Posted in: Fietsen in Toscane, Wandelen Toscane

Jeruzalem in Toscane

Dit weekend vertrokken we wederom op de fiets en zoals altijd hadden we geen onderzoek gedaan naar de route. We keken wat op de kaart en besloten naar Castelfalfi te fietsen. Dat klonk interessant.

Niets bleek minder waar! Dit keer geen verrassend pareltje dat door de eeuwen heen stand heeft kunnen houden … Castelfalfi is, naar mijn mening, echt een afschuwelijk oord. Het heet ‘Tuscan Resort’ en is door Tui (en grote Duitse onderneming actief in de reisbranche) gemaakt. Een 800 jaar oud dorp is sfeerloos opgeknapt. Van verre ziet het er wel aardig uit, maar als je er eenmaal bent krijg je het koud van de kille sfeer en strakke perfectie. Dit heeft helemaal niets met Italie van doen. Daarnaast liepen er enkele rijkere toeristen rond die zich in authentiek Toscane waanden, hetgeen de sfeer er niet beter op maakte.

Wel heel bijzonder op deze fietstocht was de ‘Sacro Monte di San Vivaldo’. We reden er toevallig langs. De heilige berg van San Vivaldo is een oud klooster waar pelgrims vanaf 1500 naartoe mochten in plaats van naar het verre en gevaarlijke Jeruzalem te moeten trekken. Het  Jeruzalem van Toscane heet het dus ook. Rond 1500 besloot een monnik om de belangrijke onderdelen van de Via Dolorosa uit Jeruzalem in Toscane na te bouwen. De paus gaf dezelfde status aan een pelgrimstocht naar deze reproductie als voor de verre reis naar Jeruzalem.

Het is een bijzondere plek. Bij de ingang staat een kapel die geen opening lijkt te hebben (bij nadere inspectie blijkt de opening achter de kapel te liggen). Dat maakt natuurlijk direct nieuwsgierig.
De Sacro Monte bestaat uit een groot klooster en verder allemaal kleine kapellen en tempels langs een korte route over een beboste heuvel.

jeruzalem-in-toscane-2

De kapel ‘zonder ingang’ hierboven en hieronder het klooster en een deel van de kleine tempels en kapellen, plus tot slot een detail van een tempel.

jeruzalem-in-toscane-1

jeruzalem-in-toscane-3 jeruzalem-in-toscane-4

Posted in: Uncategorized

Speedboot in de wijngaard?

Ik reed langs een van de ontelbare wijngaarden hier rondom Montespertoli in de Chianti streek. De wijngaard liep naar beneden af en in de verte zag ik … knipper knipper … een futuristische speedboot door de wijngaard varen?

Even beter focussen … jeetje wat gaat die boot langzaam!

Ach nee … het is een druivenoogstmachine.

Van boven en achteren gezien, zeg maar kijkend naar ‘de kont’ van zo’n oogstmachine terwijl die naar beneden rijdt, lijkt het op een speedboot. Dit plaatje hieronder geeft een beetje het idee (dit plaatje is van Pellenc, een van de fabrikanten van dit soort machines).

grape-harvest-chianti

In de Chianti wordt druk geoogst momenteel. Ik zie zelden mensen met kratten door de wijngaarden, de oude manier van oogsten. Het lijkt hier vooral met ‘speedboten’ gedaan te worden.

Tractoren rijden af en aan met karladingen vol druiven. Er staan lange rijen tractoren bij de ‘cantine sociale’ te wachten tot het hun beurt is de druiven ’te storten’. Bij een cantina sociale worden druiven van vele boeren tot wijn verwerkt. Veel plekken/dorpen kennen een cantina sociale, een echte coöperatie speciaal voor en door de wijnboeren in een gebied.

De aangesloten boeren brengen allemaal hun druiven naar de cantina en van die hele mix wordt wijn gemaakt. De opbrengst wordt, na aftrek van alle kosten, verdeeld naar aandeel gestorte druiven en, om het iets ingewikkelder te maken, naar de kwaliteit van de ingebrachte druiven. De kwaliteit wordt vastgesteld door naar het suikergehalte van de druiven te kijken. Hoe meer suiker, hoe hoger de kwaliteit en hoe meer de boer verdient. (Druiven met meer suiker geven wijn met een hoger alcoholpercentage, vandaar).

De komende tijd moet je geen haast hebben als je door de Chianti rijdt …!

Posted in: Fietsen in Toscane

Miniatuur van de dom van Florence

Gisteren gingen we een eindje fietsen en namen een nieuwe weg. Een kleine weg van Certaldo naar Barberino in Val d’Elsa. Het eerste stuk was lelijk, met veel smakeloze nieuwe huizen. Wel allemaal met goed verzorgde groentetuin overigens (dat maakte een klein beetje lelijkheid weer goed).

