In de tweede helft van augustus zijn de meeste vijgen rijp.
Overal in Toscane staan vijgenbomen, vaak bij verlaten huizen. Je kunt je hier, zonder iemand te storen, ongans aan vijgen eten. Dat is geen goed idee, maar neem een emmer mee op pad en maak daarna thuis de vijgen in!
Dat doen we al jaren. Het is fantastisch om het hele jaar door ingemaakte vijgen te hebben voor op brood, in de yoghurt of voor een taart of ander toetje.
Ik laat de vijgen een tijdje koken en doe ze daarna in potten die ik op hun beurt ook een tijdje laat koken. Op deze manier hebben we alleen vijgen nodig zonder suiker toe te voegen.
We hebben nu ook een extra grote gasplaat gekocht die iedereen in Italie gebruikt om tomaten in te maken, of andere dingen die gesteriliseerd moeten worden. De pan is wat groot uitgevallen, maar … ook wel handig al met al!
Gisteren is, na wat druk van onze kant, eindelijk de graafmachine gekomen om het werk af te maken. Na ruim twee maanden wachten …!
De druk van onze kant bestond eruit om te zeggen, of je komt deze week, of je komt helemaal nooit meer en we vinden wel een ander bedrijf. Dat hielp uitstekend.
We hebben een septic tank, maar het ‘water’ dat daaruit komt, kon niet wegstromen. Een beetje irritant want ik heb het met een slang een paar keer moeten leegmaken. Gaat prima, maar leuk is anders.
Nu ligt het stuk pijp waardoor het overtollige water wegsijpelt keurig op z’n plek, diep onder de grond, in onze olijfboomgaard.
We kunnen dus eindelijk officieel hier wonen (de geometra moet alleen doorgeven dat het werk af is, de zogenaamde ‘dichiarazione fine lavori’). Heel belangrijk om vervolgens de ‘abitabilità’ te krijgen, het recht om ergens te wonen (krijg je als aan allerhande voorwaarden is voldaan).
Ik wil graag een lange border van brem langs de weg. Het liefst brem gemengd met wilde rozen. Brem is ‘ginestra’ in het Italiaans. Prachtige gele bloemetjes die heerlijk ruiken, eind mei en juni.
Ik heb dus van uitgebloeide brem struiken de laatste weken de ‘boontjes’ geplukt.
Brem boontjes doppen om het zaad eruit te halen
Die moesten daarna één voor één worden opengemaakt om de zaadjes eruit te halen.
Nou is het bloedheet hier, al dagen, dus ideaal klusje voor overdag.
Nou hoop ik dat dit gaat werken, maar dat weet ik pas over een jaartje.
Bijna klaar … heel veel zaadjes al met al, maar hoeveel slaan er aan?
Een nieuwe moestuin is in eerste instantie vaak niet zo’n succes. Het duurt jaren voor de grond is verbeterd en bestaat uit lekker losse en vruchtbare aarde.
Wij hebben hier kleigrond die, zodra het droog is, keihard wordt en splijt, waardoor de wortels van de planten ‘open’ komen te liggen.
We hebben gelukkig een methode gevonden om toch een moestuin te kunnen hebben en twee jaar geleden heeft dat prima gewerkt. Helaas waren onze bakken van toen vervolgens door de bouwwerkzaamheden kapot gemaakt en zijn we dit jaar opnieuw begonnen.
We hebben bakken gemaakt van de oude cementen palen van de wijngaard. Een paar lagen karton op de bodem gelegd en goed natgemaakt. Daarop veel tuin afval (gemaaid gras en andere planten) en wat aarde (kleigrond in ons geval) en weer een dikke laag tuinafval en daarop mest, een flinke laag stro en in dat stro hebben we onze tomatenplantjes geplant.
Het werkt prima, maar we hebben niet genoeg mest toegevoegd, dus dat moet ik nu alsnog gaan doen in de hoop over een paar weken meer en betere tomaten te hebben.
Deze methode heet ‘no dig gardening’ met als principe dat je een tuin niet teveel moet spitten zodat alles dat leeft onder de grond gewoon ongestoord door kan leven. Wij werken daar bovenop, net zoals de natuur dat ook altijd heeft gedaan.
Een mix van drie of vier soorten kleine tomaatjes en grotere.
De tomaten heb ik allemaal van zaad gekweekt. Heirloom zaad … helemaal uit Amerika! Ik ken in Italie geen plekken waar ik dit soort zaad kan kopen, dus dan maar van verre!
Veel heirloom tomaten in Amerika zijn oorspronkelijk van Italiaanse zaden die de immigranten van toen mee hebben genomen. Op zich ook een interessant aspect van immigratie!
Zondag was er een interessante korte rondleiding door de tuin van Villa Peyron, een villa bij Fiesole in de buurt (net buiten Florence).
Een schitterende tuin, bomvol standbeelden en, zoals de gids ons wist te vertellen, bomvol ‘massoneria’ (vrijmetselaars) symboliek. De tuin ligt op meerdere niveau’s en heeft uitzicht op Florence in de verte.
Delen van de tuin zijn inmiddels gesloten voor publiek wegens gebrek aan onderhoud waardoor muurtjes zijn ingestort en sommige standbeelden zijn omgevallen. Erg jammer! Echter, wat nog wel te bezichtigen is, is enorm de moeite waard.
Precies toen de rondleiding klaar was begon het behoorlijk te regenen, ik heb Fiesole dus niet bekeken helaas, maar ik ga een andere keer, met mooi weer, vast terug.
