Tag: diervriendelijk toscane

Toscane

Zwaluw

Written by willemijn lindeboom July 13, 2020July 13, 2020 8 Comments

Er zijn behoorlijk wat boerenzwaluwen hier. Het zijn er niet genoeg, want we hebben toch veel muggen. Er zaten drie nesten in een schuurtje van het oude huis waar een deur uit was gehaald. Alle jaren dat we hier al aan het werk zijn, vlogen de zwaluwen in en uit.

Dit jaar was er maar één paar teruggekomen. We moesten die open deur dichtmaken en hebben gewacht tot de kleintjes waren vertrokken. Boerenzwaluwen leggen twee keer per jaar. Het was dus belangrijk om ze na de eerste keer een ander nest, buiten, te laten gebruiken.

Toevallig is dat gelukt en hebben we de schuur nu dicht kunnen maken en zelf in gebruik genomen. De zwaluwen zitten prinsheerlijk in een oud nest buiten. Ik weet niet of ze er zelf ook blij me zijn.

Voor volgend voorjaar wil ik meer plekken voorbereiden waar de zwaluwen nesten kunnen bouwen. Ze waren al begonnen in ons nieuwe huis, voordat er ramen in zaten. Ze zijn dus op zoek naar geschikte plekken en ik help ze graag om die te vinden. Blijkbaar is een latje ergens op een beschermde plek al voldoende … dus dat is een kleine moeite.

Bijzondere mensen, Italiaans, Toscane, Uncategorized

Markt in Castelfiorentino

Written by willemijn lindeboom May 10, 2016 2 Comments

Afgelopen weekend was er een speciale markt in Castelfiorentino, een leuk dorpje ongeveer 10 km hier vandaan. Een markt met locale producten, maar ook oude gebruiken en oude landbouwwerktuigen.

We hebben onze ogen uitgekeken, maar nier zozeer naar al deze oude machines. Nee, vooral naar de ‘gewone’ mensen die zich speciaal hadden opgedoft voor een gezellig dagje uit.

festa-agricola-castelfiorentino-1

… en ik bedoel niet deze hierboven, die doen namelijk de oude beroepen na, deels in klederdracht.

Nee, het stikte van de bijzondere mensen. Mensen met rare en erg lelijke hoedjes, vrouwen met onooglijke make-up (van verre leken het travestieten, maar dat waren ze toch echt niet), een paar hele dikke mensen die zich in zeer strakke kleding hadden weten te wurmen …

Meerdere vrouwen gingen een praatje aan met hondje Sandy zonder mij ook maar te groeten. Ik had Sandy opgetild omdat ze in die menigte niet veilig kon lopen. Blijkbaar trok ze wat aandacht, zo’n schattig hondje op ooghoogte, maar moesten die mensen van mij niets hebben.

Verder was het gezellig en sfeervol, met een band die goede muziek speelde maar waar nauwelijks iemand interesse in had. Erg jammer voor die jongens.

Interessant was dat er lokale pinda’s te koop waren. Pinda’s die in Toscane aan de kust groeien, niet ver van Piombino. Ze zijn lekker, maar kan niet veel verschil ontdekken met pinda’s van ver weg. Nooit geweten echter dat er in Italie pinda’s worden verbouwd.

Bijzondere mensen

Il Canile – Het Hondenasiel

Written by willemijn lindeboom December 3, 2014 Leave a Comment

In Umbrie had ik hondjes en die mis ik nogal. Ik besloot dus ‘ns te kijken of er hier een dierenasiel in de buurt was om daar af en toe wat te helpen.

Ik kwam op een keurige website en er is een goed onderhouden Facebook pagina. Op de website stond dat je elke dinsdagochtend en zaterdagochtend met de honden uit het asiel kon gaan wandelen. Een uitstekend idee.

Ik kwam op de weg naar het asiel al twee vrouwen tegen, elk met een blije hond aan de lijn. De vrouw die het asiel beheert was in eerste instantie wat kil, maar ze ontdooide gelukkig al snel. Ik heb zes hondjes een stukje laten lopen. Ze waren allemaal prima verzorgd en idioot blij om weer terug naar hun kennel te mogen.

Toen ik zei dat ik dat een heel goed teken vond kreeg ik een strenge blik van een van de vrijwilligers die er ook was. Ze vond dat al deze blije hondjes zeker nog blijer zouden zijn als ze een echt huis zouden hebben met veel aandacht. Tja, daar kon ik haar alleen maar gelijk in geven.

Ik ging onder de modder en met de sterke geur van kennel honden terug naar huis. Nederig wegens al het fantastische werk dat deze vrouwen (ja ja het zijn allemaal vrouwen) doen met de honden. Blij dat er in Italie ook zulke positieve dingen zijn (helaas hoor je hier eigenlijk alleen maar slecht nieuws over corruptie en bureaucratie, waar enkelen beter van worden en ‘het volk’ gebukt onder gaat).

Nederig omdat ik dacht dat ik wellicht bij zou kunnen dragen aan de organisatie … maar het loopt op rolletjes en de honden die niet direct worden geadopteerd, hebben het op zich goed.

Hier een foto van één van de hondjes waar ik gisteren een stukje mee heb gelopen. Een schat van een hondje …

Bijzondere mensen, Fietsen in Toscane

Alpaca bar

Written by willemijn lindeboom August 31, 2014 Leave a Comment

alpaca-in-de-bar

In Montespertoli op een kruispunt aan de rand van het dorpje, kwamen we langs deze man fietsen die zijn alpaca’s mee had genomen naar de bar. Hij zat klaar om aan de lunch te beginnen.

Ik vroeg of ik een foto mocht maken en we raakten aan de praat.

Hij neemt de alpaca’s mee om ze op te voeden. Hoezo ‘opvoeden’ vroeg ik? Alpacas grazen toch buiten in de wei? Jawel zei hij, maar hij verkocht ze af en toen aan families of boerderijen en wilde dat zijn alpaca’s gewend waren aan verkeer en mensen. Ze vinden het niet per se prettig om aangeraakt worden door bijvoorbeeld kleine kinderen en hij wil voorkomen dat zijn alpaca’s verkeerd reageren. Dus laat hij ze wennen aan mensen, klein en groot.

Hij neemt ze mee naar de bar in zijn auto. De zwarte is inmiddels gewend en springt er zo in. De witte is nog jong en moet in de achterklep getild worden.

Tijdens de lunch zijn de alpaca’s rustig zei hij, maar ze weten wanneer hij klaar is met eten en eisen dan aandacht en iets lekkers. Ze gaan dus dan de tafel afruimen, op ‘hardhandige’ manier (ze trekken de placemat gewoon van tafel) en gaan aan het haar van de beste man trekken. De vooruitstaande tandjes kunnen heel goed knabbelen.

Wat voor lekkers willen de beestjes? Ik opperde misschien wat verse kruiden, want ik loop regelmatig langs hun omheining en geef ze dan laurierblaadjes, de laurierheg groeit er namelijk naast. Ze vinden dat zalig.

Maar nee. Ze krijgen een bombolone. Dat is een (heel gezonde … ahum) met creme gevulde gefrituurde rol deeg. Als de zwarte alpaca haar bombolone niet krijgt, wordt ze krengig. Ik heb maar niet verder gevraagd, maar vond het typisch Italiaans. Het land van de verwende kindertjes die vervelend worden als ze niet krijgen wat ze willen.

De man was heel trots op dit gedrag van zijn geliefde dieren. Ik was vertederd door deze man, die zo dol is op zijn dieren dat hij ze meeneemt lunchen onder het mom dat hij ze op moet voeden.