Toscane – W in Italie

Fichi d’India = stekelige peren / cactusvijgen

Written by willemijn lindeboom 27/11/2023 3 reacties

We hadden allemaal ‘fichi d’india’ uit een omgevallen pot hier in de buurt in de tuin gezet (zie: fico d’india). Dit voorjaar lag die omgevallen pot nog altijd op zijn kant met de gehavende moederplant erin. Heel sneu en ook zonde.

Even aanbellen en wat bleek: we mochten de hele boel meenemen. Aan de slag dus! De pot was te zwaar om op te tillen en met een bijl en oude zaag hebben we de wortels langzaam uit elkaar gehaald en de plant in kleinere stukken opgedeeld. We hebben nu een overvloed aan deze cactus op allerlei plekken neergezet en hopen dat ze de winter gaan overleven.

Dit najaar hadden we wel al, tot onze grote verrassing, wat vruchten.

De stekels zijn echt geniepig. Ze hebben kleine weerhaakjes en blijven overal in hangen.

Met dikke handschoenen had ik de vijgen geplukt en met een mes heb ik ze doormidden gesneden om het vruchtvlees eruit te lepelen. Dat werkte prima, met één handschoen nog aan.

Toen ik die handschoen uitdeed bleek ik toch overal stekeltjes te hebben. Niets dramatisch, maar even lastig om ze op te sporen en eruit te halen. Ze zijn minuscuul. De stekels waren blijkbaar in de handschoen gaan zitten en toen ik die heb aangepakt, in mijn handen.

Mochten we volgend jaar weer cactusvijgen hebben dan eet ik ze met een vork en mes.

Wie niet sterk is doet het anders

Written by willemijn lindeboom 02/10/2023 5 reacties

Vorige week werd ik gebeld door een man uit de buurt.

Wanneer wij onze ‘rotoballa’ nou eindelijk n’s van zijn land kwamen ophalen. Hij lag hem behoorlijk in de weg.

Una rotoballa is zo’n grote baal stro of hooi in een rol geperst. Ze wegen geloof ik 400 kilo per stuk.

Ik zei tegen de man: ‘Onze rotoballa?’ Ja, hij blijkt van ons te zijn. De boer die het gras had gemaaid en daarna het gedroogde gras in deze ronde baal heeft geperst, had tegen de man gezegd dat hij van ons was en dat wij hem dus op moesten komen halen. Ik wist uiteraard nergens van. Ik vond alleen dat die boer ons wel erg weinig hooi had gegeven als dank voor het maaien van anderhalve hectare land (één rotoballa namelijk).

Feit is alleen wel dat deze baal hooi honderden meters van ons land lag, dus het is niet echt logisch. Maar goed, zo’n hoeveelheid hooi kunnen wij wel gebruiken dus ik heb niet geprotesteerd.

Zaterdag gingen we aan de slag. De baal lag op z’n vlakke kant en we moesten hem kantelen om hem daarna als een wiel achter de tractor mee te kunnen slepen.

We hebben een kleine tractor, maar meer niet. Duwen en trekken hielp niets, het ding was niet in beweging te krijgen. Met de tractor hebben we de baal richting een aflopend stuk land geduwd en daarna lukte het met grote inspanning (mijn vriend is enorm sterk gelukkig) de baal te kantelen. Die rolde direct naar beneden tot ie tegen een olijfboom tot stilstand kwam.

We hadden touwen meegenomen en een ijzeren stok om het touw door het midden van de baal te kunnen steken. Na wat gepruts lukte dat en konden we de baal richting huis rollen. Het is drie of vierhonderd meter over een smalle weg.

Ik liep achter de tractor aan om de baal min of meer recht te houden en tot mijn grote opluchting ging dat goed. We hadden nog wat auto’s achter ons die hun ogen uitkeken. Wat doen die twee nou weer!

Op de foto hieronder waren we ‘veilig’ bij onze ingang aangekomen. We waren super tevreden over onze oplossing om zonder de juiste middelen toch de baal naar huis te hebben kunnen slepen.

Bijzondere mensen, Toscane

Hout halen met de buurman

Written by willemijn lindeboom 23/06/2023 4 reacties

Een paar dagen geleden kwamen we langs onze buurman die druk in de weer was met zijn stookhout. Hij was in een super slecht humeur. Niet alleen had de (vloek vloek vloek) vos zijn volwassen haan opgegeten, toevallig een haan waar hij dol op was en waar hij het vaak over had, de buurman had ook zijn hout deze winter (Porca miseria!!!) in te lange stukken gezaagd waardoor hij het nu (nog meer vloeken) opnieuw moest zagen.

