Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Pootje?

Net na Kerst wilde ik aan de slag gaan in een stukje van onze wijngaard. Ik liep er met de kruiwagen vol gereedschap heen en zag er een jager zitten. Geweer rechtop naast zich. Oranje reflecterend vestje aan. Ik zei dat ik graag aan de slag wilde en hij zei dat hij niet zou schieten. Hij keek er nogal teleurgesteld bij.

Na even gewerkt te hebben zag ik dat er verderop nóg één zat en na ongeveer een half uurtje ontdekte ik er nog eentje. Ik had al besloten niets te zeggen omdat ik niet wist wat mijn rechten en plichten zijn als eigenaar van landbouwgrond, tegenover jagers. Landbouwgrond is heel anders dan andere grond, wat de wet betreft.

Na een hele tijd gingen de jagers tegelijk weg. Ze deden alsof ik niet bestond en dus deed ik maar hetzelfde.

Afgelopen week was ik weer aan het werk toen de buurman van iets verderop langskwam. Wij noemen hem de kabouter, omdat hij een lange witte baard heeft en best klein is. Erg vriendelijk is hij altijd, hij komt wel vaker even kijken hoe het gaat en blijft zich verbazen over het feit dat een vrouw dit soort werk doet.

Er lag een schouder van een wild zwijn in zijn vriezer, voor ons. Aangeboden door zijn ‘squadra’ (team) jagers. Ze geven elk seizoen aan de verschillende eigenaren van het land waarop ze jagen, een goed stuk vlees. Ik vertelde dat ik wat jagers in de wijngaard had gevonden en hij lachte wat schaapachtig en zei dat hij ze daar neer had gezet. “Bravi sono, molto molto bravi” (“Goed zijn ze, heel erg goed”). Ik wist niet of hij op hun schietkunst doelde of op hun kwaliteiten als mens. Dat liet ik maar zo.

wild-zwijn-schouder

Dit is de schouder. Ik schat dat dit zo’n 7 of 8 kilo is. Heeft de hele dag liggen ontdooien (onze vriezer is niet groot genoeg voor de hele poot) en nu moet ik dit klaar gaan maken. Ik heb een heel grote pan, die ga ik eerst maar even van zolder halen!

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Een beetje winter in Toscane

Een beetje winter in Toscane, in de zin van dat het hier kouder is en er dus eindelijk iets van winter lijkt te zijn, in plaats van een herfst die maar niet op wil houden.

Je kunt ‘een beetje winter in Toscane’ ook opvatten als: ‘een beetje winter in Toscane geeft een flink pak sneeuw’ maar dat is dus zelden zo, de laatste jaren al helemaal niet meer.

Wij kunnen wel naar de sneeuw ver weg kijken … en dat vind ik echt geen straf!

Toscane-winter-1 Toscane-winter-2 Toscane-winter-3 Toscane-winter-4

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane, Wandelen Toscane

Triest

Afgelopen week was het schitterend weer, de hemel was straal blauw, alle ramen stonden open.

Een kleine wandeling lokte … en zo liep ik even later tegen een oud mannetje aan die zijn wijngaard aan het snoeien was. Ik maakte zoals altijd een oppervlakkig praatje, over de wijn, het weer, hoeveel werk hij nog had. De man stond er ingezakt bij en sprak een dialect dat ik met moeite kon verstaan. Hij verstond mij ook slecht trouwens.

Plotseling ging zijn stem gevaarlijk omhoog en piepte hij eruit dat hij zo vreselijk moest huilen omdat zijn vrouw tien dagen geleden was overleden. Jeetje, wat ontzettend naar! Ze waren ruim 50 jaar getrouwd, altijd samen geweest. Ze was 7 jaar jonger dan hij, dus hij had het helemaal niet verwacht. Hij bleef huilen. Ik probeerde wat over zijn vrouw te praten om hem wellicht wat tot rust te brengen. De arme man was echter ontroostbaar, en ik kon mij dat goed voorstellen.

Na een hele tijd in die wijngaard besloot ik dat ik maar beter weg kon gaan, want de man werd steeds hulpelozer en verdrietiger. Ik probeerde een laatste ‘kaart’ en begon over zijn kinderen. Die had hij wel! Mijn advies dat hij minder alleen thuis moest zitten, maar bij zijn familie op bezoek moest gaan viel eindelijk goed. Hij klaarde even op, hield op met huilen en zei dat hij dat inderdaad maar moest doen. Die lange avonden alleen waren niet goed voor hem, besloot hij uit zichzelf (als ik het goed heb begrepen).

Ik denk sinds die ontmoeting heel vaak aan dat ontzettend droevige mannetje. Hij en zijn vrouw die elke avond met elkaar zaten te kaarten en nu is zijn steun en toeverlaat, zijn makker voor het leven, plotseling weg. Een hulpeloos hoopje verdriet achter zich latend.

Maar, geheel niet toepasselijk en het slaat nergens op … hieronder wat foto’s die ik nog had.

