Gisteren toen ik thuiskwam werd ik door dit plaatje begroet …
Label: kastelen toscane
Mist
Zondag was er de hele dag mist. Dikke, natte mist.
Vanochtend was er eerst nog mist, maar na een paar uur kwam langzaam de zon door. Kort geeft dat schitterende plaatjes met die typische flarden mist die nog niet door de zon zijn verdreven.
Regen …
Vanaf mijn werkplek zag ik net dit tafereel hierboven. Afschuwelijk nat buiten, het kasteel nauwelijks zichtbaar door de wolken … maar binnen heerlijk knus met de kachel aan.
Zondag stond de Arno gevaarlijk vol en was er rondom Arezzo schade wegens overstromingen. Ik hoop dat de regen van gisteravond en vandaag niet nog meer schade aanricht. Het is werkelijk met bakken uit de hemel komen vallen.
Toscaanse kastelen en villas
Ons wandelingetje zaterdag liep vanuit huis richting San Quirico, een klein plaatsje op de heuvel tegenover ons. We lopen hier vaak, maar de zon scheen en dus kon ik een paar foto’s maken. Zoals wel vaker … villas en kastelen.
Wat een rijkdom deze plekken!
Zondag was er een rondleiding door het kleine museum van de ‘arte sacra’ in Montespertoli. Arte Sacra is kunst die uit kerken is gehaald (alvorens het werd gestolen, kan ik daaraan toevoegen. Vaak echter was men niet op tijd!).
Een heer op leeftijd vertelde het groepje geïnteresseerden over de oude kerken (sommigen al van ver voor het jaar 1000) hier in de buurt. Hij heeft een paar boeken geschreven over de lokale geschiedenis, met verhalen over families hier en bijzondere personages. Dit alles na zijn pensioen. Hij is aan het studeren geslagen, de archieven ingedoken en de mooiste vondsten zijn gepubliceerd.
Een prachtige middag, zeer informatief en het was een waar genoegen naar deze bevlogen meneer te luisteren, die echt alles weet over dit schitterende gebiedje. Ondanks zijn leeftijd en oogproblemen (meldde hij terloops even) wist hij data, namen en feiten vlot te produceren en de grote lijn van de details te onderscheiden.
Mooie maan boven kasteel van Poppiano
Het schemerde. Tijd om de gordijnen dicht te doen. Maar dit was mijn uitzicht, dus ik heb nog even gewacht:
Jammer dat ik niet eerder uit het raam heb gekeken!
Een beetje winter in Toscane
Een beetje winter in Toscane, in de zin van dat het hier kouder is en er dus eindelijk iets van winter lijkt te zijn, in plaats van een herfst die maar niet op wil houden.
Je kunt ‘een beetje winter in Toscane’ ook opvatten als: ‘een beetje winter in Toscane geeft een flink pak sneeuw’ maar dat is dus zelden zo, de laatste jaren al helemaal niet meer.
Wij kunnen wel naar de sneeuw ver weg kijken … en dat vind ik echt geen straf!
Echt herfst in Toscane
Tijdens de vreselijk hete en droge zomer gebeurt het soms heel per ongeluk dat ik even naar de winter of herfst verlang, naar regen en koude temperaturen.
Wel, het regent de laatste tijd behoorlijk en ik kan mij al helemaal niet meer voorstellen dat ik hier ooit, hoe kort dan ook, naar verlangd kan hebben.
Tijd dus voor wat foto’s die de mooie kant van dit natte seizoen laten zien. Het bewijs overigens dat het ook in oktober prachtig weer kan zijn! Daar hebben we deze dagen wel behoefte aan hier in Toscane.
De laatste twee foto’s zijn van ’s ochtend vroeg, genomen vanuit mijn raam.
Wandelen en fietsen rondom San Gimignano
Adembenemend mooi (of was het gewoon erg steil?).
Het was zeker pittig en alleen met een goede MTB te doen. Maar nou heb ik die … en toch moest ik meerdere keren het pad oplopen met MTB aan de hand, want het lukte mij niet omhoog te fietsen.
Erg frustrerend, maar ik moet nog veel leren, dat is duidelijk.
Frustraties daargelaten, was het een schitterende route. De Via Francigena. Ik heb er al vaker iets over geschreven. Een heel groot voordeel van deze weg is dat overal bordjes staan, dus je hoeft je geen zorgen te maken of je wel goed rijdt / loopt. Dat gezegd hebbende, de bordjes staan opgesteld voor fietsers/wandelaars die richting Rome gaan, dus naar het Zuiden. Fiets of wandel je naar het Noorden dan is het her en der wel even zoeken.
