We hebben een schitterende haan en een heel prettige ook. Hij is bang voor ons, hoewel hij de laatste tijd wel iets dichterbij durft te komen, en totaal niet agressief.
Onze kippen waren al in januari gaan broeden op 9 eieren die ik allemaal met potlood had gemerkt zodat ik de broedeieren van de nieuwe kon onderscheiden. Elke dag heb ik de woedende en pikkende kippen even van hun eieren getild om de nieuwe eruit te halen. Ik moet handschoenen aan voor deze klus want anders krijg ik teveel wonden.
Er werd na zo’n 20 dagen 1 kuikentje geboren. De kippen bleven nog wat dagen volharden op de andere eieren, maar ze bleven potdicht.
Onze alwetende buurman (van wie we ooit de haan kregen) wist zeker dat het niet aan de haan kon liggen. Ik vermoedde dat het wel aan de haan lag. Ik zie vaak dat de kippen keihard wegrennen als hij ze probeert te bespringen en alleen af en toe slaagt hij erin. De buurman wil hier niets van weten en denkt dat dit mijn feministische blik op de wereld is.
Controleren of de eieren bevrucht waren is vrij eenvoudig, maar een rotklus … de eieren die niet zijn uitgekomen moet je open maken en dan zie je wel of er een deels ontwikkeld kuikentje in zit, of niet. Ik heb deze klus ruim een maand uitgesteld … en toen moed bij elkaar gespaard om de oude eieren te openen. Boven onze composthoop. Er was er eentje met iets dat een kuikentje had kunnen zijn geweest, maar de andere eieren waren gewoon rotte eieren.
Er gingen weer wat kippen broeden (eerst twee en daarna drie kippen samen op een klein nestje … hoe bedenken ze het?) en ik heb 4 eieren voor ze gemerkt. Er kwam één kuikentje uit. Nadat de andere eieren door de kippen in de steek waren gelaten en we drie moederkippen hadden die druk rondom het kuikentje scharrelden op zoek naar lekkere hapjes voor hun uitgebroede bolletje veer, heb ik de andere drie eieren vrijwel direct boven de composthoop gebroken en … het waren gewoon eieren.
Misschien valt mijn feministische blik op de dierenwereld dan toch nog wel mee?
Label: kippen
Karatekip
Gisteren hoorde ik een hels kabaal uit de kippenren komen. Altijd bang dat er een vos komt bezoeken ging ik snel kijken en zag het einde van een vreselijke vechtpartij tussen onze meest rustige en minst agressieve kip en een duif. Deze kip is de enige die mij niet pikt als ik eieren onder haar vandaan haal (als ze wil broeden maar ik wil dat niet).
De duif bleef aan het eind dood liggen.
Nadat ik mijn vriend de foto stuurde met wat tekst en uitleg erbij, wilde ik de duif gaan halen, maar hij was al verdwenen. Misschien was ie alleen flauwgevallen? Kunnen duiven doen alsof ze dood zijn? Ik heb geen idee. Mocht dat wel zo zijn, dan kon deze duif dat echt heel goed!
Verstopte eieren … ver voor Pasen
Elke avond doe ik het kippenhok dicht en ’s ochtends weer open. Ik tel de kippen dan altijd zodat ik weet of er een vos of ander beest in de ren is geweest.
Vorige week ontbrak er ’s avonds een kip. De volgende ochtend liep ze vrolijk buiten het kippenhok. We hebben wel eerder kippen gehad die besloten buiten het hok te slapen, in een olijfboom. Hun leven was flink ingekort, want de vos had het al vrij snel door.
Na een paar dagen zag ik de kip heel haastig iets komen eten. Ze maakte de geluiden van een kip die kuikentjes heeft. Dat doen de kippen altijd als ze broeden. Ik hield de kip goed in de gaten en zag waar ze haar nest had gemaakt.
Onder een berg takken die ik in de ren had laten liggen.
Dat is prima zolang het mooi weer blijft en de vos niet binnen kan komen, maar er werd (eindelijk) regen voorspeld.
Ik heb toen een prachtig nestje voor de kip en haar eieren gemaakt in een apart klein kippenhok dat nog niet in gebruik is. Een bedje met lekker veel stro en blaadjes en heel veel veren. Eenmaal klaar pakte ik de kip (eerst stevige handschoenen aan want ze pikken fanatiek) en haar eieren en zette haar op het mooie nest.
