Label: wijn maken

In Toscane (in elk geval wel bij mij in de buurt) kun je momenteel geen weg nemen zonder een lange file te vinden achter een tractor die een kar vol druiven naar de ‘Cantina Sociale’ brengt (of op de terugweg daarvan is). De Cantina Sociale is een grote wijnmaker die de druiven uit de hele buurt tot wijn verwerkt. In dit gebied heeft bijna elk stadje er een.

Het oogsten gaat bijna altijd met een grote machine tegenwoordig. Dat ziet er bijvoorbeeld zo uit:

Deze machines gaan uiteraard erg snel vergeleken met mensen die met een schaar elke tros los moeten knippen. De wijn die je krijgt na machinaal oogsten, kan echter niet van goede kwaliteit zijn.

Wie wel n’s druiven heeft geplukt, weet namelijk dat sommige trossen verrot zijn of deels verrot. De machine maakt geen onderscheid en alles wat in de wijngaard is op het moment dat de machine langsgaat, wordt deel van de wijn. Dat wil zeggen ook alle beestjes die rondom de trossen leven of er toevallig even langskwamen. Nou wordt er zoveel gif in de wijngaarden gebruikt, dat het misschien met die hoeveelheid beestjes nog wel meevalt, maar wat er leeft en loopt, verdwijnt in de wijn.

Nou heb ik af en toe wijnmakers bezocht die keihard beweren dat machinaal oogsten geen enkele invloed heeft op de kwaliteit van de wijn, dat het zelfs beter is (kan me niet herinneren waarom). Echter, alle betere kwaliteit wijnen worden uiteraard met de hand geplukt.

Ik heb deze week de buren een paar uur geholpen met plukken. Waar ik bij mijn druiven elke tros inspecteer en de rotte en onrijpe druiven eruit haal, gebruiken de buren bijna alles. Ze knippen het verrotte deel uit een half verrotte tros, dat wel, maar de verrotte druifjes her en der gaan ook gewoon in de wijn. Toch is dat al beter dan een machine zou doen, maar volgens mij is het jammer. Iets betere selectie van de druiven zou de wijn direct lekkerder maken. Ze hebben echter haast, ze willen in maximaal een dag klaar zijn en ze vinden de wijn lekker genoeg zoals ze die al hun hele leven maken.

Na de hete en droge zomer die we hebben gehad, waren de druiven al vroeg zoet. Met zoete druiven kun je wijn maken, dus we besloten te beginnen met druiven plukken. 

We waren de eersten in dit gebied en kregen dus uiteraard wat commentaar. Echter, wij hadden sterke argumenten om toch door te gaan. Punt één: als we niet snel oogsten, eten de reeën alles op waar ze bij kunnen (we laten de bramen opzettelijk staan, maar die overwoekeren niet alles). Punt twee: wij spuiten helemaal niet en na de regen die we vanaf half augustus hebben gehad, is de kans groot dat een deel van de druiven gaat schimmelen. 

Dit is de tweede keer dat we wijn maken (natuurlijke manier, zonder wat dan ook toe te voegen). Wij zijn dus echt beginnelingen en dan is het vrij eng om iets anders te doen dan alle anderen (hoewel wij ook de enigen in onze buurt zijn die niet spuiten en geen sulfiet toevoegen bij het wijn maken, dus we zijn al uniek). We hebben onze grote onzekerheid opzij geschoven en zijn gewoon aan de slag gegaan. Per slot kunnen we er altijd iets van leren en als de reeën alles opeten hebben we er helemaal niets aan.

We begonnen met een stukje wijngaard waar bijna geen bramen staan. Dat zijn allemaal witte druiven en we besloten dus dit jaar witte wijn te maken (vorig jaar hebben we alles door elkaar gemengd). Na een dag plukken en de druiven van hun steeltjes halen en met de voeten persen, hadden we ongeveer 80 liter. Dat schoot niet op. We hadden nog heel veel meer druiven te plukken.

Even zoeken op internet naar een handmatige ‘pers- en ontsteelmachine’ kwamen op iets prachtigs uit en besloten het te kopen, in de verwachting dat we elk jaar wel wat wijn zullen maken en de investering dus echt de moeite waard zal zijn.

Het weekend erna gingen we verder met plukken. Ditmaal rood en wit door elkaar heen. Met lange broek en stevig overhemd konden we ons redelijk tegen de bramen verdedigen. Veel druiven waren al opgegeten, maar we hadden toch een flinke oogst (vergeleken met vorig jaar). In een half uurtje zat dat, met hulp van onze nieuwe aanwinst, allemaal in een grote open ton van 230 liter om te kunnen gisten. 

