Ik herken bijna geen vogels. Daar wil ik graag verandering in brengen. Dit roodstaart jonkie heeft mij een beetje geholpen. Het nest zat bij ons huis dus ik heb de tijd gehad om de ouders te bekijken. Na wat zoeken op internet leek het mij een familie van zwarte roodstaartjes te zijn en de buurman bevestigde dit, dat hoorde hij aan het gezang (kijk … dat zou ik nou ook graag willen kunnen). De Italiaanse naam is ‘codirosso spazzacamino’ (letterlijk: roodstaart schoorsteenveger).
Toen vloog de eerste jonge roodstaart uit (alweer zo’n twee weken geleden) en ging in de boom naast ons huis zitten. De ouders vlogen af en aan en waren geweldig aan het kwetteren, vandaar dat het mij opviel. De dag erna volgden de andere kleintjes, maar die heb ik niet gezien. Het drukke gekwetter en af en aan gevlieg was echter om nerveus van te worden. Wat hebben die ouders daar veel werk mee gehad!
Dat deze kleine vogeltjes zo onhandig en rumoerig uitvliegen, verbaast mij wel enorm. Ze zijn zo een bijzonder makkelijke prooi voor allerlei andere vogels. Ik vrees ook dat een ekster minstens een van de kleintjes heeft opgegeten, want nadat die een duik richting al het kabaal had gemaakt, bleef het ellendig stil.
Ik vraag mij dus af of er in dit geval iets mis is gegaan met de uitvliegroutine. Wellicht weet ik dat volgend jaar als ze weer hier een nestje bezetten.
Oh. Tja, zo is de natuur, denk ik dan altijd maar. Maar leuk vind ik het niet als zo’n jonkie opgevreten wordt.