Posted in: Fietsen in Toscane, Montespertoli, Uncategorized

Racefiets

Na bijna anderhalf jaar ben ik weer ‘ns op mijn racefiets gaan fietsen. Sinds juli fiets ik regelmatig op een zogenaamde tourfiets, prachtige routes door deze streek. De racefiets bleef stof vergaren op zolder.

Het fijne van een tourfiets is dat je gewone schoenen aan hebt en dus makkelijk af kunt stappen en ook kunt lopen naast de fiets. Daarnaast heeft de fiets normale banden waardoor je stabiel bent ook als het regent, en je zit rechtop. Tot slot heeft de fiets veel versnellingen en je kunt dus meestal wel omhoog fietsen.

De racefiets heeft een andere positie, heel dunne bandjes en je voeten zitten vast. Dat maakt het soms oncomfortabel als je zo’n ‘mietje’ bent als ik, altijd bang om te vallen en me pijn te doen! Ook zijn steile wegen voor mij op een racefiets niet te doen, die met een tourfiets prima te berijden zijn.

Gelukkig ben ik over mijn ontstane ‘angst’ heengestapt. Gisteren zijn we naar San Gimignano gefietst in drie uur heen en terug. Met de tourfiets had dat minimaal 4 uur gekost. De racefiets is licht en zonder grote inspanning kun je een redelijke snelheid halen. Dat is toch wel zalig (als je eenmaal over de angst om te vallen heen bent).

We hebben alleen de niet-steile wegen gekozen. Ik wil binnenkort gaan proberen ook de wat steilere wegen te doen om te kijken wat haalbaar is en daarna zijn meer routes wellicht mogelijk. Het is rond Montespertoli nogal steil namelijk.

Ik heb geen foto’s. Het weer was naar grijs. Een tijdje geleden maakte ik wel een foto van Florence van verre, dus zet ik die er maar bij want de foto is langs een route gemaakt die heel goed met de racefiets te rijden is (tussen San Casciano en Chiesanuova).

florence-van-verre

Posted in: Uncategorized

Freccia Rossa – snelle trein

Gisteren ging ik met de trein ‘Freccia Rossa’ van Florence naar Milaan. Freccia Rossa betekent ‘Rode Pijl’. Raad maar waarom.
In 1 uur en veertig minuten sta je vanuit het centrum van Florence in het centrum van Milaan.
Werkelijk fantastisch. De treinen kunnen een snelheid van 300 km/uur halen.

Ik moest mijn paspoort verlengen. Jammer dat dat maar op weinig plekken in Italie kan, maar ik besloot er een uitstapje van te maken.

In Milaan regende het en ik was, nogal dom, met mijn zomerkleren uit Florence vertrokken. Geen moment bij stilgestaan dat het in Milaan wel ‘ns tien graden kouder zou kunnen zijn.

Ik besloot dus, na koud en nat een tijdje door Milaan gelopen te hebben, ‘ns te kijken of mijn treinticket niet verzet zou kunnen worden. Dat bleek geen enkel probleem en kosteloos.

Overigens had ik mijn ticket online gekocht en kreeg een sms van Trenitalia, mijn ticket. Ook al zo heerlijk makkelijk en nog beter voor milieu ook.

In de trein merk je totaal niet dat je zo snel gaat. Niets schommelt of maakt lawaai. Er is wifi internet en je kunt er telefoons en computers opladen.

De prijs voor op en neer Firenze Milano was nog geen 70 euro, alles inclusief. Als je alleen rijdt kan dat met een auto niet uit en vliegen staat in geen vergelijk met deze trein. Dit is sneller en makkelijker.

Kortom, mocht je lange afstanden in Italie af moeten leggen, zoek naar de Freccia Rossa!

frecciarossa-snelle-trein-italie

Foto van de Ferrovie dello Stato

Posted in: Uncategorized

Windhoos Florence en omgeving

Vrijdag ging ’s middags de telefoon. “Hoeveel schade hebben jullie?”

Schade? Ik wist negens van.

