Normaal eten we vanaf eind augustus heerlijke vijgen, die overal aan verlaten vijgenbomen groeien. Veel vijgenbomen zijn dood aan het gaan, helaas. Ik weet niet waarom, maar er is een ziekte blijkbaar. Ik kan er niets over vinden.
Dit jaar hebben we voor het eerst her en der voorvijgen gezien. Heerlijk. Vijgenbomen maken twee keer per jaar vijgen, de eerste batch die ik ‘voorvijgen’ noem, zijn er niet veel. De ‘echte’ vijgen zijn er normaal altijd veel meer en zijn ruim een maand later rijp.
Zondag kwamen we met een schaaltje voorvijgen thuis … wat een traktatie!
Ik had een week geleden al gezien dat de randen van onze grote mesthoop overhoop lagen. Ik vroeg met enig tact aan mijn vriend of hij een volgende keer iets meer afstand wilde houden als hij met de tractor maait. Hij zei beledigd dat hij heel veel afstand had gehouden.
Ik geloofde er niets van.
Vandaag zag ik ineens wat de reden is van de puinhoop. De wilde zwijnen zijn bezig de hele boel overhoop te halen. Er zitten veel overheerlijke wormen in de mest en wilde zwijnen zijn daar dol op. We hebben de mest al ongeveer een jaar. De twee hopen hadden we met veel oud hooi overdekt om ze te beschermen tegen de zon. Oude mest is heel goed voor de tuin en bomen, maar verse mest niet.
Als de zwijnen zo doorgaan blijft er van de hopen niets over en droogt alle mest uit. Ik heb helaas geen idee hoe ik de zwijnen van de mest weg kan houden … wolven komen niet op oproepbasis.
Al een aantal jaar horen we van verschillende kanten dat er wolven in onze buurt wonen.
Een aantal maanden geleden was ik langs de weg wat olijfbomen aan het snoeien toen er een oude jager langs liep. De jagers bij ons lopen zelden en als al, dan niet over een weg waar je kunt rijden en als ze oud zijn lopen ze helemaal niet. Ik vroeg hem dus wat er aan de hand was.
Hij wees naar wat nat zand naast de weg en keek mij zeer ernstig aan. Dit zijn sporen van een wolf en misschien wel twee. Een grote en een kleine.
Ik dacht bij mezelf … “welja weer zo’n jager die zich zorgen maakt dat wat wolven (of wilde honden) de dieren waar hij op jaagt opeten”. Ik ben echt blij als er minder wilde zwijnen en reeën rondlopen hier. Ze maken alles kapot dat ik plant en als we wat druiven hebben, eten zij die op voordat ze rijp zijn. De jagers kunnen wolven echter niet uitstaan!
Een man iets verderop heeft een hele grote witte hond en die loopt elke dag twee of drie keer dezelfde weg. Ik dacht dus eigenlijk dat die grote witte hond die sporen ook nagelaten zou kunnen hebben. Ik zei dit tegen de jager, maar hij wist zeker dat dit niet de sporen van een hond waren.
Hij vond dat ik maar goed op moest passen, zo in mijn eentje ver van huis. Ik heb hem uiteraard bedankt en gezegd dat ik goed op zal passen. Echter, mij leek het allemaal echt overdreven.
Toevallig kwam vorige week de zoon van mijn vriend eten. Hij was helemaal opgewonden toen hij uit de auto stapte want er was een grote wolf net voor hem de weg overgestoken, hier een paar kilometer vandaan.
Ik moet dus uiteindelijk wel geloven dat er echte wolven rondlopen hier. Als ze wat reeën en wilde zwijntjes opeten, is dat goed nieuws voor mij. Ik weet echter niet of ik in de winter in het donker nog moet gaan wandelen in mijn eentje … wolven vallen zelden mensen aan, maar je weet maar nooit!
Dit voorjaar was ik de olijfbomen aan het snoeien. Ik probeer altijd goed te kijken of er ergens een vogelnestje zit, maar die dingen zijn gek lastig te zien.
Zo was ik op een dag druk aan het snoeien, genietend van al die zingende vogeltjes om mij heen. Het viel mij niet op dat er wellicht wel erg luid gezongen werd … Plotseling vloog er een klein vogeltje rakelings over mijn hoofd.
Er ging (eindelijk) een lichtje branden. Dit vogeltje was duidelijk radeloos (als vogels dat al kunnen zijn). Ik keek nog n’s goed en zag dat ik maar een tak van een vogelnestje verwijderd was.
Het betreffende vogelnestje … inmiddels niet meer zo goed verborgen!
Afgelopen weekend hebben we, rijkelijk laat, nog wat olijfbomen gesnoeid. Toen ik de dag erna de takken aan het uitzoeken was (wat wordt hout voor de kachel en wat blijft op het land liggen) vond ik weer een nestje. Een heel ander soort. De binnenkant was met haar bekleed en super zacht.
