Afgelopen weekend hebben we de laatste druiven geoogst, geperst in in een vat gedaan. We hebben ongeveer 20 liter.
Deze keer heb ik wat foto’s …
We hebben wat oude stukken wijngaard. Ik snoei deze elk jaar braaf. In september worden de druiven geoogst en elk jaar hebben we nauwelijks druiven. We sproeien niet, dus dat is één reden. De grotere reden is echter dat de reeën dol op onze onbespoten druiven zijn.
Kennen die dieren het verschil? Geen idee, maar het zou me niets verbazen. Ik begrijp anders niet hoe anderen wel druiven overhouden voor hun wijn.
Hoe dan ook, vorig jaar viel het mij op dat, waar veel bramen staan, de druiven waren blijven hangen. Dus we hebben deze zomer nooit gemaaid en de bramen volledig hun gang laten gaan.
Nu zijn we dus voor het eerst in ons leven wijn aan het maken. We doen het geheel zonder hulpmiddelen en geheel zonder toevoeging van wat dan ook. Het zal mij verbazen als het resultaat drinkbaar is … maar we willen het gewoon een keertje proberen.
We hebben een vat van 100 liter (voor olijfolie). Zaterdag hebben we geoogst en de druiven redelijk uitgezocht en die met de voeten geperst (ja ja … eerst goed de voeten schoongemaakt!). In het begin haalden we druiven met de hand van de steeltjes, maar het schoot niet op en daarna hebben we de hele boel met steeltjes en al geperst en in het olievat gedaan. Doek erover en wachten.
Nou ja wachten … het leek ons toch verstandig wat meer te weten te komen over hoe je nou eigenlijk wijn maakt! Dus we hebben her en der wat gelezen en wat filmpjes gekeken. Iedereen heeft er weer andere ideeën over en dat geeft hoop! Er is niet één goede manier, maar het kan op vele manieren.
Wel hebben we zondag een deel van de steeltjes uit het sap gehaald, want die geven waarschijnlijk teveel tannines.
Inmiddels staat de boel heerlijk te bubbelen. Ik roer meerdere keren per dag zodat alle schillen weer door het sap heen komen te zitten. De geur is uitstekend dus het eerste begin is blijkbaar goed gegaan.
Dit weekend gaan we verder met oogsten, hoewel we de meeste druiven inmiddels wel hebben geplukt.
Vorige week vroor het plotseling drie graden, nadat we een paar weken lang prachtig warm weer hebben gehad.
Het resultaat … de bladeren van de aardappelen zijn zwart, de prachtige frisgroene blaadjes in de wijngaarden (of dat wat daarvan over is) zijn verschrompeld, de blaadjes van de kiwi’s idem en veel fruitbomen hebben nu bruine bloesem.
De boeren hier in de buurt zijn wanhopig. De schade is enorm aan de meeste gewassen. Het leven van boeren bestaat deels uit vechten tegen de natuur en hopen op weer dat een beetje meewerkt. Dat doet het weer niet altijd en de laatste jaren steeds minder.
De meeste mensen staan hier zelden bij stil, want alles wordt in supermarkten gekocht. Stel echter dat het weer echt heel vreemde dingen gaat doen (niet zo’n uitzonderlijke hypothese), kunnen de boeren ons dan blijven voeden en zo ja, tegen welke prijs?
In de wijngaarden die geen schade hebben, hebben de boeren twee nachten lang vuurtjes gestookt of met tractors op en neer gereden. Fruitboomgaarden in het Noorden van Italie zijn besproeid om de bloemen en vruchten te beschermen. Het is allemaal enorm veel werk met vaak extra uitstoot van broeikasgassen.
Over twee nachten is opnieuw min één voorspeld bij ons. We zullen zien wat dat gaat doen!
Ik las een tijdje geleden dat Toscane de tweede regio van Italie is waar het gebruik van glyfosfaat wordt verboden. Volgend jaar geldt dit verbod voor heel Europa geloof ik, maar Toscane loopt voor. Goed nieuws dus. Glyfosfaat is een onkruidverdelger dat hier veelvuldig wordt gebruikt.
Gisteren ging ik een stukje fietsen en zag dit:
Ik kan beter zeg, ‘onder andere dit’, want de ene na de andere wijngaard was flink met deze onkruidverdelger bespoten. Op wijngaarden wordt vaak glyfosaat gebruikt voordat de wijnstokken blad hebben. Dit middel wordt namelijk via de bladeren door de planten opgenomen.