Ze rende als een gek weg, luid kakelend. Ze klonk bijzonder beledigd. Daar stond ik met 14 warme eieren … Ik had het domme plan om te proberen de kip te vangen en in het hok op te sluiten. Daar heb ik mij zo’n tien minuten intensief mee bezig gehouden, maar dat lukte uiteraard niet. Het gaf wel enorme commotie. Een hels kabaal van kakelende en rennende kippen en af en toe een flinke vloek van mij er tussendoor.
Er zat niets anders op dan de eieren terug op hun plek te leggen en te hopen dat de kip er weer op zou gaan zitten. Nou dat deed ze vrijwel onmiddellijk.
Ik herinnerde mij toen pas dat de buurman de kippen altijd in het donker verplaatst, dus ik probeerde het opnieuw een dag later in het donker. Mijn vriend hielp en we sloten de kip en haar eieren in het hok op. Na 5 minuten hoorde ik echter een knal en vermoedde dat de kip uit het hok was ontsnapt.
De volgende ochtend liep de kip buiten het hok naar eten te zoeken. De eieren waren koud.
Wat te doen met 14 eieren die al een paar dagen (misschien 3, 4 of zelfs 5) waren bebroed (als je dat zo zegt). Ik bedacht dat we ook af en toe een kip eten, dus een embryo kuiken kan dan ook wel. Ik heb in een grote kom de eieren geklutst. In 9 zat al een kuiken in ontwikkeling. Blijkbaar waren 5 eieren niet bevrucht. In die negen eieren waren wat bloedvaten te zien en meer niet. Het idee vond ik niet zo fris, maar het roerei smaakte eigenlijk gewoon goed.
Teveel haantjes …
We hebben kippen en een haan. Van een vriend kregen we twee jaar geleden 4 kuikentjes en daarvan bleken er twee mannetjes te zijn. Wonder boven wonder ging de combinatie van de twee broertjes met de grote haan prima, dus bleven ze allemaal in leven.
Er kwamen kuikentjes waarvan we al een jaar geleden de mannetjes hebben geslacht. Onze buurman hielp daarbij (eigenlijk deed hij alles en hielpen wij hem). Er kwamen nog meer kuikentjes en die hebben we allemaal aan de buurman gegeven. De vos had al zijn kippen opgegeten, vandaar.
De laatste ronde kuikentjes wilde ik weer aan de buurman geven, maar hij wilde er niets van weten. Er zat een mannetje bij dat langzaam maar zeker een agressief haantje is geworden. Een zeer dominant beestje dat het leven van de twee broers behoorlijk verziekte.
Tijd dus om de buurman weer in te schakelen … Gisteravond kwam hij eten en daarna, in het donker, zijn hij en mijn vriend (deze keer heeft hij het op zich genomen gelukkig) de drie haantjes de nek om gaan draaien. We hebben besloten ook de twee broertjes op te eten omdat drie hanen nou eenmaal teveel zijn. Ik zag de grote haan regelmatig vechten met één van de broertjes en dat is echt akelig. Hun kammen zaten de hele tijd vol korsten.
Dit zijn inmiddels oude dieren en het was nogal gedoe (voor de buurman) om ze schoon te maken. Tot middernacht zijn we bezig geweest. Gelukkig heeft hij één haan zelf meegenomen, en de drie koppen. Dat heeft nogal wat moeite gekost, maar uiteindelijk stemde hij in.
Nu is het heerlijk stil buiten. De vier hanen samen maakten een hels kabaal en de grote haan die over is kraait veel minder dan de jongere haantjes.
Blijven nog over een heel aantal oude kippen die nauwelijks nog eieren leggen … normaal gesproken moet je die ook opeten. Ik heb daar echter moeite mee. Ik kan het niet goedpraten dat we de kippen alleen laten leven voor hun eieren en daarna zonder pardon slachten. Uiteindelijk doen wat oude kippen die rustig her en der scharrelen helemaal geen kwaad.
Ik heb het nog niet tegen de buurman gezegd … die vindt al dit soort bezwaren ronduit belachelijk.
Kippen verdwijnen
Er waren twee kippen verdwenen. Ik heb wat veren her en der gevonden, dus de vos was blijkbaar op bezoek geweest.
