De postbode kwam net langs. Ze was redelijk nieuw. Ik had haar wel rond zien rijden hier bij ons, maar gelukkig had ik nog niet met haar gepraat. Ik zeg gelukkig, omdat de postbode alleen aanbelt voor aangetekende brieven en dat is nooit goed nieuws.
Nou is onze bel al ruim een jaar omver gereden (https://winitalie.willemijn.eu/2024/02/05/ongelukje/) en moeten we een oplossing hiervoor bedenken (een zuiltje laten metselen). Hebben we helemaal geen zin in want iedereen komt gewoon aankloppen en de bel werd zelden gebruikt. Echter, voor de postbode zou het handig zijn.
Ze had een aangetekende brief en ik begon al flink te balen. Zal wel weer een boete zijn of iets dat ik moet betalen.
Ze keek naar mij en keek nog n’s naar de brief en weer naar mij.
Toen zei ze wat aarzelend dat ze eigenlijk op zoek was naar ene ‘Gessica met een typisch Italiaanse achternaam’. Ze liet me de brief zien en het adres klopt, maar die woont hier niet en ken ik ook helemaal geen Gessica in deze buurt. Ze keek even heel moeilijk en vroeg hoopvol of het huis hiernaast dan niet van die Gessica was, maar helaas.
Ik kon opgelucht ademhalen, maar voor de postbode is het weer extra werk!