Het ziet er zo triest uit, die dode planten in het voorjaar. Hectare na hectare. En dat terwijl inmiddels duidelijk is dat wijngaarden met normale begroeiing veel beter zijn voor de boeren zelf. Het water wordt bijvoorbeeld beter vastgehouden op het land en dat is erg belangrijk. Maar de wijnstokken hebben ook minder last van ziektes als er geen gif wordt gebruikt. De bodem is veel gezonder en daar moeten druiven (net als alle andere planten) het van hebben.
Het klinkt allemaal logisch, maar niet veel boeren rondom mijn huis zien het zo. Helaas. Ze zijn enkel bezig met ‘efficient’ het land bewerken. Dat dit niet echt efficient is op de langere termijn, daarvan zijn ze blijkbaar nog niet op de hoogte.
Mijn knal oranje bloemetjes naast de deur van mijn huis fleurden me weer een beetje op …
Ik liep langs een wijngaard hier in de buurt. Ik hoorde dat er gesnoeid werd. Inmiddels snoeit iedereen hier met een elektrische snoeischaar en die kun je van verre horen.
Gek genoeg stond er voor die wijngaard een crossmotor voor een kind, zo’n hele kleine.
Het is op de foto niet goed te zien, maar als je weet dat de palen van de wijngaard nog geen twee meter hoog zijn, dan zie je hoe klein deze crossmotor is. Daar past echt geen volwassen persoon op.
Kinderen snoeien over het algemeen geen wijngaarden. Kinderen helpen ook hun vaders nooit in de wijngaarden. Een auto of ander vervoermiddel voor een volwassen persoon ontbrak. Dat zijn van die kleine mysteries … Totaal irrelevant, maar als ik daar zo langsloop, dan word ik nieuwsgierig. Maar een antwoord heb ik niet kunnen vinden!
Er zat een familie zwaluwen onder een afdak bij ons nieuwe huis. Eerst zag ik vooral veel poep onder het nest. Daarna hoorde ik zacht gepiep als ik in die buurt bezig was en dat gepiep werd luider. Uiteindelijk staken de vogeltjes hun koppies boven de nestrand uit en leken glimlachend de wereld in te kijken.
Afgelopen weekend waren ze ineens allemaal weg. Uitgevlogen. Althans, dat hoop ik dan maar.
We zijn verder aan het werk geweest in de wijngaard en als we met de tractor en klepelmaaier in de weer zijn, komen er prachtige vogels naar de tractor toe. Een unieke ervaring, tot ik maar n’s opzocht wat dit voor vogels zijn. Het is een soort reiger die in het Italiaans ‘airone guardabuoi’ wordt genoemd. Dat betekent, reiger die naar de ossen kijkt.
Je ziet deze witte reigers vaak op de ruggen van grotere dieren in weilanden zitten en ze komen naar weilanden toe die worden bewerkt in de hoop er iets lekkers te vinden waar de ossen voorbij zijn gekomen (vroeger) en tegenwoordig … de tractor.
Helemaal niet uniek dus.
Ze trekken zich niets van het kabaal aan en cirkelen elegant rondom de machine, lopen erachteraan en dicht erlangs.
Het is verbijsterend dat ze elke keer dat we met de tractor bezig zijn, aan komen vliegen. Ze komen blijkbaar op het geluid af, want ik zie ze verder nooit.
Twee foto’s:
Verder ben ik nog altijd druk met de gemeente in de hoop dat er duidelijkheid komt over een bouwvergunning. Het verhaal is ingewikkeld en irritant, maar we houden heel simpel moed en ik ga er gewoon vanuit dat we een oplossing zullen vinden. Geduld heb je er wel voor nodig.
Er zat een familie zwaluwen onder een afdak bij ons nieuwe huis. Eerst zag ik vooral veel poep onder het nest. Daarna hoorde ik zacht gepiep als ik in die buurt bezig was en dat gepiep werd luider. Uiteindelijk staken de vogeltjes hun koppies boven de nestrand uit en leken glimlachend de wereld in te kijken.
Afgelopen weekend waren ze ineens allemaal weg. Uitgevlogen. Althans, dat hoop ik dan maar.