We hebben een elektrisch draad boven het gaas waardoor de vos niet met groot gemak en al helemaal niet met groot plezier, bij onze kippen zou komen. Het was dus een raadsel hoe het beest toch naar binnen is gekomen. Ik had het gaas helemaal gecontroleerd en geen gat gevonden.
Vandaag heb ik het gras rondom het kippengaas gemaaid en tot mijn grote verbazing zag ik nu wel een gat.
Inmiddels hadden de verschillende buren al gezegd dat ons gaas veel te laag is en op zich klopt het dat het aan de lage kant is (1 meter twintig), maar toch vond ik het vreemd dat een vos daar overheen naar binnen was gekomen, zonder tegen het stroomdraad aan te zijn gekomen. Per slot kunnen vossen veel, maar vliegen lukt ze nog altijd niet (bij mijn weten).
Het mysterie is opgelost!
Met de kippen op stok
Een tijdje geleden was ik moe en wilde vroeg naar bed.
Ik doe elke avond als het donker is het kippenhok dicht, zodat de kippen veilig zijn tegen roofdieren.
Het schemerde en vol hoop ging ik kijken of de kippen allemaal al op stok zaten … maar de jonge kippen liepen nog rustig te scharrelen.
Daar ging mijn plannetje om echt vroeg naar bed te gaan! Hoezo ‘met de kippen op stok’?
Het haantje zijn
We hebben teveel haantjes. Op zich geven ze geen overlast, maar een kippenhok met 6 hanen gaat niet lang goed. Zo waarschuwt iedereen.
Onze buurman kwam eten en was heel doortastend. Na het eten zijn we twee haantjes gaan slachten. Een ander haantje wil hij graag hebben, en we hebben ook voor het vierde haantje waarschijnlijk een plek gevonden. Jammer voor de twee haantjes die dus gisteravond het haantje waren.
De kippen zaten allemaal rustig op stok toen de buurman met grote behendigheid de twee haantjes de nek heeft omgedraaid. Hij pakte een versuft beestje uit het kippenhok en 10 seconden later was ie dood. Dat klinkt vreselijk, maar de dieren lijden even die 10 seconden en meer niet.
We kregen daarna een minicursus plukken. Dat is makkelijk en redelijk snel te doen.
Gisteravond werd het al met al laat en hebben we de boel buiten gelaten voor wat het was. Vanochtend vond ik de ’slachtpartij’ voor de deur.
In de afgelopen weken hebben we ook bezoek gehad van een vos. Twee kippen missen al. Hoogste tijd om het daghek te verbeteren. Vanochtend zag ik vossenpoep voor het afgesloten deel van het kippenhok, waar de kippen slapen, dus hij heeft vannacht blijkbaar geprobeerd om ook daar binnen te komen.
Misschien gaan we wat elektrisch draad aanleggen rondom. ’s Nachts zitten de kippen veilig (als de buurman niet langskomt) maar overdag kan de vos makkelijk over het hek klimmen. Het beest laat geen spoor achter, geen veertjes, geen bloed …. Onvoorstelbaar.
Momenteel zijn wij in de buurt de laatsten die de kippen nog redelijk vrij rond hebben lopen. Bij de rest zijn de kippen door vossen opgevroten en de paar kippen die ze nog over hebben, zitten nu in een soort zwaar beveiligde gevangenis. We delen onze eieren met deze minder gefortuneerden en krijgen als dank zelfgemaakte wijn (gelukkig is ie lekker!) en worst van wild zwijn (ook super goed). We kunnen om dezelfde reden ook 2 haantjes plaatsen, als ze bij ons overleven tot we de vossen buiten kunnen houden.
Kippen houden is al met al een hele belevenis … Een kip doodmaken is echt naar, maar men zegt dat het went door het vaker te doen. Aangezien er kuikentjes worden geboren, is een deel daarvan haan en helaas kunnen we die niet allemaal houden. Ze gaan onderling vreselijk vechten om te proberen de dominante haan te worden. Ik ben blij dat de buurman graag helpt, want ik zie het mezelf voorlopig nog niet doen …
Olijfbomen snoeien
Het is weer zover … we zijn volop aan het snoeien. Elk jaar snoeien we onze olijfbomen zodat alle takken zoveel mogelijk licht en lucht krijgen.
Dit jaar gaat het snoeien redelijk snel omdat we in de afgelopen jaren onze bomen (die waren verwaarloosd en dus huizenhoog waren) langzaam tot een normale hoogte hebben teruggebracht. We hebben hout voor jaren!
