We waren deze zomer al een paar keer een stuk gaan wandelen op deze ‘berg’ (flinke heuvel is wellicht beter). Er zijn dichte bossen en in de hitte is het daar nog net uit te houden.
Vinci, de geboortestad van de beroemde Leonardo, ligt aan de voet van deze berg. De meeste toeristen stoppen echter in dit stadje of gaan net iets verder om Leonardo’s geboortehuis te bezoeken en daarna snel terug. Het is dus eenmaal voorbij La Casa di Leonardo, heerlijk rustig en er is een grote parkeerplaats, dus ideaal startpunt voor een wandeling!
Vandaag wilden we naar een vallei met 6 oude watermolens waarover we hadden gelezen. De Valle Buia (de donkere vallei). Het moet er ooit in de winter geen pretje zijn geweest, zonder zon en met al die vochtigheid. De molens waren allemaal nauwelijks meer herkenbaar, maar het pad was wel goed te vinden, hetgeen voor de Montalbano speciaal is, want normaal zijn de paden vreselijk slecht aangegeven.
Dit is een schitterende zone, vol met oude terrassen waarop olijfbomen, wijngaarden en vroeger ook andere gewassen konden groeien. Her en der staat een oud natuurstenen huis.
Hieronder wat foto’s.
Onder de brug over het stroompje waar de ‘molens’ aan liggen. Er groeit een vijg in de muur, zoals vijgen dat wel vaker doen. Ideale planten die het ook zonder de mens prima redden.
Aan het eind van de donkere vallei, na een stukje behoorlijk steil pad, kom je bij een ‘monumentale wijngaard’. Zo stond het in elk geval aangegeven bij vertrek. Het is een terrassen-wijngaard, waarschijnlijk al erg oud, maar er was verder geen informatie over te vinden.
Iets voorbij deze wijngaard en andere stukken terrein waar duidelijk ooit wijngaarden waren, zagen we ineens, in een bocht, deze oude Fiat vijfhonderd.
De wijngaard vanaf de verte gezien.
De Montalbano werd vroeger door de Medici gebruikt als jachtterrein. Ze wilden graag prive kunnen jagen en veel wild hebben en dus werd er een muur van twee meter hoog en ruim 50 km lang helemaal rondom de top van de Montalbano gebouwd. Her en der zie je nog stukken van deze muur en deze foto laat zien hoe een stroompje de muur kon passeren. In de boog zat een hek waar het water doorheen kon, maar de dieren niet.
Prachtig uitzicht vandaag. In de verte zie je de haven van Livorno met daarachter het eilandje Gorgona. Dit eiland is gesloten voor toeristen omdat er een gevangenis op staat. Het is dus een oase voor veel dieren en planten.
Deze laatste foto vond ik bizar, een deur op de eerste verdieping, in het niets. Een oude binnendeur, dus waarschijnlijk was hier vroeger een ruimte, maar er is niets van over en geen tekenen te vinden dat er ooit iets heeft gestaan. Ra ra wat dit dan was en waarom het niet meer is!