Ik bood aan hem een avond met het hout te helpen en zo geschiedde. Gisteravond om zes uur moest ik op de kar zitten terwijl hij met zijn oeroude rupsbanden tractor keihard de heuvel afreed. Hij is 80 en rijdt die tractor al zijn hele leven, maar ik vond het toch doodeng en daarnaast vrij ongemakkelijk want ik werd in die kar alle kanten opgegooid.

Op de terugweg zat de kar vol hout en mocht ik gelukkig de heuvel op lopen (dat klinkt als een straf, maar doe ik graag!). Ik was eerder bij het huis dan hij want ik kon binnendoor. Zodra de buurman op een vlak stuk was aangekomen wenkte hij mij en zei dat ik het laatste stuk moest rijden.

Een tractor zonder stuur, met wat hendels om mee te manoeuvreren. Ik zie en hoor ze hier veel (altijd erg oud met een gepiep en gekraak van jewelste) en het leek mij bijzonder ingewikkeld deze herriebakken onder controle te houden. Ik kreeg een korte uitleg die ik maar half kon horen boven het kabaal uit en hupsakee, daar ging ik.

Het bleek erg makkelijk. De twee hendels in het midden zijn om te sturen. Links naar je toe trekken en remmen (daar zijn twee pedalen voor) en je gaat naar links en andersom. Een andere hendel helemaal rechts is voor sneller of langzamer en de vierde helemaal links is om te stoppen, een soort koppeling.

Dit is een voorbeeld van zo’n tractor, maar hij lijkt er precies op!

De buurman was helemaal in zijn nopjes en ik vond het ook wel geinig om n’s gedaan te hebben.

Vanavond ga ik nog een keertje helpen, maar ik weet nu de korte weg, dus op de heenweg ga ik deze keer lopen.

Bijzondere mensen, Toscane

Zielige honden?

Written by willemijn lindeboom 08/02/2023 2 reacties

Ja, daar ben ik weer!

Regelmatig praat ik met mensen uit mijn buurt over van alles en dus ook over honden. Er is een groot verschil tussen mensen die met hun hond gaan wandelen en de mensen die hun hond als een nuttig dier houden (voor de jacht of om af te schrikken).

Zo vinden verschillende buren (die veelal hun honden in hokken houden) het erg zielig om een hond te steriliseren of castreren. Dat zouden ze nou echt nooit doen, pure is dierenmishandeling! Dat hun honden dag en nacht in een klein hok zitten tot ze eindelijk mee op jacht mogen, vinden ze doodnormaal.

De mensen die dagelijks met hun honden wandelen vinden exact het omgekeerde.

Twee werelden die vredig naast elkaar leven, elkaar respecteren, maar toch een totaal andere mening hebben. Iedereen kletst hier met elkaar als men elkaar tegenkomt en met de mensen ‘uit het andere kamp’ praat men gewoon niet over de onderwerpen waar ze het niet over eens zijn.

Dat werkt prima.

Moestuin Toscane, Toscane

Jujubes / Giuggiole

Written by willemijn lindeboom 20/10/2022 1 reactie

Onze geliefde buurman kwam langs met een mandje jujubes. Dat zijn geen snoepjes, maar heel kleine vruchten met een grote pit erin. Ze worden in Italie ofwel vers gegeten, rechtstreeks van de boom (ze zijn dan knapperig en fris van smaak). Je kunt ze ook even laten liggen, dan drogen ze direct en worden zoeter, maar ook een beetje klef en minder fris (inderdaad … ik vind jujubes vers erg lekker en daarna niet zo).

De jujube boom groeit tergend langzaam. We hebben er eentje geplant, bijna drie jaar geleden, maar als er in deze 3 jaar 4 cm bij is gekomen is dat veel. Het boompje kan wel enorm goed tegen droogte en hitte, dus ik heb er verder geen omkijken naar.

Hieronder het mandje met de giuggiole van de buurman. Toen ik de foto maakte had ik het mandje al bijna leeggegeten en toen pas dacht ik eraan er een blog over te schrijven.

Nu een foto van een jujube boom … niet die van ons, die komt namelijk nog niet tot mijn schouders en heeft zijtakjes van maximaal 15 cm.

Jujubes schijnen enorm gezond te zijn en ik heb mij laten vertellen dat je, als je er een grote hoeveelheid van eet, er ook een goed humeur van krijgt. Een soort gezonde drug? Dat kan bijna niet waar zijn!

In Italie is er een uitdrukking: ‘andare in brodo di giuggiole’ (letterlijk vertaald: in jujube-soep gaan) hetgeen wil zeggen dat je ergens heel erg blij mee bent. Ik heb even gezocht of dit wellicht echt komt van een ‘high’ van jujubes, maar op de websites waar ik heb gekeken wordt hier niet aan gerefereerd. Dat is nou jammer, hoewel … het lijkt mij erg veel werk om jujubesoep te maken!

