De grond bij ons in de buurt zit vol met stukjes schelpen. Deze zijn miljoenen jaren oud. Destijds was dit namelijk de zee. We zitten hier net op de grens tussen wat zee was en land. De buren ‘boven’ ons hebben veel ronde keien in de grond zitten, wij zo goed als niets. Die ronde keien zijn afgeslepen door het water, dus ze zijn ofwel door een rivier gebracht, ofwel de branding destijds heeft de keien glad gemaakt.
Af en toe vinden we tijdens een wandeling een bijna intacte schelp, zoals deze:
Deze schelp past net in mijn hand.
Terwijl ik ermee naar huis liep dacht ik aan onze wondere wereld, met allemaal vragen waar, volgens mij, geen antwoorden op zijn.
Miljoenen jaren geleden was alles helemaal anders, niemand weet echt hoe het was, ondanks wat aanwijzingen, maar dat zijn slechts kleine inkijkjes. Hier was ooit de zee, maar wat leefde daar allemaal in en op? Welke bomen en planten waren er? Wat heeft dit stukje kalk allemaal doorstaan en meegemaakt? Ben ik de eerste die deze schelp vindt of hebben duizenden jaren geleden (of tien) anderen met de schelp in de hand ineens beseft dat we van heel ver komen, dat wat ons omringd zo oud is dat het niet te bevatten is?
Geschiedenis lijkt een open boek, maar we weten eigenlijk maar heel weinig. Niet alle vragen over een ver verleden zijn relevant uiteraard, maar door eraan te denken ontstaat het besef dat ons leven niets voorstelt in het grotere geheel.
Dat vind ik schitterend.
Een groepje pijnbomen in de verte die altijd mijn aandacht trekken.
Certaldo, ook gezien van verre. Een oud kasteeldorp.
Een wijngaard … en er volgen er meer!
Het kasteel van Poppiano.
Onder de brug over het stroompje waar de ‘molens’ aan liggen. Er groeit een vijg in de muur, zoals vijgen dat wel vaker doen. Ideale planten die het ook zonder de mens prima redden.
Aan het eind van de donkere vallei, na een stukje behoorlijk steil pad, kom je bij een ‘monumentale wijngaard’. Zo stond het in elk geval aangegeven bij vertrek. Het is een terrassen-wijngaard, waarschijnlijk al erg oud, maar er was verder geen informatie over te vinden.
Iets voorbij deze wijngaard en andere stukken terrein waar duidelijk ooit wijngaarden waren, zagen we ineens, in een bocht, deze oude Fiat vijfhonderd.
De wijngaard vanaf de verte gezien.
De Montalbano werd vroeger door de Medici gebruikt als jachtterrein. Ze wilden graag prive kunnen jagen en veel wild hebben en dus werd er een muur van twee meter hoog en ruim 50 km lang helemaal rondom de top van de Montalbano gebouwd. Her en der zie je nog stukken van deze muur en deze foto laat zien hoe een stroompje de muur kon passeren. In de boog zat een hek waar het water doorheen kon, maar de dieren niet.
Prachtig uitzicht vandaag. In de verte zie je de haven van Livorno met daarachter het eilandje Gorgona. Dit eiland is gesloten voor toeristen omdat er een gevangenis op staat. Het is dus een oase voor veel dieren en planten.
Deze laatste foto vond ik bizar, een deur op de eerste verdieping, in het niets. Een oude binnendeur, dus waarschijnlijk was hier vroeger een ruimte, maar er is niets van over en geen tekenen te vinden dat er ooit iets heeft gestaan. Ra ra wat dit dan was en waarom het niet meer is!
De was, wat slordig opgehangen …