Ons appartement, waar we inmiddels sinds vrijdag ‘kamperen’, ligt op de derde verdieping.
Vrijdag was de dertiende, maar dat doet er niet toe. De loodgieter besloot (ietwat aan de late kant) de afvoer te testen. Na een tijdje werkte de afvoer niet en niet lang na deze constatering kwam er een woeste benedenbuurman omhoog rennen. Hij ging de politie bellen en het leek erop dat hij, alvorens dat te doen, eerst iemand tegen de vloer wilde slaan.
Zijn hele keuken was overstroomd. Uit de muur gutste een flinke straal water. Niet zo’n fijne aanblik.
De boel werd een klein beetje gesust en de metselaar en loodgieter gingen in zijn keuken beneden aan het bikken om te kijken wat het probleem was. Dat bleek een zwaar beschadigde afvoerpijp te zijn. Dat moet al een hele tijd zo zijn geweest, dus de vorige eigenaar heeft voor de zoveelste keer ons in de problemen gewerkt door niet eerlijk te zeggen in welke staat het appartement verkeerde.
Nou was de benedenbuurman heel dik bevriend met de vorige eigenaar en dat hielp om hem weer wat bij te trekken. Zijn woede richting ons verdween spontaan toen ik opperde dat die pijpen niet door ons verwoest kunnen zijn omdat we nooit eerder die afvoer hadden gebruikt. Ineens was het hele voorval niet zo ernstig meer en hoefde er geen politie bij te komen.
Helaas moeten wij wel de kosten dragen om de hele boel weer op te knappen en hadden we geen water of afvoer totdat de pijp was gemaakt.
Inmiddels is het opgelost. Te midden van alle gedoe en ruzie was ik bezig met verhuizen en een grote Ikea kast weer in elkaar schroeven (had ik die ochtend uit elkaar geschoefd). Het was een scene uit een film (stijl: humoristische horror). Ikea spullen in elkaar zetten is heel eenvoudig als je alle schroeven hebt en de handleiding. Ik was onderweg of in de hele rotzooi wat schroeven kwijtgeraakt en had geen handleiding. Daarnaast had ik nogal wat mensen die kwamen kijken en ongevraagd een duit in het zakje deden op advies gebied en dat hielp niet erg. De mannen waren ook nog ‘ns enorm in hun sas dat ik wat moeite had, maar toen de kast uiteindelijk keurig stevig stond en de schuifdeuren werkten, was die lol voor hen ook weer voorbij.
Dit weekend zijn we verder gegaan met verhuizen en dozen uitpakken. Eindeloos veel werk, maar er komt een einde in zicht. Helaas hebben we nog geen normaal licht en slechts een paar stopcontacten. De elektricien zou zaterdag komen om verder te werken, maar hij heeft zich ernstig bezeerd en moet nu geopereerd worden. Hij heeft zich met de motorzaag in zijn hand en zij gezaagd. (Over horrorfilm gesproken).
Tsja … zo blijken de problemen zich ook in deze laatste fase van het opknappen van het appartement, op te stapelen. Maar! Ik ben blij eindelijk een plek te hebben en hier mijn ’thuis’ te maken. De rest komt langzaamaan wel goed. Neem ik nog altijd aan.
Oké. Dit begint echt op een klucht te lijken. Sterkte daar! En geloof me, uiteindelijk komt alles goed.
Wat een verhaal! Je moet een boek gaan schrijven Willemijn, wat jij allemaal meemaakt. Sterkte en laat je niet gek maken 😉