Een tijdje geleden kwam ik onze rechtstreeks buurman tegen. Hij liep met zijn jachthondje. We maakten even een praatje. Buurman zei dat hij elke avond met zijn hond een stukje loopt.
Nou weet iedereen in de buurt dat onze buurman vooral heel veel dingen verzint en niemand neemt hem ooit serieus.
Het arme dier is erg dik en ik zie de beste man zelden met zijn hondje lopen, dus afgezien van zijn reputatie heb ik sowieso mijn twijfels bij zijn verhaal.
Zijn vrouw zie ik wel regelmatig met het hondje in hun olijfboomgaard lopen, een paar pasjes, heel langzaam.
Het hondje zit de rest van de dag in zijn hok opgesloten. Jaren geleden waren er drie hondjes en nu is er nog één over. Gelukkig mag deze regelmatig, ook buiten het jachtseizoen, het hokje uit om wat te snuffelen en de benen te strekken. Een hele vooruitgang!
Tijdens het jachtseizoen valt het hondje ook niet echt af want zijn baasje rijdt overal met zijn 4×4 heen, hondje achterin.
Dat is eigenlijk een vorm van dierenmishandeling
Op zich wel, maar dit is zeker niet de ergste vorm, de hond mag af en toe naar buiten en krijgt elke dag wat aandacht. Het stikt van de dieren die altijd opgesloten zitten.
Het is hopeloos om in een zuidelijk land te wonen (d.w.z. voor veel dieren).
Wij hebben in Portugal hondjes uit containers gered en van kettingen en uit betonnen hokjes ‘gestolen’, ze werden zelfs over onze tuinmuur gezet omdat bekend was dat wij met hun lot begaan waren. Gelukkig waren er ook veel shelters van geëngageerde buitenlanders en het is te hopen dat de volgende generaties uit de zuidelijke landen met een ander bewustzijn met levende wezens omgaan!!
Gelukkig zijn er in Italie ook veel mensen die goed voor dieren zorgen, ik ken iemand (Italiaanse) met een prive asiel voor allerlei dieren. De culturen lopen hier door elkaar heen en langs elkaar heen.