Het leek ongebruikt, helemaal perfect. Blijkbaar had het vogeltje dat dit nest had gebouwd ergens nog een beter nestje neergezet … of wie weet wat er gebeurd is.
Als je zo’n nestje van dichtbij bekijkt en ziet hoe fantastisch het gemaakt is, door dieren zonder armen of vingers. Ze hebben twee pootjes en hun snavel en daar doen ze al het werk mee. Indrukwekkend.
Sinds ik zaterdag een verwonde tortelduif heb gevonden, zit het beestje in een kattenhokje met voer en water. Elke dag beweegt ze meer, dus dat is goed om te zien. Ze maakt wel een grote rotzooi, dat is iets minder.
Ik heb de duif maandag buiten gezet en uit het hokje gehaald (ze wilde zelf niet naar buiten). Ze vloog anderhalve meter op onze pergola en bleef daar zitten bibberen. Na een tijdje heb ik haar maar weer gepakt en weer binnen gezet.
De dag erna vloog ze helemaal niet weg maar hopte op een stoelleuning en ging zich uitgebreid schoonmaken. Fantastisch hoe flexibel ze is. Ik zou ook wel zo’n nekje willen hebben, lijkt mij heerlijk!
Gisteren heb ik het weer geprobeerd, maar ze wilde het hokje niet uit. Ik heb haar dus op mijn hand gezet en vandaar vloog ze een redelijk hoge boom in naast ons huis. Een hele opluchting.
Na drie uur was ze echter terug. Ze zat op de pergola te kijken hoe ze in haar hokje kon komen, waarschijnlijk had ze honger. Ik heb haar even geholpen en ben daarna mijn eigen dingen gaan doen en na een tijdje was het vogeltje weer gevlogen.
Daarna moest ik weg, maar toen ik ’s avonds terugkwam vertelde mijn vriend dat hij de duif voor onze voordeur had gevonden. Toen hij het hokje voor haar neerzette wipte ze er snel in en dus heeft ze vannacht weer heerlijk warm hier doorgebracht.
Nou was het niet mijn bedoeling een duif as huisdier te houden, dus ik hoop dat ze binnenkort zelfstandig gaat worden, maar momenteel is het ’s nachts erg koud en ze heeft weinig veren op haar rug, dus lijkt het mij prima dat ze binnen slaapt.
Dadelijk als het warmer is, zet ik haar weer buiten. De foto hieronder is van gisterochtend. Een hele metamorfose vergeleken met zaterdag!
Gisteravond ging ik in de stromende regen even kijken hoe het met de kippen ging. Het is hier noodweer geweest en de hele dag was men bang dat Florence zou overstromen. Gelukkig is dat niet gebeurd, maar wel allerlei zones rondom Florence. Onder andere waar mijn vriend werkt is het één grote chaos. Gelukkig zijn zij net niet getroffen!
Ik dacht gisteren hoe heerlijk stil het was. Ik vermoedde dat iedereen uit angst voor de codice rosso (rode code) thuis was gebleven. Er kwam geen auto meer langs mijn huis. Ideaal!
Toen mijn vriend thuiskwam vroeg hij waarom de weg was afgesloten? Ah … daarom was het zo heerlijk stil! Overigens heb ik geen idee, ik ben nog niet gaan kijken.
Hoe dan ook, gisteravond zat er een kleine tortelduif onder het zeil waar ik de kippen eten geef. Ze negeerde mij volledig en ik besloot hetzelfde te doen. Normaal vliegen duiven direct weg als ik in de buurt kom.
Vanochtend waren de kippen onrustig. De tortelduif zat te midden van een heleboel kleine natte veertjes te rillen op de grond. Ze was helemaal doorweekt en kaalgeplukt op haar rug.
Wat moet ik daar nou weer mee!
Aangezien ik vermoed de duif de reden van de onrust was en dat mijn kippen de duif hebben kaalgepikt, besloot ik het diertje op te pakken en buiten het kippenhok in een boom te zetten. Ze ‘vloog’ er direct uit en zat weer op de grond te bibberen. Dat tot twee keer toe. Ik heb haar toen maar meegenomen.
Ze hield met haar klauwtjes mijn vinger heel stevig vast en zo hebben we overal rondgelopen op zoek naar iets waarin ik haar op kon sluiten zodat ze voorlopig veilig is. Ik heb haar binnen neergezet met wat graan en water en ze heeft als een bezetene staan pikken. Zodra ze wat is opgedroogd en aangesterkt zal ik haar weer buiten in een boom zetten. Ik weet niets van duiven, maar ik denk dat ze erg jong is.
Ik heb een pesthekel aan al die duiven die het voer van de kippen opeten. Dat zeg ik in elk geval altijd, want ik kan zo’n arm beestje toch niet aan haar lot overlaten. Wat een softie ben ik toch!