Bijzondere mensen, Toscane

Wie is hier nou een beetje doof?

Written by willemijn lindeboom 11/04/2022 2 reacties

We hebben verschillende buren. De meesten zijn al een dagje ouder. Ik hoor de buurvrouw waar wij op uitkijken (redelijk in de verte) af en toe haar man roepen, vooral als de lunch klaar is. Hier in Toscane lunchen de ouderen allemaal warm met minimaal één gerecht, maar vaak meerdere (voorgerecht en pasta of pasta en hoofdgerecht). Het is dus voor de één nogal veel werk om alles klaar te maken en vervelend als de ander niet op tijd aan tafel zit want dan is alles koud of te gaar (al dente pasta komt nogal nauw).

De buurvrouw riep haar man, Alberto, steeds harder en steeds geïrriteerder. Alberto is namelijk doof aan het worden en hoort haar vaak niet, of doet alsof.

Vervolgens heeft ze op een gegeven denk ik een megafoon aangeschaft, want ik hoorde haar idioot goed:
‘AL BER TOOOOO!!’
Na even wachten wederom maar een toontje hoger:
‘AALLL BEEEERR TOOOOOOOOO!!!!!

Prachtig is dat.

Op een dag echter was Alberto met de motorzaag in de weer. Ik hoorde dat maar hoorde tegen enen ook zijn vrouw met de megafoon. Ze bleef maar roepen (van mij uit gezien van links) terwijl ik van rechts de motorzaag keihard hoorde gieren.

Blijkbaar is Alberto niet de enige die wat doof aan het worden is!

Toscane

Etruskische put?

Written by willemijn lindeboom 25/08/2020 1 reactie

De Etrusken waren het volk dat in Toscane, Umbrie en Lazio woonden voor de Romeinen alles over hebben genomen. Ze bouwden met steen en vandaar zijn er veel resten overgebleven die je overal kunt bewonderen.

Nu wordt er een gasleiding aangelegd bij ons nieuwe huis. (Lekker op tijd inderdaad!). Al maanden wordt er in de hitte gewerkt. Je voelt natuurlijk al aan waar dit naartoe gaat …

In het dorp vertelde een kennis ons dat ze een put uit de tijden van de Etrusken hadden gevonden, een paar honderd meter van ons huis. Onze buren wisten dat het een tombe was. Leeg.

Wij zagen alleen een zware ijzeren plaat waar dit Etruskische ‘ding’ onder zou liggen. Tot ik vandaag tot mijn verrassing dit zag:

Het ziet er prachtig uit, maar ik heb geen idee of dit nou uit de tijd van de Etrusken is. We zullen er de komende tijd wel meer over te weten komen.

Wandelen Toscane

Risico …

Written by willemijn lindeboom 21/07/2019 1 reactie

Vorige week wandelden we hier in de buurt en zagen een tractor met een kar vol met rollen stro voorbij komen. Even later ging die de berg op, vrij steil.

Het kleine autootje erachter was blijkbaar niet bang dat er iets zou gaan rollen … ik zou zelf toch echt even een paar minuten hebben gewacht. Ben niet zo’n held!

Appartement opknappen

Hoe bouw je een huis in Toscane?

Written by willemijn lindeboom 10/07/2019 1 reactie

We waren in april begonnen met graven en we zijn vandaag klaar met de ‘kelder’. Eigenlijk was die al tien dagen klaar, maar de graafmachine had geen tijd om te komen om alles eromheen dicht te gooien.

Nu alles dicht is begint het echt ergens op te lijken.

Er is nog een controle van de USL geweest die alles nauwkeurig hebben bekeken en vonden dat de wanden te steil waren afgegraven. Er moest dus een bescherming komen en dat op het moment dat eigenlijk al het werk klaar was. Gelukkig hebben we geen boete gekregen.

Hier wat foto’s …

Fietsen in Toscane

IJs in San Gimignano

Written by willemijn lindeboom 09/10/2016 Leave a Comment

Gelateria Dondoli op het plein van San Gimignano is wereldberoemd. Jaar op jaar wint de ijsmaker prijzen met zijn ijs en de creaties die hij bedenkt.

Mensen staan ervoor in de rij.

ijs-san-gimignano

Er is een andere ijsmaker op hetzelfde plein die groot boven de ingang heeft geschreven ‘The best ice cream in the world’. Dat is echter niet de ijsmaker die de prijzen allemaal wint.

In de rij staan voor een ijsje, op een dag dat het niet eens erg druk was met toeristen in San Gimignano …! Misschien heeft het wel wat, maar ik sla het ijsje wel gewoon over en ga iets leuks doen!

Ik was met een vriendin, op de ebike. Prachtige route tussen Montespertoli en San Gimignano. Zodra ik die route af heb, zal ik de link hierbij zetten.

ebike-san-gimignano