We zijn verder aan het werk geweest in de wijngaard en als we met de tractor en klepelmaaier in de weer zijn, komen er prachtige vogels naar de tractor toe. Een unieke ervaring, tot ik maar n’s opzocht wat dit voor vogels zijn. Het is een soort reiger die in het Italiaans ‘airone guardabuoi’ wordt genoemd. Dat betekent, reiger die naar de ossen kijkt.
Je ziet deze witte reigers vaak op de ruggen van grotere dieren in weilanden zitten en ze komen naar weilanden toe die worden bewerkt in de hoop er iets lekkers te vinden waar de ossen voorbij zijn gekomen (vroeger) en tegenwoordig … de tractor.
Helemaal niet uniek dus.
Ze trekken zich niets van het kabaal aan en cirkelen elegant rondom de machine, lopen erachteraan en dicht erlangs.
Het is verbijsterend dat ze elke keer dat we met de tractor bezig zijn, aan komen vliegen. Ze komen blijkbaar op het geluid af, want ik zie ze verder nooit.
Twee foto’s:
Verder ben ik nog altijd druk met de gemeente in de hoop dat er duidelijkheid komt over een bouwvergunning. Het verhaal is ingewikkeld en irritant, maar we houden heel simpel moed en ik ga er gewoon vanuit dat we een oplossing zullen vinden. Geduld heb je er wel voor nodig.
We zijn begonnen met het snoeien van de wijngaarden. Inmiddels zien bijna alle wijngaarden in de buurt er weer keurig strak uit, dus het begon danig te kriebelen, maar … hoe snoei je een wijngaard die zeker tien jaar geen snoeischaar heeft gezien?
De meningen verschillen en na veel zoeken op internet en doorpluizen van boeken, hebben we besloten om ‘onze eigen techniek’ te gebruiken. Nergens staat namelijk hoe je dit varkentje moet wassen, vandaar ‘onze techniek’. Die bestaat eruit om te zoeken waar nieuwe groei (van afgelopen jaar) is en alles dat daarachter komt, af te knippen. Het resultaat is een wijngaard die allerhande vreemde uitlopers nog heeft en we denken dat die, met de jaren, wel weggewerkt kunnen worden, zodra de groei verder onderaan weer begint.
Uiteraard vinden de mensen om ons heen dit maar niets. Gisteren kwam een van de buurmannen mij vertellen dat ik het helemaal verkeerd deed, op behoorlijk onaangename toon. Nou vind ik dit sowieso al een vervelende buurman, die zichzelf enkel met zijn achternaam voorstelt en vaak bozig wegkijkt als ik groet. Hij pakte mijn snoeischaar en liet mij zien hoe het wel moest, alsof ik compleet achterlijk was. Ik probeerde uit te leggen waarom ik zijn techniek, die overigens heel veel eenvoudiger is dan de onze, niet helemaal vertrouwde, maar hij vond het totale onzin en zei dat ik naar hem moest luisteren omdat hij zijn hele leven daar heeft gewoond en precies weet hoe alles moet.
Nou, heb ik ervaring met dit soort mannen en heb er totaal geen vertrouwen in. Ze denken alles te weten en komen dus nooit een stapje verder in hun ontwikkeling. Een beetje nieuwsgierigheid kan geen kwaad, volgens mij.
Ik heb de snoeischaar teruggepakt, vriendelijk gewacht totdat de buurman mij met rust zou laten (duurde helaas wel even) en heb de rest van de middag geweldig geïrriteerd geprobeerd om net te doen alsof niemand een slecht oordeel velt over mijn aanpak. Dat viel niet mee.
Dit hieronder is het resultaat van vanmiddag… zoals je ziet komt er enorm veel snoeisel van de planten (ik heb alleen de rechter rij gedaan).
We hebben een stuk grond gekocht met een schuur erop en de helft van een huis (de andere helft is bewoond door een andere familie). Alvorens een bod te doen hadden we bij de gemeente geïnformeerd (twee keer) of de schuur eventueel afgebroken zou mogen worden om er een klein huisje neer te zetten. Elke keer bleek dat dat zou mogen.
Een paar weken geleden was ik wederom met de architect bij de gemeente, omdat de wetten zo ingewikkeld zijn dat hij toch nog wat vragen had die hij op wilde helderen. Wederom spraken we met een andere persoon van de ‘ufficio tecnico’ (technische bureau) en die had een aantal andere punten die we nog niet wisten, maar ook volgens hem mocht de schuur een woonhuis worden.