Vandaag hebben we een stuk gefietst beginnende zo’n 4 km voor San Gimignano tot aan de Abbazia Santa Maria Assunta a Coneo. Daarna hebben we dezelfde weg terug gefietst. Is dat saai? Nee verre van want je ziet geheel andere dingen als je omkeert. Het was werkelijk schitterend.
San Gimignano was het gewoonlijke gekkenhuis van toeristen, dus daar zijn we nogal arrogant aan voorbij gereden. Na alle rust in de natuur is het laatste waar je zin in hebt zo’n massa naar een parkeerplaats zoekende mensen. Snel weg dus. Vanuit de verte naar San Gimignano kijken is daarentegen een groot plezier!
Hieronder wat foto’s …
San Gimignano van de ‘Noord’ kant en hieronder van de ‘Zuid’ kant gezien.
Prachtige kleur (die op de foto niet zo goed overkomt) en schitterende vorm van een kleiig stroompje.
Een grote wijngaard (heel groot! Ben altijd blij dat ik zulke eindeloze rijen druiven niet hoef te snoeien!) met typisch Toscaans gehucht op een heuveltop.
De abdij waar we zijn omgekeerd. Prachtig gebouw, omringd door huizen die in meer en mindere mate waren ingestort. Vanuit zo’n halve ruïne schalde een onaangename echtelijke ruzie over het terrein. Een verrassing want niets deed vermoeden dat er mensen in die huizen zouden wonen.
Hier een foto van een detail van de abdij.
En hier een foto van iets anders ‘antieks’ dat je in Italie wel ‘ns vaker bij ruïnes tegenkomt.
Een andere kerk (de Pieve Sant Ippolito e Cassiano a Coneo) op de heuvel ertegenover, met lange door pijnbomen geflankeerde oprijlaan.
Een herfstdag om van te dromen. Zalig weer.
Schrikken
Na een regenachtige ochtend (het was wel tijd ook, maar jeetje, wat is regen toch deprimerend!) ging ik ’s middags op stap, naar Certaldo.
De lucht klaarde en plots waren de kleuren schitterend.
Ik stopte om een foto van Certaldo te maken (zie onder). Na wat foto’s gemaakt te hebben had ik het gevoel dat ik in de gaten werd gehouden. Ik draaide mij om en schrok me wezenloos … maar het bleek enkel een vogelverschrikker te zijn.
Een heel enge!
Hij heeft een das om, dat is op zich al heel verdacht als je naar de rest van de kleding kijkt, een overall en houthakkers overhemd. Nu is het op de foto niet goed te zien, maar de beste vogelverschrikker heeft een verschrikkelijke glimlach op zijn rode ronde gezicht. Daarnaast staat ie in een afschuwelijke hoop rotzooi …
Nu ik dit zo heb geformuleerd zie ik ineens het verband tussen ‘schrikken’ en ‘verschrikkelijk’. Maar dat terzijde.
Hier het uitzicht op Certaldo, een prachtig klein oud kasteel-dorpje.
Foto’s van vandaag
Een warm waterig zonnetje scheen vanochtend, als dat schijnen mag heten tenminste.
Het kasteel van Poppiano met de cipressenlaan rechts ervan, een triestig grauw geheel. Het heeft wel wat ook zonder de prachtige kleuren groen …
Net ging ik even met het hondje lopen. Bij wat volkstuintjes was iemand bezig tomaten in te maken. Deze methode met het olievat op z’n zij, had ik nog niet eerder gezien, maar ik kreeg enthusiast tekst en uitleg.
Overigens wordt er niets meegekookt tegen het breken van de potjes! (zie http://winitalie.com/2015/09/06/tomaten-inmaken-op-zn-italiaans/).
Iets verderop de rijpe druiven. Veel wijngaarden zijn al geplukt en de weggetjes rondom het dorp worden bevolkt door afgeladen karren getrokken door luide tractoren. Met een rotvaart rijden ze ook door het dorp.
De scholen zijn begonnen en kinderen lopen met fluoriserende jasjes door de straten, op de voet gevolgd door de altijd bezorgde ouders, ook zij met zelfde soort jassen, in extra large uitvoering. Ik begrijp echter wel waarom hiertoe besloten is!
Het kasteel van Sonnino omringd door wijngaarden.
Een wijngaard weer verderop. Net geplukt, met de hand zelfs! Ik was erheen gelopen in de hoop wat foto’s te kunnen nemen. Tegen de tijd dat ik aan kwam was de wijngaard verlaten.
Wellicht zie je over een paar jaar nauwelijks meer wijngaarden die met de hand worden geplukt. Hoewel … alle wijnmakers die machines gebruiken zweren dat die machines heel goed werken, maar hun betere wijnen worden toch met de hand geplukt. Rara waarom …
Tot slot het kasteel van Poppiano, aan de somberheid van vanochtend ontsnapt.