De geiten zijn alweer van ruim een maand geleden en de foto’s daaronder zijn van vorige week zondag, toen hebben we een wandeling van 5 uur gemaakt (ik was uitgeput en heel blij toen we net voor het donker weer terug waren!).

geiten - 1 wandeling-toscane-dec-2015- - 1 wandeling-toscane-dec-2015- - 2 wandeling-toscane-dec-2015- - 3 wandeling-toscane-dec-2015- - 4

Deze zonsondergang was ergens afgelopen week …wandeling-toscane-dec-2015- - 5

 

Posted in: Wandelen Toscane

Wijngaarden

Ze zijn inmiddels bijna allemaal wel gesnoeid die wijngaarden. Het Toscaanse landschap is weer ‘ns omgetoverd. Wilde bossen wijnranken zijn bedwongen. Het lijkt alsof het landschap een kam door haar haardos heeft gehaald, smachtend naar de lente met de belofte van veel kleur (en geur).

Vandaag was een bijzonder grauwe dag. Ben een klein stukje gaan wandelen en zag toch gelukkig her en der kleur, met dank aan de schitterende rode wilgentakken die heel af en toe nog worden gebruikt in de wijngaard, om de ranken aan ijzeren draden vast te binden.

Je ziet nog overal sporen van dit eeuwenoude gebruik. Wilgen staan vaak bij de wijngaarden en in de buurt van boerenhuizen. De takken werden vroeger ook gebruikt om manden mee te maken. De wilg (salice) was echt nuttig.

Het stemt bijna goed om nog weer ‘ns wilgentakken in de wijngaarden gebruikt te zien worden. Jammer dat het even later begon te regenen.

wijngaarden-eind-februari-3wijngaarden-eind-februari-4

 

 

 

 

 

Hier volgen nog twee foto’s van een andere wijngaard (had ik al ‘ns geschreven dat het in dit deel van Toscane werkelijk stikt van de wijngaarden?). Ik zie vaak wit touw hangen zoals hieronder, maar heb nog niet kunnen ontdekken waar dit voor dient. Deze wijngaard is overigens pas half gesnoeid.

wijngaarden-eind-februari-1 wijngaarden-eind-februari-2

Posted in: Montespertoli

De vroege ochtend in Toscane

Gisterochtend stond ik vroeg op en zag het langzaam licht worden. Prachtig. Aan de Zuid-kant keek ik op dichte mist met kleine eilandjes erboven. Aan de Noord-kant waren slechts flarden mist. Montespertoli deelde de mist blijkbaar door midden.

Vanochtend wederom vroeg op. Ditmaal totaal geen mist, maar een vaag oranje kleur in het Noorden waartegen het kasteel van Poppiano afsteekt.

Vroeg opstaan is echt zo verkeerd nog niet!

vroege-ochtend-februari-2015-3vroege-ochtend-februari-2015-2 vroege-ochtend-februari-2015-1

Posted in: Montespertoli, Toscane

Nog een verlaten villa in Toscane

Deze ligt niet ver van de afvalverwerking, dus eindelijk hebben we een goede reden gevonden waarom deze villa wellicht onbewoond is achtergelaten. “Villa Adriana” staat er trots op de voorkant.

De tuin wordt nog een beetje onderhouden, maar de pracht is ervan af. Ooit stonden hier unieke bomen, keurig in vorm gehouden, net als de heggetjes van buxus, inmiddels te groot om nog elegant te zijn. Een tuin vol schaduw en plekken om te zitten, verworden tot een deprimerende bende.

In de ingestorte limonaia (een soort wintertuin met veel glas waar vroeger de citroenbomen in hun machtige potten overwinterden) staan twee kitscherige beelden, waarschijnlijk zijn ze er na het instorten neergezet, hetgeen het tafereel iets zuurs geeft. De beelden genieten van het prachtige uitzicht, te midden van puin en vergane glorie.

villa-adriana-toscane-1 villa-adriana-toscane-2 villa-adriana-toscane-3 villa-adriana-toscane-4 villa-adriana-toscane-5

De zon begon onder te gaan toen we hier waren, de sfeer werd er niet vrolijker op. Gelukkig ging een roodborstje even op het met gele ‘mos’ bekladde balkon zitten.
De natuur treurt niet om de stilte rondom deze villa.

villa-adriana-roodborstje

Posted in: Wandelen Toscane

Wandeling frisse zondagmiddag in Chianti

We zijn weer terug van een kort weekje vakantie.

Vandaag werd het in de loop van de dag zonnig, maar wel fris. We gingen wandelen, van Montespertoli naar het kasteel van Poppiano, naar San Quirico en toen links naar het kasteel van Montegufoni en terug naar huis in Montespertoli.

De sfeer in het laatste uur was prachtig. Maar eerst wat foto’s van een kapelletje dat op instorten staat bij het dorpje Montagnana.

wandeling-chianti-1feb2015-1 wandeling-chianti-1feb2015-2 wandeling-chianti-1feb2015-3 wandeling-chianti-1feb2015-4 wandeling-chianti-1feb2015-5 wandeling-chianti-1feb2015-6 wandeling-chianti-1feb2015-7 wandeling-chianti-1feb2015-8 wandeling-chianti-1feb2015-9

Back to Top