Ze zijn inmiddels bijna allemaal wel gesnoeid die wijngaarden. Het Toscaanse landschap is weer ‘ns omgetoverd. Wilde bossen wijnranken zijn bedwongen. Het lijkt alsof het landschap een kam door haar haardos heeft gehaald, smachtend naar de lente met de belofte van veel kleur (en geur).
Vandaag was een bijzonder grauwe dag. Ben een klein stukje gaan wandelen en zag toch gelukkig her en der kleur, met dank aan de schitterende rode wilgentakken die heel af en toe nog worden gebruikt in de wijngaard, om de ranken aan ijzeren draden vast te binden.
Je ziet nog overal sporen van dit eeuwenoude gebruik. Wilgen staan vaak bij de wijngaarden en in de buurt van boerenhuizen. De takken werden vroeger ook gebruikt om manden mee te maken. De wilg (salice) was echt nuttig.
Het stemt bijna goed om nog weer ‘ns wilgentakken in de wijngaarden gebruikt te zien worden. Jammer dat het even later begon te regenen.
Hier volgen nog twee foto’s van een andere wijngaard (had ik al ‘ns geschreven dat het in dit deel van Toscane werkelijk stikt van de wijngaarden?). Ik zie vaak wit touw hangen zoals hieronder, maar heb nog niet kunnen ontdekken waar dit voor dient. Deze wijngaard is overigens pas half gesnoeid.
Het witte touw is misschien om de gesnoeide takken bij elkaar te binden?
Ja dat heb ik ook gedacht, maar het is zoveel! Toch lijkt dit de enige logische toepassing … Dank!
Of een markering voor het een of ander? Die wilgentakken zijn best kunstig geknoopt, zeg.
Grappig dat jij dat opmerkt dat de takken kunstig geknoopt zijn. Ze draaien ze in elkaar en buigen het geheel daarna de andere kant op en … voor een jaar zit het goed vast! het ziet er heel makkelijk uit, maar zo makkelijk is het niet.