Hoe krijgen ze het voor elkaar zo’n chagerijnige leeuw bij de ingang van een eeuwenoud kasteel te zetten?
Ik maakte deze foto al maanden geleden en keek er vaak naar. Vandaag voel ik mij precies zoals deze (stenen) leeuw. Gewoon ouderwets uit mijn humeur.
En Ja! Ik weet dat stenen leeuwen geen gevoel hebben.
Gelukkig kan ik een roos op mijn hoed zetten en is morgen alles weer goed (rozen genoeg deze novembermaand!). De leeuw is zo totaal uit haar humeur vereeuwigd … en ondanks haar stenen hart blijf ik denken: ‘arm beest’.
Als ik me zo voel reis ik graag in gedachten naar Italie en lees ik graag jouw blogs.
Ze kijkt inderdaad niet vrolijk. Ik hoop dat de roos geholpen heeft.
Die leeuw was natuurlijk heel vrolijk toen hij bij dat kasteel werd gezet. Alleen is-ie in de loop der eeuwen steeds somberder geworden. Logisch toch? Ga jij maar eens eeuwenlang vrolijk zitten wezen op zo’n stenen sokkel…
Daar zou je wel ‘ns gelijk in kunnen hebben Marga!! Zo had ik het nog niet bekeken.