Langzaamaan werd het mooier tot we ineens, na een aantal korte haarspeldbochten omhoog, voor dit tafereel stonden.

cappella-chianti-2

Schitterende kapel, leek sprekend op de wereldberoemde koepel van de dom van Florence. Het bleek de Cappella di San Michele di Semifonte te zijn, een miniatuur van de beroemde koepel, één achtste kleiner. Werd gebouwd tussen 1594 en 1597 op een plek waar ooit het belangrijke kasteel van Semifonte stond (door de Fiorentini rond het jaar 1200 vernield).

Ik had alleen mijn telefoon bij me om foto’s te nemen, dus ze zijn van erg slechte kwaliteit helaas, maar het geeft toch een indruk en daar gaat het hier om.

cappella-chianti

Bijzonder indrukwekkend.

Posted in: Bijzondere mensen, Fietsen in Toscane

Alpaca bar

alpaca-in-de-bar

In Montespertoli op een kruispunt aan de rand van het dorpje, kwamen we langs deze man fietsen die zijn alpaca’s mee had genomen naar de bar. Hij zat klaar om aan de lunch te beginnen.

Ik vroeg of ik een foto mocht maken en we raakten aan de praat.

Hij neemt de alpaca’s mee om ze op te voeden. Hoezo ‘opvoeden’ vroeg ik? Alpacas grazen toch buiten in de wei? Jawel zei hij, maar hij verkocht ze af en toen aan families of boerderijen en wilde dat zijn alpaca’s gewend waren aan verkeer en mensen. Ze vinden het niet per se prettig om aangeraakt worden door bijvoorbeeld kleine kinderen en hij wil voorkomen dat zijn alpaca’s verkeerd reageren. Dus laat hij ze wennen aan mensen, klein en groot.

Hij neemt ze mee naar de bar in zijn auto. De zwarte is inmiddels gewend en springt er zo in. De witte is nog jong en moet in de achterklep getild worden.

Tijdens de lunch zijn de alpaca’s rustig zei hij, maar ze weten wanneer hij klaar is met eten en eisen dan aandacht en iets lekkers. Ze gaan dus dan de tafel afruimen, op ‘hardhandige’ manier  (ze trekken de placemat gewoon van tafel) en gaan aan het haar van de beste man trekken. De vooruitstaande tandjes kunnen heel goed knabbelen.

Wat voor lekkers willen de beestjes? Ik opperde misschien wat verse kruiden, want ik loop regelmatig langs hun omheining en geef ze dan laurierblaadjes, de laurierheg groeit er namelijk naast. Ze vinden dat zalig.

Maar nee. Ze krijgen een bombolone. Dat is een (heel gezonde … ahum) met creme gevulde gefrituurde rol deeg. Als de zwarte alpaca haar bombolone niet krijgt, wordt ze krengig. Ik heb maar niet verder gevraagd, maar vond het typisch Italiaans. Het land van de verwende kindertjes die vervelend worden als ze niet krijgen wat ze willen.

De man was heel trots op dit gedrag van zijn geliefde dieren. Ik was vertederd door deze man, die zo dol is op zijn dieren dat hij ze meeneemt lunchen onder het mom dat hij ze op moet voeden.

Posted in: Fietsen in Toscane

Ferraris bij oude abdij in Toscane

Gisteren gingen we fietsen, een schitterende route (bleek achteraf).

We kwamen onder andere langs Badia a Passignano, een heel oude abdij (ik las ergens uit het jaar 365). Van verre genoten we van het zicht hierop, perfect gelegen in een vlakte tussen heuvels met wijngaarden en bossen.

Er stonden twee Ferraris naast de ingang en er waren meerdere restaurants en een lounge bar. We reden rustig door ondanks dat een prachtige oldtimer ons zo ongeveer de berm in drukte. Blijkbaar had de bestuurder een glaasje teveel op, dat kan gebeuren na de lunch op een zondag in Italie.

Eenmaal thuis zocht ik even op waar we langs waren gekomen, nieuwsgierig gemaakt door de tentoongestelde luxe.

De familie Antinori heeft de wijngaarden rondom de abdij gekocht en maakt daar één van haar zogenaamde topwijnen, gebruik makend ook van de eeuwenoude wijnkelder van de abdij. Ik las dat het mogelijk was een rondleiding te doen, maar alleen met ofwel lunch, ofwel diner in het restaurant van de familie.

Ik belde net even voor de prijs. Maar die valt niet mee (vanaf 150 euro per persoon voor de rondleiding met de goedkopere wijn bij het eten).

Dan begrijp je ineens ook waarom er twee Ferraris voor de deur staan.

Hier een fotootje, niet zelf gemaakt, maar kan niet vinden naar wie de credits zouden moeten.

badia-a-passignano

 

Back to Top