Een nieuwe moestuin is in eerste instantie vaak niet zo’n succes. Het duurt jaren voor de grond is verbeterd en bestaat uit lekker losse en vruchtbare aarde.
Wij hebben hier kleigrond die, zodra het droog is, keihard wordt en splijt, waardoor de wortels van de planten ‘open’ komen te liggen.
We hebben gelukkig een methode gevonden om toch een moestuin te kunnen hebben en twee jaar geleden heeft dat prima gewerkt. Helaas waren onze bakken van toen vervolgens door de bouwwerkzaamheden kapot gemaakt en zijn we dit jaar opnieuw begonnen.
We hebben bakken gemaakt van de oude cementen palen van de wijngaard. Een paar lagen karton op de bodem gelegd en goed natgemaakt. Daarop veel tuin afval (gemaaid gras en andere planten) en wat aarde (kleigrond in ons geval) en weer een dikke laag tuinafval en daarop mest, een flinke laag stro en in dat stro hebben we onze tomatenplantjes geplant.
Het werkt prima, maar we hebben niet genoeg mest toegevoegd, dus dat moet ik nu alsnog gaan doen in de hoop over een paar weken meer en betere tomaten te hebben.
Deze methode heet ‘no dig gardening’ met als principe dat je een tuin niet teveel moet spitten zodat alles dat leeft onder de grond gewoon ongestoord door kan leven. Wij werken daar bovenop, net zoals de natuur dat ook altijd heeft gedaan.
De tomaten heb ik allemaal van zaad gekweekt. Heirloom zaad … helemaal uit Amerika! Ik ken in Italie geen plekken waar ik dit soort zaad kan kopen, dus dan maar van verre!
Veel heirloom tomaten in Amerika zijn oorspronkelijk van Italiaanse zaden die de immigranten van toen mee hebben genomen. Op zich ook een interessant aspect van immigratie!
Dat ziet er heel smakelijk uit!
Een heel interssant verhaal. Weer iets bijgeleerd! Ook al ben je nog niet helemaal tevreden : deze tomaatjes zien er al heel lekker uit: het water loopt me in de mond!