Een paar kilometer verderop was een windhoos vergezeld van grote hagelstenen langsgekomen en had zo haar sporen achtergelaten. Bomen lagen om, daken waren van huizen gewaaid, ramen ingeslagen, auto’s kapot.

Een ware ravage.

Bij ons had het niet eens gewaaid, niets gemerkt afgezien van dat het ‘daarginder’ erg donker was.

Hier een foto uit de buurt (van meteoweb). De zonnepanelen die niet van daken zijn gewaaid zijn veelal wel kapot geslagen door de enorme hagel.

windhoos-firenze

Posted in: Uncategorized

Speedboot in de wijngaard?

Ik reed langs een van de ontelbare wijngaarden hier rondom Montespertoli in de Chianti streek. De wijngaard liep naar beneden af en in de verte zag ik … knipper knipper … een futuristische speedboot door de wijngaard varen?

Even beter focussen … jeetje wat gaat die boot langzaam!

Ach nee … het is een druivenoogstmachine.

Van boven en achteren gezien, zeg maar kijkend naar ‘de kont’ van zo’n oogstmachine terwijl die naar beneden rijdt, lijkt het op een speedboot. Dit plaatje hieronder geeft een beetje het idee (dit plaatje is van Pellenc, een van de fabrikanten van dit soort machines).

grape-harvest-chianti

In de Chianti wordt druk geoogst momenteel. Ik zie zelden mensen met kratten door de wijngaarden, de oude manier van oogsten. Het lijkt hier vooral met ‘speedboten’ gedaan te worden.

Tractoren rijden af en aan met karladingen vol druiven. Er staan lange rijen tractoren bij de ‘cantine sociale’ te wachten tot het hun beurt is de druiven ’te storten’. Bij een cantina sociale worden druiven van vele boeren tot wijn verwerkt. Veel plekken/dorpen kennen een cantina sociale, een echte coöperatie speciaal voor en door de wijnboeren in een gebied.

De aangesloten boeren brengen allemaal hun druiven naar de cantina en van die hele mix wordt wijn gemaakt. De opbrengst wordt, na aftrek van alle kosten, verdeeld naar aandeel gestorte druiven en, om het iets ingewikkelder te maken, naar de kwaliteit van de ingebrachte druiven. De kwaliteit wordt vastgesteld door naar het suikergehalte van de druiven te kijken. Hoe meer suiker, hoe hoger de kwaliteit en hoe meer de boer verdient. (Druiven met meer suiker geven wijn met een hoger alcoholpercentage, vandaar).

De komende tijd moet je geen haast hebben als je door de Chianti rijdt …!

Posted in: Uncategorized

Brood uit Montespertoli

Vanaf de eerste dag dat we in Montespertoli kwamen, hoorden we over het speciale brood uit Montespertoli. Het werd ons keer op keer van harte aangeraden door de bakkers, trots op dit speciale product uit hun dorp, bekend in de wijde omtrek.

Elke keer een grote teleurstelling dat brood.

Droog, kruimelig, smakeloos.

We bleven ons verbazen dat uitgerekend dit brood zo goed bekend stond. Onvoorstelbaar.

Tot we een paar weken geleden een goede versie vonden. Gemaakt met zuurdesem (pasta madre in het Italiaans). Super brood. Veel smaak, zwaar en het blijft dagen vers.

De vader van mijn vriend werkte vroeger voor deze bakker (of een bakker in Montespertoli met exact dezelfde naam, toeval?) en destijds was de kwaliteit van hun brood abominabel.

Onze verwachtingen waren dus bijster laag toen we dit brood vonden, maar 40 jaar kan veel veranderen. Ook ten goede!

Posted in: Uncategorized

Tijd voor iets moois!

Nog altijd blijven we her en der wat problemen hebben, maar echt rampen zijn het niet, dus het gaat de goede kant uit.

Ik zal een korte opsomming proberen te maken, maar niet nu! Nu is het tijd voor wat foto’s van het prachtige uitzicht. Ik geniet er echt van, op elke tijd van de dag.

Je kunt de foto’s groter zien door erop te klikken.

Voor een ieder die dit leest … heel goed 2014 en geniet van de resterende feestdagen.

Back to Top