Een aantal bomen staat in de omheining van de kippen en die zijn bijzonder nieuwsgierig. Tijdens het snoeien moet ik goed oppassen dat ik niet over ze struikel en dat er geen grote takken keihard naar beneden storten.
Werken met kippen om je heen is heel ontspannend. Ze maken prettige geluiden, zacht geklok dat tevredenheid uitstraalt. Af en toe is er ruzie, maar dat is altijd binnen een halve minuut weer voorbij. Het zou wellicht een idee kunnen zijn voor mensen met stress om naar onze kippen te luisteren, maar dat terzijde.
Ratten of mollen?
Een paar weken geleden zag ik ineens een grote hoop zand onder het kippenhok. Een paar dagen later zat er ook een gat in de grond een paar meter van het kippenhok. Er was geen bult zand bij dat gat te ontdekken, dus dat was bijzonder.
Onze buurman wist direct te vertellen welk dier dat was. Ze worden hier door iedereen ’talpa’ genoemd. Dat betekent mol. Gek genoeg zijn het echter gewoon ratten.
Het was me al een tijdje geleden opgevallen dat iedereen het over al die mollen had, terwijl ik nooit ergens de typische bulten van mollen zag en de beschrijving ook steevast niet aan die van een vreedzame mol voldeed. Mollen zijn in mijn ogen onschuldig, want ik heb hier wilde zwijnen die de boel flink omploegen. De schade van mollen valt daarbij vergeleken in het niet.
Lang begreep ik niet waarom ratten hier mollen worden genoemd, maar ik ben er nu uit. Eindelijk.
Echte mollen zijn er hier niet, dus die kent niemand. Een rat die in een paar dagen een tunnel van twee of drie meter graaft (en overigens ook nog n’s al het zand goed verbergt), die noemen ze hier in Toscane dus voor het gemak een mol. Geef ze n’s ongelijk!
Na al het gepraat over deze dieren, gingen ze in mijn hoofd ook ’talpa’ heten. Zo werkt taal nou eenmaal, als je vaak genoeg iets hoort dan neem je dat over. Echter toen ik de hele tunnel aan het uitgraven was en ook onder het kippenhok zoveel mogelijk zand weggehaalde, kwam er toch echt een enorm dikke rat naar buiten stuiven. Sindsdien heten ze in mijn hoofd ‘ratto’ en dat wil ik graag zo houden, om mijn vijandige gevoel jegens deze dieren op peil te houden.
Ik had gaas diep rondom het kippenhok ingegraven, maar de rat is er gewoon onderdoor gegraven. Als er eenmaal een mooi gat is kunnen er misschien andere roofdieren ook naar binnen en wordt het een slachtpartij (of een feestmaal, afhankelijk van welke kant je het bekijkt!). Nu zit alles weer dicht, voorlopig. De rat zal zeker terugkomen, maar dat zien we daarna wel weer.
De kuikentjes!
Ze zijn nu ruim een maand oud. Van elf zijn het er nu nog 9. Vanochtend kon ik er een lange tijd maar 6 vinden, maar gelukkig waren de andere drie net weer terug bij de groep.
Ze zijn enorm schattig, maar inmiddels te groot om nog allemaal onder de moeder te passen. Ze slapen ’s nachts onder en rondom de moeder, in het kippenhok, in een mandje met stro.
Ik denk dat de twee verdwenen kuikentjes door een of meer eksters zijn opgevroten. Ik heb nooit veertjes gevonden, maar zag wel regelmatig eksters in de bomen rondom de kippen. Inmiddels zijn de kuikens vermoedelijk te groot voor de eksters, want we staan al een hele tijd op 9.
Eentje heeft groene pootjes in plaats van oranje … heel bijzonder.
Op de foto’s hieronder kun je goed zien hoe ze zijn gegroeid. Toen ze nog kleiner waren was het al dringen onder de moeder, zo is op foto 2 een kuikentje op de moeder geklommen omdat er geen plek onder was … Al die pootjes die schrap staan onder de moeder maken me steeds weer aan het lachen.
De laatste twee foto’s zijn van vandaag. Als je dan weet dat de kippen die je in sommige supermarkten koopt, 38 dagen oud zijn (geworden) … terwijl we hier nog echt kuikens hebben van bijna dezelfde leeftijd, dan besef je echt wat een troep die arme beesten binnen moeten krijgen om zo snel te groeien.