Het is inmiddels een plaag bij ons in Toscane, maar het spuuginsect bestaat al heel lang. Zo ziet de larve eruit, omgeven door wit schuim dat heel slijmerig is:
Ik weet dat dit insect al lang bestaat hier, omdat mijn vriend mij wist te vertellen dat het de spuug van de koekoek is en dat daar de vuurvliegjes vandaan komen.
Inderdaad is dat lariekoek, maar dat had zijn oma hem geleerd en dus wist hij niet beter dan dat het zo werkte. Ik heb hem uit de droom mogen helpen.
Toen zijn zus langskwam zag ze ook overal de witte schuimpjes en vertelde mij zelfverzekerd dat dat het spuug van de koekoek was … We hebben erg gelachen.
Ik heb deze mythe opgezocht online en nu blijkt dat in de volksmond deze schuimpjes inderdaad ‘koekoekspuug’ worden genoemd. Je ziet ze overal verschijnen exact wanneer de koekoek ook weer zingt en niet lang daarna komen de eerste vuurvliegjes. Kortom, het had allemaal best gekund.
Wij zijn het nieuwe jaar goed begonnen met wat heerlijke lange wandelingen bij ons in de buurt.
Een nieuwjaarswens:
L. Cohen: “there is a crack in everything, that’s how the light gets in’
Ik hoop dat iedereen een barstje krijgt of koestert om wat licht binnen te laten!
Toevallig scheen de zon net even toen ik dit muurbloempje tegenkwam. Verder is het hier bewolkt en vochtig.
We kwamen ook langs een brievenbus met post erin die inmiddels door de zon en regen is vergaan.
Wie weet hoelang die folder al uit de brievenbus hangt? Het huis waar de brievenbus bijhoort is inmiddels deels ingestort, zoals veel huizen in deze buurt. Dat zijn dan net wat barstjes teveel, dat moet je ook weer niet hebben!
Zo gaat dat af en toe, dat de plank volledig wordt misgeslagen.
Iets verderop begon een paar weken geleden wat water omhoog te komen in een olijfboomgaard. De wilde zwijnen hadden er gewroet en maakten, zo te zien aan de modderbende, uitgebreid gebruik van het water dat ze hadden gevonden. De vrouw van de olijfboomgaard wist te vertellen dat wilde zwijnen altijd water konden vinden.
Precies in dezelfde periode hadden wij elke ochtend weinig water uit de kraan. Overdag was de druk prima, maar ’s ochtends was de druk zo laag dat er maar een klein straaltje water was.
De waterleiding loopt toevallig zo’n 5 meter van de nieuwe bron vandaan en één plus één is twee … dus we dachten dat de gevonden bron waarschijnlijk een lekke pijp van de waterleiding was. Ik heb het meerdere keren geopperd, want het lijkt mij vreemd dat er zomaar heel veel water uit de grond komt. Echter, alle buren weten zeker dat het een echte bron is en de waterleiding er niets mee te maken heeft.
De nieuw ontdekte bron werd dus snel uitgegraven en omheind. De arme zwijnen zijn hun modderpoel kwijt en wij bleven problemen met het water houden en gaven dus de schuld aan deze ‘bron’.
Gisterochtend echter, kwam ik erachter dat we alleen weinig water in ons huis hebben. De kraan buiten had wel goede druk. Toen ik dat een paar weken geleden had getest was daar de druk ook laag, maar nu niet meer. Dat veranderde het hele plaatje.
Ik heb alle filters schoongemaakt en de kranen open en dicht gedaan en aan allerlei kleppen gedraaid en na eerst helemaal geen water meer te hebben (even heb ik mezelf vervloekt) … was na een tijdje ons probleem opgelost. Geen idee waarom of hoe, maar ineens stroomt het water weer rijkelijk uit alle kranen.
Wij blijven ernstig twijfelen over de oorsprong van de bron, maar we zijn opgehouden iedereen te vragen wat zij denken. De gevonden bron is niet ver van de put van de Etrusken die een paar jaar geleden werd ontdekt, dus vindt iedereen het hier normaal dat er zomaar heel veel water met kracht uit de bodem komt zetten. Ik ben een leek op dit gebied, heb zoiets nog nooit gezien. Ik kan het dus niet echt geloven….
In elk geval werkt het water bij ons weer en was het allemaal alleen erg toevallig dat we weinig water hadden precies toen de ‘bron’ begon op te komen.
Onder de weg (rechts) loopt de waterleiding. Deze bron geeft duizenden liters water per dag.
We wonen nu drie jaar in ons huis en de tuin is schitterend, zeker in dit seizoen! Ik zal binnenkort wat foto’s van ‘voor en na’ uitzoeken, dat is altijd erg leuk om te zien vind ik. Maar vandaag gewoon even wat bloemetjes (en her en der een beestje)!
