rijden in Italie – W in Italie

Gebarend rijden

Written by willemijn lindeboom 08/10/2015 1 reactie

Hoe vaak gebeurt het niet dat er een kleine irritatie op de weg ontstaat en de chauffeurs aan beide kanten wild gebarend, met raampjes dicht of hoe dan ook zonder dat de ander hen hoort, hun gelijk proberen te krijgen. Dat is één manier waarop in Italie gebarend wordt gereden.

Vandaag reed ik achter een auto die al slingerend nog nét op de weg wist te blijven. Het was wel een bochtige weg. Ik kon niet inhalen (veel Italianen halen dapper vlak voor bochten in, ik heb die eigenschap nog niet overgenomen). De man achter het stuur was en bleef diep in een gesprek gewikkeld met de persoon naast hem. Het ging er gepassioneerd aan toe. Soms had de man beide handen nodig om zijn gebaren genoeg kracht bij te kunnen zetten. Vandaar de slingers.

Op de terugweg zat ik achter een ander slingerend geval, maar die was modern slechts bezig met typen op d’r smartphone. Nadat ze een tijdje links had gereden en er een bocht aan zat te komen heb ik haar toeterend weer met haar hoofd in deze echte wereld gebracht.

Ik werd niet bedankt uiteraard!

Bijzondere mensen, Bureaucratie

Mevrouw … probeer te ontsnappen!

Written by willemijn lindeboom 17/04/2015 Leave a Comment

Mijn zus woont in Frankrijk, niet ver van de Rhône. Ik ben even bij haar op bezoek gegaan, rijdend dit keer. Eenmaal de grens over zag ik overal keurig onderhouden wegen, opgeruimde boerderijen en een algemeen schone en georganiseerde situatie.

Donderdag reed ik terug naar Montespertoli en keek naar de grote troep langs de wegen, de gaten ín die wegen, slordige boerderijen met allerlei oude troep van jaren geleden rondslingerend, schuurtjes half in elkaar gezakt … Een zootje eigenlijk.

Het was weer even wennen, want dit is mijn thuis. Ik ben eraan gewend en zie het normaal gesproken niet eens meer, maar komende vanuit het buitenland valt het pijnlijk op.

Vandaag belde ik de bank van mijn vader die al jaren uit Italie weg is. Ik ben al maanden bezig zijn rekening te sluiten, maar het is nog niet gelukt. Ik deed vandaag mijn beklag hierover bij een nieuwe man die ik nog niet eerder aan de telefoon had gehad. Na mijn klaagzang vol beschuldigingen over de idiote bureaucratische regels een hele tijd aangehoord te hebben zei hij op een gegeven moment, met imposant diepe zucht:

‘Signora, scappa da qui, lei è libera e può scappare, noi Italiani no!’
Mevrouw, ontsnap, u bent vrij om te ontsnappen, wij Italianen kunnen niet weg!

Ik stond met mijn mond vol tanden en dacht aan de uitmuntende indruk die Frankrijk op mij had achtergelaten.

Uncategorized

Speedboot in de wijngaard?

Written by willemijn lindeboom 19/09/2014 1 reactie

Ik reed langs een van de ontelbare wijngaarden hier rondom Montespertoli in de Chianti streek. De wijngaard liep naar beneden af en in de verte zag ik … knipper knipper … een futuristische speedboot door de wijngaard varen?

Even beter focussen … jeetje wat gaat die boot langzaam!

Ach nee … het is een druivenoogstmachine.

Van boven en achteren gezien, zeg maar kijkend naar ‘de kont’ van zo’n oogstmachine terwijl die naar beneden rijdt, lijkt het op een speedboot. Dit plaatje hieronder geeft een beetje het idee (dit plaatje is van Pellenc, een van de fabrikanten van dit soort machines).

In de Chianti wordt druk geoogst momenteel. Ik zie zelden mensen met kratten door de wijngaarden, de oude manier van oogsten. Het lijkt hier vooral met ‘speedboten’ gedaan te worden.

Tractoren rijden af en aan met karladingen vol druiven. Er staan lange rijen tractoren bij de ‘cantine sociale’ te wachten tot het hun beurt is de druiven ‘te storten’. Bij een cantina sociale worden druiven van vele boeren tot wijn verwerkt. Veel plekken/dorpen kennen een cantina sociale, een echte coöperatie speciaal voor en door de wijnboeren in een gebied.

De aangesloten boeren brengen allemaal hun druiven naar de cantina en van die hele mix wordt wijn gemaakt. De opbrengst wordt, na aftrek van alle kosten, verdeeld naar aandeel gestorte druiven en, om het iets ingewikkelder te maken, naar de kwaliteit van de ingebrachte druiven. De kwaliteit wordt vastgesteld door naar het suikergehalte van de druiven te kijken. Hoe meer suiker, hoe hoger de kwaliteit en hoe meer de boer verdient. (Druiven met meer suiker geven wijn met een hoger alcoholpercentage, vandaar).

De komende tijd moet je geen haast hebben als je door de Chianti rijdt …!

Algemeen

Wat een luxe!

Written by willemijn lindeboom 09/11/2013 Leave a Comment

Sinds ik veel van en naar Florence rijd, begon ik veel tijd kwijt te raken aan het betalen van de autoweg. In Italie is de wegenbelasting laag, maar betaal je voor de autobaan. Je neemt een kaartje als je erop gaat en betaalt als je er weer af gaat.

Soms sta ik daar een kwartier te wachten tot ik kan betalen en jaloers keek ik naar de baan van de Telepass. Rustig kunnen de Telepass gebruikers gewoon doorrijden.

Dat wilde ik ook.

Even nazoeken gaf al snel het bedroevende resultaat dat ik geen Telepass zou kunnen hebben. Ik heb twee rekeningen in Italie en de ene kan voor Telepass worden gebruikt als je je salaris daarop laat storten elke maand. Als kleine zelfstandige heb ik geen salaris. Mijn andere bank is een internet bank en dat wordt niet geaccepteerd.

Je betaalt voor Telepass ruim tien euro per jaar, verbazingwekkend weinig eigenlijk (hoewel het voor de ‘autostrade’ ook veel kosten bespaart in personeel, dus voor hen alleen maar beter hoe meer automobilisten Telepass hebben).

Na heel veel meer tijd in de rij te hebben gestaan, kon ik vorige week eindelijk een Telepass apparaatje ophalen bij mijn nieuwe bank waar ik een gezamelijke rekening heb geopend met mijn vriend.

Zo blij als een kind. Wat een luxe!