Dit jaar is er nauwelijks nieuwe olie in deze streken (ik heb het over Toscane en Umbrie). De olijfvlieg, die hier in Italie bekend staat onder de naam ‘la mosca’ (eenvoudigweg ‘de vlieg’) heeft grote schade aangericht. Wellicht door de milde winter en natte zomer, een combinatie die (gelukkig) nooit voorkomt, heeft ‘la mosca’ het veel te goed gehad.
Dus. Naast de algemene crisis die al jaren het humeur van de meeste Italianen behoorlijk heeft weten te drukken is er dit jaar een culinaire crisis bij gekomen. Mensen in het dorp staan met hun handen in het haar. Hoe moet dat nu zonder onze extra vergine?
Ik gebruik ongeveer een liter per week en leef dus volop mee met dit sentiment. Er zal wel ergens olijfolie vandaan worden getoverd, maar hoe zal die zijn? We gaan het merken.
Voor veel boeren die ook olijfolie produceren is het een echte ramp. Ze hebben het al erg moeilijk en hebben wel de kosten van het snoeien gehad. Ik leef dus nog meer met hen mee.
Overal gonst het zwartgallig dat dit nu de gevolgen van ‘il clima’ zijn (het klimaat, maar dan uiteraard de verandering daarvan). Momenteel staan ook een aantal dorpen onder water wegens heftige regenval en dat helpt het anders zo optimistische volk niet erg.
Hier een foto van de olijfvernieler. La mosca legt eitjes in olijven en de larven gaan dus de olijven eten, die vallen al vroeg op de grond en de olijven die blijven hangen zijn niet lekker, de olie wordt ranzig.
Iedereen hoopt nu op een strenge winter en droge bloedhete zomer. Hoewel ik de olijfolie erg mis, kan ik mij er toch niet toe zetten echt met iedereen mee te hopen … maar ik doe voorlopig wel net alsof.
