Na bijna anderhalf jaar ben ik weer ‘ns op mijn racefiets gaan fietsen. Sinds juli fiets ik regelmatig op een zogenaamde tourfiets, prachtige routes door deze streek. De racefiets bleef stof vergaren op zolder.
Het fijne van een tourfiets is dat je gewone schoenen aan hebt en dus makkelijk af kunt stappen en ook kunt lopen naast de fiets. Daarnaast heeft de fiets normale banden waardoor je stabiel bent ook als het regent, en je zit rechtop. Tot slot heeft de fiets veel versnellingen en je kunt dus meestal wel omhoog fietsen.
De racefiets heeft een andere positie, heel dunne bandjes en je voeten zitten vast. Dat maakt het soms oncomfortabel als je zo’n ‘mietje’ bent als ik, altijd bang om te vallen en me pijn te doen! Ook zijn steile wegen voor mij op een racefiets niet te doen, die met een tourfiets prima te berijden zijn.
Gelukkig ben ik over mijn ontstane ‘angst’ heengestapt. Gisteren zijn we naar San Gimignano gefietst in drie uur heen en terug. Met de tourfiets had dat minimaal 4 uur gekost. De racefiets is licht en zonder grote inspanning kun je een redelijke snelheid halen. Dat is toch wel zalig (als je eenmaal over de angst om te vallen heen bent).
We hebben alleen de niet-steile wegen gekozen. Ik wil binnenkort gaan proberen ook de wat steilere wegen te doen om te kijken wat haalbaar is en daarna zijn meer routes wellicht mogelijk. Het is rond Montespertoli nogal steil namelijk.
Ik heb geen foto’s. Het weer was naar grijs. Een tijdje geleden maakte ik wel een foto van Florence van verre, dus zet ik die er maar bij want de foto is langs een route gemaakt die heel goed met de racefiets te rijden is (tussen San Casciano en Chiesanuova).