(daar staat geen spelfout, ookal voel ik mij erg Thuis in Toscane)
Gisteren was het mooi weer en we zijn voor het eerst dit jaar gaan fietsen. Zaterdag had het de hele dag geregend dus we konden buiten in de tuin niets doen.
We namen een weg die we vaak nemen, maar deze keer las ik voor het eerst echt een bordje dat er al een hele tijd staat. De tekst moest even tot mij doordringen. ‘Verse Thaise producten’. In the middle of nowhere, langs een klein landweggetje. Dat verwacht je allerminst.
We besloten om terug te fietsen (zoals ik zei, het duurde even voor het kwartje viel) om een betere foto te maken van het bordje en wellicht een keertje wat dingen te kopen. Ik weet niets van de Thaise keuken overigens, maar gewoon uit nieuwsgierigheid.
We parkeerden onze fietsen en liepen richting het bordje toen bleek dat het hek open stond en dat er in het huisje licht brandde. We liepen dus maar gewoon door.
Binnenin ziet het er zo uit. Een overvloed van kleuren, allemaal pakjes waar ik niet van weet wat het is of waar het voor is. Ik zal er ook niet achter kunnen komen want het staat er alleen in het Thais op.
Achter het huisje van hout staat een prachtige kas, met bananen en papaja’s (en allerhande groente die ik niet ken). We kregen een korte rondleiding. Alles was tip top verzorgd. In de zomer organiseert de Thaise vrouw ook ‘aperitivi’ en voor meer dan tien mensen kookt ze op aanvraag.
Nou moeten we dus zo’n groepje bij elkaar zien te krijgen want dat lijkt ons erg leuk om te doen.
