Bij toeval (waar bestaat het leven verder uit?) kwamen we, een paar weken geleden alweer, uit bij een oude vergane villa tussen Castelfiorentino, Certaldo en Montespertoli in Toscane.
Een enorme villa met bijbehorende tuin die ooit schitterend moet zijn geweest, klein kerkje en nog wat huizen ernaast, allemaal bovenop een afgevlakte heuvel met mooi zicht. Al tientallen jaren woont hier niemand meer. Dood zonde! Het heet Montorsoli.
Net buiten het hek van de villa stonden ruïnes van onder andere de cantina (waar wijn werd gemaakt). De vaten zijn nog heel, ze zijn, heel bijzonder, van bakstenen gemaakt.
De ingang bestaat uit een boog. Je kunt heel mooi zien met welke techniek die is gemaakt. Een zeer betrouwbare bouwtechniek, blijkt!
Hierboven de bouwtechniek die deze boog, ondanks dat de rest van het gebouw is ingestort, overeind houdt. Een eenvoudig principe. Die werken vaak het beste!
De wijnvaten van bakstenen. Nooit eerder gezien, maar ook zij doorstaan de tand des tijds (en meer want het gebouw om hen heen is ingestort). 1794 is ruim 220 jaar geleden.
De steen die in het midden van de boog zit heet een “sleutel” vrij vertaald.
En die zorgt ervoor dat de boel niet instort.
Ja exact zo werkt dat! Geloof dat het in het Italiaans ook ‘chiave’ heet, maar weet het niet zeker.
De poort bij de molen heeft ook zo’n boog met een sleutel in het midden, zoals Harmke zegt.
Bij de Romeinen maakte men wel stenen vaten voor wijn en olijfolie. Verder had ik er nog nooit van gehoord. 1794 vreselijk oud, midden in de Franse Revolutie. Margaretha.
Oh, ik dacht eigenlijk dat zo’n steen een sluitsteen heet. Tenminste… Volgens het beroemde boek over De Davinci code.
Sluitsteen kan ook heel goed, er zijn wel vaker meerdere woorden voor ongeveer hetzelfde fenomeen.