Label: toscaanse natuur

Posted in: Algemeen, Toscane

Het mis hebben

Written by willemijn lindeboom 4 reacties op Het mis hebben

Zo gaat dat af en toe, dat de plank volledig wordt misgeslagen.

Iets verderop begon een paar weken geleden wat water omhoog te komen in een olijfboomgaard. De wilde zwijnen hadden er gewroet en maakten, zo te zien aan de modderbende, uitgebreid gebruik van het water dat ze hadden gevonden. De vrouw van de olijfboomgaard wist te vertellen dat wilde zwijnen altijd water konden vinden.

Precies in dezelfde periode hadden wij elke ochtend weinig water uit de kraan. Overdag was de druk prima, maar ’s ochtends was de druk zo laag dat er maar een klein straaltje water was.

De waterleiding loopt toevallig zo’n 5 meter van de nieuwe bron vandaan en één plus één is twee … dus we dachten dat de gevonden bron waarschijnlijk een lekke pijp van de waterleiding was. Ik heb het meerdere keren geopperd, want het lijkt mij vreemd dat er zomaar heel veel water uit de grond komt. Echter, alle buren weten zeker dat het een echte bron is en de waterleiding er niets mee te maken heeft.

De nieuw ontdekte bron werd dus snel uitgegraven en omheind. De arme zwijnen zijn hun modderpoel kwijt en wij bleven problemen met het water houden en gaven dus de schuld aan deze ‘bron’.

Gisterochtend echter, kwam ik erachter dat we alleen weinig water in ons huis hebben. De kraan buiten had wel goede druk. Toen ik dat een paar weken geleden had getest was daar de druk ook laag, maar nu niet meer. Dat veranderde het hele plaatje.

Ik heb alle filters schoongemaakt en de kranen open en dicht gedaan en aan allerlei kleppen gedraaid en na eerst helemaal geen water meer te hebben (even heb ik mezelf vervloekt) … was na een tijdje ons probleem opgelost. Geen idee waarom of hoe, maar ineens stroomt het water weer rijkelijk uit alle kranen.

Wij blijven ernstig twijfelen over de oorsprong van de bron, maar we zijn opgehouden iedereen te vragen wat zij denken. De gevonden bron is niet ver van de put van de Etrusken die een paar jaar geleden werd ontdekt, dus vindt iedereen het hier normaal dat er zomaar heel veel water met kracht uit de bodem komt zetten. Ik ben een leek op dit gebied, heb zoiets nog nooit gezien. Ik kan het dus niet echt geloven….

In elk geval werkt het water bij ons weer en was het allemaal alleen erg toevallig dat we weinig water hadden precies toen de ‘bron’ begon op te komen.

Onder de weg (rechts) loopt de waterleiding. Deze bron geeft duizenden liters water per dag.

Posted in: Toscane

Kippen verdwijnen

Written by willemijn lindeboom 1 reactie op Kippen verdwijnen

Er waren twee kippen verdwenen. Ik heb wat veren her en der gevonden, dus de vos was blijkbaar op bezoek geweest.

We hebben een elektrisch draad boven het gaas waardoor de vos niet met groot gemak en al helemaal niet met groot plezier, bij onze kippen zou komen. Het was dus een raadsel hoe het beest toch naar binnen is gekomen. Ik had het gaas helemaal gecontroleerd en geen gat gevonden.

Vandaag heb ik het gras rondom het kippengaas gemaaid en tot mijn grote verbazing zag ik nu wel een gat.

Inmiddels hadden de verschillende buren al gezegd dat ons gaas veel te laag is en op zich klopt het dat het aan de lage kant is (1 meter twintig), maar toch vond ik het vreemd dat een vos daar overheen naar binnen was gekomen, zonder tegen het stroomdraad aan te zijn gekomen. Per slot kunnen vossen veel, maar vliegen lukt ze nog altijd niet (bij mijn weten).

Het mysterie is opgelost!

Posted in: Moestuin Toscane, Wandelen Toscane

Groenten en kruiden uit de natuur

Written by willemijn lindeboom 3 reacties op Groenten en kruiden uit de natuur

Ik was al begonnen om af en toe wat ‘wild te plukken’, maar we doen nu ook een cursus van drie avonden, samen met een vriendin van ons (en een hele zaal vol anderen).

De cursus is niet erg professioneel, maar des te leuker. De twee leraren hebben foto’s van alle kruiden en groentes die ze in een prachtige presentatie hebben gezet, maar het kost grote moeite om die presentatie ook daadwerkelijk te presenteren. De projector wil niet meewerken en als die het wel doet dan wil de computer het niet.

Een van de leraren is een onvoorstelbaar vriendelijke man op leeftijd. Hij vertelt over blaadjes en bloemetjes en hoe we de plantjes kunnen herkennen en als hij dan de naam van een plant wil zeggen, kan hij er regelmatig niet opkomen. ‘Ik wilde het te snel zeggen’ zegt hij dan steeds, totaal op zijn gemak. De hele groep schiet te hulp. Soms weet de ene het en soms de andere.

Ik ben erg slecht in namen, dus dit is ideaal voor mij. Als je maar weet wat wat is (ongeveer), dan ben je al goed bezig en de naam komt ooit wel (of niet).

Door de technische mankementen en het geheugenprobleem lijkt het wellicht een minder goede cursus, maar juist hierdoor is het extra interessant. Wellicht omdat iedereen zijn/haar best doet om bij te dragen? Zeker is dat de mensen zo aardig zijn dat je hen wat technische problemen graag vergeeft.

Elke avond eindigt met taarten en drankjes die ze hebben gemaakt van de wild geplukte kruiden en groentes. Wat wil een mens nog meer?

Hieronder de omslag van het boek waar ik alweer een tijdje geleden een blogje over had geschreven (Echte veldsla):

Posted in: Moestuin Toscane

Echte veldsla – sla van de velden

Written by willemijn lindeboom 3 reacties op Echte veldsla – sla van de velden

Al jaren intrigeert het mij dat vroeger iedereen allerhande onkruid plukte om te eten. Deze zin klinkt absurd, want wij denken dat onkruid iets slechts is. De twee letters ‘on’ kunnen grote imagoschade aanrichten! In Umbrie ben ik wel n’s meegegaan om de verschillende types spontane planten (klinkt al beter dan onkruid) te leren kennen, maar ik kon ze nooit uit elkaar houden.

Vorig jaar kreeg ik van de buurvrouw een mooi boek over het gebruik van deze eetbare wilde planten en met veel plezier bladerde ik erin en herkende vele soorten. Ik nam mij voor ze te gaan plukken … maar in de praktijk is dat lastig. Je herkent een plant, maar sommige lijken erg op elkaar en dan moet je een boek openslaan en daarin zoeken … dat is te omslachtig en doe ik dus vervolgens niet.

Toevallig zag ik een video over wilde soorten groenten waarin ik hoorde dat bijna alles eetbaar is en de dingen die dat niet zijn, zijn vreselijk bitter dus dat proef je direct.

Ik ben dus in onze olijfboomgaard gewoon een sla bij elkaar gaan zoeken door steeds een stukje van het blad te proeven. Wat een geniaal idee! Dat ik daar niet eerder op ben gekomen! Ik denk dat het komt wegens een soort oerangst om mezelf te vergiftigen met iets uit die ‘oh zo gevaarlijke’ natuur.

Er is een groot verschil tussen de verschillende soorten en als je het een beetje mengt krijg je een ontzettend lekkere salade (ik doe er altijd wat van onze eigen zuurkool door en uiteraard olijfolie). Nog even en ik herken de planten zonder ze te hoeven proeven!

Acetosa, portulaca en piantaggine kende ik al (dat is zuring, postelein en weegbree), maar al die verschillende soorten ‘paardebloemen’ die vind ik lastig uit elkaar halen.

Posted in: Wandelen Toscane

Ontelbaar veel spreeuwen

Written by willemijn lindeboom 3 reacties op Ontelbaar veel spreeuwen

We gingen zaterdag wandelen te midden van de spreeuwen.

Ik hoor ze al dagen, maar zoveel als zaterdag had ik er nog niet bij elkaar gezien. Een video (op telefoon gemaakt) geeft slecht weer hoe indrukwekkend dit is. Maar … beter dan niets!

De spreeuwen eten, onder andere, de laatste olijven die nog aan de bomen zijn blijven hangen. Ze vliegen vaak allemaal tegelijk op en dat geeft een prachtig geluid, helaas op de video niet goed te zien en horen.

We hebben genoten. Ware magie van de natuur!

Posted in: Toscane

Met de neus in de agave

Written by willemijn lindeboom 2 reacties op Met de neus in de agave

Vorige week zijn we een rondje gaan lopen. Omdat we in Toscane wonen waar het momenteel ‘Corona code rood’ is en we dus onze gemeente niet uit mogen en eigenlijk zoveel mogelijk binnen moeten blijven, was de wandeling vrij kort. Maar heerlijk!

We kwamen langs een huis op de heuvel tegenover ons waar we een heel aantal uitgerukte agave planten op de grond zagen liggen. Agaves maken vaak kleine plantjes aan die tegen de moederplant aan zitten (of vaderplant – ik weet niet hoe dat bij agaves zit). Die jonge plantjes worden door sommigen weggehaald en in dit geval weggegooid.

Nou wil het toeval dat wij al een hele tijd van die agaves willen planten en vaak bedenken waar we ze zouden kunnen weghalen (bij verlaten huizen bijvoorbeeld, of bij een buurman die er echt heel veel heeft). Het was er nog niet van gekomen.

Direct toen we thuiskwamen zijn we in de auto gestapt met wat lege kratten en zijn de planten op gaan halen. De volgende ochtend heb ik ze bijna allemaal in potjes gezet. We hebben er ruim 20. Beetje overdreven, maar … we vinden wel een goede plek voor ze. Als ze overleven tenminste. Dat weten we in het voorjaar op z’n laatst.

Back to Top