In de tweede helft van augustus zijn de meeste vijgen rijp.
Overal in Toscane staan vijgenbomen, vaak bij verlaten huizen. Je kunt je hier, zonder iemand te storen, ongans aan vijgen eten. Dat is geen goed idee, maar neem een emmer mee op pad en maak daarna thuis de vijgen in!
Dat doen we al jaren. Het is fantastisch om het hele jaar door ingemaakte vijgen te hebben voor op brood, in de yoghurt of voor een taart of ander toetje.
Ik laat de vijgen een tijdje koken en doe ze daarna in potten die ik op hun beurt ook een tijdje laat koken. Op deze manier hebben we alleen vijgen nodig zonder suiker toe te voegen.
We hebben nu ook een extra grote gasplaat gekocht die iedereen in Italie gebruikt om tomaten in te maken, of andere dingen die gesteriliseerd moeten worden. De pan is wat groot uitgevallen, maar … ook wel handig al met al!
Een nieuwe moestuin is in eerste instantie vaak niet zo’n succes. Het duurt jaren voor de grond is verbeterd en bestaat uit lekker losse en vruchtbare aarde.
Wij hebben hier kleigrond die, zodra het droog is, keihard wordt en splijt, waardoor de wortels van de planten ‘open’ komen te liggen.
We hebben gelukkig een methode gevonden om toch een moestuin te kunnen hebben en twee jaar geleden heeft dat prima gewerkt. Helaas waren onze bakken van toen vervolgens door de bouwwerkzaamheden kapot gemaakt en zijn we dit jaar opnieuw begonnen.
We hebben bakken gemaakt van de oude cementen palen van de wijngaard. Een paar lagen karton op de bodem gelegd en goed natgemaakt. Daarop veel tuin afval (gemaaid gras en andere planten) en wat aarde (kleigrond in ons geval) en weer een dikke laag tuinafval en daarop mest, een flinke laag stro en in dat stro hebben we onze tomatenplantjes geplant.
Het werkt prima, maar we hebben niet genoeg mest toegevoegd, dus dat moet ik nu alsnog gaan doen in de hoop over een paar weken meer en betere tomaten te hebben.
Deze methode heet ‘no dig gardening’ met als principe dat je een tuin niet teveel moet spitten zodat alles dat leeft onder de grond gewoon ongestoord door kan leven. Wij werken daar bovenop, net zoals de natuur dat ook altijd heeft gedaan.
Een mix van drie of vier soorten kleine tomaatjes en grotere.
De tomaten heb ik allemaal van zaad gekweekt. Heirloom zaad … helemaal uit Amerika! Ik ken in Italie geen plekken waar ik dit soort zaad kan kopen, dus dan maar van verre!
Veel heirloom tomaten in Amerika zijn oorspronkelijk van Italiaanse zaden die de immigranten van toen mee hebben genomen. Op zich ook een interessant aspect van immigratie!
Zoals ik had beloofd afgelopen blog, een stukje over ons bezoek aan 50 heel schattige piepjonge geitjes (en hun rustige, maar nieuwsgierige, moeders).
Wat zijn ze grappig die geiten.
Deze hierboven mogen binnenkort weer naar buiten als het gras iets hoger staat. Ze zijn de lichting van afgelopen jaar, allemaal geboren op de boerderij.
Hierboven de echte stal waar in de afgelopen weken 50 geitjes zijn geboren. De moeders staan een deel van de dag op stal om de geitjes te laten drinken en de rest van de tijd leven ze buiten. De jonkies vermaken zich binnen omdat het buiten nog te gevaarlijk is. Het gevaar komt vooral van de oudere geiten die niet altijd even goed opletten. Dit jaar zijn er veel slechte moeders … dus extra werk voor Guido, de boer/kaasmaker.
En hier de Guido met een klein geitje.
Je kunt hem en zijn kazen elke zaterdagochtend op de markt van Montespertoli vinden. Afgezien van geitenkaas (van zijn eigen dieren) maakt hij ook heel lekkere rauwmelkse koeienkazen en schapenkazen. Die kazen zijn werkelijk zalig! Zijn afstudeeronderzoek ging dan ook over kaasbacteriën en enzymen.
I Formaggi del Dottore (hij is afgestudeerd in boerderij-dier-wetenschap – helaas ben ik de technische term kwijt, excuus!).
Elke zaterdagochtend op de boerenmarkt van Montespertoli en ook rechtstreeks op de boerderij te koop, Via Milani 8/c in Castelfiorentino (FI).
