Een winkel bij mij in de buurt wordt gerund door een grote familie. Afgezien van één vrouw, die er zelden is, zijn ze bijzonder onvriendelijk en in het geheel niet klantvriendelijk. Ze kunnen zich dit veroorloven, want ze zijn de enige winkel in de omtrek waar je zoveel dingen voor de tuin kunt kopen.
Een jaar geleden had ik eigenlijk besloten er niet meer naartoe te gaan. Ik had voor een jarige een kit gekocht waarmee hij zelf bier kon maken (daar had hij het vaak over, anders zou ik dat nooit hebben uitgezocht). De kit had onder andere een blik met ingrediënten. Dat blik was al maanden over de maximale datum heen, bleek nadat de jarige alles blij had uitgepakt. Normaal gesproken niet zo’n punt, maar in de handleiding stond dat de ingrediënten super vers moeten zijn om er bier mee te kunnen brouwen. Toen ik een volgende keer terugkwam bij de winkel, meldde ik het probleem. De dame keek mij kort aan, haalde haar schouders op en zei: oh ja?
Hoe dan ook, vandaag was ik weer bij de winkel. Toen ik aan het afrekenen was begon het keihard te regenen. Niet zomaar keihard, maar echt kei en keihard. Mijn douche produceert niet zoveel water!
Na de kassa begon de kleine ruimte voor de deur langzaam vol te lopen met mensen. Her en der hoorde ik iemand morren over de regen.
De dame achter de kassa riep: ‘Jullie hebben al maanden alleen maar gezeurd dat het nodig n’s moest regenen en nou regent het eindelijk! Daar ga je dan toch niet over klagen? Je wilt haar (de regen is vrouwelijk in het Italiaans) toch niet weer wegjagen?’. Het bleef stil. Ik denk dat we het allemaal met de vrouw eens waren, maar toch ook wel graag uit de winkel verlost wilden worden.
Ik dacht aan de Italiaanse uitspraak: ‘Hai voluto la bicicletta? Ora pedala!’
Dat wil zeggen: ‘Je wilde een fiets? Nu trappen maar!’
Jeetje, lijkt me echt een feest om naar die winkel te gaan. Jammer dat er niks anders in de buurt zit.