Nou ben ik een vrouw, en dat weet ik al heel lang. Maar toch vergeet ik dat steeds. In die zin, ik vergeet steeds dat anderen mij EERST als vrouw zien en pas daarna, eventueel, naar de persoon achter die vrouw kijken.
Zo ook de afgelopen tijd dat ik op zoek ben naar een tractor, omdat ik een klein huisje met 3 hectare land ga kopen (daarover een andere keer meer).
De eerste ervaring was dusdanig slecht dat ik besloot nooit meer naar die winkel te gaan. De man die ‘van de tractoren wist’ bleef stug aan zijn computer doorwerken terwijl ik probeerde wat informatie over een tweedehands tractor die ze verkopen, te krijgen. Dat is dus niet gelukt. Deze man verkoopt blijkbaar alleen aan mannen.
Vanochtend gebeurde er iets veel vriendelijkers … maar ook net zo erg eigenlijk. Met mijn vriend waren we bij een dealer om andere dingen te kopen en ik vroeg dus ook naar een tractor. De beste man vroeg, heel serieus, wie de tractor zou gaan gebruiken. Wij allebei zei ik, mij van geen kwaad bewust.
Nou, we moesten dan maar even meekomen naar zijn kantoor, want dan zou hij ons een heel goede machine laten zien, een prachtuitvinding, ideaal voor mensen zoals wij. Ik had al verteld dat het land wat olijfbomen en een kleine wijngaard heeft, alles geheel verwaarloosd. De man liet ons een video zien van zo’n maaimachine waar je op kunt zitten. Trots als een pauw op zijn briljante idee.
Maar … maar … maar … dat is toch geen tractor? Ik heb een tractor nodig, eentje waar een maaier en versnipperaar achter kan, waar een kar achter kan, waar ik eventueel mee kan ploegen! Nee, nee, zei hij, dát kan hier niet mee, maar, en toen hij dit zei viel het kwartje, hij is heel makkelijk te bedienen, dus zou ik (de vrouw) er ook mee kunnen werken.
Goed.
Kalm blijven. Hij bedoelt het natuurlijk heel vriendelijk. Maar JEETJE, in welk jaar leeft deze man?
Ik vroeg naar een echte tractor omdat we die gewoon nodig gaan hebben. Een kleintje! Wederom kreeg ik, toen ik de man meesleurde naar een tractor die mij wel geschikt leek, de suggestie dat ik beter een andere tractor zou kunnen nemen, eentje die alles automatisch doet. Hoezo automatisch? Nou bij de tractor van mijn keuze moet je schakelen, moet je de maaimachine bedienen, moet je in de achteruit … dei extra poken leek de beste man allemaal veel te ingewikkeld (voor een vrouw).
Mijn vriend vreesde het ergste, zei hij achteraf, maar ik ben niet boos geworden, voelde me niet eens beledigd. Ik heb wel heel helder aan de man uitgelegd dat het mij geen enkel probleem lijkt om te leren een tractor te besturen. OK er zijn wat knoppen extra, maar wat maakt dat nou uit? Hij was het uiteindelijk wel met mij eens, maar had helemaal niet door dat hij werkelijk een ontzettend slechte indruk op mij heeft gemaakt.
Hoe dan ook, na de eerste keer totaal genegeerd te worden, was de aanpak van vandaag al vele malen beter. Ik zoek nog even verder naar een normale persoon die mij ook als normale persoon kan behandelen. Wie weet bestaan ze echt! Haast heb ik niet.
Een mooie, originele, wegwijzer.