Afgelopen week was ik nogmaals bij de gemeente. De architect had namelijk toch nog een aantal vragen. Hij is werkelijk erg secuur en zit de wetten eindeloos uit te pluizen waardoor je met vragen blijft zitten. Zo zijn de Italiaanse wetten veelal. Het zou andersom moeten zijn, maar de praktijk leert dat het niet zo is.
Ditmaal was er weer een andere persoon waarmee we hebben gepraat en deze zei na korte tijd dat we de schuur waarschijnlijk niet tot woonhuis mogen ombouwen. Ik zal de details besparen, maar het heeft ermee te maken dat we een ‘boerderij’ hebben gekocht en als daar vroeger een boerenbedrijf op zat (hetgeen zo is), dan mag je de gebouwen niet omzetten in civiele gebouwen. Die regel kenden wij en wij hebben van een privé persoon gekocht en daarmee leek die regel voor ons niet op te gaan (en daar waren anderen het destijds mee eens). Deze meneer hield echter voet bij stuk dat wij wel onder die regel zouden vallen.
De architect bleef heel rustig en probeerde de wetten te laten zien die wel voor ons geval gelden, maar de man wilde er niets van weten. Dus zijn we in een barretje gaan overleggen en hebben nogmaals alle papieren bekeken, zijn vervolgens teruggegaan naar de gemeente om te kijken wat voor oudere gegevens er bestaan van dit huis en hebben toch nog een andere gemeenteman kunnen spreken, helemaal aan het eind van de ochtend.
Deze man wist ons te vertellen dat wij inderdaad niet onder die wet vallen (maar de andere wet waar wij volgens hem wel onder vallen heeft ook bepaalde problemen, maar zeer waarschijnlijk zitten wij wel goed). Daarnaast had hij nog wat andere interessante informatie die niemand ons tot nu toe had verteld.
Vaak krijg ik te horen dat de bureaucratie in Italie voor mij inmiddels wel te begrijpen zal zijn, aangezien ik de taal spreek en hier al jaren woon. Het feit is dat het voor de meeste Italianen zelfs niet te begrijpen is, zie bijvoorbeeld onze architect die al jaren veel uren per week bij gemeentes zit te overleggen over bouwvergunningen. Hij is een expert, maar het blijft ook voor hem allemaal onduidelijk.
Kortom, we wachten nog even rustig af wat het uiteindelijke vonnis gaat worden en houden er rekening mee dat, als we onze tekeningen indienen, we alsnog een hele strijd moeten gaan voeren omdat niet iedereen binnen de gemeente de wetten op dezelfde manier interpreteert.
Ik kijk er niet naar uit!
Hieronder nog wat foto’s van een stukje wijngaard dat we als laatste schoon hebben gemaakt (alweer een tijd geleden want daarna werd het te koud). De eerste foto is gemaakt na een eerste passage met de bosmaaier.
Prachtig hoe het langzaam opknapt en weer een beetje op een wijngaard gaat lijken.
Gisteren was een vrije dag in Italie. 8 december wordt de Immacolata gevierd. De onbevlekte ontvangenis.
Nou staat er veel in de Bijbel dat moeilijk te geloven is, zeker sinds wetenschappers hard hun best doen de grote mysteries te ontrafelen (waarvoor veel dank!). Maar … veel mensen denken dat Jezus op 8 december is ‘gemaakt’ en al op de 25e werd geboren. Dat schijnt niet zo te zijn. Wat er op 8 december wordt gevierd is de onbevlekte ontvangenis van Maria en niet van Jezus. Maria is dan ook op 15 augustus geboren … dat past beter qua 9 maanden zwangerschap.
Waarom het voor de kerk zo belangrijk is dat Maria is geboren uit een maagd, komt omdat wij allemaal met een ‘peccato originale’ (een basis zonde) worden geboren, onze ouders hadden namelijk seks (veelal wel in elk geval en ik vraag mij af of de Kerk een ‘oplossing’ heeft voor reageerbuisbaby’s).
Jezus kan uiteraard niet zondig worden geboren.
En daarom hebben de Italianen op 8 december een vrije dag.
Goed, dat terzijde. Het was gisteren schitterend weer en we hebben op het land gewerkt. Hieronder twee foto’s van die wijngaard voor en ‘na’ (bij wijze van spreken … we zijn nog lang niet klaar).
Zo zag het er in juli uit:
En nu is het zo:
