Gisteren hoorde ik een hels kabaal uit de kippenren komen. Altijd bang dat er een vos komt bezoeken ging ik snel kijken en zag het einde van een vreselijke vechtpartij tussen onze meest rustige en minst agressieve kip en een duif. Deze kip is de enige die mij niet pikt als ik eieren onder haar vandaan haal (als ze wil broeden maar ik wil dat niet).
De duif bleef aan het eind dood liggen.
Nadat ik mijn vriend de foto stuurde met wat tekst en uitleg erbij, wilde ik de duif gaan halen, maar hij was al verdwenen. Misschien was ie alleen flauwgevallen? Kunnen duiven doen alsof ze dood zijn? Ik heb geen idee. Mocht dat wel zo zijn, dan kon deze duif dat echt heel goed!
Elke avond doe ik het kippenhok dicht en ’s ochtends weer open. Ik tel de kippen dan altijd zodat ik weet of er een vos of ander beest in de ren is geweest.
Vorige week ontbrak er ’s avonds een kip. De volgende ochtend liep ze vrolijk buiten het kippenhok. We hebben wel eerder kippen gehad die besloten buiten het hok te slapen, in een olijfboom. Hun leven was flink ingekort, want de vos had het al vrij snel door.
Na een paar dagen zag ik de kip heel haastig iets komen eten. Ze maakte de geluiden van een kip die kuikentjes heeft. Dat doen de kippen altijd als ze broeden. Ik hield de kip goed in de gaten en zag waar ze haar nest had gemaakt.
Onder een berg takken die ik in de ren had laten liggen.
Dat is prima zolang het mooi weer blijft en de vos niet binnen kan komen, maar er werd (eindelijk) regen voorspeld.
Ik heb toen een prachtig nestje voor de kip en haar eieren gemaakt in een apart klein kippenhok dat nog niet in gebruik is. Een bedje met lekker veel stro en blaadjes en heel veel veren. Eenmaal klaar pakte ik de kip (eerst stevige handschoenen aan want ze pikken fanatiek) en haar eieren en zette haar op het mooie nest.
Ze rende als een gek weg, luid kakelend. Ze klonk bijzonder beledigd. Daar stond ik met 14 warme eieren … Ik had het domme plan om te proberen de kip te vangen en in het hok op te sluiten. Daar heb ik mij zo’n tien minuten intensief mee bezig gehouden, maar dat lukte uiteraard niet. Het gaf wel enorme commotie. Een hels kabaal van kakelende en rennende kippen en af en toe een flinke vloek van mij er tussendoor.
Er zat niets anders op dan de eieren terug op hun plek te leggen en te hopen dat de kip er weer op zou gaan zitten. Nou dat deed ze vrijwel onmiddellijk.
Ik herinnerde mij toen pas dat de buurman de kippen altijd in het donker verplaatst, dus ik probeerde het opnieuw een dag later in het donker. Mijn vriend hielp en we sloten de kip en haar eieren in het hok op. Na 5 minuten hoorde ik echter een knal en vermoedde dat de kip uit het hok was ontsnapt.
De volgende ochtend liep de kip buiten het hok naar eten te zoeken. De eieren waren koud.
Wat te doen met 14 eieren die al een paar dagen (misschien 3, 4 of zelfs 5) waren bebroed (als je dat zo zegt). Ik bedacht dat we ook af en toe een kip eten, dus een embryo kuiken kan dan ook wel. Ik heb in een grote kom de eieren geklutst. In 9 zat al een kuiken in ontwikkeling. Blijkbaar waren 5 eieren niet bevrucht. In die negen eieren waren wat bloedvaten te zien en meer niet. Het idee vond ik niet zo fris, maar het roerei smaakte eigenlijk gewoon goed.
We hebben kippen en een haan. Van een vriend kregen we twee jaar geleden 4 kuikentjes en daarvan bleken er twee mannetjes te zijn. Wonder boven wonder ging de combinatie van de twee broertjes met de grote haan prima, dus bleven ze allemaal in leven.
Er kwamen kuikentjes waarvan we al een jaar geleden de mannetjes hebben geslacht. Onze buurman hielp daarbij (eigenlijk deed hij alles en hielpen wij hem). Er kwamen nog meer kuikentjes en die hebben we allemaal aan de buurman gegeven. De vos had al zijn kippen opgegeten, vandaar.
De laatste ronde kuikentjes wilde ik weer aan de buurman geven, maar hij wilde er niets van weten. Er zat een mannetje bij dat langzaam maar zeker een agressief haantje is geworden. Een zeer dominant beestje dat het leven van de twee broers behoorlijk verziekte.
Tijd dus om de buurman weer in te schakelen … Gisteravond kwam hij eten en daarna, in het donker, zijn hij en mijn vriend (deze keer heeft hij het op zich genomen gelukkig) de drie haantjes de nek om gaan draaien. We hebben besloten ook de twee broertjes op te eten omdat drie hanen nou eenmaal teveel zijn. Ik zag de grote haan regelmatig vechten met één van de broertjes en dat is echt akelig. Hun kammen zaten de hele tijd vol korsten.
Dit zijn inmiddels oude dieren en het was nogal gedoe (voor de buurman) om ze schoon te maken. Tot middernacht zijn we bezig geweest. Gelukkig heeft hij één haan zelf meegenomen, en de drie koppen. Dat heeft nogal wat moeite gekost, maar uiteindelijk stemde hij in.
Nu is het heerlijk stil buiten. De vier hanen samen maakten een hels kabaal en de grote haan die over is kraait veel minder dan de jongere haantjes.
Blijven nog over een heel aantal oude kippen die nauwelijks nog eieren leggen … normaal gesproken moet je die ook opeten. Ik heb daar echter moeite mee. Ik kan het niet goedpraten dat we de kippen alleen laten leven voor hun eieren en daarna zonder pardon slachten. Uiteindelijk doen wat oude kippen die rustig her en der scharrelen helemaal geen kwaad.
Ik heb het nog niet tegen de buurman gezegd … die vindt al dit soort bezwaren ronduit belachelijk.
Er waren twee kippen verdwenen. Ik heb wat veren her en der gevonden, dus de vos was blijkbaar op bezoek geweest.
We hebben een elektrisch draad boven het gaas waardoor de vos niet met groot gemak en al helemaal niet met groot plezier, bij onze kippen zou komen. Het was dus een raadsel hoe het beest toch naar binnen is gekomen. Ik had het gaas helemaal gecontroleerd en geen gat gevonden.
Vandaag heb ik het gras rondom het kippengaas gemaaid en tot mijn grote verbazing zag ik nu wel een gat.
Inmiddels hadden de verschillende buren al gezegd dat ons gaas veel te laag is en op zich klopt het dat het aan de lage kant is (1 meter twintig), maar toch vond ik het vreemd dat een vos daar overheen naar binnen was gekomen, zonder tegen het stroomdraad aan te zijn gekomen. Per slot kunnen vossen veel, maar vliegen lukt ze nog altijd niet (bij mijn weten).
We hebben teveel haantjes. Op zich geven ze geen overlast, maar een kippenhok met 6 hanen gaat niet lang goed. Zo waarschuwt iedereen.
Onze buurman kwam eten en was heel doortastend. Na het eten zijn we twee haantjes gaan slachten. Een ander haantje wil hij graag hebben, en we hebben ook voor het vierde haantje waarschijnlijk een plek gevonden. Jammer voor de twee haantjes die dus gisteravond het haantje waren.
De kippen zaten allemaal rustig op stok toen de buurman met grote behendigheid de twee haantjes de nek heeft omgedraaid. Hij pakte een versuft beestje uit het kippenhok en 10 seconden later was ie dood. Dat klinkt vreselijk, maar de dieren lijden even die 10 seconden en meer niet.
We kregen daarna een minicursus plukken. Dat is makkelijk en redelijk snel te doen.
Gisteravond werd het al met al laat en hebben we de boel buiten gelaten voor wat het was. Vanochtend vond ik de ’slachtpartij’ voor de deur.
In de afgelopen weken hebben we ook bezoek gehad van een vos. Twee kippen missen al. Hoogste tijd om het daghek te verbeteren. Vanochtend zag ik vossenpoep voor het afgesloten deel van het kippenhok, waar de kippen slapen, dus hij heeft vannacht blijkbaar geprobeerd om ook daar binnen te komen.
Misschien gaan we wat elektrisch draad aanleggen rondom. ’s Nachts zitten de kippen veilig (als de buurman niet langskomt) maar overdag kan de vos makkelijk over het hek klimmen. Het beest laat geen spoor achter, geen veertjes, geen bloed …. Onvoorstelbaar.
Momenteel zijn wij in de buurt de laatsten die de kippen nog redelijk vrij rond hebben lopen. Bij de rest zijn de kippen door vossen opgevroten en de paar kippen die ze nog over hebben, zitten nu in een soort zwaar beveiligde gevangenis. We delen onze eieren met deze minder gefortuneerden en krijgen als dank zelfgemaakte wijn (gelukkig is ie lekker!) en worst van wild zwijn (ook super goed). We kunnen om dezelfde reden ook 2 haantjes plaatsen, als ze bij ons overleven tot we de vossen buiten kunnen houden.
Kippen houden is al met al een hele belevenis … Een kip doodmaken is echt naar, maar men zegt dat het went door het vaker te doen. Aangezien er kuikentjes worden geboren, is een deel daarvan haan en helaas kunnen we die niet allemaal houden. Ze gaan onderling vreselijk vechten om te proberen de dominante haan te worden. Ik ben blij dat de buurman graag helpt, want ik zie het mezelf voorlopig nog niet doen …
Het is weer zover … we zijn volop aan het snoeien. Elk jaar snoeien we onze olijfbomen zodat alle takken zoveel mogelijk licht en lucht krijgen.
Dit jaar gaat het snoeien redelijk snel omdat we in de afgelopen jaren onze bomen (die waren verwaarloosd en dus huizenhoog waren) langzaam tot een normale hoogte hebben teruggebracht. We hebben hout voor jaren!
Een aantal bomen staat in de omheining van de kippen en die zijn bijzonder nieuwsgierig. Tijdens het snoeien moet ik goed oppassen dat ik niet over ze struikel en dat er geen grote takken keihard naar beneden storten.
Werken met kippen om je heen is heel ontspannend. Ze maken prettige geluiden, zacht geklok dat tevredenheid uitstraalt. Af en toe is er ruzie, maar dat is altijd binnen een halve minuut weer voorbij. Het zou wellicht een idee kunnen zijn voor mensen met stress om naar onze kippen te luisteren, maar dat terzijde.
Voor het snoeien – geen kip te zien!Na het snoeien
Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.
Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.
Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.
Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.
Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!
Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.
Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.
Ze zijn nu ruim een maand oud. Van elf zijn het er nu nog 9. Vanochtend kon ik er een lange tijd maar 6 vinden, maar gelukkig waren de andere drie net weer terug bij de groep.
Ze zijn enorm schattig, maar inmiddels te groot om nog allemaal onder de moeder te passen. Ze slapen ’s nachts onder en rondom de moeder, in het kippenhok, in een mandje met stro.
Ik denk dat de twee verdwenen kuikentjes door een of meer eksters zijn opgevroten. Ik heb nooit veertjes gevonden, maar zag wel regelmatig eksters in de bomen rondom de kippen. Inmiddels zijn de kuikens vermoedelijk te groot voor de eksters, want we staan al een hele tijd op 9.
Eentje heeft groene pootjes in plaats van oranje … heel bijzonder.
Op de foto’s hieronder kun je goed zien hoe ze zijn gegroeid. Toen ze nog kleiner waren was het al dringen onder de moeder, zo is op foto 2 een kuikentje op de moeder geklommen omdat er geen plek onder was … Al die pootjes die schrap staan onder de moeder maken me steeds weer aan het lachen.
De laatste twee foto’s zijn van vandaag. Als je dan weet dat de kippen die je in sommige supermarkten koopt, 38 dagen oud zijn (geworden) … terwijl we hier nog echt kuikens hebben van bijna dezelfde leeftijd, dan besef je echt wat een troep die arme beesten binnen moeten krijgen om zo snel te groeien.
Een van de kippen was gaan broeden voor de tweede keer en omdat het de tweede keer was, hebben we haar haar gang laten gaan. Ik had geen enkele hoop dat er kuikentjes geboren zouden worden, het is namelijk erg koud geweest (voor Toscaanse begrippen) met veel nachtvorst.
Vanochtend zei ik nog tegen mijn vriend dat de 18 dagen echt voorbij waren, dus of ze zouden vandaag uitkomen, of helemaal niet meer. Ik ging er vanuit dat alle eieren dicht zouden blijven zitten. Ik zat er flink naast, er zijn wat kuikentjes geboren.
Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet, want het is werkelijk te gek voor woorden dat een kip in december gaat broeden. Echter, als je kuikentjes hoort piepen en na wat planken optillen, zelfs ziet zitten, dan komt er een idioot soort tederheid los. Wat zijn kuikentjes schattig!
Ik had voor de zekerheid wat voer voor kuikentjes aangeschaft, zodat ze flink aan kunnen sterken vanaf dag één. Ik heb wat water in de buurt gezet en het voer over het nest gestrooid en in een kommetje erbij gezet. De moederkip pikte mij steevast in mijn handen als ik iets te dichtbij kwam. Ze heeft groot gelijk, verdedigen die hap, dat is haar taak!
Ik heb geen idee hoeveel kuikentjes er zijn. Ik heb er twee gezien, maar het piepen lijkt op meer dan 2. Tsja, natte vingerwerk natuurlijk want ik heb er geen ervaring mee. Ik hoor in elk geval meerdere kuikentjes piepen. De kip had tien eieren gelegd, dus meer dan tien zijn het er niet!.
Onze buurman had ook een broedende kip en kwam een maand geleden eieren bij ons halen om eronder te leggen. Hij heeft 6 kuikentjes. Het is een jager met lange witte baard. Ik had stoere jagers willen zeggen, want hij heeft iets heel stoers. Echter, hij heeft een groot zwak voor dieren en een paar dagen geleden zei hij tegen mij dat ik echt zijn kuikentjes zou moeten komen bekijken want zoiets moois zie je zelden! Hij genoot er intens van, dat prille leven in december. Hoezo stoere jager!
Nou hebben we zelf kuikentjes. Ze zitten onder het kippenhok, dus we kunnen er niet bij tenzij ik de bodem uit het kippenhok haal. Ik laat ze gewoon zitten en zet water en eten neer en de moederkip zal het verder wel oplossen. Ze kan dat zeker beter dan ik. Dat hoop ik in elk geval.
Onze buurman vindt dat we moederkip met kuikentjes ergens op een warmere plek neer moeten zetten tot het voorjaar is. Dat gaan we echter niet doen. Als de kuikentjes het niet overleven, hetgeen uiteraard waarschijnlijk is de komende twee of drie wintermaanden, dan is dat gewoon jammer. Ik ben al enorm verbaasd dat er kuikentjes geboren zijn, dus wie weet overleven ze ook gewoon!
