op pad. De eigenaar van de dealer belde niet lang daarna dat zij graag zijn bestelbus wilden repareren en of hij de volgende dag niet langs kon komen om hen dat plezier te doen.

Zonder veel enthousiasme ging hij de volgende dag bij de dealer langs en kreeg te horen dat ze enorme problemen hebben want de auto die de aanrijding had veroorzaakt was alleen verzekerd voor schade aan derden. Of mijn vriend zo vriendelijk wilde zijn om pas over twee maanden aangifte te doen van de aanrijding, dan hadden zij de tijd de auto wel goed te verzekeren. In de tussentijd zou zijn bestelbus door hen worden gerepareerd. Over twee maanden zouden ze dan met een bestelbus van vrienden een zelfde ongeluk ‘in scene zetten’.

PAM … zonder blikken of blozen wordt zo’n oneerbaar voorstel gewoon gedaan, door één van de grotere autodealers uit de buurt …

Mijn vriend zag het helemaal niet zitten en bedacht al snel dat ze niet slechts hun ‘probleem’ proberen op te lossen, maar vooral proberen om flink geld aan het ongeluk te verdienen. Ze zouden namelijk zelf alle schade repareren en daar verdien je flink aan als autobedrijf.

Hij weigerde medewerking, maar ze bleven aanhouden en kwamen met nog een aantal andere oplossingen, allemaal uiteraard met als doel de verzekering op te lichten.

Ik kan alleen maar hopen dat ze gepakt worden. Mijn vriend heeft het voorval aan zijn verzekeringsagent doorgegeven, dus wie weet …

Scandaloso … (schandalig!), maar helaas in Italie vrij normaal. Deze foto past er wel bij, onderdeel van de dom van Florence.

schokkend

Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen, Montespertoli

Kruisjes

Gisteren ging ik met  een makelaar op pad. Ik had beter moeten weten, de beste man had mij allerhande huizen en terreinen voorgesteld die totaal niet voldoen aan mijn wensen, maar ik liet mij overtuigen omdat hij echt zeker wist dat ik deze huizen moest zien.

Het was totaal zinloos, hij bracht mij naar afschuwelijk lelijke huizen ofwel vreselijke plekken. Hij bleef maar praten over unieke kansen en dat ik mij die niet moest laten ontglippen. In zijn kleine oude Fiatje rommelde hij voortdurend met een doosje waar geur uit kwam en hij bood mij twee keer kauwgom aan. Ik kreeg het idee dat hij mij vond stinken, niet bijster bevorderlijk voor mijn humeur.

Onderweg reed hij gelukkig langzaam. Af en toe sloeg hij driftig een kruisje. Ik dacht dat het wellicht kwam door wat ik zei, ik had namelijk duidelijk geen interesse in de huizen die hij voorstelde. Toch maar even vragen. De makelaar zei heel trots dat hij niet langs een madonnabeeld kon rijden zonder een kruis te slaan.

Het stikt hier van de beeldjes langs de wegen en hij kent ze allemaal. Enthousiast gaf hij met grote precisie aan waar de volgende madonnabeeldjes stonden en sloeg, devoot en met groeiende intensiteit, kruisje na kruisje.

madonna-beeldje-2 madonna-beeldje

Posted in: Bijzondere mensen

Zingen voor geestelijk gehandicapten

Sinds september ben ik lid geworden van een koor, Sing We Will. Engelse pop/rock liedjes. Ontzettend leuk om te doen, een groep van super enthousiaste mensen met goed gevoel voor humor.

We treden af en toe op, vooral in bejaardentehuizen. Vandaag waren we uitgenodigd in een tehuis voor geestelijk gehandicapten. In een zaaltje zaten ze al behoorlijk verveeld te wachten toen wij alles nog op moesten zetten. Er kwamen allerhande moeilijke geluiden uit het publiek. Was het protest, was het nieuwsgierigheid, was het altijd zo?

We begonnen te zingen en binnen de kortste keren was het één groot feest. Her en der bleef iemand half in slaap ongelukkig zitten zijn, maar de rest was blij, heel erg blij. Het was feest, carnaval, ze hadden zelfgemaakte maskers op die al gauw waren verdwenen. Eén zielige vrouw had het masker grotendeels over haar ogen, maar liet het er maar bij. Ze was niet blij en werd het ook niet, omringd door vrolijkheid of niet.

Toen we na een uur klaar waren met zingen wilden ze graag nog meer horen. Daarna moesten we door het publiek, dat inmiddels deels was gaan dansen, naar de ruimte waar onze tassen stonden, en daarna weer door het publiek om naar buiten te kunnen.

Wild werden handen geschud en onverstaanbare zinnen vol vuur geuit. Eén man in een rolstoel kuste mij vreselijk nat op mijn wang, door het dolle heen. Hij had het hele uur zitten meedeinen, af en toe met hoog uitgestrekte armen klappend.

Ik reed terug door het drukke verkeer van Florence met drie andere koorleden. De conclusie was dat we, zonder dat dat onze bedoeling was, een groepje mensen blij hadden gemaakt.

Dat geeft een onvoorstelbaar goed gevoel.

Posted in: Montespertoli

De vroege ochtend in Toscane

Gisterochtend stond ik vroeg op en zag het langzaam licht worden. Prachtig. Aan de Zuid-kant keek ik op dichte mist met kleine eilandjes erboven. Aan de Noord-kant waren slechts flarden mist. Montespertoli deelde de mist blijkbaar door midden.

Vanochtend wederom vroeg op. Ditmaal totaal geen mist, maar een vaag oranje kleur in het Noorden waartegen het kasteel van Poppiano afsteekt.

Vroeg opstaan is echt zo verkeerd nog niet!

vroege-ochtend-februari-2015-3vroege-ochtend-februari-2015-2 vroege-ochtend-februari-2015-1

Posted in: Montespertoli, Toscane

Nog een verlaten villa in Toscane

Deze ligt niet ver van de afvalverwerking, dus eindelijk hebben we een goede reden gevonden waarom deze villa wellicht onbewoond is achtergelaten. “Villa Adriana” staat er trots op de voorkant.

De tuin wordt nog een beetje onderhouden, maar de pracht is ervan af. Ooit stonden hier unieke bomen, keurig in vorm gehouden, net als de heggetjes van buxus, inmiddels te groot om nog elegant te zijn. Een tuin vol schaduw en plekken om te zitten, verworden tot een deprimerende bende.

In de ingestorte limonaia (een soort wintertuin met veel glas waar vroeger de citroenbomen in hun machtige potten overwinterden) staan twee kitscherige beelden, waarschijnlijk zijn ze er na het instorten neergezet, hetgeen het tafereel iets zuurs geeft. De beelden genieten van het prachtige uitzicht, te midden van puin en vergane glorie.

villa-adriana-toscane-1 villa-adriana-toscane-2 villa-adriana-toscane-3 villa-adriana-toscane-4 villa-adriana-toscane-5

De zon begon onder te gaan toen we hier waren, de sfeer werd er niet vrolijker op. Gelukkig ging een roodborstje even op het met gele ‘mos’ bekladde balkon zitten.
De natuur treurt niet om de stilte rondom deze villa.

villa-adriana-roodborstje

Back to Top