… een verre vriend.
Juist!
Wij hebben er alles aan gedaan om de relatie met onze benedenbuurman goed te houden. Niet eenvoudig aangezien hij ons de tweede keer dat we contact hadden voor 60 euro heeft opgelicht. We zagen het direct, maar wilden niet vervelend doen en hebben betaald.
Maanden kregen we gezeur over stof in het trappenhuis. Ik veegde twee keer per week van boven tot onder, maar hij bleef mekkeren. Ondertussen zocht hij de dingen uit die hij wel kon gebruiken van ons dakterras en nam die mee zonder te vragen. Wij hebben meerdere dingen aan hem gegeven, zoals 80m2 aan gloednieuwe tegels (die we wel eerst zelf van het dakterras naar de begane grond moesten verslepen, want zolang de tegels op de vierde verdieping lagen, had onze buur geen interesse), onze oude boiler die nog prima werkte maar niet geschikt was voor ons zonnepaneel en een goede radiator.
Toen kwam de overstroming.
Ergens begin november begon de buurman over het schilderen van het trappenhuis. Hij had een goede en goedkope schilder gevonden die nog voor de Kerst de hele boel zou schilderen. 1200 euro in totaal zou dat kosten. Leek ons prima, als ze maar zouden wachten met schilderen tot wij onze spullen omhoog hadden gesleept.
De ochtend dat ‘de schilder’ kwam, begon het me te dagen … hier klopte iets niet. De ‘schilder’ had geen ladder of kwasten en ging geen steiger neerzetten. Hij schuurde niets en deed geen stucwerk. Met een roller op een heel lange steel ging hij wiebelig aan de slag, alle hoeken overslaand, zonder stucwerk of schuren. Daarnaast dacht de man in 3 dagen helemaal klaar te zijn.
Rekenen is niet mijn sterkste kant, maar een ‘schilder’ 1200 euro voor 3 dagen werk betalen … dat is wel heel erg veel. 50 euro per uur en het zou zwart betaald worden.
Een kort kletspraatje met de schilder leerde ons dat hij direct voor onze benedenbuurman werkte.
Mooie boel.
Na veel onderling overleg besloten we geen actie te ondernemen, buur zou wel bij ons aankloppen om geld te komen vragen en dan zouden we hem, zonder hem ergens van te beschuldigen, vragen er nog even beter over na te denken en met een normaal bedrag terug te komen.
Ik was alleen thuis toen buur aanbelde, maar het werkte niet. Buur deed alsof hij nergens van wist. Dat hield hij charmant vol. Hij werd wel ineens woest toen ik als oplossing suggereerde dat ik met de schilder kon onderhandelen over het zogenaamde afgesproken bedrag, gezien 50 euro per uur vele malen te veel was. Buurman liep, mij beledigend, weg.
De dag erop probeerde hij het nog ‘ns met mijn vriend, maar die hield ook voet bij stuk. Na mijn vriend’s suggestie er een externe expert bij te halen draaide buur helemaal bij en begon de zielepiet uit te hangen, dat hij ‘de schilder’ al had betaald en dat wij maar moesten beslissen welk bedrag we hem zouden betalen, dat hij het verlies zou accepteren. Hij probeerde de rollen om te draaien en te doen alsof wij de slechte partij waren.
Een paar dagen gingen voorbij zonder enig contact. Vanochtend echter kwam buur in het trappenhuis een praatje maken en meldde dat ‘de schilder’ hem een factuur had gestuurd en dat hij, beste buur, deze met een cheque had betaald. Hij liet een kopie van een cheque zien. Of wij nu dus maar even de 400 euro wilden betalen, ons deel van het schilderwerk. Buur zou ons een officiele rekening sturen hiervoor.
Mijn vriend wilde van het gezeur af zijn en ging akkoord. Ik was binnen en hoorde dit dus even later pas. Ik was niet akkoord. Ik heb geen zin mij door wie dan ook, laat staan mijn buurman, te laten oplichten. Niet zo handig op zich, maar ik ging voluit in verzet. Dus … ging direct met de buurman praten met mijn vriend in het kielzog. Ik legde de buurman uit dat ik hem echt niets ging betalen, dat ik de schilder wilde zien en met hem wilde onderhandelen over het bedrag en de schilder ook grote delen van het werk over wilde laten doen. Buur werd nerveus, maar wilde niet de schilder erbij halen. Hij bleef beweren dat hij had betaald en herhaalde keer op keer, steeds langzamer sprekend, dat wij nu aan HEM moesten betalen, hij had per slot de kopie van de cheque laten zien, dat leek hem toch overtuigend bewijs.
Ik kreeg er schoon genoeg van en zei dus op een gegeven moment maar heel eerlijk dat het probleem was dat ik geen ene moer van het hele verhaal geloofde. Buur besloot vanaf dat moment om mij volkomen te negeren en bleef inpraten op mijn vriend. Die begon het ook goed zat te worden en zei na een tijdje ongeduldig dat buur nou ‘ns naar ons moest luisteren en de schilder moest bellen.
Buur werd op slag pisnijdig. Hij had blijkbaar geen argumenten meer over, zijn theaterstukje werd niet met applaus ontvangen en hij kon geen kant op, dus begon hij als een razende gek te schelden. Hij ontplofte echt en deed spontaan een paar stappen dreigend onze kant op, met gebalde vuisten. Wij bleven gewoon staan (ik vooral uit onbenul, ik reageer nogal langzaam namelijk en stond daarnaast half achter mijn vriend, een heerlijk veilige plek). Buur deed dezelfde stappen daarna redelijk vlug weer naar achteren. Best handig zo’n grote gespierde vriend die inmiddels ook vuur spuwde. Onderwijl was het een herrie van jewelste want buur bleef ons op hoge toon uitschelden (niet erg virtuoos, hij kwam niet verder dan herhalen ‘grand pezzo di merda’ en varianten daarop ‘sei una merda’, ‘hai una faccia di merda’ etc. (groot stuk stront, stuk stront, je gezicht is als stront). Buur dreigde nog dat hij niets meer bij zou dragen aan andere kosten (er is behoorlijk achterstallig onderhoud aan het dak) en schold daarna druk verder.
Net voordat buur achter zijn voordeur verdween bulderde mijn vriend door het trappenhuis dat we ook de 60 euro van augustus niet waren vergeten.
Een prachtig denderend slotakkoord.
