Typisch Toscane …
Ik maakte deze foto zondag, onderweg van Castelfiorentino naar Montaione.
De cipressen zien er wat ziek uit, dus wellicht is dit plaatje in de toekomst niet langer live zichtbaar, maar dan zijn er genoeg andere plekken met soortgelijke taferelen.
Ik reed langs een van de ontelbare wijngaarden hier rondom Montespertoli in de Chianti streek. De wijngaard liep naar beneden af en in de verte zag ik … knipper knipper … een futuristische speedboot door de wijngaard varen?
Even beter focussen … jeetje wat gaat die boot langzaam!
Ach nee … het is een druivenoogstmachine.
Van boven en achteren gezien, zeg maar kijkend naar ‘de kont’ van zo’n oogstmachine terwijl die naar beneden rijdt, lijkt het op een speedboot. Dit plaatje hieronder geeft een beetje het idee (dit plaatje is van Pellenc, een van de fabrikanten van dit soort machines).
In de Chianti wordt druk geoogst momenteel. Ik zie zelden mensen met kratten door de wijngaarden, de oude manier van oogsten. Het lijkt hier vooral met ‘speedboten’ gedaan te worden.
Tractoren rijden af en aan met karladingen vol druiven. Er staan lange rijen tractoren bij de ‘cantine sociale’ te wachten tot het hun beurt is de druiven ’te storten’. Bij een cantina sociale worden druiven van vele boeren tot wijn verwerkt. Veel plekken/dorpen kennen een cantina sociale, een echte coöperatie speciaal voor en door de wijnboeren in een gebied.
De aangesloten boeren brengen allemaal hun druiven naar de cantina en van die hele mix wordt wijn gemaakt. De opbrengst wordt, na aftrek van alle kosten, verdeeld naar aandeel gestorte druiven en, om het iets ingewikkelder te maken, naar de kwaliteit van de ingebrachte druiven. De kwaliteit wordt vastgesteld door naar het suikergehalte van de druiven te kijken. Hoe meer suiker, hoe hoger de kwaliteit en hoe meer de boer verdient. (Druiven met meer suiker geven wijn met een hoger alcoholpercentage, vandaar).
De komende tijd moet je geen haast hebben als je door de Chianti rijdt …!
Gisteren gingen we een eindje fietsen en namen een nieuwe weg. Een kleine weg van Certaldo naar Barberino in Val d’Elsa. Het eerste stuk was lelijk, met veel smakeloze nieuwe huizen. Wel allemaal met goed verzorgde groentetuin overigens (dat maakte een klein beetje lelijkheid weer goed).
Langzaamaan werd het mooier tot we ineens, na een aantal korte haarspeldbochten omhoog, voor dit tafereel stonden.
Schitterende kapel, leek sprekend op de wereldberoemde koepel van de dom van Florence. Het bleek de Cappella di San Michele di Semifonte te zijn, een miniatuur van de beroemde koepel, één achtste kleiner. Werd gebouwd tussen 1594 en 1597 op een plek waar ooit het belangrijke kasteel van Semifonte stond (door de Fiorentini rond het jaar 1200 vernield).
Ik had alleen mijn telefoon bij me om foto’s te nemen, dus ze zijn van erg slechte kwaliteit helaas, maar het geeft toch een indruk en daar gaat het hier om.
Bijzonder indrukwekkend.
Gisteren gingen we fietsen, een schitterende route (bleek achteraf).
We kwamen onder andere langs Badia a Passignano, een heel oude abdij (ik las ergens uit het jaar 365). Van verre genoten we van het zicht hierop, perfect gelegen in een vlakte tussen heuvels met wijngaarden en bossen.
Er stonden twee Ferraris naast de ingang en er waren meerdere restaurants en een lounge bar. We reden rustig door ondanks dat een prachtige oldtimer ons zo ongeveer de berm in drukte. Blijkbaar had de bestuurder een glaasje teveel op, dat kan gebeuren na de lunch op een zondag in Italie.
Eenmaal thuis zocht ik even op waar we langs waren gekomen, nieuwsgierig gemaakt door de tentoongestelde luxe.
De familie Antinori heeft de wijngaarden rondom de abdij gekocht en maakt daar één van haar zogenaamde topwijnen, gebruik makend ook van de eeuwenoude wijnkelder van de abdij. Ik las dat het mogelijk was een rondleiding te doen, maar alleen met ofwel lunch, ofwel diner in het restaurant van de familie.
Ik belde net even voor de prijs. Maar die valt niet mee (vanaf 150 euro per persoon voor de rondleiding met de goedkopere wijn bij het eten).
Dan begrijp je ineens ook waarom er twee Ferraris voor de deur staan.
Hier een fotootje, niet zelf gemaakt, maar kan niet vinden naar wie de credits zouden moeten.
Hoe meer ik mij voorneem om vaker een blog te schrijven, hoe moeilijker het lijkt te zijn dit ook echt te doen! Intussen gaat het leven keihard (of juist rustig?) door. De tijd vliegt voor mij in elk geval.
Elke keer dat ik hier in Toscane een stukje wandel, geniet ik volop van de prachtige uitzichten en de natuur. Nieuwsgierig bekijk ik de grote aantallen vervallen gebouwen met hun vleugjes lang vervlogen leven. De tijd verstrijkt bedenkend hoe het vroeger geweest moest zijn voor de rijkeren die al deze pracht in leven hebben geroepen en wat er onderweg in die families mis is gegaan waardoor alles nu in verval is geraakt. Pure fantasie … maar ik zou er graag meer over weten.
Wat foto’s:
Prachtig wandelen hier rondom Montespertoli, waar ik nu woon. Nog mooier wanneer de zon schijnt en alles fris groen wordt vanwege de doorbrekende lente.
Tussen prachtige architectuur en eeuwenoude kastelen staan veelal lelijke schuurtjes, opgetrokken uit van alles en nog wat, zo lek als een mandje maar toch altijd de winterstormen overlevend.
Een wijngaard in een olijfboomgaard.
Prachtig … maar geen idee wat ze hier tegen vogels staat te verdedigen.
De was rook op afstand waanzinnig fris. Veel te eigenlijk.
Vergeten fles na snoeien.
Bijen … ik hoop dat ze het goed maken. In de wijngaarden rondom was overal gespoten tegen onkruid. Blijkbaar maken de wijnboeren zich geen enkele zorgen over de stand van de bijen.
Prachtige laan, wat meer te zeggen!
Kerkje, toe aan een opknapbeurt. Sporen van eerder werk zijn in verschillende lagen zichtbaar.
Wat een schitterende eenvoud. Prachtig precies werk, jaren geleden wellicht met liefde gemaakt, maar al tijden kijkt niemand er meer naar om.
De lente gaat gewoon door en zo ook de tijd. Het hek houdt stand.