We zagen duidelijk dat de rode druiven erg in trek zijn bij de reeën en de witte veel minder. Ik vermoed dat ze de witte druiven niet goed kunnen zien en de rode wel.

Wéér wat geleerd!

We hadden nog één wijngaard te gaan, behoorlijk overwoekerd, dus we besloten nog een week te wachten met oogsten van die laatste druiven. Dat bleek weer een fout … want het waren vooral rode druiven en de week erna was nóg meer opgegeten en een ander deel ook al half verrot. We hebben gered wat we konden redden en na uren plukken en druiven uitzoeken, hadden we een magere 20 liter (schatting, het zit in een damigiana, zo’n grote ronde buikfles en die is nog niet tot de helft gevuld).

Het houdt een mens wel bezig! Maar we hebben er enorm veel plezier in en het resultaat van vorig jaar was goed genoeg om vol moed door te gaan met leren!

Dit weekend hebben we eindelijk onze wijn gedecanteerd. Op de bodem van de grote flessen lag een dikke laag ‘drab’ en we hebben geprobeerd de wijn daarvan te scheiden.

Ideaal moment om de wijn ook te proeven en … het is goed drinkbaar. Het is zeker geen fantastische wijn, maar het is een typische boerenwijn. Eenvoudig maar met veel smaak.

De wijn is nog niet klaar, maar onze cantina (kelder) is geen echte kelder en sinds het hier koud is geworden, is het daar ook koud. Voorlopig gist er dus niets, maar misschien gaat dat in het voorjaar weer gebeuren. De kans is groot dat de wijn daarna ondrinkbaar wordt, maar we hebben er geen ervaring mee, dus de tijd gaat het leren.

De wijn is nu met de lucht in contact geweest en dat kan helpen, zo heb ik begrepen. Het is echt moeilijk om zoiets voor de eerste keer direct te snappen, welke smaak en geur een slecht teken zijn en wat daar dan aan te doen.

Wij zijn hoe dan ook enorm blij met dit eerste resultaat!

• 

• 

• 

• 

Afgelopen weekend hebben we de laatste druiven geoogst, geperst in in een vat gedaan. We hebben ongeveer 20 liter.

Deze keer heb ik wat foto’s …

• 

• 

• 

• 

We hebben wat oude stukken wijngaard. Ik snoei deze elk jaar braaf. In september worden de druiven geoogst en elk jaar hebben we nauwelijks druiven. We sproeien niet, dus dat is één reden. De grotere reden is echter dat de reeën dol op onze onbespoten druiven zijn.

Kennen die dieren het verschil? Geen idee, maar het zou me niets verbazen. Ik begrijp anders niet hoe anderen wel druiven overhouden voor hun wijn.

Hoe dan ook, vorig jaar viel het mij op dat, waar veel bramen staan, de druiven waren blijven hangen. Dus we hebben deze zomer nooit gemaaid en de bramen volledig hun gang laten gaan.

Nu zijn we dus voor het eerst in ons leven wijn aan het maken. We doen het geheel zonder hulpmiddelen en geheel zonder toevoeging van wat dan ook. Het zal mij verbazen als het resultaat drinkbaar is … maar we willen het gewoon een keertje proberen.

We hebben een vat van 100 liter (voor olijfolie). Zaterdag hebben we geoogst en de druiven redelijk uitgezocht en die met de voeten geperst (ja ja … eerst goed de voeten schoongemaakt!). In het begin haalden we druiven met de hand van de steeltjes, maar het schoot niet op en daarna hebben we de hele boel met steeltjes en al geperst en in het olievat gedaan. Doek erover en wachten.

Nou ja wachten … het leek ons toch verstandig wat meer te weten te komen over hoe je nou eigenlijk wijn maakt! Dus we hebben her en der wat gelezen en wat filmpjes gekeken. Iedereen heeft er weer andere ideeën over en dat geeft hoop! Er is niet één goede manier, maar het kan op vele manieren.

Wel hebben we zondag een deel van de steeltjes uit het sap gehaald, want die geven waarschijnlijk teveel tannines.

Inmiddels staat de boel heerlijk te bubbelen. Ik roer meerdere keren per dag zodat alle schillen weer door het sap heen komen te zitten. De geur is uitstekend dus het eerste begin is blijkbaar goed gegaan.

Dit weekend gaan we verder met oogsten, hoewel we de meeste druiven inmiddels wel hebben geplukt.